7,756 matches
-
având așadar caracterul unui hapax legomenon. Iată contextul citat, în facsimil și în transcrierea mea fonetic-interpretativă: Biblia de la București, 1688 (BIBL. 1688): Furnicoleul au pierit neavând mâncare și puii leilor s-au părăsit unul de altul. Ms. 45: Furnicoleul au pierit neavând mâncare și țâncii leilor s-au părăsit în de sine. Ms. 4389: Furnicoleul au pierit pentru că n-au avut să mănânce. Notă marginală: tigrul O primă constatare se impune. Există o coincidență totală între opțiunile diferiților cărturari români care
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
Biblia de la București, 1688 (BIBL. 1688): Furnicoleul au pierit neavând mâncare și puii leilor s-au părăsit unul de altul. Ms. 45: Furnicoleul au pierit neavând mâncare și țâncii leilor s-au părăsit în de sine. Ms. 4389: Furnicoleul au pierit pentru că n-au avut să mănânce. Notă marginală: tigrul O primă constatare se impune. Există o coincidență totală între opțiunile diferiților cărturari români care s-au aplecat asupra textului respectiv, contribuind la configurarea sa. Este vorba despre traducătorul inițial al
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
Ms. 4389, a socotit și el potrivit să preia creația lexicală a lui Nicolae Spătarul. Mai târziu, revizuind consistent textul tipărit la București în 1688, Samuil Micu a preluat integral, în versiunea sa de la Blaj, 1795, acest pasaj : Furnicoleul au pierit neavând mâncare și puii leilor s-au părăsit unul de altul (BIBL.MICU)119. Pasajul a fost păstrat întocmai întocmai și de BIBL.1819, ediția tipărită la Petersburg sub îngrijirea lui Gavriil Bădulescu-Bodoni, mitropolitul de la Chișinău, ca și în edițiile
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
sau de versiuni occidentale de inspirație protestantă, se renunță la furnicoleul încărcat de conotații fantastice, în favoarea unei desemnări generice: Tigrișul au perit pentru că nu avea pradă (BIBL.VULG. 1760-1761). Leulû betrânu pere din lipsă de predă (BIBL.1874). Leul bătrân piere din lipsă de pradă (BIBL.1921, BIBL.CORN., toate edițiile). Chiar și edițiile biblice moderne importante care se mențin, programatic sau în principiu, în linia tradițională ortodoxă a Septugintei, privilegiază soluția de traducere "occidentală": Leul a pierit neavând mâncare (BIBL
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
1874). Leul bătrân piere din lipsă de pradă (BIBL.1921, BIBL.CORN., toate edițiile). Chiar și edițiile biblice moderne importante care se mențin, programatic sau în principiu, în linia tradițională ortodoxă a Septugintei, privilegiază soluția de traducere "occidentală": Leul a pierit neavând mâncare (BIBL.1914). Leul se prăpădește când nu mai are pradă (BIBL.RADU-GAL Leul bătrân moare că nu mai are ce mânca (BIBL.1936, BIBL. 1944, BIBL.1968). Leul bătrân piere din lipsă de pradă (BIBL.CAT.2013). În
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
Septugintei, privilegiază soluția de traducere "occidentală": Leul a pierit neavând mâncare (BIBL.1914). Leul se prăpădește când nu mai are pradă (BIBL.RADU-GAL Leul bătrân moare că nu mai are ce mânca (BIBL.1936, BIBL. 1944, BIBL.1968). Leul bătrân piere din lipsă de pradă (BIBL.CAT.2013). În versiunea sa originală din anul 2000, Bartolomeu Anania se întoarce la furnicoleu: Furnicoleul moare că n-are ce mânca (BIBL.ANANIA), revenind astfel la filiera Septuagintei, dar oferind în plus și o
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
și Monica Broșteanu practică, în versiunea recentă pe care au dat-o Cărții lui Iov din Septuaginta, o întoarcere la tradiția primară, cea a reproducerii prin calchiere lexicală a modelului grecesc, dar propun, în loc de furnicoleu, o formulă inedită: Leul-furnică a pierit fiindcă nu mai avea de mâncare, cu explicația, în notă: "Acest termen apare numai în LXX, în Iov. Ioan Gură de Aur spune că acest animal nu se poate hrăni singur, dar Dumnezeu are grijă și de el" (SEPT.NEC
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
cu o gură spurcată din moartea celor de același neam, exilează, ucide, promite oamenilor ca datoriile să fie șterse și ca pământul să fie reîmpărțit. Oare nu este necesar și ursit ca, după aceasta, un astfel de om, ori să piară de mâna dușmanilor, ori să ajungă tiran și să devină lup, din om? 25. Scopul legislației, obiectivele și strategia legislatorului (Legile, 631b-631d) (Atenianul) Străine, ș...ț nu degeaba legile cretanilor se bucură de o deosebită cinstire în rândul tuturor grecilor
[Corola-publishinghouse/Science/1983_a_3308]
-
Atena arhaică și Atlantida de la preoții egipteni, Platon explică cezura produsă de „trecutul apropiat” și uitarea care s-a așternut peste „trecutul îndepărtat”: la anumite intervale, au loc catastrofe determinate de „deviația corpurilor” cerești și o mare parte din omenire piere, dar mai ales pier elitele culturale și politice. Doar Egiptul, grație Nilului, ar fi scăpat de asemenea dezastre, ceea ce a făcut ca vechile tradiții autentice ale omenirii să fie păstrate numai aici, în vreme ce grecii - mai puțin norocoși - povestesc legende care
[Corola-publishinghouse/Science/1983_a_3308]
-
de la preoții egipteni, Platon explică cezura produsă de „trecutul apropiat” și uitarea care s-a așternut peste „trecutul îndepărtat”: la anumite intervale, au loc catastrofe determinate de „deviația corpurilor” cerești și o mare parte din omenire piere, dar mai ales pier elitele culturale și politice. Doar Egiptul, grație Nilului, ar fi scăpat de asemenea dezastre, ceea ce a făcut ca vechile tradiții autentice ale omenirii să fie păstrate numai aici, în vreme ce grecii - mai puțin norocoși - povestesc legende care „cu puțin se deosebesc
[Corola-publishinghouse/Science/1983_a_3308]
-
pe Dumnezeu în duh și adevăr (In. 4, 23), se aseamănă în slavă cu Dumnezeu și sunt nemuritori împreună cu El, primind viața cea veșnică prin Cuvântul, tot așa, cei ce se închină acestora (zeilor) se aseamănă deșertăciunii demonilor și vor pieri împreună cu ei în gheenă»”<footnote Actele martirice, Martiriul Sfinților Carp, Papil și Agatonica, 2-7, p. 166-167. footnote>. Sfântul Ambrozie al Milanului ne istorisește și despre martiriul fiilor preotului Eleazar. Astfel, împăratul prigonitor Antioh a poruncit să fie duși la cazne
Medicii și Biserica. Medicină și Spiritualitate în abordarea pacientului terminal by Liviu PETCU () [Corola-publishinghouse/Science/121_a_138]
-
copii (Jucării, 1938, Baba Iarna intră-n sat, 1954). Proza lui C. păstrează stilul molcom al poeziei și, în mare parte, sursele de inspirație. Amintirile din prima copilărie plutesc într-o atmosferă fabuloasă, în care copilul este un personaj care „piere” în prima zi de școală (A murit Luchi..., 1942). Poate mai puțin obișnuite pentru imaginea comună despre scriitoare sunt schițele cu structură tradiționalistă, care povestesc „durerile ascunse”, tragediile tăcute ale vieții la țară: boli, crime, sărăcie, muncă, indiferență a funcționarilor
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286152_a_287481]
-
3, 20). Orice alt element pare a atrage mânia zeilor. A atenta la ordinea lumii și a lua o piatră pentru a înălța cetăți trufașe este o impietate, pentru o ființă predestinată doar nivelului țărânii, lutului, și în consecință vor pieri spulberate. Stânca / piatra par interzise omului rămânând doar în puterea forțelor divine. Astfel că muntele pare un "interval" energetic între cer și pământ unde se refugiază magi sau sihaștri care pot comunica cu divinitatea. Viziunea lui Eminescu respectă această inexorabilă
[Corola-publishinghouse/Science/1516_a_2814]
-
dar nimic decât un gând." (Memento mori) Tragicul eminescian nu își menajează și nu își alege cititorii: "...E o picătură-n vinul poeziei ș-a gândirei, Dar o picătură numai. Decât altele, ce mor, Ele țin mai mult. Umane, vor pieri și ele toate. În zădar le scrii în piatră și le crezi eternizate, Căci eternă-i numai moartea, ce-i viață-i trecător..." (Memento mori) 3. Ruina (nisipul, cenușa, mușuroiul, praful) Ruina, sugerează, în mod implicit, o prezență, o entitate
[Corola-publishinghouse/Science/1516_a_2814]
-
Că cerul e-un palat de imperator, Deșert pustiu căci Dumnezeu e mort" E un "timp mort", în care nu mai e nimic ce să moară: "desigur, totul este o deșertăciune, toate mor, toate dispar de pe fața pământului, cândva va pieri și chiar pământul sub forma în care îl percepe omenirea, dar moartea, dispariția, zădărnicia nu pot exista fără viață, căci dacă n-ar fi viață, n-ar mai avea ce să moară. Acele tablouri cu dispariția unor mari popoare, civilizații
[Corola-publishinghouse/Science/1516_a_2814]
-
Știința voioasă, Genealogia moralei, Amurgul idolilor, Ed. Humanitas, trad. de Liana Micescu și Alexandru Al. Șahighian, Buc., 1994, p. 209. 27 N. Berdiaev, Un nou Ev Mediu, Ed. Omniscop, 1995. 28 Vezi semnificația Ghicitorului la Nietzsche: omul care vrea să piară, omul care își vrea propriul declin. El spune mereu: "totul e zădărnicie" (Așa grăit-a Zarathustra...). 29 S. Munteanu, Op.cit., p. 56. 30 Textul latin după Hermetis Trismegisti Tabula Smaragdina: "... Quod est inferius est sicut quod est superius. Et quod
[Corola-publishinghouse/Science/1516_a_2814]
-
ungurește nyugat, semnifică în aceste limbi și locul de declin, de îmbătrînire, de epuizare... Occidentul este în declin sau îl așteaptă gloria finală, alt semn al sfârșitului? În ceea ce mă privește, prefer gloria apoteotică, deoarece unii o știu: „Orice imperiu piere”. Titlul acestei cărți de Jean-Baptiste Duroselle (este vorba despre Istoria relațiilor internaționale) poartă intuiția unei istorii desfășurate mereu în altă parte, deocamdată fără răspuns... La crepusculul vieții sale, Heidegger scria: „Doar un Dumnezeu ne poate salva”; ne rămâne să așteptăm
[Corola-publishinghouse/Science/1922_a_3247]
-
sacrificiul Mântuitorului lumii. Pasajul biblic ce surprinde esența acestui proces este considerat textul de aur al Scrierilor Sfinte: Fiindcă atât de mult a iubit Dumnezeu lumea că a dat pe singurul Lui Fiu, pentru ca oricine crede în El să nu piară, ci să aibă viața veșnică" (Ioan 3,16). Acest text biblic este citat de șase ori integral și de 12 ori parțial în materialul analizat. Accentul cade pe acțiunile lui Dumnezeu care au ca obiectiv eliberarea ființei umane din condiția
by Zenobia Niculiţă [Corola-publishinghouse/Science/1024_a_2532]
-
Putna lui Ștefan cel Mare, Deșteptarea a scos numere speciale, revenind asupra momentului și în paginile din zilele următoare. Mănăstirea Putna în anul 1904 Se publică legendan versuri scrisă de Vasile Alecsandri: „Zbârnăe coarda din arcu-i, fulgeră săgeata-n vânt Piere, trece mai departe și -ntr-un paltin vechiu s-a frânt. 65 „Acolo fi-va altarul - zice falnicul monarc Ce se-nchină și se pleacă pe războinicul său arc. „Să trăiască Domnul Ștefan! - Mii de glasuri îi urează. Și poporul jos
BUCOVINA ÎN PRESA VREMII /vol I: CERNĂUŢI ÎN PRESA VREMII 1811-2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/460_a_970]
-
marele poet Vasile Alecsandri, partea a doua și a treia adăugate de T. Teodorescu” - profesor de canto din Iași: 1 Hai să dăm mână cu mână Cei cu inima română, Sănvârtim hora frăției Pe pământul României. Iarba rea din holde piară, Piară dușmănia-n țară, Între noi să nu mai fie Decât flori și armonie. 2 Basarabia iubită, Transilvania dorită, Bucovina-n veci frumoasă, Temișana cea mănoasă, Țări cu frați de-un neam și-o lege Sub același falnic Rege, Astăzi
BUCOVINA ÎN PRESA VREMII /vol I: CERNĂUŢI ÎN PRESA VREMII 1811-2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/460_a_970]
-
poet Vasile Alecsandri, partea a doua și a treia adăugate de T. Teodorescu” - profesor de canto din Iași: 1 Hai să dăm mână cu mână Cei cu inima română, Sănvârtim hora frăției Pe pământul României. Iarba rea din holde piară, Piară dușmănia-n țară, Între noi să nu mai fie Decât flori și armonie. 2 Basarabia iubită, Transilvania dorită, Bucovina-n veci frumoasă, Temișana cea mănoasă, Țări cu frați de-un neam și-o lege Sub același falnic Rege, Astăzi toate
BUCOVINA ÎN PRESA VREMII /vol I: CERNĂUŢI ÎN PRESA VREMII 1811-2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/460_a_970]
-
a trăit șase ani în mijlocul poporului rus. Dar nu găsește decât spoiala unei false civilizații... Sate pustii, oameni vârstnici, femei și copii murind de foame după ce șiau amăgit stomacul cu frunze și rădăcini de copaci... Zeci de mii de lucrători pierind în muncile istovitoare la zidiri de uzine uriașe și la săparea de canaluri... Drumuri pavate cu oasele morților, schingiuiri și temnițe, iată peisajele noii Rusii, în care acest tânăr zvăpăiat a căutat fericirea... Până și caii de rasă, coborâtori din
BUCOVINA ÎN PRESA VREMII /vol I: CERNĂUŢI ÎN PRESA VREMII 1811-2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/460_a_970]
-
dea abia o rată neînsemnată, cu care nu pot să-și procure cele necesare vieții... Colhozurile, imense întreprinderi de exploatare a țărănimii de către stat... Iar pentru cei ce nu aderă la colhoz, glonțul e prea scump... Ei sunt sortiți să piară, undeva, în stepă, unde i-au mânat în pahod nagaicile tovarășilor din G.P.U.”... În Revista Bucovinei din august 1942, la rubrica Cărți și reviste D.V. publică recenzia la cartea „Drepturi românești în Transnistria” de N.P. Vaidomir - Mediaș 1942: „S-
BUCOVINA ÎN PRESA VREMII /vol I: CERNĂUŢI ÎN PRESA VREMII 1811-2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/460_a_970]
-
colectivității“ (a afaceriștilor din partidul liberal), la fel de actuală atunci ca și acum, dacă nu cumva mai actuală: „Hai să dăm mână cu mână / Cei ce suntem lungi de mână, / Să-nvârtim hora hoției / Pe averea României. / Cei cinstiți dintre noi piară, / Numai hoți să fie-n țară, / Între noi să nu mai fie / Nici un om de omenie.“ Invitat, la începutul anului 1895, de către foarte bunul său amic Constantin Mille, care devenise proprietar al cotidianului democrat și republican Adevărul, să lucreze în
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
gazetelor vremii nu e în stare să-i înțeleagă și înregistrează cu abia ascunsă uimire gloria postumă a acestora. Despre Caragiale ne comunică amintiri minore și răutăcioase insistând asupra unor aspecte nefavorabile acestuia: la „abatorul vechi“ de la Colentina autorul Scrisorii pier dute se ospătează prin 1886 cu „hălci mari de ficat negru și frigărui“; în 1892 plânge în hohote în grădina birtului Enache și apoi pe stradă de spaima holerei care amenința Capitala; în 1900 neagă în public, la Ateneu, o
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]