46,969 matches
-
termeni foarte avantajoși pentru clienții lui balcanici. Problema plăților a fost rezolvată prin acordurile în sistem barter și prin intermediul conturilor blocate în valută. Toate statele considerau aceste aranjamente ca fiind avantajoase pentru ele, mai ales că nu aveau piețe alternative. Comenzile germane erau masive, iar prețurile destul de mici. Țările din Balcani aveau nevoie de bunuri industriale și de mașini pe care Germania le putea furniza. În 1938, după anexarea Austriei și a regiunii sudete, Germania dobîndise o poziție dominantă în comerțul
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
În plus, ei aveau nevoie de un fel de îndrumare de la centru pentru a-și putea diversifica producția și a pune accentul pe culturile cele mai cerute pe piața externă. Au fost luate unele măsuri în acest sens atunci cînd comenzile și investițiile germane au încurajat culturi speciale ca floarea soarelui, tutunul, sfecla de zahăr și soia. În cele din urmă, țărănimea revendica un sistem de învățămînt care să permită să intre în lumea modernă. La începutul celui de-al doilea
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
mai important a fost faptul că ei au semnat în aceeași lună acordul de la Caserta, care prevedea ca toate detașamentele de partizani să treacă sub autoritatea nou instalatului Guvern Grec de Unitate Națională al lui Papandreou și în final sub comanda directă a generalului britanic, Sir Ronald Scobie. Astfel că, în ciuda poziției mai mult decît dominante deținută de EAM/ELAS, ele au fost de acord să intre într-un guvern de coaliție și să-și subordoneze forțele armate controlului britanicilor. Trupele
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
era avantajat de faptul că după lovitura din septembrie pusese mîna pe ministerele de Interne și de Justiție. Liderii lui au putut deci lua măsuri imediate de epurare a administrației și să-și plaseze membrii și suporterii în posturi de comandă. El avea totuși un număr mic de membri. În septembrie 1944, efectivul total era sub 15.000, poate nu mai mult de 8.000 de posesori de carnete de partid, astfel că organizația era în continuare nevoită să apeleze la
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
de la începutul războiului; acțiunile lor nu au făcut decît să se intensifice pur și simplu acum, iar incidentele dintre suporterii guvernului și cei ai stîngii s-au înmulțit. Forțele KKE, cunoscute sub numele de Armata Democrată a Greciei, erau sub comanda lui Markos Vafiadis. Zachariadis se afla la Atena, unde centrul comuniștilor era și acum intact iar presa acestuia continua să funcționeze, rămînînd pe baricade pînă în octombrie 1947. Adevărata putere a KKE era însă constituită de detașamentele din munți; recruții
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
KKE. Numărul lor era apreciat ca fiind de 11.000 de oameni la începutul anului 1948 și de 14.000 spre sfîrșitul revoltei.15 Revolta s-a încheiat în cele din urmă în 1949. În ianuarie, generalul Papagos a preluat comanda armatei; la Atena se afla la putere un regim stabil de centru moderat. Era pusă acum în balanță ponderea ajutorului Statelor Unite. În primăvară armata a început să lichideze centrele rebelilor, pornind din Pelopones și deplasîndu-se apoi spre nord. În iulie
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
preferențiale. Acum însă, se pretindea ca autoritatea centrală să ia decizii ce reveneau pînă atunci unor mii de persoane individuale la diverse niveluri ale sistemului economic. Planificarea centrală a devenit sarcina principală a statului socialist, a cărui economie funcționa "la comandă". Începînd din această perioadă, planurile economice, elaborate de obicei pe cinci ani și numite cincinale, au constituit obiectivul major al preocupării guvernelor și oficialilor de partid. Biroul Politic, Consiliul de Miniștri și mai ales Comitetele de Stat ale Planificării (CSP
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
armatei. DICTATURA MILITARĂ Coloneii preiau puterea Situația a stîrnit desigur o mare îngrijorare în rîndul militarilor și al partidelor politice de dreapta. Dacă, așa cum era de așteptat, Uniunea de Centru cîștiga alegerile, era firesc să se producă schimbări radicale la comanda armatei și în privința trecerii forțate în rezervă a multor ofițeri. În plus, vîrsta înaintată a lui Ghiorghios Papandreou stîrnea temeri că acesta nu avea să rămînă multă vreme în fruntea guvernului. Fiul lui era deci succesorul logic. Se considera că
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
preia controlul asupra guvernului. Acțiunea a fost efectuată într-o oarecare măsură de ofițeri inferiori și au fost implicați doar un mic număr din aceștia. Lideri erau coloneii Ghiorghios Papadopoulos și Nikolaos Makarezos și colonelul brigadier Stilianos Pattakos. Fiind la comanda unităților de tancuri și de securitate de la Atena, ofițerii au acționat inițial în direcția dobîndirii controlului posturilor cheie din guvern, al serviciilor militare și al rețelei de comunicații. Dintre toate acestea, obiectivul lor major era cartierul general al armatei de la
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
ea interzisă. După luarea în forță a acestor măsuri, liderii militari s-au confruntat cu o opoziție internă nesemnificativă. Constantin al II-lea continua însă să provoace necazuri regimului. Cu toate că acceptase revoluția, relațiile lui cu noii lideri erau proaste. Chestiunea comandei armatei a precipitat din nou izbucnirea unei crize. Lovitura fusese realizată de ofițerii inferiori; mulți dintre superiorii acestora nu participaseră la acțiune și aveau o atitudine de dezaprobare. Guvernul dorea să-i scoată în rezervă sau să-i transfere pe
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
cel de al zecelea membru al acestui organism, Grecia a intrat oficial în CEE la 1 ianuarie 1981. Legăturile cu Europa Occidentală s-au întărit și mai mult în octombrie 1980, cînd țara s-a alăturat din nou structurii de comandă integrată a NATO. ANDREAS PAPANDREOU: ALEGERILE DIN OCTOMBRIE 1981 În cel de al doilea mandat, guvernul Noii Democrații, cu Rallis ca premier, dar Karamanlis fiind figura cea mai importantă, s-a confruntat cu probleme tot mai mari. Dificultățile economice și
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
și au găsit repede calea răscumpărării pretinsului păcat, i-a blocat pentru o îndelungată vreme, lui Leonid Boicu, orice legătură cu unica-i soră și familia aceasteia, șansa dialogului științific direct cu lumea exterioară și, definitiv, accederea spre funcțiile de comandă ale vieții academice, acolo unde opera sa științifică, precum și alesele-i însușiri de caracter îl îndreptățeau și-l recomandau cu prisosință. Or, fără să fi nutrit vreodată ambiții arivistice, pe care le-a respins, le-a condamnat și disprețuit organic
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
singurul șantier naval al Moldovei, avea 93 de lemnari (fără meșterii evrei și fără supușii străini). Un centru cunoscut și apreciat al meșteșugului în lemn era târgul Piatra Neamț, unde lucrau 77 lemnari. Lemnarii, fie ei meșteri sau calfe, lucrează la comandă, dar mai ales pentru piață. În documentele din acea epocă îi întâlnim angajați la lucrări de construcție a drumurilor, a podurilor, a caselor etc, în orașe sau în sate. Forma de producție cea mai răspândită, în care ei se încadrează
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
dacă ținem seama de faptul că în anul 1838 Botoșanii avea 64 de pietrari iar Focșanii - 25. O mare răspândire și un real progres cunoaște în acea epocă meșteșugul croitoriei. În târguri și orașe meșteșugarii confecționau numai îmbrăcăminte și la comandă. Stofa și-o procurau fie din mediul sătesc, fie din stocurile de import. În cel din urmă caz, îmbrăcămintea era destinată orășenilor avuți care, în cea mai mare parte, adoptaseră deja moda europeană. Specializarea în acest meșteșug este mai strictă
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
spus, nu găsim menționată calificarea meșterilor străini sau specialitatea celor neincluși în bresle. Forma de producție dominantă, în care se încadrează meșteșugarii din domeniul metalurgiei, este mica proprietate de mărfuri. Meșteșugarul are propriul său atelier, în care lucrează atât la comandă, cât și pentru piață. Acei dintre ei care nu au ateliere se deplasează cu lucrul din loc în loc. Cei mai avuți încheie contracte pentru executarea unor lucrări mai mari în orașe și sate, angajând la rândul lor meșteșugari ruinați sau
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
în marea lor majoritate, erau moldoveni), dar că totuși rolul pe care l-au jucat străinii în meșteșugul orășenesc a fost foarte important. În Moldova, în perioada de care ne ocupăm, coexistau toate formele de muncă meșteșugărească (meșteșugul casnic, la comandă, mica producție de mărfuri) predominând însă ultima formă. În orășele și târgurile moldovene o mare parte a meșteșugarilor este ruptă total sau parțial de agricultură. Totuși, agricultura rămâne încă o îndeletnicire complementară, pe care meșteșugarii, datorită câștigurilor mici, sunt nevoiți
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
abandona lucrarea pămîntului”. În „Statisticeștile științi”, întocmite în deceniile V și VI ale secolului trecut, se subliniază că sătenii se ocupă de meșteșugării „când nu au de lucru” la câmp. Obiectele executate de ei sunt destinate pieții sau lucrează la comandă, angajându-se într-un loc sau altul. Meșteșugarii de cherestea „vând pe la târguri”, „lucrează binale de lemn pe la târguri și pe la moșiile boierești”, „lucrează pe la târguri” etc., sunt formule pe care le întâlnim adeseori în documentele vremii. În Arhivele Statului
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
o parte, și meșteșugari săteni, pe de altă parte, prin care cei din urmă se angajează să execute contra plată lucrări de „chereste”. Acești meșteșugari se încadrează în mica producție de mărfuri, sub cele două forme ale ei: lucrul la comandă și lucrul pentru piață. O formă superioară de producție era atelierul stabil, cu câțiva lucrători, care se încadrează în cooperația capitalistă simplă. În 1850, exista pe moșia Saucenița (Dorohoi) o „fabrică de briște”, la care erau angajați „doi jidovi lucrători
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
ni le oferă statistica din 1860-1862 sunt inexacte, iar numărul pivelor și al dârstelor a fost cu mult mai mare decât cel indicat de acea statistică. Aceste mici ateliere meșteșugărești se încadrează în mica producție de mărfuri. Ele lucrează la comandă. Această constatare nu poate fi însă extinsă asupra meșteșugului textil sătesc în general. În 1855, în Tîrgul Neamț, existau câteva case care produceau „sute de mii de coți de sucman”, care evident nu sunt altceva decât ateliere de cooperație capitalistă
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
exemplu, ceea ce este cu totul greșit. În ceea ce privește cărămidăriile, în care lucrează pe baza diviziunii tehnice a muncii câteva zeci de oameni, ele deasemenea nu sunt manufacturi, de vreme ce au un caracter instabil și vremelnic, iar numărul lucrătorilor variază nu numai în funcție de comenzile pe care le obțin întreprinzătorii, ci și din alte cauze chiar de la o zi la alta. O astfel de întreprindere este când un simplu atelier, când o manufactură. De aceea, în stadiul actual al informațiilor documentare de care dispunem, apreciem
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
500.000 livre de conserve adică, aproximativ, peste 1.200.000 kg. Producția de conserve era destinată exportului, în special marinei engleze, franceze și austriece. În 1858, de pildă, de la acea fabrică au fost expediate la Toulon „două încărcături la comandă” pentru marina franceză. Conservele erau expediate în cutii „albe de fier”. În octombrie 1849, se trimetea seu, carne și piele către Viena. Seul era desfăcut și pe piața internă, și se și exporta. În 1849 fuseseră scoase la licitație în
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
1860 a celor de la mănăstirea Neamț. Postavul era desfăcut înainte de toate în țară, pentru jandarmerie, pompieri, trupele de linie. În vremea războiului Crimeei, Kogălniceanu a vândut postav trupelor turcești, austriece, și lui Sadîk Pașa. În 1854 se lucra la o comandă de 468 cergi și 499 halate pentru casa Sft. Spiridon. Prin intermediul lui C. Negri, Kogălniceanu a încercat să-și plaseze mărfurile și pe piața Constantinopolului. Fabrica lui Mihail Kogălniceanu a funcționat în perioada de care ne ocupăm în condiții interne
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
engleză și austriacă, cărora piața Principatelor le era larg și binevoitor deschisă”, cu lipsa lucrătorilor calificați, cu neîncrederea publicului, cu lipsa de credit, având „să plătească an după an dobânzi uzurare” grele. În aceste împrejurări, fabrica făcea față foarte anevoios comenzilor. De cele mai multe ori angajamentele contractate de M. Kogălniceanu nu au fost respectate, din care cauză fabrica, era mereu ipotecată. Kogălniceanu mai avea în acea perioadă mari datorii bănești, de mii de galbeni, pe care le garanta întotdeauna cu fabrica sa
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
de a fi îmbunătățite. Mărfurile purtau pecetea fabricii sale. Nu cunoaștem nimic despre volumul producției fabricii lui Bühl și nici unde își plasa mărfurile sale. O singură mențiune a lui Bühl, într-un registru al său, se referă la o comandă făcută fabricii sale de către un negustor din Roman. În luna aprilie 1856, fabrica lui Bühl continua să funcționeze, deși Kogălniceanu făcea mari eforturi pentru a o închide. Deznodământul conflictului dintre M. Kogălniceanu și Ed. Bühl s-a produs într-un
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
a abătut, mai întâi, asupra Principatelor și nu a inamicului. Planul de război țarist pornea de la ideea că otomanii se vor strădui să se unească cu confederații polonezi pentru a lovi Rusia din Polonia; în consecință, armata I-a, de sub comanda lui A. M. Golițân, a fost dirijată spre Hotin, iar armata a II-a, comandată de P. A. Rumianțev, a primit misiunea să acopere granița între Nipru și Don contra tătarilor. Pentru executarea planului, foarte importantă era cucerirea Hotinului, „cheia Moldovei”. Fără
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]