6,994 matches
-
și sabia lui, toate de când era el tinăr; și cum o vei lua, lovește-o de pământ și se face mai mândră și mai frumoasă de cum a fost. Și după acestea te du în grajdul cailor și sparge pământul și sapă acolo, că vei afla nește oase de cal și căpățâna calului și apucă căpățina și dă cu ea de pământ de trei ori și zi: «Țio! Cal de hadă. Câinii carnea ți-o roadă, poartî-mă și pe mine cât ai
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
traseului, ca o poartă de acces spre dimensiunile vecine. Toate atribuitele vulpii au fost deja observate în ipostaza lupului, suprapu¬nerea și interșanjabilitatea celor două fiare fiind dată de funcția comună de călăuze în spațiul morții: „animal psihopomp și subteran, săpând lungi vizuini labirintice, vulpea l-a călăuzit pe Orfeu când a coborât în Infern”. Ajutorul vulpii a fost obținut prin ofranda mâncării, ceea ce corespunde imaginii ei în Extremul Orient (Japonia, în special), ca „zeu al hranei”. În basm, intrarea în
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
reușita „expediției” flăcăului, fapt ce creează o inversare a forțelor: fata este cea care-l roagă să-i cruțe cetatea: „Luă-ntr-o mână sulița/ Și paloșul întralta,/ Ș-unde-l strânse,/ Ș-unde-l frânse,/ În poarta cetății-l duse./ Cu sulița turn săpa,/ Cu paloșul ziduri tăia” (Ibidem, p. 63). Dacă cetatea „este evident simbolul iubirii fetei care trebuie cucerită”, armele solare ale flăcăului vorbesc despre un tip de inițiere în dimensiunea telurică a iubirii. Invitația de a domni alături de fată este adresată
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
În primul rând, alta Însă decât cea care susură armonic și cuminte, previzibil, lângă corifeul muzelor, Apollo, mai degrabă acea muzică ce dezlănțuie forțe ascunse, obscure, ale firii umane de-o violență uneori fără margini, dar și aptă de „a săpa” galerii nebănuite, „miraculoase”, acut revelatoare nu numai despre propria noastră fire, dar capabilă de profeții unice. (În magistrala sa nuvelă Sonata Kreutzer, contele Tolstoi, cam În același timp cu Nietzsche, aflat la mii de kilometri distanță și produs al unei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
pe un vârf de munte sau Într-o celulă de ciment, igrasioasă, Întunecată, un anumit eu rezistă aproape tuturor tentațiilor umane și supraumane, cum ar fi cele de teroare, frică, satisfacții disproporționate și chiar ale acelor exagerate autoaprecieri, care ne sapă nu rareori temeliile unei construcții ridicate cu mari eforturi personale. Ce și mai ales cine este acest eu de care „se bucură” nu puțini, dar cu care mulți nu știu „ce să facă”, șoarece insistent, indelebil, care ne urmărește până În
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
cu anumite expresii. Prin martie 1940 regimentul nostru este dirijat în jurul orașului Tighina, unde ocupăm noi poziții și căutăm să ne ascundem de privirile celor de peste Nistru. Ulterior am locuit în corturi sub protecția unor crânguri și pădurici de salcâmi. Săpăm noi poziții ca niște adevărate cârtițe umane! Ziarele și propaganda noastră amintea că la hotare s-a construit un brâu de fier, beton și de foc, dar în sectorul nostru și mai departe nu se vedea nimic. La 1 mai
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
Toată ziua ne-a trebuit ca să ieșim seara la bariera de răsărit a acestui mare oraș. Apoi, abia de Paști mă văd fixat pe o plajă de pe malul mării, la circa 30 km. est de oraș. Iau măsuri de siguranță, săpăm adăposturi protectoare și așteptăm scurgerea timpului. În deplasare fiind, cei de la compania de aprovizionare au ajuns la noi spre seara zilei de Paști, cu rația pentru seara respectivă. De trei zile nimeni n-a văzut ceva hrană, descurcându-ne fiecare
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
un an a trăit pe viu eșecul convingerilor sale. Pe deasupra spitalului din Făgăraș treceau stoluri de păsări argintii, în zbor spre țintele vitale ale rezistenței noastre. Ieșeam noaptea din incinta spitalului și undeva în apropiere pusesem pe cineva să-mi sape o groapă circulară ca pe front, în care mă adăposteam scrutând zborul sub clar de lună al aviației anglo-americane. Soția a rămas cam o săptămână, fiind găzduită în casa asistentei care-mi făcea tratamentul obișnuit, al cărui nume nu l-
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
împrăștiate pe două drumuri, aproape paralele. „Ce ne facem, tovarășe?”, îmi zice el. „Le strângem, să vedem ce scrie în ele”, zic eu. În total am adunat amândoi aproape 200 de asemenea manifeste în care eu eram vizat direct. „Mănăstirene! Sapă-ți groapa, că vin americanii!”, „Mănăstirene! Uită-te la cumpăna fântânii din centrul satului, că acolo te vom spânzura!” „Jos comunismul!” și altele. Secretarul anunță la centru și pe la ora 11 în timp ce eu mă aflam prin sat pentru a plasa
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
încărcate din ambele părți. Vagonetele erau trase de un cal. Ajuns la locul de muncă, prost echipat, necorespunzător dotat din punct de vedere al protecției muncii, adesea nemâncat și fără merinde de provizie, minerul se băga târâș pe galeria unde săpa stratul de cărbune care oscila între 50 60 cm. grosime. Intra în galerie cu lampa de carbid, o lopățică și un picanaș cu care săpa cărbunele și trebuia să dea producția cerută, măsurată cu zgârcenie de oamenii stăpânirii. Lungimea galeriei
Întoarcere în timp by Despa Dragomi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1236_a_2192]
-
muncii, adesea nemâncat și fără merinde de provizie, minerul se băga târâș pe galeria unde săpa stratul de cărbune care oscila între 50 60 cm. grosime. Intra în galerie cu lampa de carbid, o lopățică și un picanaș cu care săpa cărbunele și trebuia să dea producția cerută, măsurată cu zgârcenie de oamenii stăpânirii. Lungimea galeriei unde intra minerul târându se pe o coastă și înaintând cam 100 de metri, chiar și mai mult într-un schimb, în raport de costul
Întoarcere în timp by Despa Dragomi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1236_a_2192]
-
tovarăș de muncă și suferință al minerului, ființa care trebuia protejată pentru că și de ea depindea existența ta ca om și a familiei tale, care te aștepta la supra față. În timp ce minerul muncea din greu în poziția culc at și săpa, calul înhăța vagonul cu care se oprea chiar în punctul în care se obișnuise, în timp ce marele investitor nu avea grijă nici de unul, nici de altul. El se gândea la afacerile sale, să fie profitabile. Să prospere. să-i fie
Întoarcere în timp by Despa Dragomi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1236_a_2192]
-
oameni cuprinși, cu mare dare de mână, nu ca e l un nimeni din punct de vedere economic. Dovadă că la noi nu a fost să fie ca la alții, care se pricopseau. N-a fost să fie, pentru că puțul săpat de tata cu oamenii lui consuma banii, nu-i crea, iar stratul de cărbune căutat era mult departe de locul unde săpase ai noștri, deci prospectarea nu fusese făcută cum trebuie, era eronată. Din interesul cuiva ? târziu să te preocupe
Întoarcere în timp by Despa Dragomi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1236_a_2192]
-
nu a fost să fie ca la alții, care se pricopseau. N-a fost să fie, pentru că puțul săpat de tata cu oamenii lui consuma banii, nu-i crea, iar stratul de cărbune căutat era mult departe de locul unde săpase ai noștri, deci prospectarea nu fusese făcută cum trebuie, era eronată. Din interesul cuiva ? târziu să te preocupe răspunsul cel adevărat. Și apoi, pentru a obține răspuns întrebării inevitabile, însemna cercetare judiciară, procese, alți bani de cheltuit cu avocații mai
Întoarcere în timp by Despa Dragomi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1236_a_2192]
-
pe dânsul bogat, dar și cu salarii mai mari oamenilor cu care plecase în afacere, dar nu reușise. Crezuse că va descoper i stratul de cărbune la o adâncime mai mică decât la minele existente, dar ajunsese la faliment că săpase în altă parte, unde nici vorbă să găsească cărbunele... Acum situația ne era și mai încurcată. Pe lângă mama rămăsesem numai eu și o soră - Maria. Celelalte două surori , Catrina era măritată cu Gheorghe Chivoiu care avea casa peste drum, vis-à
Întoarcere în timp by Despa Dragomi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1236_a_2192]
-
camerelor și a membrilor familiei, țăranul-miner a continuat să se îngrămădească, să locuiască în aceeași cameră, bărbați și femei, copii, tineri și vârstnici, la un loc în condiții de promiscuitate, jenantă... Mobilierul? Mai mult lipsă decât mobilă, la început patul săpat din pământ, așezat lângă vatra cuptorului, unde de obicei era locul unde dormeau bătrânii și copiii, a urmat patul cu picioarele -țăruși bătuți în pământ pe care se fixau scândurile pe care se p uneau ca saltea paiele sau păierul
Întoarcere în timp by Despa Dragomi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1236_a_2192]
-
Asău, mina era mult mai aproape de sat, cam la 2 3 kilometri. În procesul de exploatare a cărbunelu i, aici, o dată cu scoaterea cu liftul a cărbunelui, scoteau și pământul care provenea de la înaintarea galeriei principale și din galeriile unde minerii săpau cărbunele ocazional. În afară de cărbunele și pământul de galerie, minerii trebuiau să scoată și chitucii - lemnele, traversele care începeau să putrezească. Vagonetele încărcate cu cărbune, pământ și lemnul uzat erau aduse pe linia moartă de la gura mine i, cam 300-350 m.
Întoarcere în timp by Despa Dragomi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1236_a_2192]
-
dacă acolo unde se duc domnește o anumită hegemonie ideologică, se adaptează urgent, sperând să mai obțină bursă și data viitoare. Și deodată apare atunci corectitudinea politică în versiune clientelar-levantină. Oamenii, observ eu, nu sunt de fapt prea convinși. Dacă sapi nițel mai adânc, dai iute de anumite straturi de bigotism sau de neagră reacțiune, iar deasupra lor strălucește un progresism dezlănțuit și înflăcărat. Unii dintre tinerii academici români, când le-am semnalat acest paradox foarte curios, mi-au răspuns: "Cum
by Vasile Boari, Natalia Vlas, Radu Murea [Corola-publishinghouse/Science/1043_a_2551]
-
lucrul ăsta, că o foarte bună secțiune, poate chiar cea mai mare parte a literaturii române din secolele XIX și XX are în subtextul ei, dacă examinezi atent, anumite arhetipuri și paradigme religioase. Dar ele trebuie căutate răbdător, trebuie să sapi în adânc, pentru că sunt îngropate sub diferite alte straturi. Exemplul cel mai improbabil dintre toate este Caragiale. Către sfârșitul vieții, către 1906, cred, Caragiale a scris un articol fulminant care nu este mai deloc cunoscut, în care atacă faptul că
by Vasile Boari, Natalia Vlas, Radu Murea [Corola-publishinghouse/Science/1043_a_2551]
-
am fi vrut să-l investigheze filmul ! El este cel care sare din ecran, trăgându-te de mânecă nu Moraru, nu Manasia (candidatul la președinție, jucat și cu ochii închiși de un Gheorghe Dinică mereu versatil) și nu Nico ( !). în loc să sape la această mină de aur, filmul decide că povestea lui Moraru (familie disfuncțională, telenovelă maritală, însingurare, cancer, curând moarte ) e mai interesantă. Nu e ! Oricât de bună e Ana Olaru (fiica), oricât de impozantă e Olga Tudorache (sora) și oricât
4 decenii, 3 ani și 2 luni cu filmul românesc by Alex. Leo Șerban () [Corola-publishinghouse/Memoirs/806_a_1825]
-
-l crease într-un fel, și marele microb al îndoielii!... E, de fapt, ultima metaforă puternică a primului meu roman ce trebuia să mă scoată din aria temelor oarecum previzibile și naționale, Îngerul de gips, cea a sobolului care-și sapă propria galerie sub pașii lui Minda, cel ce se clatină pe „traiectoria sa socială și sentimentală”, dar o face cu o bucurie ciudată, cu o exultanță ce-i anunță lui - și nu numai lui! - o renaștere posibilă a umanului. Într-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
Iisus Christos trecu prin toate De-aproape două mii de ani. Și se-ntreba, ce vânt mai bate, De nu mai sunt deloc țărani. Și au venit să-l răstignească Și groapa i-au săpat-o-n lut, Dar pentru groapa lor câinească, Nici lemn de cruce n-au avut. Cum una nu e, alta nu e, Nici celelalte nu mai sunt, Nu s-au găsit ciocan și cuie Și nici lopeți pentru mormânt. Și
Cârțișoara: monografie; vol. II - OAMENII by Traian Cânduleå, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/412_a_1339]
-
satului, interminabilă și necruțătoare dacă o luăm în considerație la scara unei vieți de om, a unor vremuri triste, care a făcut să curgă multe lacrimi de durere și nemângâiere pe bujorii din obrajii fetelor și copiilor satului. Și să sape brazde adânci pe chipurile femeilor și bărbaților maturi, care n au mai avut de ce să aștepte întoarcerea din lupte a dragilor lor, chemați să dea obolul jertfei supreme pe câmpuri de bătaie, pentru ca țara să se păstreze demnă și intactă
Cârțișoara: monografie; vol. II - OAMENII by Traian Cânduleå, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/412_a_1339]
-
Și grăia plin de durere :-«Mulțumescu-ți ție vere, Că eu rău nu am făcut, făr-bine cât am putut. Am luat de la bogați de am dat la cei săraci. Frunză verde izmă creață, când s-a făcut dimineață, Adânc mormânt îi săpară, feciorii din Cârțișoară. Să așeze-n el frumos, trupșor de haiduc vânjos. La trei zile satu-o vint să-l petreacă la mormânt. Urlă câinii-n sat și latră, pe Budac îl duc la groapă, Iar acolo-l înconjor cu flori
Cârțișoara: monografie; vol. II - OAMENII by Traian Cânduleå, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/412_a_1339]
-
cingători la femei birt crâșmă, locandă blid farfurie din pământ blidariu suport pentru vase blehăi, behăi(a) a vorbi într-una, a spune vrute și nevrute blehiu tablă boachtăr paznic de noapte boboanțe bomboane boltaș om de prăvălie boltă prăvălie bordei adăpost săpat în pământ boscorodi a vorbi fără înțeles boreasă nevastă boșorog trecut spre vărsta a treia botă vas de lemn pentru apă de băut bresenești (a) a face treaba cu întârziere brăcinariu cingătoarea pantalonilor brănișteriu brigadier silvic briftaș pungă mică din
Cârțișoara: monografie; vol. II - OAMENII by Traian Cânduleå, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/412_a_1339]