9,812 matches
-
le întoarcă la el. Bărbații ridicau, când și când, ochii spre fereastra ei și Luana îi urmărea cum stau acolo ca doi pui de vrabie ce așteaptă să li se facă cuib. Noia slăbise îngrozitor, haina suflată de vântul rece tremura pe trupul șubred ca un steag ancorat pe o corabie în derivă. Întreg acest spectacol o îndurera dar nu știa cum să rezolve problema. Nu era pregătită să-i vorbească. Considera că soțul ei întinde coarda prea tare, încercând să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
o secundă, apoi îl scăpa, ca pe un pește proaspăt scos din apă? Se cocoță în pat și își încrucișă brațele, deznădăjduită. În secunda următoare știu. Era, într-adevăr, atât de simplu! Sări din așternut și se apucă de lucru. Tremura de emoție. Făcu schițe după schițe, umplu coșul de hârtii și atunci când imaginea îi apăru clară se culcă, împăcată că făcuse o treabă din cele mai bune. A doua zi, la prima oră, se prezentă în biroul directorului de creație
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
atingi, când îmi respiri suflarea? Nu reuși să mai mintă. Te iubesc, Ștefan, din toată inima, cu întreaga ființă... Te doresc, cu o sete fără leac, vreau să te ating și... Tăcu. Roșise. Îi bătea inima, să-i spargă pieptul, tremura îngrozitor, voia atât de mult ca el s-o mai iubească o dată! Să se mai îmbete, măcar un minut, cu gustul și priceperea lui. Întotdeauna se gândise doar la ea. Să nu-i facă rău, să n-o vadă că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
lui puternice și extaziate a făcut-o să-l împingă cu toată forța și să strige: Nu pot! Sunt o femeie măritată. N-am să fac de două ori aceeași greșeală. Rostogolit lângă ea, el rămase nemișcat. Luana se ridică tremurând și își îndreptă ținuta. Vorbi cu glas înecat. Te iubesc, Ștefan. E un fapt căruia nu mă mai pot împotrivi. Nu doar pentru că ești un exemplar masculin extraordinar de reușit, de o inteligență și finețe cum rar întâlnești, sau pentru că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
de inele răsfirat peste umerii goi. Se ridică și Bariu întinse mâna spre el. Ea se opri între cei doi bărbați, fără să-și poată stăpâni zvâcnirile inimii. Făcură prezentările și se așezară, copleșiți de emoții. Lui Cristian Bariu îi tremura bărbia încercând să explice că acel personaj masculin pe care interlocutorul său îl aștepta era, de fapt, o doamnă, unica responsabilă pentru faima pe care o stârnise. Atunci când se așeză, "Mister Big" nu era convins că va face față momentului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
-i provocase o adâncă impresie. Visase, ani la rând, ca într-o zi să-l revadă. Dorința i se împlinise într-una din zilele goale în care îl aștepta pe Ștefan să se întoarcă acasă. Se așezase încântată în fața televizorului, tremurând la gândul că, în sfârșit, va mai trăi o dată minunea. Dar filmul nu mai avusese același impact asupra sufletului ei. Încercase un sentiment amar, de dezamăgire. Trăia, în seara aceea, același simțământ. Primul bărbat al tinereții sale îi ieșea în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
cum gesticula. Auzindu-ne pașii, a tăcut, și ochii săi spălăciți au încercat să ne recunoască. I-am zis: - Este îngăduit unui elev să-și salute învățătorul? Fața ridată i s-a adumbrit la apropierea noastră și barba cenușie îi tremura, dar, la auzul glasului meu, gura sa știrbă precum a unui prunc s-a deschis într-un surâs trandafiriu și fericit. - Stiliano, pacea să te-nsoțească, mi-a spus. - La fel îți doresc și eu, rabinule; cine e băiețașul? - Este vederea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
și pentru ca literele să aibă toate aceeași înălțime. Cu alte cuvinte, mi s-a părut că aveam de-a face cu o minte tulburată. În timpul judecății trecea pe nepusă masă de la hohote de râs la o cruntă agresivitate, mâinile îi tremurau, și privirea, când și când bănuitoare și sfredelitoare, i se golea brusc de orice expresie. Când mi-a venit rândul să iau cuvântul, m-au apucat palpitațiile. Mi-a cerut să intervin chiar regele în persoană. - Tu, m-a apostrofat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
cu demnitarii în șoaptă, așezat pe un mic tron de lemn, decorat cu intarsii, fildeș și muchii aurite. Nu purta coroana și nici toiagul. Era și mai palid și tras la față ca ultima oară când îl văzusem, mâinile în tremurau și avea o iritație nervoasă ce-i afectase ochii. Când demnitarii s-au retras, a grăit: - M-am sfătuit cu experții și cu consilierii și, după ce m-am rugat și am vegheat, am ajuns la următoarea decizie: voi trimite ambasadori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
el a fost străpuns cu trei piroane, noi suntem străpunși de șapte ori mai mult. Așa că spune-mi ceva mai înțelept, dacă ești în stare. Eram descumpănit, incapabil de a mai spune ceva, drept care fantasma a continuat: - Spaima? Oare nu tremura și sudoarea lui nu sângera de frică în grădina măslinilor? Nu voia să fie cruțat de soarta ce-i fusese hărăzită? Oare nu și-a învinuit tatăl că l-a părăsit pe când era pe cruce? Dacă un soldat s-ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
curaj. Am scos mânios brațul pe geam și am întors mâna spre figura albă. A înaintat spre mine, calmă și nesigură. Pe măsură ce se apropia, inima îmi izbea tot mai crâncen coșul pieptului, sângele îmi pulsa în urechi, și picioarele îmi tremurau. A ajuns la mai puțin de un pas de mine, și am scrâșnit din dinți ca să nu-mi trag mâna înapoi. Când lumina palidă din spatele meu l-a focalizat, i-am deslușit fie și pentru o clipă fața. Descărnată de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
s-a înălțat un rug din care a ieșit o ființă înfășurată în flăcări. S-a prăbușit, carbonizată și scoțând fum, după câțiva pași. Mânia mă scotea din minți. Gundo nu era hotărât dacă trebuia să se bage, iar Bovo tremura de frică. Am încercat să mă calmez, să gândesc totul la rece, și am luat o hotărâre. L-am lăsat pe Bovo înăuntru, iar eu și Gundo, cu pumnalele ascunse, dar gata pregătite de atac, ne-am îndreptat către tâlhari
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
Yehudah uitaseră să pună otrava sau greșiseră doza, cel dintâi care băuse s-a albit la față rău de tot și a căzut jos, ținându-se cu mâinile de burtă. După el, toți bandiții au început să geamă și să tremure. Șeful, care băuse mai puțin, a avut încă puterea să-și ridice spada asupra mea, dar Gundo i-a venit de hac cu jungherul ascuns în toiag. După care i-am terminat pe toți, împlântându-le în piept pumnalele. Încă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
l-am însoțit niciodată acolo sus, și nici el nu m-a poftit să fac acest lucru. Drept care am fost surprins când, într-o dimineață, cred că era într-o duminică, a venit acasă la mine: avea ochii roșii și tremura din tot corpul. Uitasem motivul secret ce-l mânase să vină cu noi la Cividale, și la început n-am priceput ce vrea să spună; glasul îi era răgușit, adânc tulburat. - Sunt aproape zilele de sânge, de lacrimi și desfrâu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
ci două sute. Zicând acestea, a poruncit să mi se înmâneze mesajul lui Romilde și a dorit să-l citesc cu voce tare și să confirm că era scrisul ei. Auzind acestea, femeia a fost cuprinsă de spaimă și de suspinuri, tremurând din tot corpul, făcându-se roșie la față ca focul și apoi pământie. Unul din kavhani a spus ceva soldaților, drept care aceștia au dus-o de-acolo ca pe-o năucă. Din acea clipă noi n-am mai văzut și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
pe fiecare fusese pus înscrisul Mea culpa. Am oprit un țăran mai în vârstă, care mergea cu capul în jos, și l-am întrebat, arătând spre furci: - Ce s-a întâmplat? M-a privit cu ură și nu i-a tremurat glasul când a răspuns în batjocură: - S-a întors Grasulf. Dă vina pe toți bărbații din sate că au fost lași și nu au venit în ajutorul orașului Cividale, aflat sub asediu, că sunt vinovați de toate câte au săvârșit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
dărâme poarta casei, am căzut de pe cal pe când treceam peste un iaz înghețat, gheața s-a rupt și apa mi-a pătruns până la piele. Nasul și pieptul mi s-au înfundat, iar febra mare ce o aveam mă făcea să tremur de frig, deși eram roșu ca și cum înăuntrul meu ar fi ars focul. Vibana mi-a vegheat două nopți la rând respirația îngreunată, tratându-mă cu fierturi de ierburi luate de la azil; mi-a masat mâinile și picioarele cu alifii pregătite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
în ea și femeia, lucru care adesea mă tulbura. Desele noastre întâlniri au stârnit bârfe pe care Rotari le-a curmat printr-un acces de mânie în toiul unei întruniri a consiliului, făcându-i pe cei de față să le tremure nădragii. Am simțit că, cel puțin de data asta, mânia pe care o arăta era mai aprigă decât cea pe care o încerca. Rămânând singuri, mi-a spus râzând: - Dacă n-aș fi fost sigur de iubirea soției mele, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
liniște, și chiar viața îi va fi în primejdie. Regina mea, nu este un lucru ușor și nici lesnicios. Și, la urma urmelor, de ce crezi că vor veni la tine? La rândul ei s-a ridicat și m-a înfruntat, tremurând de o neașteptată mânie. - Stiliano, nu profita de prietenia mea. Vor veni la mine fiindcă eu sunt moștenitoarea legitimă a marilor Agilulf și Teodolinda, unicul și acceptabilul simbol al continuității regatului. După care, venindu-și în fire, a pus la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
prosperitatea sa. Acum îți pun o întrebare și voi primi răspunsul tău ca din partea unui frate mai mare: Crezi că am să pot să fiu un rege bun? Mi-am trecut degetele peste față și mi-am dat seama că tremuram. Eram plin de mânie și de pizmă față de Gundeperga, cea care, în absența mea, îi strecurase prietenului meu o otravă numită râvna de putere. - Cred că poți să fii un rege mare, dar asta la momentul cuvenit. Am simțit-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
grele. Se înserase. Draperiile groase care acopereau ferestrele mari fluturau din pricina vântului, aducând înăuntru rafale înghețate de zăpadă ce sfârâia peste vasele cu jăratic fumegânde. Flăcările torței agățate de o grindă riscau să se stingă în orice moment. Eu însă tremuram nu atât de frigul iernii, cât de cel din inimă. Rotari și Gundeperga se confruntau, fețele fiindu-le străbătute de umbrele tremurătoare, de la torță și de la tăciunii aprinși din vasele de încălzit. - Accept propunerea ta, a spus Rotari. Gundeperga nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
asta, Stiliano? În cele din urmă și-a pierdut simțurile și, după câteva horcăituri, și-a dat duhul în spasme. Am rămas locului, uitându-mă la sângele lui Andras, care se scurgea în nisip. După care, fără nicio grabă și tremurând de emoție, am ieșit din grotă. Țineam încă în mână copacul de aur plin de sânge. S-au uitat cu toții la mine temători. - Aruncă-te-n apă și întoarce-te la tatăl tău. Spune-i că-i datorezi viața lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
pe ambele jumătăți numele de Stiliano, a spus Gaila, drept care ochii mi s-au umplut de lacrimi. Am pornit la drum și a trebuit să îndur de-a lungul întregii călătorii vomităturile și înjurăturile longobarzilor, care, lei fiind pe pământ, tremurau ca niște fecioare la fiecare val mai înalt decât palma. Aio se mai recuperase, ajungând, să zicem, la cincisprezece ani. Când și când însă privirea i se rătăcea, nu înțelegea ce i se spunea și nu-și amintea nici măcar de unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
te porți precum un amant de taină; va trebui să-mi dăruiești toată iubirea de care ești în stare, căci mi-e teamă de moarte. Am simțit un gol în stomac, văzând-o cum i se înroșeau ochii, cum îi tremurau umerii, cum scumpele ei degete frământau panglicile ce-i atârnau din talie, cum îi dădeau lacrimile. Am lăsat-o să plângă, neputincios. A continuat: - Mâine am să-ți spun toate câte vreau să împlinesc în scurtul răstimp pe care-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
avea niciun reazem pentru noi planuri. Au venit apoi primele semne de demență, bruște și scurte. Într-o zi era cât pe-aci să-și înjunghie fiul, pe motiv că, pentru a câta oară, deflorase o fată; s-a trezit tremurând, leoarcă de sudoare, cu pumnalul la o palmă de pieptul lui Rodoald. Ne-am străduit să păstrăm cât am putut secretul asupra stării lui, dar bârfele servitorilor au făcut înconjurul Paviei, după care s-au răspândit în tot regatul. Când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]