7,774 matches
-
fie un "nimeni". "Prin urmare, cacealmaua" lui Smith este în mod clar o problemă existențială, o încercare disperată de a avea un sens. Polițistul ce a anchetat crima, Alvin Dewey, pare să fi intuit acest lucru atunci când conchide, după ascultarea mărturisirii lui Smith: Această crimă a fost un accident psihologic, un act impersonal în fond" (277). Numai că familia Clutter a trebuit să plătească pentru confruntarea dintre Dick Hickock și un Perry Smith care se confrunta la rândul său cu propria
[Corola-publishinghouse/Science/84971_a_85756]
-
Al. Duțu, Ion Ianoși, Tatiana Nicolescu, Alexandru Sever, Barbu Brezianu, Modest Morariu, Mariana Șora, Andrei Pleșu, Gabriel Liiceanu, Irina Mavrodin. Rețin atenția și câteva texte inedite rămase de la Ion Barbu (2/1964), Titu Maiorescu (Epistolarium, 12/1970), N. Iorga (Sinceră mărturisire de credință, 5/1968), G. Călinescu (Disociații, 6/1965, Universitate - universalitate și alte scrieri în 6/1969, Civilizație și cultură, Nu există criză, Rostul femeii române, 4/1974), Constantin Noica (Repede aruncătură de privire asupra limbii, 325-327/1991) ș.a. În
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289596_a_290925]
-
ani suferința ei se prezenta atât de rău, Încât era În pericol de a-și pierde viața. Nici un purgativ nu-i mai ajuta, și, de mai multe ori se Întâmpla că săptămâni Întregi nu avea scaun, odată a durat după mărturisirea ei, chiar 5 săptămâni. Când veni la mine, Îi prescrisei 4-5 băi de șezut cu fricțiuni pe zi și ca nutriment urluială de grâu și fructe acrișoare. În contra acestei prescripții o constipație se opune arareori; aici totuși se Întâmplă cazul
Știința expresiei figurii sau Manualul unei noi diagnoze pentru cunoașterea stărilor de boală Întocmit pe baza cercetărilor și descoperirilor proprii de Louis Kuhne by Louis Kuhne () [Corola-publishinghouse/Science/842_a_1737]
-
umană care îi întâmpina, iar rezultatul era că marea majoritate se confesau colegilor de suferință. Detaliile obținute astfel de către cei puși să îi tragă de limbă pe nou-veniți erau folosite mai târziu în torturi, pentru a-i forța să facă mărturisiri complete, sau constituiau pur și simplu motivația schingiuirii lor. De foarte multe ori, cei care îi întâmpinau pe nou-veniți erau foști prieteni, cunoștințe ori colegi de facultate, astfel că reținerile dispăreau brusc. Au existat, bineînțeles, și cazuri când deținuții și-
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
în 15 noiembrie 1951, i-a spus că tot ceea ce a făcut la Târgu Ocna se datorează „nenorocitului de Pitești” și că își dă seama că a făcut multe prostii și nu știe când le va putea repara. Toate aceste mărturisiri arată că Pafnutie Pătrășcanu, care fusese torturat în mai multe rânduri la Pitești până să treacă de partea agresorilor, își revenise sufletește și își făcea procese de conștiință. Totodată, el și-a dat seama că se va încerca mușamalizarea implicării
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
1tc " Ioan Cerbu1" S-a născut pe 18 octombrie 1924 în comuna Partoș, județul Alba. A fost arestat ca student la Facultatea de Teologie din Sibiu și a fost condamnat la 5 ani de închisoare pentru activitate legionară, după propria mărturisire. A fost torturat în luna februarie 1950 de către Viorel Negrilă și Gheorghe Bâgu2, fiind forțat să dea informații în fața lui Țurcanu, la camera 1. Din martie 1950 a fost obligat să treacă de partea agresorilor pentru culegere de informații, fiind
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
în burtă, ce determinau victima să se aplece în față, cu loviturile în spate, forțând-o să se îndrepte. A cedat în anchetă abia când și-a dat seama din confruntarea cu Ion Buliman 2 că acesta a făcut unele mărturisiri, după ce a fost bătut cu cărămida în piept, până i-au distrus plămânii și a făcut o hemoptizie masivă, vărsând aproape doi litri de sânge. A fost transferat la Pitești în toamna lui 1949, fiind dus în carantină la camera
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
de reeducarea în stil chinezesc, relatată de Dries van Coillie în J’ai subi le lavage de cerveau (Sinuciderea entuziastă), dar aici represiunea fizică era mult atenuată: lanțuri care intrau în carne, lingerea mâncării cu limba, amenințarea hrănirii cu excremente, mărturisirea de crime. Totuși, tortura nu era continuă și nici de o intensitate atât de mare ca la Pitești. Evenimentele povestite de van Collie au avut loc între 1951 și 1954, adică la scurtă vreme după Pitești. Altă mărturie este cea
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
în colaborare cu Rudolf Chelminski. Experiența acestuia a avut loc după 1957, într-o perioadă în care se renunțase la tortură, noua tehnică fiind un crescendo necruțător și oribil de urlete ș...ț împotriva victimei ca să mărturisească, apoi, la fiecare mărturisire socotită insuficientă, alte urlete. La început, chiar dacă victima spune adevărul ș...ț, oricare dintre cuvintele sale va fi primit cu insulte și cu zbierete de contradicție. Bietul prizonier este înconjurat de oameni care-l privesc cu ură și dispreț, urlă
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
și dezvoltare a structurii psihologice, la stadiul senzorialului și percepțiilor”. Primordiale au devenit trebuințele biologice, vitale, iar fluctuațiile comportamentale și labilitatea psihică erau date de absența mecanismului de reglare a trebuințelor sociale și de pierderea girului moral. Ioniță face o mărturisire încărcată de semnificație: „După tot ce am văzut și am trăit, clipă de clipă, vreme de luni de zile, acolo la Pitești, omul, pentru mine, nu mai este și nu va mai fi niciodată cel ș...ț în care am
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
cauză, dar face și o importantă diferențiere între „a fi în Infern” și „a face parte din Infern”4. Banu Rădulescu numește Piteștiul drept „cea mai oribilă crimă închipuită vreodată de mintea omenească”5 și împarte acțiunea în două etape: mărturisirea și studierea marxism-leninismului. El crede că scopul acțiunii implementate de către Securitate a fost completarea anchetelor, identificând trei motive pentru care experimentul se bucură de o tristă originalitate: prezența permanentă a agresorului lângă cel torturat, transformarea forțată a victimei în agresor
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
Gheorghe, Reeducările comuniste, vol. I, Eugen Țurcanu, rușinea speciei umane, Editura Ex Ponto, Constanța, 2007. Andreica, Gheorghe, Târgșorul Nou. Închisoarea minorilor: 1948-1950, Editura PRINTEURO, Ploiești, 2000. Bacu, Dumitru, Pitești. Centru de reeducare studențească, Editura Cuvântul Românesc, Hamilton, 1989. Bâgu, Gheorghe, Mărturisiri din întuneric, Editura Tehnică, București, 1993. Bordeianu, Dumitru Gh., Mărturisiri din mlaștina disperării. (Cele văzute, trăite și suferite la Pitești și Gherla), vol. I-II, ediția a II-a, îngrijită de prof. Marcel Petrișor, Editura Gama, București, 1995. Buracu, Mihai
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
Editura Ex Ponto, Constanța, 2007. Andreica, Gheorghe, Târgșorul Nou. Închisoarea minorilor: 1948-1950, Editura PRINTEURO, Ploiești, 2000. Bacu, Dumitru, Pitești. Centru de reeducare studențească, Editura Cuvântul Românesc, Hamilton, 1989. Bâgu, Gheorghe, Mărturisiri din întuneric, Editura Tehnică, București, 1993. Bordeianu, Dumitru Gh., Mărturisiri din mlaștina disperării. (Cele văzute, trăite și suferite la Pitești și Gherla), vol. I-II, ediția a II-a, îngrijită de prof. Marcel Petrișor, Editura Gama, București, 1995. Buracu, Mihai, Tăblițele de săpun de la Itset-ip, Editura MJM, Craiova, 2003. Călinescu
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
un păstor. După îndemnul dv. de a face o scrisoare chilometrică cu toate aspirațiile și dorințele pentru progresul culturii naționale, care mi-a adus mare mângâiere în viața mea înstrăinată sufletește și singuratică; la fel și eu mi-am făcut mărturisire cu credințele mele spirituale, (pe) care nu le mai pot expune decât unui coleg din Tg. Ocna, că cel din Sibiu n a mai răspuns, desigur a murit, că era bolnav și singur, că soția murise, iar cei doi fii
CORESPONDENȚĂ FĂLTICENEANĂ by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/699_a_1142]
-
chiar moartea celui drag. Solitudinea, exilul în existență și cunoaștere pare a fi noua paradigmă spre care este proiectat odată cu survenirea terifiantei pierderi. Mă simt singur ne va spune el cu vocea unui martir tângutor și revoltat deopotrivă. Dar această mărturisire este împlinită cu deplina convingere a unei confesiuni în vid, a unei destăinuiri către conștiințe înghețate așezate în blocuri de piatră sculptate demiurgic ca trupuri umane. Suferindul evocat aici privește experiența sa radicală ca de neînțeles pentru mundaneitatea cotidiană, el
by Marius Cucu [Corola-publishinghouse/Science/1085_a_2593]
-
profundă solitudine se împlinește pe fundalul unei deja survenite convingeri că această confesiune își îndreaptă deschiderea spre conștiințe ce doar imită înșelător atitudinea compasiunii depline. Odată cu implozia suferinței de ordin spiritual în miezul conștiinței proprii, sufletul trăiește procesualitatea graduală a mărturisirii de sine. Acest complex de metamorfoze interioare determină tranzitarea de la o stare naivă și credulă către una a lucidității și profunzimii, către un nou mod de percepție și sondare asupra lumescului învăluitor. Aici masca ornamentală a falsei însoțiri întru durere
by Marius Cucu [Corola-publishinghouse/Science/1085_a_2593]
-
de căpșunar, Mirel Bănică • Gînduri despre Nae Ionescu, Dan Ciachir • Incertitudinile prezentului, Gustave Le Bon • Însem(i)nările magistrului din Cajvana, Luca Pițu • Jurnal (1931 1937), Petru Comarnescu • Jurnal în căutarea lui Dumnezeu, Arșavir Acterian • Luciditate și nostalgie, Dan Ciachir • Mărturisiri din exil, Pavel Chihaia • Moartea care mă apasă, Katherine Mansfield • Monolog pe mai multe voci, Ion Deaconescu • Noi și ceilalți, Tzvetan Todorov • O.k. Pentru America!, Gheorghe Stan • Picătura de cucută, Paul Eugen Banciu • Privilegiați și năpăstuiți, Arșavir Acterian • Rebecca
by Marius Cucu [Corola-publishinghouse/Science/1085_a_2593]
-
Oferim cititorului un mănunchi de însemnări care pledează diletant și eclectic în favoarea dialogului critic dintre discipline și specializări. Fără această confruntare nu cred că putem vorbi despre modernitate - și cu atât mai puțin despre Evanghelie. Secțiunea intitulată „Areopag” discută exigențele mărturisirii Crezului apostolic în cetate. „Teologia pentru Moromete” este o pledoarie în favoarea gazetăriei creștine - o idee întâmpinată uneori de cărturari cu un surâs superior. Propriul rostirii teologice nu este doar vorbirea în șoaptă, sub un pridvor mănăstiresc, ci și adresarea răspicată
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
în „lumea dispărută” zugrăvită de unii dintre cei mai talentați scriitori români iviți după căderea comunismului. Portretul vieții de adolescent din anii 1980-1989 ne-a ajutat să remarcăm, din nou, că între marile binefaceri ale Revoluției anticomuniste se numără dreptul mărturisirii în sfera publică. Textul despre „puterea credinței și arta speranței” compilează adnotările noastre simpatetice la o carte semnată de unul dintre cei mai fecunzi eseiști din România postdecembristă. „Ciornele filozofice” se deschid cu o pledoarie în favoarea unui nou tip de
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
al teologiei - un model pastoral și confesional prin definiție, mărturisind „cu timp și fără timp”, „până la marginile lumii”, Cuvântul revelat al singurului Dumnezeu -, va trebui să prelungim liturghia zilnică a existenței noastre în spațiul public. Am uitat astăzi de liturghia mărturisirii prin faptă și cuvânt? Mâine și bisericile care ne-au mai rămas vor fi pustii. În zorii tristeților noastre metafizice, cocoșul va fi cântat deja de trei ori... A lua atitudine în treburile cetății, a sprijini inițiativele culturale, politice și
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
cel Mare (298-373) l-a înfruntat pe împăratul Constantius (317-361) în cursul persecuțiilor ariene? Vom înțelege dârzenia cu care Sf. Ioan Hrisostomul (347-404) a criticat arivismul imperial în faimoasele sale omilii „la statui”? Nu oare cu același patos evanghelic al mărturisirii și-a scris Sf. Grigorie de Nazianz (329-389) ultima cuvântare ca arhiepiscop al Constantinopolului 1, plină de ironie vitriolantă la adresa colegilor de sinod (toți „ortodocși”)? Dojenindu-i pe cei care se revendicau a fi membri ai aceleiași Biserici, nici unul n-
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
patrafir să practice, măcar la îndemnul rușinii, virtutea publică a smereniei 3. Slujbașii cu steluțe și epoleți au învățat însă mai repede alfabetul oportunismului politic 4. Cuvântul „demisie” nu figura în vocabularul pe rol al puterii ecleziastice tolerate de comuniști. Mărturisirea sinceră a păcatelor înșelării, mi s-a spus, ar fi devenit „pricină de sminteală” pentru popor (tratat cu aceeași condescendență). Alții au explicat mai precis: „Nu există ceva mai bun”. Apele tulburi din țara regelui nebun s-au scurs treptat
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
elită ale acestui corp viu - mă refer la mănăstiri - îl au drept patron pe Sf. Ioan Botezătorul. Patron? Poate în alte epoci, nu însă și-n România tuturor fărădelegilor. Este oare „glasul ce strigă în pustie” model și călăuză în mărturisirea Evangheliei de către atâția monahi recenți și improvizați? Cărămizile multor mănăstiri și biserici au fost înălțate sub supravegherea „ochiului dracului”. Zeci de lăcașuri au fost finanțate din conturi securiste, prin mincinoasele Caritas-uri ori cu „mărinimia” unor șefi de bănci falimentare
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
uriașele eparhii ale Bisericii Ortodoxe sunt articulate imperativ, iar nu deliberativ. Adeseori nu ascultarea filială, ci și comanda la supunere în stil islamic par să reprezinte adevăratul modus vivendi al ortodoxiei postcomuniste. Cândva, libertatea comuniunii în har, curajul profetic al mărturisirii și ospățul Cuvântului euharistic erau razele de aur ale dreptei credințe; astăzi, supușenia oarbă și frica de adevăr se revarsă din trista semilună a răsăritului... Sunt rari, dar nu încă definitiv dispăruți, episcopii și preoții iubitori de oameni, bărbați înzestrați
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
curaj”. Pentru acești doi mărturisitori ai Evangheliei în sumbrul veac XX, curajul nu și-a căpătat valoarea dintr-un calcul. Nu eventualele urmări ale unei fapte îndrăznețe ar trebui să ne dăruiască temeritate. Valoarea curajului vine din patosul pur al mărturisirii. Creștinismul tolerează fatalismul falsei înțelepciuni. Mărturisirea nu poate fi înecată în retorica proletară a întrebării: „La ce bun?” Pentru ea însăși, spovedania își merită prețul. Tineretul ortodoxtc "Tineretul ortodox" Ia aminte la citit, la îndemnat, la învățătură. I Timotei 4
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]