5,442 matches
-
pasiune dezinteresată. Este un rol social în care cred, premisa muncii mele, și nu doar a acestei cărți. Asupra calității de beneficiar al „cititorului mediu“ ești cel mai categoric, atunci când te întrebi: „Nu cumva prin Ludmila, poate chiar în mod inconștient, Calvino întreprinde o operă de seducere (de adulare) a cititorului mediu, care este de fapt adevăratul cititor (și beneficiar) al cărții sale, împrumutându-i unele dintre calitățile extraordinare ale inegalabilei Ludmila?“ Din cele de mai sus, ceea ce nu-mi place
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
seducere (de adulare) a cititorului mediu, care este de fapt adevăratul cititor (și beneficiar) al cărții sale, împrumutându-i unele dintre calitățile extraordinare ale inegalabilei Ludmila?“ Din cele de mai sus, ceea ce nu-mi place e poate chiar în mod inconștient. Cum adică: în mod inconștient? Dacă i-am pus pe Cititor și pe Cititoare în centrul cărții, știam ce fac. N-am uitat nici o clipă (dat fiind că trăiesc din drepturi de autor) că cititorul este un cumpărător, că volumul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
mediu, care este de fapt adevăratul cititor (și beneficiar) al cărții sale, împrumutându-i unele dintre calitățile extraordinare ale inegalabilei Ludmila?“ Din cele de mai sus, ceea ce nu-mi place e poate chiar în mod inconștient. Cum adică: în mod inconștient? Dacă i-am pus pe Cititor și pe Cititoare în centrul cărții, știam ce fac. N-am uitat nici o clipă (dat fiind că trăiesc din drepturi de autor) că cititorul este un cumpărător, că volumul este un obiect ce se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
am nevoie de o pereche, murmură Emmy. Cu o expresie indiferentă, făcu cu mâna în direcția băieților care tocmai accelerau și se îndreptau cu camioneta spre ieșirea aeroportului. — Ajutați-ne. Părea că e Rose din filmul Titanic, înghețată și aproape inconștientă pe scândura ei, plutind în derivă în Atlantic, deși, din fericire, ele nu erau nici înghețate și nici naufragiate. Haideți, fetelor, trebuie să ne revenim. Suntem în vacanță — e sărbătoare — nu la înmormântare, spuse Adriana care abia articula cuvintele. “Vacanța
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
zile pentru a fi, cu acte În regulă, timp de o săptămînă, Moș Crăciun. Intra c-un sac plin cu prezervative, donat de o societate feminină de caritate Ă!), prin baruri și așeza pliculețele pe mese, printre sticle și pahare; inconștienți sau În batjocură, unii dintre cei aflați acolo le umflau ca pe baloane, alții le umpleau cu vin sau votcă și beau din ele; Îngăduitor, moșul trăgea un whisky - numai whisky de la o vreme -, o țigară-două și, seara, mai totdeauna
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
ei. Acum, în pat.“ Și se culcă. Și întins în pat continuă să-și spună: „Păi adevărul e că m-am plictisit fără să știu, și doi ani ucigători... de când a murit sfânta mea mamă... Da, da, există o plictiseală inconștientă. Aproape toți ne plictisim inconștient. Plictisul reprezintă fondul vieții și plictisul e cel care-a inventat distracțiile, romanele și dragostea. Din ceața vieții picură o dulce plictiseală, o licoare acrișor-dulceagă. Toate întâmplările astea cotidiene, nesemnificative; toate conversațiile astea dulcege cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
o dulce plictiseală, o licoare acrișor-dulceagă. Toate întâmplările astea cotidiene, nesemnificative; toate conversațiile astea dulcege cu care ucidem timpul și lungim viața, ce sunt dacă nu un plictis excesiv de dulce? O, Eugenia, Eugenia mea, floare a plictisului meu vital și inconștient, însoțește-mă în visele mele, visează în mine și cu mine!“ Și adormi. V Străbătea norii, vultur strălucitor, cu aripile puternice perlate de rouă, cu ochii prădalnici pironiți în ceața solară, cu inima dormindu-i într-un dulce plictis la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
moartea. Mă apăsau nu doar cei șaizeci de ani ai mei de viață individuală și fizică, ci mult mai mult de-atâta; mă apăsau veacuri de tradiție tăcută înghesuite în cel mai ascuns ungher al sufletului meu; mă apăsau aducerile-aminte inconștiente și inefabile de dinainte de leagăn. Căci deznădăjduita noastră speranță într-o viață personală dincolo de mormânt se alimentează și prosperă din acea vagă rememorare a înrădăcinării noastre în eternitatea istoriei. Ce dimineți ale singurătății mele pariziene! După ce citeam, ca de obicei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
speranța vitală, credința - într-o viață de după moarte. Și acea nirvana spre care se îndrumă indienii - și nu e nimic altceva decât drumul - e oare ceva distinct de obscura viață natală intrauterină, a somnului fără vise, dar cu o simțire inconștientă a vieții, de dinainte de naștere, dar de după concepție? Și iată de ce, când încep să visez la o experiență mistică în contratimp, ori mai bine zis în retrotimp, numesc murirea deznaștere, iar moartea e altă naștere. „Părinte, în mâinile tale îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
dinți, apoi am organizat patrule de pază a obiectivului (aveam și clădirea pașapoartelor în grijă, lucru extrem de important, atunci), cum fusesem învățat cândva, la armată. A venit noaptea și-a început al doilea act al revoluției, în care noi eram inconștienți figuranți. Mâna plină de sânge a armatei române trebuia spălată; iar noua putere trebuia să se legitimeze în focul luptei pentru cauza poporului. Așa că au inventat Marele Inamic: Teroriștii! Ăștia erau vicleni, fanatici, bine înarmați și peste tot, măi frate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
minute sună stația „Nimic, domnu’ profesor, cer senin, raportez, cer senin, recepție”. Mă întorc la firul scurt „Nu-i nici un atac la Florești, raportez.” „Ba este, știm noi ce facem!” Da. Da, știau ei ce fac, numai noi eram figuranți inconștienți într-un poemation eroi-tragi-comico-satiric, cum zicea despre știm noi ce Budai-Deleanu. Poate că așa se întâmplă mereu în istorie. Acum, reflectând asupra celor întâmplate atunci, mi-aduc aminte ce zicea Marx despre rolul maselor populare în istorie: „Ei nu știu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
uite, astfel ajunge unul ca Bush să le spele creierii. Așa e. Dar aici sunt și destui oameni precum cei din jurul cercului lor, iar cercurile academice americane vor cultiva mereu o intelighenție sceptică. Și asta va mai echilibra consecințele „optimismului inconștient.” OK, până aici e bine, da’ noi cum atenuăm consecințele pesimismului inconștient al poporului nostru? Spunându-i „popor, cară-te unde vezi cu ochii”? Sau propunând să nu mai voteze? Disprețuindu-l? 8 noiembrie Primul Sfânt Mihai pe coclauri continentale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
Dar aici sunt și destui oameni precum cei din jurul cercului lor, iar cercurile academice americane vor cultiva mereu o intelighenție sceptică. Și asta va mai echilibra consecințele „optimismului inconștient.” OK, până aici e bine, da’ noi cum atenuăm consecințele pesimismului inconștient al poporului nostru? Spunându-i „popor, cară-te unde vezi cu ochii”? Sau propunând să nu mai voteze? Disprețuindu-l? 8 noiembrie Primul Sfânt Mihai pe coclauri continentale. Psihanalitic este ca și când aștept și altele. Nu e așa departe. În afara dorului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
bătrânul meu tată, exagerare scuzabilă la cineva care se află încă în zorii vârstei adulte, un bărbat de șaizeci și patru de ani, deși cu sufletul cam ofilit cum se observă la acesta, n-ar trebui numit bătrân cu atâta inconștientă ușurință, așa o fi fost obiceiul în vremurile când dinții începeau să cadă la treizeci de ani și primele riduri apăreau la douăzeci și cinci, acum însă bătrânețea, autentică, imbatabilă, din care nu exista întoarcere, nici măcar simulată, începea doar după optzeci de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
bineînțeles, să vadă mai clar sau mai puțin clar tot ce-i arată ochii, dar de cele mai multe ori suferă de ceea ce-am putea numi probleme de orientare atunci când vine momentul să transforme ce-a văzut în cunoaștere. Datorită siguranței inconștiente cu care durata vieții a ajuns să-l înzestreze, pronunță fără ezitare numele culorilor cărora le zice elementare și complementare, însă pe dată se pierde, perplex, mirat, când vrea să formeze cuvinte servind drept etichete sau distihuri explicative pentru ceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
-și pierdea căldura, de șirurile de păpuși dinăuntru. Apoi, în mijlocul bulevardului, cu spatele întors la peretele Centrului unde fraza, Sunteți clientul nostru cel mai bun, dar nu spuneți vecinului, trasa cu obrăznicie ironică diagrama relațională în care se consuma complicitatea inconștientă a orașului cu înșelăciunea conștientă care îl manipula și îl absorbea, lui Cipriano Algor îi veni în minte că nu se pierduse numai dimineața, obscena frază a subșefului făcuse să dispară ce rămăsese din realitatea lumii unde învățase și se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
se răsuci în sens invers, închizându-se și îi izolă de restul navei.) Deschide acum în exterior. Kane repetă aceeași procedură care le îngăduise intrarea în sas. După coborârea ultimei manete, se înapoie lângă colegii lui și așteptă. În mod inconștient. Lambert se întoarse pe jumătate la deschiderea spre exterior, ca o reacție instinctivă la apropierea necunoscutului. Tambuchiul alunecă pe-o parte. Valuri de praf și vapori se-nvolburau în fața oamenilor. Zorile aruncau pe planetă luciri portocalii. Nu era galbenul familiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
Și la bordul lui Nostromo, oamenii cădeau ca popicele. Străbătu în fugă coridorul B și se uită prin hublou în interiorul sasului. Era gol. Apoi zări forma căzută pe punte: era Parker. Se aplecă peste el. Era groggy și pe jumătate inconștient. ― Ce s-a întâmplat? Puri terorizat! Ai...? Inginerul bălmăji ceva, se ridică cu greu și arătă spre sas. Ripley privi în direcția indicată și văzu o gaură, încă sfârâind, în tambuchi. Sasul căscat, deschis spre infinit, după ejectarea creaturii, Ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
la față când văzu ce făcea bestia. Nu putea să folosească arma fără să o rănească pe Lambert. Ridicând aruncătorul de flăcări ca pe o măciucă, se năpusti asupră-i. Creatura o lăsă pe Lambert care se prăvăli pe podea inconștientă. Inginerul îi trase o lovitură zdravănă bestiei, care o simți ca pe o înțepătură de țânțar. Parker ar fi putut sparge un zid... Încercă să eschiveze contraatacul, rată mișcarea. Apendicele tăie aerul, îi zdrobi ceafa omorându-l pe loc. Aceea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
acestei bizare intimități, sprâncenele Tirbușon se ridicau și se coborau, agitate, privirea holbată a lui nea Gică se tot dilata, de parcă ar fi văzut fantome. „Memorie tactilă. Satisfacerea halucinatorie a unei necesități, prin vis. Visul, calea spre inconștient și expresia inconștientului, poate fi utilizat ca o forță de inducție. Pentru consolidarea și dirijarea grupării. Adică, respectarea secretului, încrederea în țel, îndeplinirea comenzii, solidaritatea în acțiune.“ Un instructaj parapsihologic? Frater Vancea și dulcissima Puișor păreau a se pregăti pentru întâlniri cosmice sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
veșnică rezervată păcătoșilor, doar pentru simpla dorință de a avea un copil, de a o face și ea lată într-o seară cu un bărbat probabil frumos (ea fiind urâtă și neîntrebată de nimeni!) Aici eu îi admit gestul aproape inconștient, comandat din adâncul adâncurilor noastre necunoscute. Era și ea o ființă supusă chinurilor nealimentate cu hrana folosită și de zei, suferea și ea de sindromul NF! Ce-i de condamnat în asta? Că până la urmă plăcerea s-a lăsat cu
Constantin Huşanu by Reflecţii la reflecţii. Pe portativul anilor () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91645_a_93024]
-
semn că brăzdatul era acasă. Ocoli în grabă pe nesuferit și traversă orbește, fără să se asigure la intersecție, coloana veziculară a lui Clarke și șerpii neuronilor bazilari ai lui Bechterev. Fără ca Mioara Alimentară să știe, raza deveni impuls proprioceptiv inconștient. Evolua bine într-un fascicul obez, spinocerebelos (Flechsig) și (de unde până unde?) se întretăie cu alt fascicul spino-cerebelos (Gowers). Aici, Mioara Alimentară se simți într-o stare de excitație difuză. Raza-informație trecu, să știi, cu o viteză de 12 m
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
se simțea în pericol de moarte și fiecare își adresa acum ultimele gânduri creatorului lui. Deși toți eram speriați de ceea ce va putea face în continuare dirigintele, toți gândind că acum ne este sfârșitul, că eram la mila unui criminal inconștient, vreo cinci colegi l-au așteptat pe cel cu mâinile pătate de sânge în fața clasei. În momentul în care a pășit în clasă, am strigat: Uite! Uite ce ai putut să faci! L-ai omorât pe Orande, criminalule! Dirigintele s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
prezenței mele în școală și în plan pentru ca acesta să reușească. Ceea ce urechile aud și ochii văd, mintea crede. Cuvintele și replicile pe care le-am servit lor atât de subtil și de insesizabil își vor face remarcată prezența în inconștientul lor și, când va fi nevoie, îmi vor întări calitățile și imaginea mea în mintea lor și vor avea încredere în mine, căci ceea ce le spun se va potrivi exact cu ceea ce vor vrea ei. Replicile și spusele mele servite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
să fie mai crâncene, dar se pare că m-am înșelat și i-am supraestimat. După ce i-am capturat și pe ceilalți doi, le-am luat și lor armele și tot ceea ce ne putea fi de folos, i-am lăsat inconștienți și le-am dat câțiva paznici de la noi. Ce generoși eram! Voi cinci, arătasem eu spre câțiva care nu aveau în grijă pe Gardieni, luați câteva bastoane și rămâneți aici. Nimeni nu iese și nimeni nu intră pe ușile alea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]