5,121 matches
-
Rece a lansat întrebări noi și interesante despre politica mondială (precum dinamica schimbării internaționale, natura unor practici instituționale fundamentale, rolul acțiunii non-statale și problema drepturilor omului), dar eșecul raționalist în a explica transformările sistemice recente a încurajat noua generație de gânditori să revizuiască întrebări vechi și situații văzute îndelung prin lentile neorealiste și neoliberale (incluzând controlul armelor de distrugere în masă, rolul și natura culturii strategice și implicațiile anarhiei). În final, avântul luat de noua perspectivă constructivistă a fost sprijinit și
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
67). Ei justifică această poziție pe baza ideii că domeniul a fost împotmolit mult prea mult timp în dispute metodologice, și oricum, munca empirică a constructiviștilor mai doctrinari precum Kratochwil și Ruggie nu pare atât de diferită de cea a gânditorilor convenționali. Niciuna dintre aceste poziții nu atinge substanța argumentului constructivist original despre metodologie, iar susținătorii convenționalismului metodologic nu recunosc că asemănarea între cercetările empirice din curentul principal și cele ale constructiviștilor interpretativi are mai mult de-a face cu eșecul
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
neglijează propriile probleme de dezvoltare. În popor, se spune despre acești oameni că sunt mai buni sfătuitori pentru alții decât pentru sine. Μ Eșecul meditației de ordin filosofic poate să provină fie dintr-o prea Îndârjită aspirație spre absolut a gânditorului În cauză, fie dintr-un prea intens sentiment al absurdului existenței omenești. Μ Chiar și cel mai simplu om atinge treptele Înalte ale dezvoltării morale dacă dovedește că este Îndeajuns de tolerant, de bun, de Îndatoritor. Μ Ce rost are
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
vag Încât el se aplică, desigur, foarte bine lui Bergson, Însă În aceeași măsură se aplică unui mare număr de autori, pe care formulele hagiografice convenționale i-ar descrie cu o egală pertinență: Figură foarte elevată, foarte pură, superioară a gânditorului și poate unul dintre ultimii oameni care vor fi gândit exclusiv, profund și superior, Într-o epocă În care lumea gândește și meditează din ce În ce mai puțin, În care civilizația pare, pe zi ce trece, să se reducă la amintirea și la
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
23. 27 Harold Bloom, op. cit., p. 17, apud Gabriela Glăvan, Aspecte particulare ale modernității în literatura română interbelică, teză de doctorat, Timișoara, 2006, p. 24. 28 Cf. Luigi Bambulea, art. cit., p. 6. 29 Ibidem, p. 5. "Marii creatori și gânditori sunt cei care alcătuiesc canonul, până azi, și până în momentul scrierii ultimei opere relevante. În afara acestui mod de alcătuire a canonului, există doar liste aproximative sau ideologice, a căror autoritate e, întotdeauna, mai devreme sau mai târziu, criticabilă, căci fundamentul
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
trece în dramă, și se realizează deseori din contrapunct, din autoironie, din jocuri de cuvinte și alternează mereu cu tragicul. Gheorghe Popescu este, în primul rînd, un text care denotă o scriitură de forță, care denotă în dincolo de condei un gînditor sensibil, uneori aforistic. Constantin Popa a dat dovadă din nou că nu este un simplu talent de scenă, dar și un rafinat al literaturii. Ioana Petcu Personajele: gheorghe popescu 001 gheorghe popescu 002 gheorghe popescu 003 gheorghe popescu 004 gheorghe
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
ce se spune include și cînd, și unde, și cine. Referitor la La Parole muette, e obligatotiu să repetăm că este o carte scrisă În epoca numită de Richard Millet - dar mai ales de Antoine Compagnon - a „post-literaturii”, de un gînditor francez de stînga, pentru care ruptura este o experiență, o fantasmă, nu o informație. Literatura franceză contemporană tinde - dacă nu e mai corect să spun tindea - să i se conformeze, prin cele două mari paradigme de stil pe care le
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
de exigențele pe care o anume gîndire metafizică ce a impregnat mințile europenilor le are față de orice limbaj omenesc și nici de satisfacerea nevoii unor indivizi de a primi revelația propriei excelențe prin invitații inițiatice făcute de maeștri. De aceea gînditorii francezi numiți mai sus au devenit mai celebri În Statele Unite decît pe continent, fără Însă a influența cultura americană, prea puternică pentru a nu-i asimila: astfel Încît avem, după cum se știe, un “Foucault” american, un “Deleuze” american, un “Derrida
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
cititorul la o asumare fără precedent a actului de lectură și a consecințelor sale. Literatura de zero grade acționează ca centrifuga de la bazele de antrenament ale cosmonauților: test eliminatoriu. Nu se poate face psihanaliza unui discurs generic, iar dacă unii gînditori obișnuiau să lucreze cu teorii de ansamblu, eu nu-și mai pot permite astăzi același lucru. Noul roman apare Într-o perioadă efervescentă din punct de vedere ideologic, literatura vine să calmeze pasiunile și să Încălzească numai mințile: muzica, pictura
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
civilizația tehnică, dictatura drepturilor omului, filoperisabilitatea contemporană, tirania Unu-lui. Aici, scriitorul se Întîlnește cu spiritul aristocratic-libertin al unui Bataille, pe care-l citează cu Partea blestemată, al lui Deleuze sau al lui Barthes. Mai mult; nu atît al unor gînditori, cît al unei morale anti-puritane. Poziția lui Quignard față de ipocrizia puritană este patentă. În capitolul XLVI există o enumerare a ceea ce Părinții puritani au adus cu ei, la 1620, pe pămîntul Americii. Alături de meschine interdicții, alături, pe de altă parte
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
teorie a cunoașterii. Fără a forța o cale de mijloc, sunt sigur că mă desfășor în intertext, că ceea ce doresc a fi gânduri proprii sunt forme (uneori, sper, inedite) de legătură între idei preluate într-o modalitate personală de la alți gânditori. Poate că esența lui a gândi (în mod original) trebuie căutată mai curând în viitor decât în trecut: gândim aderența de care se vor bucura (sau nu) anumite idei, în funcție de o formă de importanță a lor; ceea ce mută esența unui
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
Poate că esența lui a gândi (în mod original) trebuie căutată mai curând în viitor decât în trecut: gândim aderența de care se vor bucura (sau nu) anumite idei, în funcție de o formă de importanță a lor; ceea ce mută esența unui gânditor pe "spectatorii" sau "aderenții" săi, pe fanii săi, apropiind astfel gândirea de spectacol (poate că nu gândirea împrumută forma show-lui contemporan, ci posibilitatea de existență a acestuia a fost deschisă de un anume mod de existență a gândirii). Și poate
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
gândirea împrumută forma show-lui contemporan, ci posibilitatea de existență a acestuia a fost deschisă de un anume mod de existență a gândirii). Și poate că orice gând are drept una din premise (are ca intenție) posibilitatea existenței unor spectatori, transformând gânditorul într-un a-fi-în-vederea-altora (îndreptățind astfel originalitatea celor care nu vizează un public). Situația s-ar încadra în spațiul cauzalității care acționează din viitor (sub forma proiectului) elaborată de Sartre. În acest caz ar rămâne de identificat coordonatele în funcție de care ne
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
capricioasă.) Preluarea unei "cantități de iluzie" (necesară) în oricare ideal poate fi îndeplinită printr-o definire adecvată a idealului. Exemplul anterior dă seama de necesitatea redefinirii idealului și în direcția iluziei (a iluziei eficiente). Din această perspectivă, vânzătorii de idealuri (gânditorii) sunt cei mai mari iluzioniști, magia lor hipnotizând comunități întregi. Ciudat este că, cel mai adesea, trezirea dintr-o iluzie nu se poate face decât prin intermediul alteia (aceasta înseamnă a renunța la un ideal considerându-l desuet). * Fecunditatea unui autor
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
puținele forme de prindere în cuvinte a viului, a gândului cu evidente modulații afective și a sentimentului pe cale de a-și căpăta sensul în vederea smulgerii sale din curgerea discontinuă a existenței. Într-un jurnal de idei pot vedea cum este gânditorul, în timp ce într-un sistem îmi este accesibil doar cum vrea să fie. * Deprinderea de a citi are drept consecință și orientarea înspre a-i citi pe ceilalți, adică încercarea de a le ordona viața pe paragrafe, secțiuni, capitole etc.; altfel
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
prescrierea tuturor posibilităților de rostire. * Orice Enciclopedie dă seama de prezența unei ambiții totalitare. Postmodernismul semnifică reculul omului contemporan față de ambițiile de putere universală vehiculate de modernitate. * Filosofia trebuie să fie mai mult decât un simplul slalom istoric printre ideile gânditorilor anteriori. * Pentru a fi apreciat ca unul din spiritele nației trebuie să-l poți pronunța într-un mod deosebit pe eu sub forma lui noi. * Iau în considerare imposibilitatea unei științe a socialului (adică lipsa temeiului în a vorbi de
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
în tot ce face, el urmează, parcă, sfatul lui Democrit, care îndemna „să căutăm să gîndim mult, - nu să știm mult”. Lecturile bogate nu sînt, cum se crede, cel mai bun criteriu de apreciere a intelectualității cuiva. „Cei mai mari gînditori pe care i-am întîlnit - arată în aforismele sale Lichtenberg - erau, între toți învățații întîlniți de mine, tocmai cei care citiseră mai puțin”. Un peripatetician acaparat de insolubile probleme ontologice, Bacovia a închis, destul de devreme, cărțile altora ca să gîndească singur
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
tapaj pe seama senzitivității în detrimentul gîndirii. Gheorghe Panu, memorialistul Junimii, care a fost și critic literar, nu numai un temutziarist politic, a încercat să corecteze această exagerare, moderînd raporturile dintre cei doi termeni. El spunea destul de apăsat: „Poeții trebuie să fie gînditori ca și orice alți scriitori. Un poet care nu gîndește nu este poet, și cînd zic că un poet trebuie să gîndească, înțeleg de la sine că trebuie să simțească înainte de toate”. („încotro e viitorul poeziei?”, în Pagini alese, ESPLA, 1958
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
Editions universitaires‚ "Al. I. Cuza", Iași, 2004). În sfârșit, mai multe cărți i-au fost consacrate Margueritei Yourcenar, dintre care putem menționa Marguerite Yourcenar, de la morale à l'écriture, urmărind trei direcții una tematică, ce urmărește figurile-efigii (justițiarul, iluminatul și gânditorul), una privind situarea scriitoarei față de protagoniști (în alternanța distanțare-identificare), și alta referitoare la comentariile sale în acest sens (din prefețe, postfețe, carnete de note și interviuri)6. În Arhitecturi paralele: Marguerite Yourcenar Vintilă Horia, Cecilia Latiș pleacă de la două texte
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
reprezintă mai mult un asamblu d efapte, metode, ipoteze și teorii (psihologice, psihopatologice, cvasi filosofice) aflate în continuă dezvoltare și transformare. De altfel, însuși S. Freud este privit ca un „reformist”, ca un „dizident” al propriei sale doctrine, ca un gânditor complex, care a străbătut mai multe etape de gândire, între acestea existând similitudini, dar și contraziceri. Pe măsură ce ne îndepărtăm de sursa originală a „psihanaliyei”, de „ortodoxismul” lui S. Freud, constatăm că modurile de interpretare devin tot mai nuanțate, tendințele „ortodoxe
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
umanitatea se îndrepta spre un viitor mai bun. Progresul social a ajuns să fie tradus în progres politic. Ideile de libertate și democrație existaseră cu mult timp înainte, dar mai mult ca simboluri sau "utopii", așa cum le numise Thomas Morus, gânditor englez din secolul al XVI-lea. Aceste utopii păreau pe cale de a deveni realitate, nu în Europa, din cauza gustului amar lăsat de Revoluția Franceză și a înfrângerii revoluțiilor din 1848, ci în America, unde mulți indivizi și-au putut aplica
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
este la fel de mare în anii '90 cum a fost în anii '70. CASETA 17.1 Teama de conducere Un motiv pentru care conducerea politică nu a fost analizată sistematic este teama pe care aceasta a provocat-o, de generații întregi, gânditorilor liberali. Alături de câțiva lideri "buni", au existat atâția conducători nemiloși în oprimarea supușilor lor și în obținerea de teritorii, de obicei prin forță, încât nu a existat un prea mare entuziasm față de conducere. Teoreticienii au început să susțină ipoteza că
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
un prea mare entuziasm față de conducere. Teoreticienii au început să susțină ipoteza că era nevoie de mecanisme care să limiteze exercitarea conducerii, multe constituții vizând tocmai acest aspect. Exista un interes scăzut pentru analizarea punctelor forte ale liderilor, cu excepția unor gânditori precum Machiavelli, care își doreau să apară un conducător care să îndeplinească o anumită misiune, în acest caz, unirea Italiei. Faptele multor lideri ai secolului XX, atât înainte, cât și după al Doilea Război Mondial, nu au contribuit la modificarea
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
și pentru cele mai multe din orientările filosofice relevante, o idee este adevărată nu pentru că este utilă, ci este utilă întrucît este adevărată. Conceptul de experiență, după cum vom vedea, va sta la baza teoriei instrucției a lui J. Dewey. Sistemul pedagogic al gînditorului american nu se explică numai prin concepția sa filosofică. El a căutat să țină seama de tot ceea ce considera ca fiind determinant pentru profilul social, economic și cultural al societății americane de la sfîrșitul secolului al XIX-lea și începutul secolului
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
principiul evoluționismului, impunînd întreruperea procesului de dezvoltare a ființei umane. Acestea sînt numai cîteva din cele mai semnificative obiecții pe care Dewey le aducea școlii vechi și care vor deschide seria criticilor formulate de "educația nouă". După cum pe plan filosofic gînditorul american ținuse să depășească opoziția dintre materialism și idealism, tot așa și în construirea sistemului pedagogic a urmărit să se situeze dincolo de teoriile aflate la poli opuși. În fundamentarea teoriei sale, pedagogul american a pornit, de cele mai multe ori, de la delimitarea
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]