4,431 matches
-
legată de afirmarea și de realizarea de sine a fiecăruia dintre noi. Ea reprezintă un instrument necesar al cunoașterii de sine.3 Oricât ar evita-o sau ar nega-o, individul nu se poate cunoaște pe sine decât prin raportare (onestă, înțeleaptă, ponderată) la ceilalți, în cadrul unei experiențe de grup. După cum întâlnirea cu celălalt este un prilej fundamental de autoactualizare, ea este și un cadru propice autocunoașterii. Astfel, capacitățile omului de a se dezvolta și de a crește sunt condiționate în
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
relaționale: a. asumarea riscului de a spune da, de a ne angaja, adică de a merge mai departe; b. asumarea riscului de a refuza, nu prin opoziție cu celălalt, ci printr-o poziție de afirmare. Într-o relație vie, activă, onestă vor exista numeroase momente în care va intra în acțiune eroismul în cotidian. Aceste acțiuni și luări de poziție necesită multă energie, dar respectul de sine și respectul pentru celălalt ne vor ajuta să mergem mai departe. Eroismul relațional înseamnă
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
și mai câte), totuși acestea relațiile conflictuale generează (în grade diferite): îngrijorare, amânare, mânie înăbușită, neputință, frustrare, dezamăgire, confuzie, scăderea productivității, apatie, resentiment, presiune sangvină, stres, oboseală, singurătate, agravarea bolii etc. (Cornelius, Faire, 1996). Pe scurt, în mod obișnuit și onest, ele pot fi acceptate și, cu atât mai puțin, cultivate în viața și în relațiile noastre. Întrucât suntem cei mai mulți cu nevoi, cu gesturi, cu opinii, cu opțiuni, cu valori, cu aspirații, cu profile caracteriale și ambiții diferite, cu frământări și
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
seama dacă aluziile acestora sunt tachinări prietenoase, inofensive sau remarce răutăcioase, menite să ne pună într-o lumină proastă; • să pregătim o relație firescă pe viitor, făcându-i să înțeleagă faptul că preferăm o relație directă și o comunicare deschisă, onestă. Atoateștiutorul (Rigidul). Desemnează acea categorie de oameni care arareori au dubii, care dau dovadă de o toleranță scăzută pentru corectări și/sau discuții în contradictoriu. Dacă ceva nu merge bine, vinovați sunt mereu ceilalți. Ideile noi sau abordările alternative sunt
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
diferit, în funcție de ceea ce gândesc și de ceea ce simt" (1998, p. 148, s.a.)18. c. Să identificăm, să descoperim care sunt nevoile și interesele noastre profunde și care sunt nevoile și interesele profunde ale celorlalte persoane implicate. Un mod eficient și onest de rezolvarea conflictelor constă în situația ca părțile să-și cerceteze cu atenție care sunt nevoile și interesele lor fundamentale. În cele mai multe raporturi conflictuale, pozițiile pe care se situează părțile sunt incompatibile. Dar, de regulă, oamenii au nevoi și interese
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
și comportamente pentru care să renunțăm). Nu ezităm să cerem, să fim asertivi. Este important să fim siguri de ceea ce vrem. De aceea, se recomandă să cerem cu fermitate și clar ceea ce credem că ni se cuvine. De asemenea, este onest să fim pregătiți să plătim pentru a obține. Să căutăm cu atenție și discernământ să ne dăm seama de ce dorește celălalt ceea ce cere. Este, totodată, indicat să-l facem să vorbească mai mult decât vorbim noi. Dacă negocierea intră în
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
individ "dezvoltă o filosofie asupra naturii umane, în fapt un set de expectanțe cu privire la comportamentul celorlalți. Cea mai importantă dimensiune a acestei filosofii personale este încredere-neîncredere, dimensiune ce exprimă măsura în care individul crede că oamenii sunt în mod fundamental onești sau, dimporivă, imorali și iresponabili". L. Wrightsman a demonstrat faptul că "persoanele care cred că natura umană este altruistă, demnă de încredere și independentă manifestă, într-un joc de sumă non-zero, mai multă încredere decât subiecții cu atitudini negative față de
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
în privința coeziunii grupului. "Elevii din grupurile de învățare cooperative resimt atracție pentru colegii lor și au atitudini mai pozitive față de școală decât cei organizați în manieră competitivă", precizează Ștefan Boncu (2006, p. 38). Procesul de cooperare se caracterizează prin comunicarea onestă între parteneri, fiecare fiind interesat să transmită informațiile semnificative. Relațiile de cooperare dezvoltă la elevi sentimente reciproce de simpatie și de prietenie, de încredere, de disponibilitate la solicitările celuilalt. Mediul constant cooperant duce la un climat mai destins, mai puțin
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
urmărirea lor în vederea realizării, declanșării sentimentului de autoeficiență și de utilitate; • conștiința altor căi și a altor momente de formulare a ceea ce avem de spus, de obținere a succesului, de reușită, de afirmare, de exprimare a propriului potențial; • recunoașterea sinceră, onestă a abilităților și a capacităților celuilalt. Așa cum între invidie și resentiment există o legătură mai mult sau mai puțin profundă, activă, persistentă, tot astfel există o relație între invidie și gelozie. Într-o anumită măsură/până la un anumit punct, gelozia
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
și susținerea partenerului; • tandrețea, candoarea, delicatețea; • purtarea grijulie; • iertarea, onestitatea, cinstea, principialitatea, onoarea, rușinea. Între toate acestea, majoritatea cercetătorilor au ajuns la concluzia că cele mai importante abilități pentru întreținerea și menținerea relațiilor interpersonale sunt: ascultarea, conversația, consolarea și rezolvarea onestă a conflictelor (Smith, Jr., 1992): Ascultarea Ascultând ideile, sentimentele, căutările, problemele (celuilalt), încercăm să deducem motivele, contextele, împrejurările deciziilor luate și ale faptelor comise. Este important să ne concentrăm pe mesajul interlocutorului; astfel, puterea noastră de înțelegere va fi mai
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
încerca să-i ajute /să-i consoleze pe alții. Pare că cea mai importantă calitate pentru susținerea celuilalt este empatia, capacitatea decentrării și a preluării reperelor subiective de moment ale celuilalt; încercăm să descoperim prin ce trece acesta.79 Rezolvarea onestă a conflictelor Conversația și consolarea sunt modalități de relaționare în care ambele părți împărtășesc același scop, aceleași obiective (într-o anumită împrejurare dată). Ele interacționează pentru plăcerea de a fi împreună sau pentru a suporta mai ușor dificultățile prin care
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
de soluție, cu atât este mai profitabilă rezolvarea conflictului. Este important să știm să facem compromisuri (ceea ce nu înseamnă să renunțăm la ceea ce este important pentru noi și pentru celălalt). Oricum, că este vorba despre ascultare, conversație, consolare sau rezolvarea onestă a conflictelor, nu pot fi trecute cu vederea (nici) atitudinile indivizilor aflați într-o relație față-n față. Cercetând problematica atitudinilor în relațiile interpersonale, F. Lacombe (2005) stabilește o tipologie a acestora plecând de la trei dinamici principale: deschidere/închidere, dominație
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
vé ruga să binevoiți a trimite o cercetare să smulgeți pe acest copil din prapastiea în care e gata a cădea și de nu mai e posibil a locui la Dnu Garsou, cel puțin să i se aleagă o gazdă onestă și să meargă în tóte zilele la Dnu Garsou pentru a aface lecțiuni pregătitóre și numai când Dnu Garsou 'mi va scrie că e apt de a trece examen, atuncea voiu trimite taxa. Acest copil e fórte deștept, ast-fel
[Corola-publishinghouse/Science/84993_a_85778]
-
cu securitatea sistemului fără să-i anunțe în prealabil pe cei deposedați, bineînțeles, dacă există motive de bănuială asupra loialității. 6. Tratamentul loial în sens descendent și ascendent (pe bază de reciprocitate). Angajatorii trebuie să-și trateze angajații corect și onest ca să se aștepte să fie tratați în mod similar. În special, personalul din domeniul prelucrării automate a datelor, care este deosebit de inteligent, are nevoie de un astfel de tratament. 7. Vizite ale locului de muncă. Perspectiva de jos este cu
[Corola-publishinghouse/Science/2140_a_3465]
-
septembrie 1912 - 28 iunie 1913 și 16 mai - 3 iulie 1914. Ziarul Drapelul a fost înființat și condus de u n comitet de redacție în scopul de a deștepta spiritul publi c, de a restabili și de a pregăti lumea onestă și independentă pentru lupta în alegerile comunale... „Acum că dorința a fost pe deplin satisfăcută, suspendăm ziarul Drapelul, urmând să reapară ori de câte ori se va simți o necesitate politică” - se spunea în ziarul din 18 septembrie 1894. Ziarul reapare la 26
Mari personalităţi ale culturii române într-o istorie a presei bârlădene 1870 – 2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Science/1655_a_3098]
-
zice. Numai că această teorie nu poate fi aplicată și în cazul lui Chiriac, care chiar se repede și ia spanga de la pușcă. Există două variante de interpretare ale acestui important episod: amantul Vetei ori a blufat, ori a jucat onest. Notăm că, pentru efectul dramaturgic al piesei, cele două variante sunt absolut egale, ele având doar scopul și, în cele din urmă, efectul de a frânge și ultimul prag de rezistență al Vetei. Ceea ce înseamnă că tema amenințării cu sinuciderea
Lumea politică pe scena lui I. L. Caragiale by Corina Baraboi () [Corola-publishinghouse/Science/1677_a_3045]
-
partidului. Farfuridi definește clar ce înseamnă partidul: Madam Trahanache, dumneata, nenea Zaharia, noi și ai noștri. Dar complicitatea există și între cele două tabere: Să mă ierți și să mă iubești pentru că... toți suntem români!... mai mult, sau mai puțin onești! - îi spune, la sfârșitul piesei, Cațavencu lui Tipătescu. 4.2. Societatea sfârșitului de secol sau fauna grotescă Decizia lui Caragiale de a intercala episodul cu Dandanache și scrisoarea sa pierdută dă amploare semnificației simbolice a scenei intrigilor politice. În viața
Lumea politică pe scena lui I. L. Caragiale by Corina Baraboi () [Corola-publishinghouse/Science/1677_a_3045]
-
pămînt. Calvin glorifică voința de a acționa în lume: pe pămînt, oamenii trebuie să muncească, fără întrerupere, spre lauda Creatorului. Este triumful ideii de "individ în lume". Reușita, bogăția individuală nu mai sunt neapărat de condamnat; dobîndite printr-o muncă onestă, bunurile materiale atestă voința lui Dumnezeu. A munci întruna, nu pentru a profita de bunurile pămîntene, ci pentru a îndeplini voința divină: Max Weber vede în viziunea calvinistă asupra lumii un "ethos" care a favorizat în mod considerabil dezvoltarea capitalismului
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
ceea ce a stârnit teamă, am pus accentul pe cantitate în dauna calității. Ne-am gândit că mașinile ne vor scoate la liman și am început să-i privim pe asociații noștri ca pe niște mașini”. O asemenea corectitudine și autoapreciere onestă îmbinată cu susținerea acordată procesului constituie, după părerea lui Gwen Vines, director de training, cheia succesului BCBS. Vines, angajată a BCBS de 26 de ani, a spus: „MP are în continuare succes datorită faptului că președintele, CEO și COO ai
[Corola-publishinghouse/Science/2338_a_3663]
-
putea exprima opiniile. A fost, de aceea, prudent în evaluări, poate și dintr-o anume dificultate de a surprinde specificul literar, datorită pregătirii sale sociologice. Mai ales până prin 1920, a informat publicul românesc asupra multor apariții literare din străinătate, scriind onest și competent. SCRIERI: N. Titulescu, București, 1945. Repere bibliografice: T. Arghezi, Scrieri, XXIV, 184-189; Eugen Herovanu, Orașul amintirilor, București, 1936, 257-258; G. Călinescu, Lucruri de îndreptat, „Națiunea”, 1948, 534; A. P. Samson, Memoriile unui gazetar, București, 1979, 75-76, 277-278; Mirodan, Dicționar
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285863_a_287192]
-
mutatis mutandis, Noica. El a năzuit pur și simplu să trăiască într-un mod autentic, adică să fie pe deplin sincer cu el și cu alții, în acest sens anständig (un cuvânt care este tradus într-un mod nesatisfăcător prin onest sau cuviincios). Tot ceea ce a gândit și a scris va putea fi înțeles mai bine drept un reflex al acestei năzuințe. Pentru el viața onestă era condiția de căpetenie a unei realizări intelectuale. Wittgenstein a crezut că însemnările sale filozofice
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
alții, în acest sens anständig (un cuvânt care este tradus într-un mod nesatisfăcător prin onest sau cuviincios). Tot ceea ce a gândit și a scris va putea fi înțeles mai bine drept un reflex al acestei năzuințe. Pentru el viața onestă era condiția de căpetenie a unei realizări intelectuale. Wittgenstein a crezut că însemnările sale filozofice vor câștiga în autenticitate numai dacă el se va strădui din toate puterile să trăiască întru bine și frumos. În mod sigur, nu a crezut
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
nu era niciodată banal.“69a Partenerii favoriți de discuție filozofică erau pentru Wittgenstein nu profesorii, profesioniștii domeniului, ci oamenii tineri pe care îi alegea îndeosebi dintre studenții 58 GÂNDITORUL SINGURATIC săi fideli. Erau persoane foarte inteligente, dar, totodată, ființe profund oneste pentru care căutarea autenticității prima în raport cu interesul pentru succes, prestigiu și carieră. Se distingeau prin simplitate și firesc în tot ce spuneau și făceau, prin lipsă de afectare și pretenții, nu își doreau să facă impresie. Wittgenstein exercita asupra lor
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
cu desăvârșire în perioada în care am participat la aceste lecții și în timpul următorilor doi ani, când le-am discutat pe acestea și Tractatus-ul, la Harvard, cu alți colegi care îl cunoscuseră pe Wittgenstein. Mai mult decât atât, dedicarea absolut onestă a lui Wittgenstein cercetării problemelor filozofice, marea lui seriozitate și 70 GÂNDITORUL SINGURATIC cinstea lui absolută îmi apar drept unele din cele mai importante «absoluturi» din viața mea. Îmi aduc aminte că m-am gândit: Cum ar fi să fii
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
decât simple, că întotdeauna există alte cazuri, exemple sau puncte de vedere care nimicesc din nou toate generalizările filozofice deja dobândite. Ne instruia astfel în maniera scepticului clasic; va trebui să ne eliberăm de orice generalizări, să încercăm să fim onești și să dăm socoteală fără prejudecăți de complexitatea și specificitatea experienței noastre. Din acest punct de vedere, atât afirmarea, cât și negarea unei poziții filozofice sunt, în egală măsură, condamnate eșecului.“ Toulmin adăuga: „El nu voia să convingă pe nimeni
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]