45,986 matches
-
nouă turnură, după încheierea Convenției franco-ruse de la Erfurt, din 12 octombrie 1808, în sensul că se putea produce un atac și din partea Franței. De aceea, multi dintre diriguitorii politici otomani opinau pentru prelungirea armistițiului cu Rusia 211. În perspectiva încheierii păcii, delegația otomană, în fruntea căreia se află Galib Seyyid Mehmed Said efendi, reis efendi, a plecat la Iași, la 14 decembrie 1808, unde urmau să se desfășoare lucrările Congresului de pace cu rușii. Deși în cercurile diplomatice de la Istanbul circulă
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
pentru prelungirea armistițiului cu Rusia 211. În perspectiva încheierii păcii, delegația otomană, în fruntea căreia se află Galib Seyyid Mehmed Said efendi, reis efendi, a plecat la Iași, la 14 decembrie 1808, unde urmau să se desfășoare lucrările Congresului de pace cu rușii. Deși în cercurile diplomatice de la Istanbul circulă părerea că Poartă ar fi putut accepta unele sacrificii teritoriale fie în Europa, fie în Asia, totuși, nu se excludea nici posibilitatea că aceasta să nu agreeze nici o discuție pe tema
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
din 9 și 23 august și 10 noiembrie 1808, în Europe and the Porte, doc. nr. 98, 99, 102. 212 Cf., raportul lui Nils Gustaf Palin, din 24 decembrie 1808, în loc. cît., doc. nr. 105. După cum se știe, tratativele de pace au eșuat, operațiunile militare fiind reluate cu mai multă vigoare din partea rușilor. Iar motivația, așa cum o sesizase și Curt Bogislav Ludvig Christoffer von Stedingk, ambasadorul Suediei la Petersburg, constă în dorința Rusiei de a fi încheiat, cât mai grabnic cu
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
dorința Rusiei de a fi încheiat, cât mai grabnic cu putință, războiul care devenise o povară deosebit de grea pentru economia ei, agravată și de consecințele aderării sale la blocada continentală 213. Iminentă izbucnirii războiului cu Franța a accelerat tratativele de pace, încheiată, cum se știe, în condițiile de asemenea cunoscute, la 28 mai st.n. 1812, la București; o pace care nu l-a satisfăcut, totuși, pe tarul Alexandru I care ar fi dorit ca ea să fi fost însoțită de
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
economia ei, agravată și de consecințele aderării sale la blocada continentală 213. Iminentă izbucnirii războiului cu Franța a accelerat tratativele de pace, încheiată, cum se știe, în condițiile de asemenea cunoscute, la 28 mai st.n. 1812, la București; o pace care nu l-a satisfăcut, totuși, pe tarul Alexandru I care ar fi dorit ca ea să fi fost însoțită de o alianță ofensiva și defensivă ruso-turcă îndreptată împotriva Franței 214. Acest din urmă obiectiv al Rusiei căpătase consistentă ca
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
octombrie 1812 și 2 ianuarie 1813, în loc. cît. Alianță Porții Otomane îi mai era necesară Rusiei și din perspectiva rivalității sale cu Austria în problema orientala. Această din urmă nu și-a ascuns îngrijorarea provocată de faptul că tratatul de pace de la București asigura Rusiei o poziție dominantă la gurile Dunării, ceea ce putea prejudicia comerțul acesteia pe fluviu și pe Marea Neagră. Se vorbea, chiar, de intenția Austriei de a trimite un corp de armată în Basarabia, recent anexată de ruși, si
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
acea dată era un avantaj, deloc de neglijat. Mai ales că, în împrejurările în care prăbușirea Imperiului Napoleonian devenise un fapt împlinit, atenția cercurilor conducătoare otomane era reținută de necesitatea de a sesiza termenii în care urma să se încheie pacea generală pe Continent, parafata, de altfel, la 30 mai 1814230. În vederea reglementării noului raport de forțe pe Continent și, pe cale de consecință, instaurarea unui nou sistem politic european, care să-l înlocuiască pe cel ce fusese impus de Napoleon Bonaparte
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
integritatea teritorială a Imperiului Otoman și, chiar, dispariția să de pe harta politică a Europei. 230 Ocazie cu care "on a remarqué plusieurs assemblées du Conseil réuni à la Porte après la réception de ces nouvelle", adică cele referitoare la încheierea păcii generale" (cf., raportul lui Nils Gustaf Palin, din 11 iulie 1814, în loc. cît.); vezi, în acest sens, si rapoartele sale din 10 martie și 26 mai 1814, în loc. cît. 231 Cf., raportul lui Nils Gustaf Palin, din 24 octombrie 1814
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
Nils Gustaf Palin, din 11 iulie 1814, în loc. cît.); vezi, în acest sens, si rapoartele sale din 10 martie și 26 mai 1814, în loc. cît. 231 Cf., raportul lui Nils Gustaf Palin, din 24 octombrie 1814, în loc. cît. Încheiere Așadar, "pacea de la Iași (1792) a dezlegat mâinile Rusiei în Polonia. Dispariția acesteia ca stat, înfiltrarea Franței napoleoniene în Balcani vor împinge Rusia și mai mult spre sud-estul continentului și Marea Neagră, iar chestiunea orientala va reveni la locul care i-a consacrat
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
statele europene împotriva Franței, până la ultimele mari bătălii din prima parte a anului 1814, Austria nu a avut răgazul necesar să fie o prezență activă în Nordul Europei sau în problema orientala, în cel din urmă caz, în comparație cu perioada anterioară păcii de la Șiștov, din anul 1791. Copleșită de forță militară a Franței, ea a avut de făcut față, în continuare, si concurenței Prusiei la controlul asupra spațiului german, concurența ce a fost arbitrata, după cum se știe, de fapt, de Franța, dar
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
Franța și Rusia. Ca urmare, acestea nu și-au făcut scrupule în a tranșă o problemă deosebit de sensibilă pentru Prusia nu numai fără participarea ei, ci chiar în detrimentul intereselor sale, anume problemă poloneză, în bine cunoscuții termeni ai Tratatului de pace și prietenie încheiat de cele două state, la Tilsit, la 7 iulie 1807. Totuși, cursul evenimentelor militare și politice imprimat de dezastrul suferit de Marea Armata franceză în Rusia, în toamna anului 1812, a implicat și Prusia în cele mai
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
cu Suedia, statut care a fost confirmat, după cum se știe, de hotărârile Congresului de la Viena. În sfârșit, politica imperiala a lui Napoleon Bonaparte și reacțiile marilor puteri europene au avut drept consecință năruirea tuturor speranțelor cercurilor conducătoare otomane care, după pacea de la Iași, din 9 ianuarie 1792, au făcut tot ce le-a stat în putință pentru a include Imperiul Otoman în sistemul politic european, ca factor activ al acestuia. Un sistem în care Imperiul Otoman își căutase adăpostul față de pericolele
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
mai potrivite pentru a figura ca epilog al acestei încercări de reexaminare a imaginarului ideologic junimist decât melancolica confesiune a lui Ioan. C. Filitti. El însuși junimist, parte a ultimei generații care lucrează, în 1913, alături de Titu Maiorescu, în circumstanțele Păcii de la București, el însuși gânditor politic care duce mai departe, cu fidelitate și obstinație, campaniile Junimii după 1920, Filitti este vocea unei lumi excentrice în raport cu direcțiile postbelice dominante. Posteritatea Junimii este marcată în plan ideologic, odată cu Ioan C. Filitti, de
Junimismul și pasiunea moderației by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Science/584_a_1243]
-
în care abia ieșit din criza anarhică avea să se cufunde în cea teologică. Convocarea primului conciliu ecumenic la Niceea (325) pentru unitatea Bisericii, în vederea restabilirii unității doctrinare și pastorale, urmărea stabilizarea acesteia și consolidarea statului, prin exilarea elementelor ostile păcii romane. În secolul IV creștinismul depășea progresiv stadiul de religie tolerată ajungând religie de stat; activitatea literară teologică a Bisericii copleșea ireversibil erudiția păgână a vremii. Biserica secolelor IV-V s-a bucurat de opera unor genii autentice, a căror
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
și alte opere scrise în greacă. Alexandria era metropola intelectuală incontestabilă a iudaismului elenist. Documentele epigrafice constau îndeosebi în prezența unor inscripții funerare foarte laconice, grecești sau latinești (foarte rar). Cuvintele evreiești reduse la prezența unor formule uzuale, precum Shalom! (pace, bunăstare) sau Shalom al Israel! (Pace peste Israel!), folosite rar, devin o aluzie evidentă la cauzele diasporei. Aceste cuvinte pot fi comparate cu Resquiescat in pace! (forma scurtă RIP, odihnească-se în pace), sculptat pe unele morminte creștine. Pentru o
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
Alexandria era metropola intelectuală incontestabilă a iudaismului elenist. Documentele epigrafice constau îndeosebi în prezența unor inscripții funerare foarte laconice, grecești sau latinești (foarte rar). Cuvintele evreiești reduse la prezența unor formule uzuale, precum Shalom! (pace, bunăstare) sau Shalom al Israel! (Pace peste Israel!), folosite rar, devin o aluzie evidentă la cauzele diasporei. Aceste cuvinte pot fi comparate cu Resquiescat in pace! (forma scurtă RIP, odihnească-se în pace), sculptat pe unele morminte creștine. Pentru o bună perioadă de tranziție iudeo-creștinii foloseau
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
sau latinești (foarte rar). Cuvintele evreiești reduse la prezența unor formule uzuale, precum Shalom! (pace, bunăstare) sau Shalom al Israel! (Pace peste Israel!), folosite rar, devin o aluzie evidentă la cauzele diasporei. Aceste cuvinte pot fi comparate cu Resquiescat in pace! (forma scurtă RIP, odihnească-se în pace), sculptat pe unele morminte creștine. Pentru o bună perioadă de tranziție iudeo-creștinii foloseau ambele limbi, în timp ce distanțarea față de limba iudaică începe odată cu persecuțiile anticreștine cauzate, în opinia celor mai mulți istorici, de evrei, ca o
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
la prezența unor formule uzuale, precum Shalom! (pace, bunăstare) sau Shalom al Israel! (Pace peste Israel!), folosite rar, devin o aluzie evidentă la cauzele diasporei. Aceste cuvinte pot fi comparate cu Resquiescat in pace! (forma scurtă RIP, odihnească-se în pace), sculptat pe unele morminte creștine. Pentru o bună perioadă de tranziție iudeo-creștinii foloseau ambele limbi, în timp ce distanțarea față de limba iudaică începe odată cu persecuțiile anticreștine cauzate, în opinia celor mai mulți istorici, de evrei, ca o acțiune punitivă împotriva convertirilor iudaice la creștinism
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
Deși cea mai mare parte a inscripțiilor provin din catacombele iudaice din Roma, stabilirea cu precizie a credințelor unei comunități ori familii de care aparțin aceste inscripții e departe de a fi rezolvată. Formulele cele mai frecvente Odihnească-se în pace! sau Aici zace... ar putea fi interpretate în același sens cu Domus aeterna - de pe inscripțiile funerare păgâne, sugerând un somn veșnic în mormânt, însă această concepție se opune speranței iudaico-creștine într-o viață viitoare. Dacă ținem seama de toate indicațiile
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
odată cu cea a zeiței Roma, nerespingând onorurile de cult pregătite oficial de autoritățile citadine ori de adunările provinciale. Acestea i-au au fost acordate cu bucurie chiar persoanei lui Augustus, care adusese în acele țări odată cu pax augustana și o pace durabilă, bucurându-se de o considerație fără egal. Cultivarea cultului imperial la Roma și în Italia trebuia au fost mult mai discrete. Senatul hotărâse ca, pentru meritele împăratului față de Imperiu, să i se acorde acestuia consecratio (sacralizarea) sau introducerea printre
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
toate sectoarele lumii elenistice precum și densitatea lor aproximativă din marile centre locuite, ne dau de înțeles că numărul prozeliților lor nu era lipsit de relevanță. Cel mai puțin reprezentată, în cadrul acestor experiențe religioase, era clasa superioară cultă care își căuta pacea interioară printre curentele filozofice ale timpului. 2.4. Religia populară Cultele misterelor au căpătat un ecou deosebit printre cei de condiție mijlocie, a căror sensibilitate religioasă nu era încă sufocată de splendoarea materială a civilizației elenistice. Această categorie aspira spre
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
lui Filip Arabul (244-249) politica statului revenea la un climat favorabil și tolerant, deși din discordiile partea populației față de creștini s-au manifestat prin răsculări frecvente. În ansamblu, pentru primii 50 de ani ai secolului III, putem vorbi despre o pace relativă pentru noua religie, pace care s-a propagat în chip minuțios din centrele majore spre cele minore, iar de aici spre sate unde procesul creștinării va continua cu o anumită încetineală și nu se va conclude nici măcar în secolul
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
statului revenea la un climat favorabil și tolerant, deși din discordiile partea populației față de creștini s-au manifestat prin răsculări frecvente. În ansamblu, pentru primii 50 de ani ai secolului III, putem vorbi despre o pace relativă pentru noua religie, pace care s-a propagat în chip minuțios din centrele majore spre cele minore, iar de aici spre sate unde procesul creștinării va continua cu o anumită încetineală și nu se va conclude nici măcar în secolul IV. Dacă în unele zone
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
aparținea exclusiv acestei mișcări eretice ci întregii Biserici. Tot el ne spune că un bărbat nu poate sluji concomitent lui Dumnezeu și Cezarului, și se întreabă cum va putea să lupte ori să-și desfășoare serviciul militar în timp de pace cu sabia, pe care Cristos a suprimat-o. Împărtășim opinia lui Daniélou care, referindu-se la acest fragment, afirmă că: Nu se poate spune că Tertulian vorbește aici ca eretic. Deoarece, este sigur faptul că el nu era altceva decât
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
a manifestat falimentul în materie anticreștină, în același timp, Biserica a suferit o mortificație umilitoare: înmulțirea de libellatici, sacrificati și thurificati pe durata persecuției a demonstrat întreaga slăbiciune a acelor creștini care, relaxându-se spiritual într-o lungă perioadă de pace și de bunăstare, au cedat în fața persecuției. S-a născut astfel problema acestor lapsi, readmiterea sau mai puțin a celor apostați în comunitatea creștină, problemă pe care Ciprian din Cartagina (210-258) și Dionisie din Alexandria (190-265) au știut să o
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]