4,904 matches
-
cu o arătare Înaltă Înveșmântată din cap până În picioare Într-o djalubă neagră din care nu se putea vedea nimic, doar pe sub glugă se zărea un iașmac negru, o broboadă ce-i acopera complet capul și avea doar o fantă micuță care lăsa la vedere doi ochi verzi și două sprincene negre. Era deziluzionat vizibil și chiar Încerca să găsească o formulă amabilă de refuz când privirea intensă a celor doi ochi Îl străpunse făcându-l să se răzgândească. Făcu gestul
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
au urcat la etajul Întâi al unui bloc nou de pe partea stângă. Era un apartament cu o cameră, puțin mobilată dar cu gust. Am contractat-o ca să pot fi mai aproape de stație și ... să fiu singură. Garsoniera aceasta este ea micuță dar nici eu nu-s prea mare! Fac imediat o cafea, vrei un pahar cu ceva, nu am decât coniac de Huși. Vrei! Da nu trebuie, nu se cade, știți eu mă grăbesc, dar tot stau la un pahar cu
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
jos! 40 - nu-i de mirare, Care dintre noi e mare?! 50 - hei băieți, nu vă certați Că eu vin și voi plecați! 60 - ia ieșiți din scena mea Doar eu tre’ să stau pe ea! 70 - ce zici tinere micuț? Dispari și-am să te cruț! 80 -nu te pripi vecine, Văd c-ai cam uitat de mine! 90 - degeaba voi vă încurcați Scena să v-o disputați! 100 -eu stăpân sunt peste voi Căci în spate am zero, doi
Numerele by Alin Gabriel Caras () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83644_a_84969]
-
promițându-și că va termina În curând povestirea pe care a Început-o. Își amintește deodată, de o scenă din copilărie, puternic Întipărită În memorie: mama strălucind de tinerețe și frumusețe, suplă, cu părul strâns la ceafă Într-un coc micuț, cochet, Îmbrăcată Într-o rochie bleu, vaporoasă, Învârtindu-se În fața unei oglinzi și cântând ceva foarte vesel. El, copilul, foarte mic, de trei-patru ani, așezat pe un fotoliu și privind-o fascinat. O fereastră deschizându-se brusc din cauza vântului și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
Domnia perechii Lichidul negru din pahar strălucea în lumină. Incepu să bea.Simți o privire ațintită asupra sa.Ridică ochii și întâlni privirea de un albastru intens,încadrată de văpaia părului.Se studiară discret.Inregistră linia fragedă a buzelor,bărbia micuță și albă,garoafa roșie din piept.Ea descoperi sub părul negru ondulat privirea întrebătoare,cuta virilă din bărbie și cravata muștar.Se decise.Se ridică de pe canapea,trecu printre dansatori și se apropie de el. Nu ești dumneata,Emil Vrăjescu
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]
-
ÎN PLUS! În jocul nobil cu fileul, Hușenii-au câștigat trofeul! E..explicabil: Toată seara, Jucând la ei, în plus... Zghihara! VIAȚA ROLURI INVERSEAZĂ Dragă Moșule Crăciun! Am de toate și sunt bun! Daruri fac, cu bucurie! -Fă-mi un dar micuț și mie! Și-ți recit...o poezie! REVISTA: DAI UN BAN, DA’ FACE! Dacă toți ar fi jucat, Ca cei doi actori mai noi, Trebuia intitulat: Dai un ban, da’ face...doi!’’ UNUI SOȚ...RESTANȚIER Vii târziu, beat și clonțos
Calul cu potcoave roz Epigrame-Fabule-Panseuri by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/468_a_877]
-
amiază, dar nu le mai auzi șoaptele, le-au acoperit cântecele soldaților și ai un nod În gât, aici, În fața trenului plin de soldați, tu nici măcar nu ai dreptul să plângi, tu nu ești logodnica celui care pleacă, ești doar micuța, slăbănoaga cumnată, nu poți decât să ghemuiești În palma transpirată batistuța pe care ai s-o fluturi atunci când trenul o să Înceapă să se miște, poate că, atunci când peronul o să-i alunece sub ochi, Hermann o să te zărească În sfârșit și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
uscați de permanentul ei proaspăt, de proaspătul vopsit, licărind ca arama Într-un asfințit senin de septembrie, se Încrucișează ultrasunete, semnalele liliecilor, priviri pline de subînțelesuri. Atenție! Filmare cu Încetinitorul! Buni se ridică, mai Întâi se ridică umerii gheboșați, apoi micuța cocoașă care Îi Îndoaie gâtul În față, apoi genunchii tremurători, vezi? vezi vezi vezi vezi vezi vezi vezi vezi vezi vezi vezi cu câte grade i s-au mai flexat genunchii, umerii, gâtul, coatele, cât de mult a mai Îmbătrânit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
altfel arată chiar și cea mai banală călătorie... * — Vreți să spuneți, domnule profesor, că aceasta a fost o călătorie banală? Vocea tânărul sună insinuant, dar el nu-și ridică ochii, toarnă mai departe, cu atenție, vinul de Chianti direct din micuța damigeană acoperită cu rafie Împletită În paharele de plastic, — A, nu! Orice aș putea să spun, dragul meu Antonio, dar nu și că a fost o călătorie banală! Doar acolo mi-am Început viața! Acolo mi-au rămas părinții, frații
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
bunătății și armoniei, dar viața trăită alături de el avea să demonstreze contrariul. După apariția primului copil, un băiat dolofan și frumos ca un Îngeraș, a Început să frecventeze tot mai des cârciumile, sub pretextul că nu suportă ” zbieretele ” repetate ale micuțului. Se Întorcea noaptea târziu și, dacă apuca să ațipească și scâncetele copilului Îl trezeau din somn, Începea adevăratul scandal. Putoare nenorocită! Ia naibii copilul În brațe și fă-l sa tacă că, de nu, vă dau afară pe amândoi. Dacă
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
să nu se trezească, dar În clipa următoare a deschis ochii mari, albaștri ca cerul, ca marea cea mare și pe fața lui mică și scumpă a apărut cel mai magnific zâmbet din lume. Sunt așa de fericită că exiști! micuțul meu prinț... cum n-o să-ți poți imagina vreodată. Nicoleta și-a strecurat capul pe ușă și m-a strigat În șoaptă: Diana! Te așteptăm În sufragerie. Avem o surpriză pentru tine. Flori, șampanie, prăjituri și o mulțime de confeti
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
bucătărie și o auzi pe Thérèse trebăluind dincolo de ușă, bătăile inimii lui împovărate îi transmiseră un mesaj ce nu putea fi interpretat decât într-un singur fel. Ieși imediat din casă, încercând să-și limpezească gândurile și, vorbind straturilor din micuța grădină de zarzavat, rosti cu glas tare: „O iubesc“, ca și cum ar fi fost prima mărturie dintr-un caz complicat. Numai că acesta era un caz a cărui soluționare nu o întrezărea. „Și acum încotro mă îndrept?“ se întrebă el. Iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1859_a_3184]
-
pentru a se da mai aproape de el. ― Eu sunt Ben, spune el, strângându-i mâna. ― Numele meu preferat, râde ea, și Ben îi răspunde tot râzând. Jemima Jones și-a terminat demult cappuccino-ul, dar mai rămâne un timp în micuța cafenea. Citește în continuare, doar că nu se simte prea confortabil, înghesuită în acest scaun strâmt și tare, iar după o vreme ajunge la concluzia că i-ar fi mult mai bine acasă, stând întinsă în pat. Plătește, iese din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
înapoi sus, și Geraldine îmi spune despre tipul pe care l-a întâlnit săptămâna trecută - Simon, care conduce un Mercedes ultimul răcnet, lucrează în domeniul depozitelor de investiții și o scoate la cină diseară. ― Așa, îmi spune, cocoțându-și fundul micuț pe colțul mesei mele. Ridică receptorul și sună-l pe Brad. ― Nu pot, mă opun eu, zâmbind. ― Jemima! Fă-o. ― Nu, repet și scutur din cap hotărâtă. ― Sincer, câteodată mă aduci la disperare. De ce nu? ― De-aia. Fac o pauză
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
ar putea spune că nu încerc. Tocmai mi-am terminat antrenamentul. Hai să-ți iau ceva de băut. ― Nu, e în ordine. Trebuie să mă întorc la sală. ― Atunci de ce ai mai venit aici? o înteb arătând spre mesele din micuța cafenea de pe strada cu sala de fitness. ― Bine, spune Jenny. O apă minerală. Sărmana de ea, știu exact ce vrea să facă. Va lua o apă minerală aici, după care se va duce probabil acasă să mănânce trei pachete de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
din magazin, îmi îndes în gură câteva mâini pline de dulciuri, pe care nici măcar nu apuc să le gust. Plec de la mall și trag valiza la o cabină telefonică de afară, desfăcându-mi cei doi nasturi de sus ai pantalonilor micuți de dril, care acum îmi presează dureros carnea. Când formez numărul, îmi frec stomacul ca să încerc să dispersez durerea provocată de atâta mâncare, și mă blestem pentru că port o bluză albă și scurtă în loc să am pe mine o bluză voluminoasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
bani face? Uită-te la locul ăsta! Ben se holbează cu uimire prin jurul clădirii, privește la vila imensă în stil mexican, așezată sus pe dealurile de deasupra Santei Monica. ― Ăsta e Bârlogul? spune Ben râzând, pentru că-și imaginase o încăpere micuță și tihnită, cam ca o librărie, total opusă de camera albă enormă în care se găsesc acum el și Simon. Simon se strecoară de-a lungul podelelor din lespezi de piatră, până la ferestrele franțuzești din capăt. ― Ia uită-te aici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
fi străduit. Petreceam o groază de timp la sala de gimnastică, pe aparatul ăla care simulează urcatul scărilor. Dar indiferent cât de mult am urcat scările, genetica a avut ultimul cuvânt. Dacă tata s-ar fi însurat cu o femeie micuță, plăpândă, poate că viața mea ar fi arătat cu totul altfel. Și cu siguranță că aș fi avut altfel de coapse. Așa, eram blestemată să-i aud pe oameni spunând despre mine „E o fată zdravănă“. După care adăugau întotdeauna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
Pentru cazul în care la Cloisters ar fi fost o grămadă de vedete, îmi adusesem toate hainele mele, plus tot ceea ce găsisem la Helen și mi se potrivea. Aș fi împrumutat toate hainele lui Helen, numai că soră-mea era micuță și firavă, iar eu aveam 1,74, așa că nu avea nici un rost să iau altceva decât chestiile cu măsuri universale. în afara faptului că momentul în care Helen ar fi deschis dulapul și ar fi descoperit că-i dispăruseră toate hainele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
care se fac cu alge! OK, mi-am spus morocănoasă, de parcă n-aș fi vrut să-ncetez cu plânsul de milă. Fără prea mare tragere de inimă, mi-am despachetat câteva lucruri. Asta până când am descoperit că dulapul și așa micuț era plin până la refuz cu hainele lui Chaquie. Așa că, în speranța că voi întâlni ceva celebrități în grupul lui Josephine, mi-am refăcut machiajul și m-am forțat să cobor la parter. Dădusem o adevărată luptă ca să părăsesc camera. Mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
întâmpla în majoritatea timpului, Brigit folosea apelativul Cuban Heel. De fapt, îl chema Carlos, iar eu îi spuneam Titirezul. Carlos se credea un dansator extraordinar și se dădea în spectacol cu orice ocazie. Când începea să-și rotească șoldurile cam micuțe, cu niște mișcări absolut exagerate, îți venea să vomiți. în zilele când nu-i spuneam Titirezul, îl fericeam cu porecla Omul Care îți întoarce Stomacul Pe Dos, ca să mă mențin în tema rotației. Și Wayne unde e? am sărit eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
un invitat. Soneria a sunat din nou și în cameră au mai intrat încă vreo zece oameni, cu sticle de băutură în brațe. Pe mine m-a încolțit Miguel. Spre surpriza mea, nu reușeam deloc să scap de el. Era micuț, dar pe fază. Ochii îi ajungeau cam la nivelul sfârcurilor mele, iar privirea i-a rămas în zona aia cam tot timpul cât am conversat. —Rachel, mi-a cântat el aruncându-mi un zâmbet măsliniu strălucitor, din cer lipsesc două
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
acolo păpușa Sindy a lui Claire - păpușă pe care o tunsesem la chelie - au găsit-o alarmant de repede. în final, m-am decis asupra nișei în care se ținea cărbunele. Fiindcă nu mai era folosită. îEram încă mult prea micuță ca să fac legătura între anotimpul cald și lipsa focului din sobă.) După care am început să mă gândesc cu groază la ce-o să spun atunci când Margaret avea să observe absența oului ei neprețuit. Normal că nu aveam nici cea mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
seara aia, a fost prima dată când am fost atentă. Eram bucuroasă că exista ceva care să-mi distragă atenția de la durerea profundă care mă cuprinsese. Prelegerea a avut ca temă dinții și a fost susținută de Barry Grant, tipa micuță, drăguță și țâfnoasă din Liverpool care îi făcea pe toți „idioți“. —Așaa, a ordonat ea, cu o voce tunătoare care nu se potrivea cu aspectul ei exterior. Caalmați-vă, caalmați-vă! Ne-am calmat pentru că ne era teamă ca nu cumva tipa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
pentru că ai mei știau foarte puține despre mine. Dar, cu toate astea, îmi era frică. Trebuia să le dau telefon mamei și tatei și să aflu ce aveau de gând să povestească. Consilierul care stătea la pândă în mijlocul nostru era micuța și drăgălașa Barry Grant. Când am întrebat-o dacă pot să dau un telefon, a început să se lamenteze cu voce tare: —Bi ne, Rachel, etițo, ocmai îm eam aiul. A arătat cu blândețe spre ceașca de ceai din fața ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]