45,986 matches
-
constă în natură relațiilor rusootomane de la începutul ultimului deceniu al secolului al XVIII-lea. Pe langă factori de natură subiectivă râul tratament aplicat de autoritățile centrale ruse ultimului ambasador otoman la Petersburg, trimis în anul 1792, în conformitate cu prevederile tratatului de pace de la Iași existau și factori obiectivi. Între aceștia, în afara celor enunțați, deja, în rândurile anterioare, măi figură și altul, deosebit de important. Este vorba de faptul că Selim al III-lea își propusese să redobândească Crimeea, anexată de Rusia în anul
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
aceștia, în afara celor enunțați, deja, în rândurile anterioare, măi figură și altul, deosebit de important. Este vorba de faptul că Selim al III-lea își propusese să redobândească Crimeea, anexată de Rusia în anul 1784, motiv pentru care Poartă Otomană consideră pacea de la Iași, din 9 ianuarie 1792, cel mult ca pe un armistițiu 27. Prin urmare, așa cum observa și Ignatius Mouradgea d'Ohsson, Rusia era singura dintre puterile vecine care provoca mari îngrijorări Porții Otomane. Răsunătoarele înfrângeri pe care i le
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
se manifeste, deja, la întretăierea anilor 1793 și 1794. Căci, în conformitate cu informațiile obținute de otomani din Londra și Berlin, cele două Curți "ne tarderont pas à changer de sistème"29. Adică, apărea că foarte probabilă decizia Angliei de a încheia pacea cu Franța, "et qu'elle finiră d'avoir des démêlés sérieuses avec la Russie"30. În ceea ce privește Prusia, eforturile de război împotriva Franței și agravarea rivalităților cu Austria în spațiul german și, măi 28 Cf., Europe and the Porte, Vol. IV
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
1791, după încheierea 46 Cf., loc. cît. și n. 2. 47 Cf., loc. cît. doc. nr. 37 și anexă 1. 48 Cf., loc. cît., doc. nr. 38, din 25 octombrie 1794. 49 Cf., loc. cît., doc. nr. 41, anexă 1. păcii de la Șiștov 50. În acel context, importanța problemei poloneze, desi continuă să se afle în atenția Porții Otomane 51, se pare, totuși, că era depășită de necesitatea aplanării amintitului conflict de frontieră cu Austria 52. Importanță deosebită pentru destinele Imperiului
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
pentru a o determina să urgenteze lucrările de definitivare a traseului frontierei comune din Bosnia și a-i retroceda cele trei cetăți pe care le ocupase în timpul ultimului război. În ceea ce o privește, Austria temporiza operațiunile, în speranța că încheierea păcii cu Franța îi putea aduce avantaje în Bosnia. Or, tocmai în perspectiva acelei păci, Poartă Otomană i-a oferit bunele sale oficii. O ofertă pe care, în principiu, Curtea Imperiala nu o refuză, de facto, dar punea condiția că pacea
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
Bosnia și a-i retroceda cele trei cetăți pe care le ocupase în timpul ultimului război. În ceea ce o privește, Austria temporiza operațiunile, în speranța că încheierea păcii cu Franța îi putea aduce avantaje în Bosnia. Or, tocmai în perspectiva acelei păci, Poartă Otomană i-a oferit bunele sale oficii. O ofertă pe care, în principiu, Curtea Imperiala nu o refuză, de facto, dar punea condiția că pacea să fi fost încheiată "d'une manière conforme à la sûreté et à la
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
păcii cu Franța îi putea aduce avantaje în Bosnia. Or, tocmai în perspectiva acelei păci, Poartă Otomană i-a oferit bunele sale oficii. O ofertă pe care, în principiu, Curtea Imperiala nu o refuză, de facto, dar punea condiția că pacea să fi fost încheiată "d'une manière conforme à la sûreté et à la dignité de l'Empire et des Etats héréditaires de l'Autriche"57. În sfârșit, în pofida unor tensiuni create de atacarea și chiar capturarea de către vase britanice
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
amenințărilor francezilor, totuși, "dans son System actuel (de neutralitate n. Ven.C) la Porte est très attentive au maintien de Șes liaisons avec l'Angleterre"58. Victoriile obținute de Republică Franceză împotriva Olandei și a Prusiei, în anul 1795, încheierea păcii cu această din urmă la Basel, la 5 aprilie 1795, care a produs o mare satisfacție Porții Otomane 59, l-au determinat pe Selim al III-lea să recunoască, formal, Republica Franceză și să stabilească o ambasadă permanentă la Paris
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
recunoască, formal, Republica Franceză și să stabilească o ambasadă permanentă la Paris. A continuat, totuși, să refuze să dea curs presiunilor diplomatice ale Franței de a i se alia60. Căci, isi justificau cercurile otomane atitudinea, Poartă Otomană avea nevoie de pace, ce putea fi menținută doar de neutralitatea să, nu numai pentru asigurarea succesului programului său de reformare structurală a Imperiului, ci și pentru a avea răgazul necesar "de former de nouvelles liaisons politiques avec leș Puissances qui ont le même
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
même interét que la Porte de s'opposer aux voeux ambitieuses della Russie" (s. Ven.C.)61. Orizontul politic european nu prezenta, însă, nici un semn că Poartă ar fi putut realiza cel din urmă proiect. Defecțiunea Prusiei care, prin încheierea păcii cu Franța, produsese o breșă în Coaliția antifranceză, i-a determinat pe principalii ei promotori să se regrupeze, cu scopul de a-i atenua consecințele. Astfel, la 20 mai 1795, Austria și Marea Britanie au încheiat, la Viena, un tratat de
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
Dîrdală, The Center for Romanian Studies, Iași, Oxford, Portland, 2001, p. 36; la 16 aprilie 1795, Friedrich Wilhelm al II-lea, regele Prusiei, l-a autorizat pe trimisul sau extraordinar, von Knobelsdorff, să comunice, în secret, Porții Otomane tratatul de pace de la Basel ( cf., Geheimes Staatsarchiv Preussischer Kulturbesitz, I HA, Geheimer Rât, Rep. 11, Auswärtige Beziehungen, No 275d Tïrkei, fasc. 80, f. 28, 28v) (în continuare, GSt.APK, I.HA.). 60 Cf., Stanford J. Shaw, op. cît., p. 250-251. 61 Europe
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
ochii Porții Otomane era îndreptat, în egală măsură, și împotriva acesteia. Propagandă puterilor coalizate se străduia să o convingă pe această că nu avea nici un temei să-și fundamenteze politică să europeană pe colaborarea cu Prusia. Între altele, pentru că încheierea păcii cu Franța nu însemnă și aderarea acesteia la politica franceză, ci, din contră, ca tulburările interne din Franța ușurau în mod considerabil misiunea puterilor coalizate, context în care regele Prusiei "se verra obligé de reprendre leș armes contre Elle"64
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
paix d'Europe, qui attire deja la benediction du monde entier" (s. Ven.C.)81. Prin urmare, alianța propusă Prusiei de Poartă Otomană ar fi fost pur defensivă și părea absolut realizabila, de vreme ce, pe de o parte, cea dintâi încheiase pacea cu Franța, la Basel, la 5 aprilie 1795, iar pe de alta, participarea ei la cea de a treia împărțire a Poloniei o transformase în aliata Rusiei și a Austriei, devenind, totodată, si vecină nemijlocita a acestora, situație în care
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
et la tranquillité des Peuples de l'Europe" (art. 2)89. Articolul al treilea conținea, însă, o precizare care reflectă aceeași des amintită decizie a cercurilor conducătoare otomane de a continua politică de neutralitate în care se angajaseră după încheierea păcii de la Iași, din 9 ianuarie 1792, cu Rusia. Deoarece, desi stipula garantarea reciprocă a posesiunilor, în cazul Franței garanția otomană era acordată doar acelor posesiuni pe care Franța urma să le aibă după încheierea războiului contra Coaliției antifranceze. Din această
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
Ohsson, din 4 mai 1796, în Europe and the Porte, Vol. I, p. 216-217. 88 Loc. cît., p. 231. 89 Loc. cît. 90 Loc. cît., p. 232. Otomane, anume cel al constituirii unei largi coaliții care să fi asigurat perpetuarea păcii în Europa, adică, implicit, securitatea Imperiului Otoman 91. În sfârșit, decizia fermă a Porții de a nu se lasă antrenată în războaiele Franței era consfințita de articolul secret al tratatului, de vreme ce o deroga de obligația de a-i acorda sprijin
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
totul îndreptățit să considere că Prusia reprezenta, la sfârșitul anului 1796 și la începutul celui următor, puterea "la plus influențe tout au moins sur le Gouvernement Turc", poziție câștigată în urmă serviciilor pe care i le făcuse, cu prilejul medierii păcii acesteia cu Austria , la Șiștov, în anul 1791102. În acel context, du Bayet a început tratative cu Poartă Otomană, privind "le système d'une médiation armée", între Franța și Austria 103. Interesantă este, însă, remarcă lui von Knobelsdorff potrivit căreia
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
La acest argument, de factură umanista, sultanul a mai adăugat și altul, anume "la stagnation du commerce"108. Austria a declinat, însă, oferta sultanului, invocând "l'éloignement excessive de Constantinople et la proximité des Armées ennemies"109. Astfel că peliminariile păcii franco-austriece au fost 104 Loc. cît. 105 Loc. cît., f. 43-43v; nu este mai puțin adevărat, însă, ca sultanul era întru totul compatibil cu un astfel de procedeu, de vreme ce era, așa cum am menționat, unul din factorii, si inca cel mai
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
față de sprijinul pa care l-a acordat acesta unui vas militar rus care eșuase la intrarea în Bosfor, unde fusese împins de o puternică furtună, declanșată în Marea Neagră, așa cum susțineau autoritățile maritime rusești. Astfel că turcii așteptau de la el "binefacerile păcii". Un alt indiciu al unui început de destindere în relațiile turco-ruse îl constituia decizia simplificării procedurilor diplomatice vizând notificarea reciprocă a unor eventuale modificări ce ar fi putut surveni pe tronurile celor două Imperii. În locul marilor ambasade de până atunci
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
un de șes Enfans" (s. Ven.C.)113. Speranțe, deșarte, așadar, care nu erau acoperite de realitățile politice de atunci din Europa 114. Din contră, acestea deveneau tot mai amenințătoare pentru securitatea Imperiului Otoman și se concretizau în rezultatele preliminariilor păcii austro-franceze de la Leoben, preliminării ce au fost ținute în secret, spre marea nemulțumire a otomanilor care se considerau îndreptățiți să le fi fost 112 Cf., raportul lui von Knobelsdorff către rege, din 10 aprilie 1797, în G.St.APK, I.
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
își adjudecaseră Insulele Ioniene 115. În acest din urmă caz, si pentru că Poartă se temea că francezii urmăreau să "revoluționeze" Raguza, motiv pentru care au luat măsuri în consecință 116 . Evoluția evenimentelor a continuat, însă, în aceeași direcție, culminând cu încheierea păcii austro-franceze de la Campoformio, din 17 octombrie 1797, ceea ce a sporit și mai mult confuzia în care se aflau, deja, cercurile conducătoare otomane, datorită faptului că nici clauzele acelui act nu le erau cunoscute. În acele împrejurări, ele au făcut un
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
care l-au regizat, trebuia să asigure Porții Otomane posibilitatea de a stopa înaintarea Austriei către Mediterana Orientala. Anume, oferta făcută Franței de reis efendi, Rașid Mehmed efendi, prin intermediul interpretului misiunii acesteia la Istanbul, conform căreia, în cazul în care pacea franco-austriacă nu ar fi fost, încă, încheiată, Poartă era decisă să trimită o armată, compusă din 100.000 de oameni la frontierele cu Austria 117. Reacția negativă a lui du Bayet i-a determinat pe otomani să caute o altă
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
Ven.C.) avoient mis baș leș armes" (s. Ven.C.) (cf., raportul lui Ignatius Mouradgea d'Ohsson către rege, din 9 noiembrie 1797, în Europe and the Porte, Vol. I, p. 379); aceeași stare de neliniște, provocată de necunoașterea condițiilor păcii de la Campoformio, era semnalată, la 25 noiembrie același an, si de von Knobelsdorff (cf., G.St.APK, I, HA, Geheimer Rât, Rep. 11, Auswärtige Beziehungen, No 275d, Türkei, fasc. 83, f. 1-5v). Otoman, mai ales că circulă zvonul despre încheierea
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
de ne pas épargner l'argent pour tacher de découvrir leș articles secret de paix d'Udine" (s. Ven.C.)119. În acest context, se profila, însă, producerea unui eveniment ce poate fi considerat că una din multiplele consecințe ale păcii de la Campoformio asupra problemei orientale și care avea să declanșeze o nouă și deosebit de gravă criză a ei, si anume invadarea de către francezi a Egiptului. Zvonurile despre acea intenție au determinat Poartă Otomană să ceară explicații Directoratului, iar regelui Prusiei
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
Otomană să ceară explicații Directoratului, iar regelui Prusiei sfaturi în legătură cu atitudinea pe care ar fi trebuit să o adopte 120. Exprimându-și părerea că ocuparea de către francezi a insulei Malta și preparativele pentru invadarea Egiptului erau consecințele articolelor secrete ale păcii de la Campoformio, ceea ce ar fi afectat, în egală măsură, și interesele Prusiei, Ahmed Atif efendi, reis efendi, îi solicită regelui că acesta "se tienne avec elle (Poartă Otomană n. Ven.C.) plus étroitement liée que jamais"121. 118 Cf., raportul
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
istoria problemei orientale, tratatul de alianță defensivă, încheiat de Poartă Otomană cu Rusia, are o semnificație deosebită, întrucât, el este una din consecințele directe ale revoluției franceze și ale războaielor continentale declanșate de această asupra conjuncturii politice a Europei Orientale. Pacea încheiată de Franța cu Austria la Campoformio, la 17 octombrie 1797, care a marcat o nouă lovitură dată Coaliției antifranceze, de vreme ce Austria a abandonat-o, semnând pacea separată cu Franța, a deschis acesteia din urmă drumul către Mediterana Orientala. Deoarece
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]