45,986 matches
-
și ale războaielor continentale declanșate de această asupra conjuncturii politice a Europei Orientale. Pacea încheiată de Franța cu Austria la Campoformio, la 17 octombrie 1797, care a marcat o nouă lovitură dată Coaliției antifranceze, de vreme ce Austria a abandonat-o, semnând pacea separată cu Franța, a deschis acesteia din urmă drumul către Mediterana Orientala. Deoarece, ea a anexat fostele posesiuni ale Veneției din zonă, în primul rând Insulele Ioniene, puncte strategice de maximă importanță, devenind, astfel, vecina nemijlocita a imperiului Otoman. Deși Napoleon
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
II-a, în luna noiembrie 1796, dușmanul ireconciliabil al Imperiului Otoman, și în preluarea domniei de către fiul său, Pavel I. Acesta a înțeles că singurul mijloc de a stopa înaintarea francezilor în Marea Adriatică și în Mediterana Orientala, ca urmare a păcii de la Campoformio, constă în obținerea permisiunii Porții Otomane că vasele de război ruse să fi putut traversa Strâmtorile. Terenul în acest scop începuse a fi pregătit, deja, așa cum am menționat, prin renunțarea la politica anexionista a mamei sale și prin
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
Otomană, dacă se are în vedere faptul că sultanul Selim al III-lea își făcuse din recuperarea Crimeii o datorie de onoare. Acesta a fost, de altfel, și motivul pentru care, așa cum am menționat, sultanul considerase, până atunci, tratatul de pace de la Iași doar ca pe un simplu armistițiu, necesar pregătirii condițiilor realizării acelui obiectiv. Or, așa cum s-a constatat, acela a fost spațiul în care s-au declanșat și s-au dezvoltat contradicțiile perene de interese dintre Imperiul Otoman și
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
Otomană, Rusia se află în tratative și cu Danemarca și cu Suedia, pentru a le atrage în acea alianță. Iată pentru ce reis efendi, Rasih Mustafa efendi, a reiterat cererea Porții, adresată Prusiei, în repetate rânduri, de a media încheierea păcii sale cu Franța, pe baza evacuării Egiptului și a acordării independenței fostelor insule venețiene, fără a exclude, însă, pe aliații săi conjuncturali, Rusia și Marea Britanie 151. 148 Cf., loc. cît., doc. nr. 5; totuși, Poartă Otomană a suspendat, incepand cu
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
lui von Knobelsdorff către rege, din 24 decembrie 1799, în G.St.APK, I.HA, Geheimer Rât, Rep. 11, Auswärtige Beziehungen, No 275d, Türkei, fasc. 86, f. 26, 30v. Evoluția evenimentelor militare nu a mai îngăduit, însă, angajarea tratativelor de pace cu Franța, în formula preconizată de Poartă. După cum se știe, nemulțumit de modalitatea în care se desfășura colaborarea militară în cadrul celei de a doua Coaliții, Pavel I a abandonat-o, în luna februarie 1800. Mai mult chiar, datorită agravării crizei
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
comerțului britanic în Marea Baltica a avut loc concomitent cu procesul de reluare a raporturilor Mării Britanii cu Franța, după ce aceasta din urmă pierduse Malta și Egiptul, în favoarea celei dintâi. Începute la 21 martie 1801, tratativele franco-engleze s-au încheiat cu pacea de la Amiens, din 27 martie 1802. Pacea franco-britanică fusese precedată de normă lizarea raporturilor franco-ruse, concretizata de tratatul de pace din 8 octombrie 1801, urmat de Convenția secretă din 10 octombrie același an care stipula, între altele, medierea rusă pentru
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
concomitent cu procesul de reluare a raporturilor Mării Britanii cu Franța, după ce aceasta din urmă pierduse Malta și Egiptul, în favoarea celei dintâi. Începute la 21 martie 1801, tratativele franco-engleze s-au încheiat cu pacea de la Amiens, din 27 martie 1802. Pacea franco-britanică fusese precedată de normă lizarea raporturilor franco-ruse, concretizata de tratatul de pace din 8 octombrie 1801, urmat de Convenția secretă din 10 octombrie același an care stipula, între altele, medierea rusă pentru încheierea păcii franco-otomane, ale cărei preliminării se
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
din urmă pierduse Malta și Egiptul, în favoarea celei dintâi. Începute la 21 martie 1801, tratativele franco-engleze s-au încheiat cu pacea de la Amiens, din 27 martie 1802. Pacea franco-britanică fusese precedată de normă lizarea raporturilor franco-ruse, concretizata de tratatul de pace din 8 octombrie 1801, urmat de Convenția secretă din 10 octombrie același an care stipula, între altele, medierea rusă pentru încheierea păcii franco-otomane, ale cărei preliminării se încheiaseră, tot prin mediere rusă, la 9 octombrie 1801156. Evacuarea de către francezi a
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
Amiens, din 27 martie 1802. Pacea franco-britanică fusese precedată de normă lizarea raporturilor franco-ruse, concretizata de tratatul de pace din 8 octombrie 1801, urmat de Convenția secretă din 10 octombrie același an care stipula, între altele, medierea rusă pentru încheierea păcii franco-otomane, ale cărei preliminării se încheiaseră, tot prin mediere rusă, la 9 octombrie 1801156. Evacuarea de către francezi a Egiptului a grăbit și încheierea păcii franco-otomane, tot la Amiens, la 25 iunie 1802. Între condițiile sale erau incluse asistență mutuala a
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
de Convenția secretă din 10 octombrie același an care stipula, între altele, medierea rusă pentru încheierea păcii franco-otomane, ale cărei preliminării se încheiaseră, tot prin mediere rusă, la 9 octombrie 1801156. Evacuarea de către francezi a Egiptului a grăbit și încheierea păcii franco-otomane, tot la Amiens, la 25 iunie 1802. Între condițiile sale erau incluse asistență mutuala a părților contractante, în caz de război reînnoirea tuturor tratatelor și capitulațiilor existente înaintea războiului, astfel că poziția preponderenta a Franței în Levant a fost
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
evacuation was accomplished"; astfel că "Selim regained his lost territories and escaped from involvement în the war of Europe" (cf., idem, History of the Ottoman Empire, p. 270). Ca urmare, Istanbulul a redevenit centrul intrigilor diplomatice 158. După cum se știe, pacea franco-engleză de la Amiens a fost de scurtă durată, războiul dintre cele două rivale la supremația maritimă și coloniala reizbucnind la 22 mai 1803. În noile condiții Poartă Otomană nu mai avea nimic de apărat, așa încât a revenit la politica de
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
168 Cf., Serge Goriainov, op. cît., p. 9. Victoriile armatelor franceze, comandate de Napoleon Bonaparte, împotriva armatelor austriece și ruse (Ulm octombrie 1805, Austerlitz 2 decembrie același an) și adjudecarea de către Franța a Istriei și a Dalmației de la Austria, în virtutea păcii încheiate cu această la Pressburg, la 26 decembrie 1805, l-au convins pe Selim al III-lea că Triplă Alianță ruso-austro-engleză era ca și inexistentă și a pregătit terenul diplomatic pentru reapropierea Porții Otomane de Franța. La această a contribuit
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
efectele negative ale pierderii Crimeii atât sub aspect economic, cât și politic 170. Speranțele le erau, însă, tulburate de zvonurile care circulau referitoare la posibilitatea ca Austria să fi fost recompensată cu Principatele Române, pentru pierderile teritoriale suferite în urma încheierii păcii de la Pressburg 171. Deși Crimeea rămânea, totuși, o fată morgana pentru otomani 172 și împotriva opoziției diplomației britanice și a celei ruse această din urmă, sprijinită în cercurile conducătoare otomane de familiile fanariote filoruse, Moruzi și Ipsilanti la sfârșitul lunii
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
entre ces deux anciennes Alliés de la Porte" (s. Ven.C.)184. Împrejurare în care, sugerau otomanii, câștigurile Suediei nu s-ar fi limitat doar la recuperarea subsidiilor, ci ar fi fost mult mai consistente. Deoarece, în cuprinsul prezumptivului tratat de pace dintre Suedia și Franța, "leș possessions de la Suède et particulièrement de la Pommeranie, seront garanties indépendantes, protégées des avantages, dont leș succès dans la guerre (al Suediei cu Franța n. Ven.C.) pourront l'assurer"185. În pofida lipsei oricărui angajament din partea
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
a comis Rusia, în domeniul relațiilor sale bilaterale cu Imperiul Otoman, incepand cu tratatul de la Küciuk-Kainargi, din anul 1774, și până la ultima agresiune rusă, cea din lunile noiembrie-decembrie 1806. Între acestea, era incriminata și anexarea de către Rusia, în timp de pace, a Crimeii, "une și grande province" a Imperiului Otoman 186. 184 Cf., raportul lui Nils Gustaf Palin, din 10 ianuarie 1807, în loc. cît., doc. nr. 60. 185 Loc. cît. 186 Cf., loc. cît., doc. nr. 62, anexă 1. Situația Imperiului
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
cît., doc. nr. 62, anexă 1. Situația Imperiului Otoman s-a agravat, însă, datorită atitudinii Mării Britanii. Cum perspectiva că diplomația franceză să fi reușit să determine Poartă Otomană să încheie mult așteptată alianță ofensiva cu Franța a sporit, după pacea impusă de această din urmă Austriei, la Pressburg, la 26 decembrie 1805, a determinat diplomația engleză să intre în alertă. Pentru a contracara o asemenea perspectiva, și-a întețit intrigile în rândul cercurilor conducătoare otomane, încercând să câștige cât mai
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
amenință să distrugă Imperiul Otoman din interior, nu a atins, totuși, acel punct, datorită evoluției evenimentelor politice și militare din Europa. Deși total defavorabil Imperiului Otoman, tratatul franco-rus de la Tilsit, din 7 iulie 1807, a deschis, totuși, perspectiva tratativelor de pace turco-ruse195. Pe acest fundal, Istanbulul a cunoscut o intensă activitate diplomatică, generată de problema armistițiului și a păcii dintre Imperiul Otoman și Rusia, tratative care au fost demarate la Paris, sub mediere franceză 196. Primul efect al acelor tratative s-
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
militare din Europa. Deși total defavorabil Imperiului Otoman, tratatul franco-rus de la Tilsit, din 7 iulie 1807, a deschis, totuși, perspectiva tratativelor de pace turco-ruse195. Pe acest fundal, Istanbulul a cunoscut o intensă activitate diplomatică, generată de problema armistițiului și a păcii dintre Imperiul Otoman și Rusia, tratative care au fost demarate la Paris, sub mediere franceză 196. Primul efect al acelor tratative s-a concretizat în încheierea armistițiului ruso-turc de la 191 Cf., raportul lui Nils Gustaf Palin, din 10 februarie 1807
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
controlul Mării Adriatice 201. Persistentă zvonurilor privind existența unui plan de împărțire a Imperiului Otoman adaugă un plus de instabilitate politică și sporea îngrijorarea cercurilor conducătoare otomane care căutau soluții pentru a ieși din criză. Una dintre acestea viza restabilirea păcii cu Anglia și era cerută, potrivit afirmațiilor lui Nils Gustaf Palin, îndeosebi de populația constantinopolitană, puternic afectată "par la cessation de la navigation et de l'approvisionnement de la capitale" care dura de mai mult de un an, motiv pentru care "demande
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
not merely avoid precipitating the collapse by the seizure of its outlying possessions, but must to do the utmost în her power to avert the danger" (s. Ven.C.)204. Această necesitate a devenit și mai acută, în urma tratatelor de pace franco-ruse de la Tilsit, din 7-9 iulie 1807. Potrivit informațiilor care parveneau Cabinetului englez, pacea franco-rusă putea să fi 201 Tarul Alexandru I era de acord cu acel proiect și se străduia să demonstreze că Istanbulul "détenait le clef de șa
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
must to do the utmost în her power to avert the danger" (s. Ven.C.)204. Această necesitate a devenit și mai acută, în urma tratatelor de pace franco-ruse de la Tilsit, din 7-9 iulie 1807. Potrivit informațiilor care parveneau Cabinetului englez, pacea franco-rusă putea să fi 201 Tarul Alexandru I era de acord cu acel proiect și se străduia să demonstreze că Istanbulul "détenait le clef de șa maison"; opțiune ce nu era împărtășită, însă, si de Franța, deoarece, după cum afirmă generalul
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
European, ci și de constituirea unei coaliții continentale împotriva Angliei 205. În acele împrejurări, guvernul englez a ajuns la concluzia că prima măsură ce trebuia întreprinsă, spre a se evita deteriorarea poziției Mării Britanii în Orientul European, constă în încheierea păcii cu Turcia, pace care a fost definitivată, după cum se știe, la 5 ianuarie 1809, la Istanbul, cunoscută și sub denumirea de "pacea de la Dardanele"206. Între timp, Poartă Otomană urmărea cu atenție evoluția raporturilor franco-ruse, ce tindeau să se deterioreze
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
de constituirea unei coaliții continentale împotriva Angliei 205. În acele împrejurări, guvernul englez a ajuns la concluzia că prima măsură ce trebuia întreprinsă, spre a se evita deteriorarea poziției Mării Britanii în Orientul European, constă în încheierea păcii cu Turcia, pace care a fost definitivată, după cum se știe, la 5 ianuarie 1809, la Istanbul, cunoscută și sub denumirea de "pacea de la Dardanele"206. Între timp, Poartă Otomană urmărea cu atenție evoluția raporturilor franco-ruse, ce tindeau să se deterioreze, datorită interpre țărilor
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
măsură ce trebuia întreprinsă, spre a se evita deteriorarea poziției Mării Britanii în Orientul European, constă în încheierea păcii cu Turcia, pace care a fost definitivată, după cum se știe, la 5 ianuarie 1809, la Istanbul, cunoscută și sub denumirea de "pacea de la Dardanele"206. Între timp, Poartă Otomană urmărea cu atenție evoluția raporturilor franco-ruse, ce tindeau să se deterioreze, datorită interpre țărilor pe care fiecare parte contractata o dă prevederilor tratatelor de la Tilsit, neînțelegeri de pe urma cărora speră să se producă "un
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
p. 214 și urm.; Serge Goriainov, op. cît, p. 19; pentru a se evita repetarea, în viitor, a situației din anul 1807, când o escadrila engleză, comandata de amiralul Duckworth, a apărut în fața Istanbulului, otomanii au inserat în tratatul de pace un articol, cel de al XI-lea, care interzicea pătrunderea vaselor de război ale puterilor străine în Strâmtori; clauză a fost însușita de guvernul britanic. Cu acea ocazie, nota Serge Goriainov, "îl est fait mention, pour le première fois dans
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]