44,075 matches
-
altfel decât la microscop, ar putea crede că știe suficient de bine acest animal? Ei bine! Și în matematică există ceva asemănător. Logicianul descompune, ca să spunem așa, fiecare demonstrație într-un număr foarte mare de operațiuni elementare; după ce am fi examinat aceste operațiuni una câte una și am fi constatat că fiecare este corectă, am fi putut crede că am înțeles adevăratul sens al demonstrației? Am fi înțeles-o și când, printr-un efort de memorie, am fi devenit capabili să
by VIOREL BARBU [Corola-publishinghouse/Science/1112_a_2620]
-
arătat cum acest raționament, fără a înceta să fie absolut riguros, putea să ne ridice de la particular la general printr-un procedeu pe care l-am numit inducție matematică. Prin acest procedeu au făcut analiștii să progreseze știința, și, dacă examinăm în amănunt demonstrațiile lor, îl vom găsi la fiecare pas alături de silogismul clasic al lui Aristotel. Așadar, vedem deja că analiștii nu sunt simpli fabricanți de silogisme în maniera scolasticilor. Pe de altă parte, putem crede că au mers întotdeauna
by VIOREL BARBU [Corola-publishinghouse/Science/1112_a_2620]
-
care nu există cuvinte și în care nu se folosesc decât semne. Acest limbaj nu este înțeles decât de câțiva inițiați, astfel încât profanii sunt dispuși să se încline în fața afirmațiilor tranșante ale adepților. Poate că nu ar fi inutil să examinăm aceste afirmații mai de aproape, astfel încât să vedem dacă ele își justifică tonul categoric cu care sunt prezentate. Dar pentru a face mai bine înțeleasă natura întrebării, este necesar să intrăm în câteva detalii istorice și să reamintim în special
by VIOREL BARBU [Corola-publishinghouse/Science/1112_a_2620]
-
fie adevărată pentru n, ea va fi adevărată pentru toate numerele întregi". Vedeam în el raționamentul matematic prin excelență. Nu voiam să spun, așa cum s-a crezut, că toate raționamentele matematice pot fi reduse la o aplicație a acestui principiu. Examinând mai îndeaproape aceste raționamente, se puteau vedea aplicate multe alte principii asemănătoare, prezentând aceleași caracteristici esențiale. În această categorie de principii, cu siguranță cel al inducției complete este cel mai simplu, și de aceea l-am ales drept model. Numele
by VIOREL BARBU [Corola-publishinghouse/Science/1112_a_2620]
-
asta? Principiul inducției complete, spun ei, nu este o axiomă propriu-zisă sau o judecată sintetică a priori; este pur și simplu definiția numărului întreg. Deci este o simplă convenție. Pentru a discuta această manieră de a privi lucrurile, trebuie să examinăm mai în deaproape relațiile dintre definiții și axiome. Să ne raportăm mai întâi la un articol al dlui Couturat asupra definițiilor matematice, care a apărut în Învățământul matematic 8 [t.n.], revistă publicată la Gauthier-Villars și la Georg în Geneva
by VIOREL BARBU [Corola-publishinghouse/Science/1112_a_2620]
-
că, jucând în cutare fel, m-aș expune cutărui pericol; aș putea trece în revistă multe alte mutări posibile pe care le-aș respinge apoi pe rând din diverse rațiuni, așa încât aș sfârși prin a face mutarea pe care o examinasem prima dată, uitând între timp și de pericolul pe care îl prevăzusem. Într-un cuvânt, memoria mea nu este rea, dar ar fi insuficientă pentru a face din mine un bun jucător de șah. Cum se face că nu mă
by VIOREL BARBU [Corola-publishinghouse/Science/1112_a_2620]
-
rare, sunt cele mai fertile dintre toate. A inventa, așa cum am spus, înseamnă a alege; dar cuvântul nu este poate cel mai potrivit. Gândiți-vă la un cumpărător căruia i se prezintă un mare număr de eșantioane și care le examinează unul după altul pentru a putea face alegerea. Aici eșantioanele ar fi atât de numeroase, încât nu ți-ar ajunge o viață să le examinezi. Nu așa se petrec lucrurile. Combinațiile sterile nici măcar nu se prezintă în mintea inventatorului. În
by VIOREL BARBU [Corola-publishinghouse/Science/1112_a_2620]
-
la un cumpărător căruia i se prezintă un mare număr de eșantioane și care le examinează unul după altul pentru a putea face alegerea. Aici eșantioanele ar fi atât de numeroase, încât nu ți-ar ajunge o viață să le examinezi. Nu așa se petrec lucrurile. Combinațiile sterile nici măcar nu se prezintă în mintea inventatorului. În câmpul conștiinței sale nu vor apărea niciodată decât combinații cu adevărat utile, și alte câteva pe care le va arunca, dar care participă cât de
by VIOREL BARBU [Corola-publishinghouse/Science/1112_a_2620]
-
de rezolvat, dar care ar trebui să-i preocupe pe toți cei care vor să se dedice învățământului. De fapt, ce înseamnă a înțelege? Are oare acest cuvânt aceeași semnificație pentru toată lumea? Oare a înțelege demonstrația unei teoreme înseamnă să examinezi succesiv fiecare dintre silogismele din care se compune aceasta și să constați că este corectă, conform regulilor jocului? La fel, oare a înțelege o demonstrație înseamnă doar să-ți dai seama că știi deja sensul tuturor termenilor folosiți și să
by VIOREL BARBU [Corola-publishinghouse/Science/1112_a_2620]
-
convenim să-l distingem, doar atunci când veți fi făcut să apară diferența și veți fi adăugat în mod explicit: pentru acest motiv am enunțat definiția și am spus asta sau asta. Dar este timpul să ieșim din generalități și să examinăm cum principiile puțin mai abstracte pe care tocmai vi le-am expus pot fi aplicate în aritmetică, în geometrie, în analiză și în mecanică. Comentarii Spre sfârșitul secolului al XIX-lea, grație eforturilor unor mari matematicieni cum ar fi Cauchy
by VIOREL BARBU [Corola-publishinghouse/Science/1112_a_2620]
-
să elogieze decât să respingă o carte, act pe care îl face, de obicei, cu reținere. Studiul monografic Hortensia Papadat-Bengescu, marea europeană (2001) îi oferă analistei posibilitatea de a releva în chipul cel mai plauzibil virtuțile unei creații prozastice exemplare. Examinând întreaga operă a scriitoarei, exegeta îi demonstrează originalitatea, valoarea excepțională, dată de convertirea, în romane, a confesiei din primele scrieri în „observație rece, tăioasă, necruțătoare”, în scrutarea umanității din lumea românească urbană cu „ochiul rece al adevărului”. E ceea ce și-
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290286_a_291615]
-
beneficii posibile. Din nefericire, majoritatea angajaților încearcă să ofere cât mai puțin posibil și, de obicei, se aleg cu muncitori mai puțin valoroși. +++ TEMĂ Pe un carton de 3 × 5, treceți cele atributele-cheie pentru a deveni angajatorul „cel mai bun”. Examinați ce puteți face - probabil că în timp - pentru a deveni cea mai bună organizație. Creați un plan bazat pe aceste idei. Odată ce ați început să atingeți acest statut, atunci angajați numai pe cei mai buni. ++ +++ Epilog Este nevoie de cel
[Corola-publishinghouse/Science/1850_a_3175]
-
un Valaque, un prétendu comte, dont l'argent, toujours très irrégulier, avait une étrange odeur" [Zola, Nana, p.43]. Grupul masculin al Parizienei este elită societății, sensibilă la rafinament, senzualitate, provocare. Să luăm, de exemplu, Notre coeur și să-i examinăm pe admiratorii lui Michèle de Burne, care se adună în mezaninul ei rafinat, din strada Generalului Foy, după Saint-Augustin. Aici defilează cremă societății franceze: Maltry, filosoful; Lamarthe, scriitorul; Predole, sculptorul; Massival, muzicianul numeroși artiști reduși la rolul de curtezani, care
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/1427_a_2669]
-
participa la bătăliile mari și mici ale Bursei, prevede căderile de situații, profitând din belșug 273. Chiar ea este cea care face rost de informații pentru speculatorul Busch 274. În apropierea Bursei se observă cu regularitate și trăsura baroanei Sandorff, examinând clădirea cu nerăbdarea unui jucător înflăcărat. Jocurile de pierzanie dezvăluie capacitățile extreme ale Parizienei 275. Activitatea filantropica este una ocazionala, făcută de Pariziana mai puțin din convingere și mai mult pentru că lasă o impresie bună. Doamna Walter "est dame patronnesse
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/1427_a_2669]
-
expresia lui etnică, socială, geografică, profesională, genurială. Ion Manoli [1979, p.69-101] subliniază că determinarea lingvisticului nu este suficientă pentru a explica modalitățile de funcționare a poeticului în cuvânt. Limbajul include socialul și individualul, verbalul și nonverbalul. De aceea vom examina limbajul Parizienei prin includerea acestor două registre. Limbajul parizian din secolul al XVIII-lea diferă de cel de astăzi (dar din secolul al XIX-lea din ce in ce mai puțin), în funcție de clasă, iar evoluția să traduce antagonismele sociale 358. Se considera că Mercier
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/1427_a_2669]
-
ce vrea, de fapt, să spună. Printre stratagemele de succes ale comunicării pariziene, Frédéric Hoffet evidențiază, următoarele: a seduce înainte de a convinge, a cuceri înainte de a fi ascultat, a fi recomandat de cineva, a crea un climat afectiv înainte de a examina problemă [p.34, 41, 42]. Printre defectele acestei comunicări, tendința de transformare a dialogului în monolog este comună: Un défaut assez commun aux gens d'esprit de la capitale (...) c'est enfin de ne pas savoir écouter: mais l'homme qui
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/1427_a_2669]
-
procedee artistice prin care Zola intensifica impresia generală creată, ele țin de legitățile interne ale fenomenelor reprezentate. De aceea considerăm că dezbaterile tradiționale purtate, de regulă, sub semnul lui Balzac, ar fi, pe alocuri, mai bine înțelese, dacă ar fi examinate în lumina creației lui Zola. Dacă personajele lui Balzac sunt captive (în condiția lor), anumite personaje ale ciclului zolist încearcă să se opună și să se elibereze. Pariziana devine femeia-subiect, care conjuga determinismul cu imprevizibilul. Femeia din Leș Rougon Macquart
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/1427_a_2669]
-
ea "decurg adevărurile necesare ale științei"108. Este însă legitimă, se întreabă Rădulescu-Motru, derivarea unității universului din unitatea de conștiință? Și, de asemenea, unității formale a conștiinței îi corespunde o "unitate reală"? "Lumea conștiinței și lumea materială, cu cât sunt examinate mai de aproape și cu cât sunt reduse la realitatea lor, cu atât ele încetează de a mai prezenta diferențele cu care le îmbracă subiectivitatea simțurilor. Ultimele concluzii ale științei asupra realității universului spun că această realitate consistă în raportul
Filosofia umanului: personalism energetic şi antropologie kantiană by Viorel Cernica [Corola-publishinghouse/Science/1444_a_2686]
-
ce urmează modelul idealului de personalizare, adică unei logici culturale supusă ea însăși ordinii de finalitate. Întrucât aceste două determinări se schimbă, cultura capătă o desfășurare istorică, iar locul unei creații este determinat prin particularitățile energetice ale unui popor: "dacă examinăm în parte operile datorite spiritelor creatoare, constatăm că, fără excepție, ele se îmbină în ordinea istorică a vieții culturale. Nu este operă care poate fi mutată de la un popor la altul, sau de la un secol la altul, fără ca să-și
Filosofia umanului: personalism energetic şi antropologie kantiană by Viorel Cernica [Corola-publishinghouse/Science/1444_a_2686]
-
României pentru a ieși oarecum la liman... Mă opresc aici cu exemplele. Nu pot acoperi în acest cadru întreaga scenă a publicisticii culturale românești, ci m-am limitat la câteva elemente pentru o viitoare analiză cuprinzătoare. La fel, nu pot examina aici programele și performanțele editurilor românești, care merită o discuție minuțioasă, legată și de evoluția sistemului universitar, precum și de cristalizarea unor noi poziții cultural-ideologice. Încă relativ subțirea producție indigenă și vasta producție de traduceri au început să constituie un imens
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
locale, de regulă interbelice). Pe de altă parte, e inutil să insist asupra faptului evident că mă preocup în această carte de influența culturilor înalte străine - în special a ideilor, ideologiilor, doctrinelor politice, curentelor culturale - asupra culturii înalte autohtone, deci examinez „etajele superioare” ale spiritului public românesc. Pentru celelalte, tot mai spectaculos, influențele vin din alte direcții: din America Latină (prin telenovele); din „substratul” balcanic, cândva uitat, „camuflat”, sublimat, iar acum relansat, mai întâi de conaționalii noștri țigani, pentru a fi purtat
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
a putea elimina punctele de vedere radical disidente. Astfel, Jurnalul și continuarea sa rămân până astăzi o adevărată paradigmă a complexelor conflicte și negocieri simbolice ce au caracterizat ultimii ani ai comunismului românesc, precum și o prețioasă lentilă prin care putem examina discursul și practicile culturale, existențiale, politice și ideologice ale acelor vremi și putem înțelege modul în care acestea erau conturate, trăite, reprezentate, interpretate 1. După prăbușirea comunismului, autorul Jurnalului, Gabriel Liiceanu, a adăugat la textul din 1983 acele fragmente pe
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
se găsește în Ion Dur, Noica, între dandysm și mitul școlii, Eminescu, București, 1994. 12. ștefan Borbély, „Jurnalul de la Păltiniș”, Echinox, 30, 10-12, 1998, p. 19. Până astăzi, aceasta rămâne cea mai bună introducere în semnificația politico-ideologico-culturală a Jurnalului. Borbély examinează de asemenea ceea ce el numește „mecanismul solidarizării restrictive”, care a făcut din „școala” lui Noica un cerc închis și a fost folosit de protagoniști după 1989 pentru a lărgi grupul prin foarte atenta selecție a noilor membri. După 1989, mulți
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
față” a liberalismului ?tc "3. Este realistă „a doua față” a liberalismului ?" Răspunsul scurt: mă tem că nu. În orice caz, nu mi se pare mai puțin problematică decât prima. În continuare, pentru a schița un răspuns mai lung, voi examina câteva aspecte teoretice și practice ale liberalismului modus vivendi recomandat de John Gray. Deși nu sunt convins de multe dintre demonstrațiile autorului, sunt captivat sau cel puțin intrigat de toate. Mai întâi, câteva chestiuni de principiu. Orice propunere de doctrină
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
purtați o discuție despre politica națională sau chiar de cartier? Nu e plauzibil ca discursul național să fie și mai fragmentat 3? Într-un eseu mai vechi, „Sunetul Utopiei”, acum în Exercițiul distanței. Discursuri, societăți, metode (Nemira, București, 1997, 1998), examinam viziunea societății perfecte ca ansamblu armonios (cor, orchestră) în care diferențele nu sunt (ant)agonice, ci complementare. Această viziune, antipatică oricărui om care critică utopia, e suspectă astăzi în toate democrațiile avansate. Cine determină partitura? Cum să limităm dirijorul? Nu
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]