4,821 matches
-
iar la ideea cu mina, întrebă:) Nici o schimbare pe parcurs? Peretele este din același material? ― După câte îmi dau eu seama, da. Și cablul? Dallas verifică lungimea încă nefolosită a scripetelui. ― Nici o problemă. Mai sunt vreo cincizeci de metri. Dacă puțul depășește lungimea asta, ne lăsăm păgubași pe ziua de astăzi și ne-ntoarcem cu materialul adecvat. Nu mi-aș fi închipui să coboare atât! ― De ce zici așa? ― Nava asta ar fi disproporționată. ― Față de ce? Față de cine? Dallas nu știu răspunsul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
pe ecranul ei, era diagrama de pe pupitrul lui Ash. Dacă ar fi văzut-o, ar fi găsit-o foarte interesantă. 5 Reînviorat de scurtul popas, Kane reluă coborârea. Își dădu drumul, așteptă impactul picioarelor încălțate în ghetele greoaie pe peretele puțului. Dar în zadar. Picioarele se clătinau în gol. Pereții nu mai erau. Dedesubt ― întunericul... și mai ce? Un fel de sală, poate asemenea celei de unde venea, se gândi. Oricum ar fi, atinsese capătul drumului. Profită de ocazie pentru a-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
nu se va mai alege cu nici o glorie din treaba asta. Diamante și glorie, era musai să le descopere aici. Își drese vocea înainte de a răspunde. ― Nu, nimic. Sub mine e o hrubă, o sală, ceva. Am ieșit teafăr din puț. ― Hrubă? Ține-te bine, Kane. Află că ești încă în navă! ― Încă! Știi ce ziceam despre puț? Poate că așa o fi... ― Dacă așa o fi, în curând o să înoți în afurisitele alea de diamante. Râseră amândoi, Dallas, strident, distorsionat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
le descopere aici. Își drese vocea înainte de a răspunde. ― Nu, nimic. Sub mine e o hrubă, o sală, ceva. Am ieșit teafăr din puț. ― Hrubă? Ține-te bine, Kane. Află că ești încă în navă! ― Încă! Știi ce ziceam despre puț? Poate că așa o fi... ― Dacă așa o fi, în curând o să înoți în afurisitele alea de diamante. Râseră amândoi, Dallas, strident, distorsionat în difuzoarele lui Kane. Acesta din urmă scutură din cap pentru a scăpa de câțiva stropi de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
organice. În încăperea de sus, Dallas se întoarse către Lambert. ― Cât timp mai avem până la apus? Ea își controlă instrumentele și declară: ― Douăzeci de minute. Apăsă pe aceste cuvinte cu o privire semnificativă. Fără comentarii, Dallas se aplecă iar deasupra puțului, continuându-și observarea neliniștită deși nu vedea nimic. Fascicolul strălucitor al lămpii lui Kane dezvăluia alte forme nemaivăzute, lipite ca niște ventuze pe planșeu, spre centrul încăperii. Se duse într-acolo și, făcu un tur, păstrând o distanță respectuoasă. Observă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
să utilizeze unitatea sa de propulsie pentru a coborî iar? Dallas negă din cap. Arătă manivela. ― Nu poate. Sistemul e agățat de manivela trepiedului și la o unitate individuală. Va urca, de-i place, au ba! Lambert se aplecă deasupra puțului și încercă să străpungă întunericul. ― Nu văd nimic. Dallas lumină peretele cu lanterna. ― Nici eu. Dar greutatea urcă mereu. Încet, dar cablul se ridica din adânc, trecând prin fața a două figuri neliniștite. Se scurseră mai multe minute până când cercul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
pe "exec". Era gata să-l prindă când văzu creatura brună, nemișcată, placată în interiorul vizierei, acoperind toată fața lui Kane. Își retrase brusc mâna, ca ars. ― Ce este? întrebă Lambert. ― Atenție! are ceva pe față, în interiorul căștii. Ea ocoli gura puțului. ― Ce?... Văzu creatura înfășurată în interior, ca o moluscă în cochilia ei. ― Oh, Dumnezeule! ― Nu pune mâna! Dallas se uită la colegul lui. Nu văzu nimic semnificativ. Făcu o încercare, trecând mâna repede deasupra creaturii lipită de fața lui Kane
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
promit că le voi cere sfaturi. În spatele nostru, la o întindere de mână, se află Antichitatea! Ea ne va îndruma pe calea cea bună. Problema, acum, e cea a prezentului, Excelență! Va trebui să dați un Decret! Așa că se forară puțuri pe tot cuprinsul Parisului până la cele mai limpezi pânze freatice, din care veneticii, imigranții, afaceriștii în tranzit sorbeau cu plăcere angoasele, măcinările, răstălmăcirile, cacealmalele, pamfletele, strofocările, refulările lumii de jos care, fiind asimilate, produceau ravagii cu izotopii radioactivității lor încât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
dar nu reușește. Își pipăie Îngrijorat bărbia, Își trece mâna prin părul bogat, și-și masează tâmplele. Gesturi firești În orice secol. ,, Ce caută totuși omulețul În marea intersecție?,, se Întreabă. Acest om de presă a alunecat ca Într-un puț fără sfârșit În secolul al XV-lea și agentului de circulație nici că-i pasă, Își vede mai departe, cu frenezie de semafoarele din marea intersecție. Oameni și mașini se revarsă din cele șase artere, către orele amiezii, semn că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
proiectatei șosele, la Constanța și Rasova, se aflau instalate spitale de campanie. În primele zile ale lui august - arăta Allard în lucrarea sa, publicată ulterior -, de la sosirea românilor noștri [ca lucrători pe șantier], folosirea fără măsură a apei sulfuroase din puțurile de la Kiustenge a provocat un anumit număr de tulburări gastrice, însoțite de diaree, cu răcirea [corpului] și încovoierea totală; aceste afecțiuni au fost fără gravitate și au încetat mereu foarte repede după administrarea unui vomitiv și a unei poțiuni, a
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]
-
rânduri în Capitală, ea n-a izbutit să determine decât un singur focar mai important, și anume: printre țiganii din suburbia Ciurel, care, având la dispoziție o gură de apă din conducta primăriei, obișnuiau totuși să se aprovizioneze dintr-un puț necontrolat. Trebuie însă precizat că profesorul Babeș socotea că acțiunea de prevenire și combatere a holerei, așa cum s-a desfășurat ea, atât peste Dunăre, cât și pe teritoriul național, nu merita, în ansamblu, aprecierea cea mai pozitivă: "Înainte de toate - declara
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]
-
cote înalte sau ape care să ne oprească din drum. Apoi, frontul rusesc nu a avansat pe această direcție. Noaptea ne va proteja. Singura problemă e să nu-i întâlnim - cine știe cum - pe ruși. Pentru a nu cădea din lac în puț, grupa de avangardă - bine înarmată - va merge înainte... În caz că apare vreun grup de inamici, nu angajează lupta. Va răspunde doar dacă sunt atacați. Și nu la întâmplare, ci bine chibzuit. Scopul să fie lichidarea grupului, nu o luptă de uzură
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
dar parcă intrase în pământ. M-am întors cu spatele către Vincent cât de mult am putut fără să par necioplită, numai că în felul ăsta m-am trezit față în față cu Clarence cel ciudat. Căzusem din lac în puț! Deși mi-era teamă că scena cu mângâiatul părului o să se repete, mi-am luat inima în dinți și am început să vorbesc cu el. Dintr-odată mi-am dat seama că stătusem acolo toată după-amiaza și nu mă bătuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
trimis-o prin Messenger mai era înserată o chestie fără cap și coadă la prima vedere, dar după ce stăteai cu picioarele în apă rece trei ore și jumătate, gândind la cugetarea ceea atât de adâncă, încât întrece cu mult adâncimea puțului din fundul curții, îți dădeai seama că a fost spusă cu mare schepsis. Pentru viitorime și mai ales pentru posteritate, voi însera aici mărețele lui cuvinte, așa cum le-a rumegat capul său și le-a scris cu însuși, mâna sa
Amintiri din sufragerie by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83874_a_85199]
-
cei care sunt conștienți că o au abuzează de ea. Căci există ceva diabolic în aviditatea cu care se năpustesc asupra nenorocirii prietenilor lor pentru a-și exersa dexteritatea. E o facultate care țâșnește din pământ ca petrolul dintr-un puț și cei plini de compătimire îi copleșește pe ceilalți cu o generozitate care adeseori le face pe victime să se simtă prost. Există piepturi la care s-au vărsat atâtea lacrimi încât refuz să mi le mai irosesc și pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
nimic în picioare ți, cât rămâneam la mare, nu îmbrăcam altceva decât pantaloni scurți și, eventual, un pulover subțire, seara, dacă se făcea răcoare, mâneam într-o curte țărănească, printre găini care dădeau târcoale mesei așteptând fărâmituri, scoteam apă din puț cu o găleată de tablă, dormeam într-o cameră cu lut pe jos. Erau vacanțe pline de soare, lipsite de pretenții, care mă spălau de artificii, cum se spală o femeie de farduri. Atât. Și poate că e ușor ridicol
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
Templului Honno. N-am dreptate, Soshitsu? — Ba da, stăpâne, un șanț trebuie măsurat pe potriva unui șanț. — Și la fel se întâmplă și în cazul culturii de peste mări și țări. Pe măsură ce îmbătrânesc, până și eu am devenit un broscoi într-un puț, replică Soshitsu. — Ba eu te-aș compara mai degrabă cu o balenă. — Da, fu Soshitsu de acord, dar o balenă cu vederi înguste. — Ia, adu niște apă, îi ordonă Nobunaga pajului care dormita în spatele lui. Încă nu terminase pe seara
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
spun, dar o retragere sigură e extrem de importantă în război - mai ales într-o luptă care implică penetrarea în teritoriul inamic. Dacă nu reușești să te retragi în siguranță, e ca și cum ai uita ultimul coș de pământ când sapi un puț adânc de o sută de stânjeni. Mișcă-te cu iuțeala vântului și întoarce-te la fel. — Îți înțeleg foarte bine precauția. Odată ce speranța i se împlinise, Genba era absolut docil. Katsuie își adună imediat generalii. Până seara, ordinele fuseseră trimise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
pătrundeai, pășind peste un prag înalt aproape cât un pârleaz, într-un gang întunecos din care, în numai câțiva pași ajungeai într-o curticică interioară. Iar acolo, printre zidurile blocurilor din jur, te-ai fi simțit ca pe fundul unui puț dacă n-ar fi fost fațada să-i zicem a blocului unde locuiau mătușă-mea Anamaria și unchiu-meu, prin nu știu ce minune luminată de soare la orele după-amiezii. Ce găseai în interiorul apartamentului era cu siguranță mai puțin plăcut. Iar de un
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
mănânce cantaride cu pumnul, sub privirea neînduplecată a vechiului meu amic, Goering - poate că și Chatterley ar fi de acord să li se alăture, sau Piers Gaveston, de temps en temps. Eu sunt o veritabilă mină de informații falice, un puț foarte adânc, poate că vrei să-ți dau și mai multe detalii ezoterice, nu? Dommage. Profesorul își pierduse din prestanță. Tonul îi scăzuse, devenind mai relaxat și mai amical. Intervenise și o notă bizară de compasiune, care aproape că mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
plictiseală, și le acoperiseră apoi cu pământ pentru că le ieșiseră atât de prost, și chiar că nici n-aveai ce vedea la ele. Baraca lui nea Vasile era plasată sub basoreliefuri, lângă peretele de lut, la vreo zece metri de puțul în care băltea apa, era o rulotă dintr-alea pe roți, în care stăteau de obicei constructorii pe șantiere, când am trecut pe lângă ea, Zsolt a spus c-ar trebui să intrăm și să vedem ce-a lăsat bătrânul moștenire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
o să fie altfel, s-a sculat în picioare, a întors sticla cu fundu-n sus, vărsând-o cu atâta furie, încât era să și cadă de vreo două ori, când sticla s-a golit, i-a făcut și ăsteia vânt în puț, apoi s-a dus țopăind la mormanul de obiecte, l-a răscolit cu una dintre cârje, scoțând la iveală un borcan gol de murături, l-a ridicat și i l-a aruncat lui Jancsi, spunându-i să se ducă să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
cârpă și să spălăm puțin baraca pe dinafară, doar cât să i se vadă culoarea de-nceput, până atunci el o să facă focul sub ceaun, iar apoi, după datină, o să facem sfânta pomenire. Ligheanul l-am luat eu, apa din puț avea o culoare plumburie și era foarte tulbure, emana și un miros ciudat, mi-a venit în minte ce spusese Zsolt despre osemintele de pe fund, am scufundat ligheanul ușor turtit în apă, s-a umplut cu zgomot, iar apa a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
caporalul era tot acolo, la pământ, și-a întins mâna, cu chiu cu vai a scos de sub roata barăcii icul care-o ținea în loc, și atunci baraca-n flăcări s-a zguduit și a luat-o domol la vale, spre puț, caporalul a dat să se ridice dar, fără cârje, n-avea de ce să se sprijine, așa că s-a întins la loc, pe pământ și, întors pe-o rână, privea cum se rostogolește baraca în apă și cum flăcările se sting
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
cum flăcările se sting, sfârâind, baraca însă nu s-a scufundat cu totul, partea de sus a continuat să ardă, plutind spre mijlocul apei și oprindu-se apoi, în timp ce flăcările se răsfrângeau, roșii, în oglinda cenușie-a apei, de parcă însuși puțul ar fi ars, iar caporalul, nemișcat și cu bărbia-n palme, privea incendiul. Nici eu nu puteam să-mi desprind ochii de la foc, mă gândeam că poate luminează fundul apei, iar dacă ne-am duce acolo și ne-am uita
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]