45,986 matches
-
formează o armată pașnică și nesângeroasă, condusă chiar de Dumnezeu pentru a birui ostilitățile prin arma rugăciunii. Esența pașnică a creștinismului e afirmată și în Paedagogus, I, 12, 98, 4-99, 1. Autonomia vieții este concepută ca depinzând de educarea spre pace, în timp ce războiul are o funcție antieducativă. Deși nu vorbește despre o obiecție fiscală, denunță pe față scumpirea neregulată a pregătirilor de război, ce nu trebuia admisă de un stat precum cel roman care își construia pacea pe militarism, impunând considerabile
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
depinzând de educarea spre pace, în timp ce războiul are o funcție antieducativă. Deși nu vorbește despre o obiecție fiscală, denunță pe față scumpirea neregulată a pregătirilor de război, ce nu trebuia admisă de un stat precum cel roman care își construia pacea pe militarism, impunând considerabile sacrificii pentru finanțele Imperiului, scoate în evidență până și vanitatea acestei curse a înarmărilor, în fața simplității unei vieți trăite în pace și în iubire, concepte pertinente nu doar individului, ci și societății în genere. În Stromata
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
de război, ce nu trebuia admisă de un stat precum cel roman care își construia pacea pe militarism, impunând considerabile sacrificii pentru finanțele Imperiului, scoate în evidență până și vanitatea acestei curse a înarmărilor, în fața simplității unei vieți trăite în pace și în iubire, concepte pertinente nu doar individului, ci și societății în genere. În Stromata (Miscelaneea), IV, 8, 61, 2-61, 1, propune reevaluarea femeii într-o epocă în care aceasta se afla într-o poziție de subordonare față de bărbat. Mai
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
aceasta se afla într-o poziție de subordonare față de bărbat. Mai mult chiar, este evident și un anumit antimilitarism: nu femeia este inferioară bărbatului pentru că nu știe să lupte, ci acesta care trebuie să se poarte asemenea ei în actualizarea păcii; el trebuie să uite să lupte. În fragmentele citate ne este prezentă vestirea unei păci escatologice așteptate din ceruri și conștiința că fiecare creștin trebuie să o realizeze deja pe pământ, abandonând atitudinile care îi pot condiționa negativ în relația
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
și un anumit antimilitarism: nu femeia este inferioară bărbatului pentru că nu știe să lupte, ci acesta care trebuie să se poarte asemenea ei în actualizarea păcii; el trebuie să uite să lupte. În fragmentele citate ne este prezentă vestirea unei păci escatologice așteptate din ceruri și conștiința că fiecare creștin trebuie să o realizeze deja pe pământ, abandonând atitudinile care îi pot condiționa negativ în relația cu aproapele. Chiar dacă nu intenționează să dea o elaborare normativă a comportamentelor etice pe care
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
condiție providențială pentru răspândirea credinței creștine și parte componentă a planului divin. Aceasta nu doar pentru că putea să simplifice călătoriile predicatorilor itineranți, cât mai cu seamă din considerente teologice: convertirea întregului pământ de la starea de război la aceea a unei păci prefigurate, prin coincidență cu venirea lui Isus și actualizarea conținutului evanghelic. Arătând că dreptatea și pacea sunt în directă legătură cu Cristos, teologul alexandrin nu identifică pacea romană cu cea creștină, din moment ce cea dintâi o prefigurează pe cea de pe urmă
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
putea să simplifice călătoriile predicatorilor itineranți, cât mai cu seamă din considerente teologice: convertirea întregului pământ de la starea de război la aceea a unei păci prefigurate, prin coincidență cu venirea lui Isus și actualizarea conținutului evanghelic. Arătând că dreptatea și pacea sunt în directă legătură cu Cristos, teologul alexandrin nu identifică pacea romană cu cea creștină, din moment ce cea dintâi o prefigurează pe cea de pe urmă, ca prin analogie, potrivit interpretării alegorice pentru războaiele descrise în Vechiul Testament despre luptele spirituale. Pacea lui
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
considerente teologice: convertirea întregului pământ de la starea de război la aceea a unei păci prefigurate, prin coincidență cu venirea lui Isus și actualizarea conținutului evanghelic. Arătând că dreptatea și pacea sunt în directă legătură cu Cristos, teologul alexandrin nu identifică pacea romană cu cea creștină, din moment ce cea dintâi o prefigurează pe cea de pe urmă, ca prin analogie, potrivit interpretării alegorice pentru războaiele descrise în Vechiul Testament despre luptele spirituale. Pacea lui Cristos nu este proiectată numai în escatologie, înfăptuindu-se deja pe
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
și pacea sunt în directă legătură cu Cristos, teologul alexandrin nu identifică pacea romană cu cea creștină, din moment ce cea dintâi o prefigurează pe cea de pe urmă, ca prin analogie, potrivit interpretării alegorice pentru războaiele descrise în Vechiul Testament despre luptele spirituale. Pacea lui Cristos nu este proiectată numai în escatologie, înfăptuindu-se deja pe pământ ca o consecință a unirii treptate a popoarelor. O asemenea viziune pacifistă nu comporta vreun refuz al statului care, dimpotrivă, în acest context căpăta o funcție efectivă
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
coercitivă pentru laici. Tot acum este evidențiată valoarea activă a rugăciunii, sarcină specifică creștinilor, simultană inutilității războiului ineficace și generator de ucideri. Dacă războiul este o luptă falsă, rugăciunea nu sprijină spre victorie luptele pământești, ci îndepărtează pericolele care amenință pacea. Rugăciunea urmărește să dezvăluie răul și este înțeleasă ca o solidaritate pentru obținerea unor rezultate legiuite pentru care se luptă o armată, fără a fi o solidaritate belicoasă, întrucât creștinului nu-i este îngăduit să ucidă. În Contra Celsum, III, 8
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
la uciderea în luptă cât și la cea cauzată de pedeapsa cu moartea. Însă legislația lui Cristos, în opinia lui Origene, chiar dacă abrogă violența, nu face prin ea din om o ființă pasivă, din moment ce dispune de legi noi bazate pe pace, mult mai eficiente decât celelalte, unind omenirea cu Dumnezeu. Elogierea acestei noi legi de pace este prezentă și în Contra Celsum, V, 33, unde Biserica nu este considerată o națiune particulară, cu legi și tradiții proprii, ci o instituție universală supusă
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
lui Cristos, în opinia lui Origene, chiar dacă abrogă violența, nu face prin ea din om o ființă pasivă, din moment ce dispune de legi noi bazate pe pace, mult mai eficiente decât celelalte, unind omenirea cu Dumnezeu. Elogierea acestei noi legi de pace este prezentă și în Contra Celsum, V, 33, unde Biserica nu este considerată o națiune particulară, cu legi și tradiții proprii, ci o instituție universală supusă legii lui Cristos. În Origene, conceptul de Biserică îl substitue pe cel de patrie, cu
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
legi și tradiții proprii, ci o instituție universală supusă legii lui Cristos. În Origene, conceptul de Biserică îl substitue pe cel de patrie, cu consecința că legislația divină depășește legile civile chiar și cu vechime. Mențiunea profeției lui Isaia asupra păcii universale ne dezvăluie realizarea acesteia în realitatea timpului, în așteptarea unui viitor în care mesajul evanghelic va pătrunde întreaga lume iar noua mentalitate de pace va substitui complet vechile valori produse de cultura clasică. Autorul era conștient de implicațiile socio-culturale
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
că legislația divină depășește legile civile chiar și cu vechime. Mențiunea profeției lui Isaia asupra păcii universale ne dezvăluie realizarea acesteia în realitatea timpului, în așteptarea unui viitor în care mesajul evanghelic va pătrunde întreaga lume iar noua mentalitate de pace va substitui complet vechile valori produse de cultura clasică. Autorul era conștient de implicațiile socio-culturale la care era supusă mentalitatea timpului incapabilă să primească un discurs de pace și de blândețe de tipul celui evanghelic, care considera pacea romană o
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
în care mesajul evanghelic va pătrunde întreaga lume iar noua mentalitate de pace va substitui complet vechile valori produse de cultura clasică. Autorul era conștient de implicațiile socio-culturale la care era supusă mentalitatea timpului incapabilă să primească un discurs de pace și de blândețe de tipul celui evanghelic, care considera pacea romană o metodă pentru a controla popoarele subjugate. Scriitorii creștini ai vremii erau conștienți de mediul lor cultural care putea să-i blocheze, atât pe păgâni cât și pe creștini
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
mentalitate de pace va substitui complet vechile valori produse de cultura clasică. Autorul era conștient de implicațiile socio-culturale la care era supusă mentalitatea timpului incapabilă să primească un discurs de pace și de blândețe de tipul celui evanghelic, care considera pacea romană o metodă pentru a controla popoarele subjugate. Scriitorii creștini ai vremii erau conștienți de mediul lor cultural care putea să-i blocheze, atât pe păgâni cât și pe creștini. În scrierile lor răsuna un profetism încurajator spre evoluția etică
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
În realitate, scriitorul alexandrin e foarte departe de formularea chiar și fugitivă a vreunei teorii despre războiul drept. El vrea să afirme doar necesitatea unei limite în cazul violenței din timpul său. Dacă oamenii nu reușesc să înțeleagă mesajul de pace și nonviolență al lui Cristos, atunci să privească albinele: chiar și insectele sau animalele sunt mai potolite, decât omul în luptă. Ineficacitatea războiului se poate vedea și în Contra Celsum, VIII, 70, unde, referindu-se la un discurs precedent în care
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
și de la vărsarea sângelui omenesc. Criticând credințele religioase romane, disprețuia gloria imperialismului roman al cărui expansionism era marcat de o istorie continuă de masacre, distrugeri și de edificări pe moartea altora ori de subjugare a altor popoare, atitudini contrare faimoasei păci romane. În Octavianus, 37, 1-6, idealurilor și modelelor eroice ale culturii romane, le contrapune imaginea unui soldat al lui Dumnezeu, în varianta creștină a termenului. Concepția unui miles spiritual, capabil să ducă lupta interioară pentru fortificarea spiritului, era prezentă chiar
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
compromisului întreprins de unii soldați creștini față de cultul imperial prin acceptarea anumitor criterii ceremoniale de cult imperial sau mithraic prin purtarea cununii în mână. Acest ultim aspect de trăda, în opinia sa, o anumită relaxare spirituală, încurajată și de o pace bună și îndelungă. În timpul dinastiei Severilor (193-238) condițiile economice ale soldaților ajunseseră la un nivel optimal și atrăgeau numeroase persoane. Nu este exclus ca înrolarea în structura militară a unui număr sporit de creștini, cu acest prilej să fi determinat
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
capabile să dea naștere la apariția altor situații de criză cu puterea civilă ce puteau fi evitate cu un minim de prudență. Ironia tăioasă a lui Tertulian nu-i scutește pe creștinii temători de complăcerea lor în acea stare de pace bună și îndelungată, văzându-i capabili de fugă în cazul unei eventuale persecuții. Nu se poate spune cu certitudine, după cum și-ar închipui cineva, că protagonistul episodului ar fi un partizan al ereziei montaniste pentru simplul fapt că își justifică
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
încălcare a acelui sacramentum. Alături de motivația antiidolatrică o întâlnim și pe cea de caracter etic: interdicția proclamată de Isus în Ghetsemani cu privire la folosirea săbiei (cf. Mt 26, 52), capătă valoare și pentru cel care militează în armată. Creștinul, fiind fiul păcii (filius pacis), nu poate să facă războaie și nici să desfășoare activități unite acțiunilor coercitive: nu poate să facă parte nici din trupele speciale, înmulțite excesiv în tipul domniei militariste a Severilor precum beneficiarii și speculatores. Creștinul nu cunoaște răzbunarea
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
speculatores. Creștinul nu cunoaște răzbunarea (cf. Mt 5, 38-44; cf. Rom 12, 19-21) și nici nu poate colabora cu statul la uciderea altor oameni, chiar dacă aceștia se dovedesc vinovați. Nota caracteristică a creștinului constă în identitatea sa de fiu al păcii (cf. Lc 10, 6; cf. 1Cor 6, 7) în sens mistico-spiritual și social; folosirea armelor de către soldatul lui Cristos ar fi putut să contribuie la apariția sentimentelor păcătoase în sufletul său. Printr-o serie de paradigme, Tertulian, în De corona
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
radicalizare: dacă în acel tratat putea să pară acceptabilă profesiunea militară, cu condiția ca să rămână intactă etica evanghelică, aici nu doar că este interzis bellare ci chiar și militare, adică serviciul în armată indiferent de manieră, inclusiv în vreme de pace. Tertulian se explică prin acțiunea lui Isus din grădina Măslinilor când, dezarmându-l pe Petru, dezarma orice om, abolind prin acest gest orice stare precedentă. Mai apoi și alte fragmente ale scriitorului cartaginez ar putea să ne determine să reflectăm
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
acțiunea lui Isus din grădina Măslinilor când, dezarmându-l pe Petru, dezarma orice om, abolind prin acest gest orice stare precedentă. Mai apoi și alte fragmente ale scriitorului cartaginez ar putea să ne determine să reflectăm asupra gândirii sale cu privire la pace, spre ex. Adversus Iudaeos, 3, 9-10, unde legea talionului era considerată abolită în virtutea legii noi, iar simultan ca alternativă la război și la folosirea armelor propune activitatea blândă, indicând ca model pe cea a agricultorului. Conștientizarea profundei diversității dintre Dumnezeu
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
satanică și idolatrică a chemării pe care Dumnezeu a adresat-o tuturor oamenilor pentru a forma o singură națiune. Tocmai aceste idei erau cele care generau reacție în cei care dețineau puterea civilă: demitizarea bazelor propagandei imperiale fondate pe acea pace păstrată cu forța și înveșmântată de sacralitate aparentă. Rigorismul politic al lui Hipolit, despre concepția dualistă de opoziție dintre poporul lui Dumnezeu și imperiul văzut în manieră nefastă, era comun tuturor apologeților din acea perioadă și se reflecta în normele
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]