44,075 matches
-
cea materială, este determinantul sistemic crucial al comportamentului statelor. Neorealismul și instituționalismul au ca premisă existența unor norme culturale egoiste stabilite ca urmare a întâlnirilor lor anterioare cu alte unități. În loc să presupună că statele caută să-și maximizeze interesele, constructiviștii examinează modul în care statele își construiesc interesele prin procese de socializare în interiorul sistemului internațional. Potrivit acestei perspective, auto-ajutorarea și politica de putere nu sunt cu necesitate trăsături ale unui mediu anarhic, ci reflectă, în schimb, internalizarea anumitor identități de către actori
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
și economice. Atunci când schimbarea culturală reflectă socializarea, va exista o legătură cauzală între presiunile normative și materiale care încurajează internalizarea normelor internaționale și restructurarea internă. După ce am conturat cadrul teoretic și am oferit definiții ale termenilor cheie, este necesar să examinăm chestiunea predicțiilor referitoare la tendințele comportamentale în ordinea post-Război Rece, generate de modelul liberal. Apar astfel întrebări metodologice legate de operaționalizarea predicțiilor liberale. Operaționalizarea predicțiilor liberale Huntley afirmă că reformularea păcii democratice în termeni sistemici permite teoriei liberale să ofere
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
mare a împărțirii responsabilităților Nivel ridicat al variației interne Structura capitolelor În continuare vom contura organizarea lucrării de față și îi vom preciza contribuția la literatura de specialitate. Capitolul teoretic este urmat de trei capitole cu studii de caz, care examinează politica externă a Germaniei, Japoniei și Chinei între 1989 și 1999. Înainte de a aborda organizarea cercetării empirice vom rezuma scopul capitolului teoretic. Capitolul teoretic abordează implicațiile sfârșitului Războiului Rece pentru modul de conceptualizare a sistemului internațional. Nici proiectul lui Keohane
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
stat și socializarea în relațiile internaționale sugerează posibilitatea subsumării intuițiilor neorealiste și a celor instituționaliste într-o sinteză mai largă, compatibilă cu perspectiva asupra sfârșitului Războiului Rece ca punct de cotitură istoric major în politica mondială. Studiile de caz sunt examinate în capitole separate. Universul de cazuri posibile este ales din rândul candidaților la statutul de mare putere din sistemul internațional. Astfel, țările sunt alese din lista de state importante identificate de neorealiști: SUA, Rusia, Germania, Japonia și China. Bineînțeles că
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
integreze prăbușirea Uniunii Sovietice într-o concepție asupra tendințelor istorice generale din sistemul internațional, cât și să genereze o agendă de cercetare asupra naturii ordinii post-Război Rece, mai vastă decât cea produsă în urma dezbaterilor dintre neorealiști și instituționaliști. Apoi am examinat studiile de caz ale politicii externe a unor state importante în perioada dintre 1989 și 1999, în lumina modelelor teoretice. Studierea reacțiilor acestor țări față de sfârșitul Războiului Rece a indicat tendințe empirice din sistemul internațional emergent. Concluziile rezumă descoperirile teoretice
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
a ajustărilor de politică externă ale unor state importante în perioada tranziției de la Războiul Rece ar trebui să ofere un indicator pentru evaluarea predicțiilor modelului liberal. În următoarele două secțiuni ale concluziilor vom rezuma descoperirile empirice ale celor trei cazuri examinate în studiul de față, în termenii celor doi indicatori comportamentali precizați. Tipare generale ale activității instituționalizate Războiul Rece s-a încheiat de peste un deceniu, oferind un interval de timp extins pentru testarea predicțiilor teoriilor generale ale sistemului internațional. Dacă mediul
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
China funcționează în circumstanțe radical diferite, în sensul că există variații mari ale tiparelor interdependenței cu care se confruntă fiecare dintre ele. Dar, în toate cele trei, preferințele interne influențează puternic comportamentul internațional. În al treilea rând, cazurile au fost examinate într-un interval de timp de zece ani. Astfel, preferințele sunt un factor consecvent care influențează politica externă. Nu se poate sugera că, în aceste cazuri, preferințele influențează politica externă într-un mod ad hoc. Din contra, ele au modelat
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
marilor puteri, ce a caracterizat primul deceniu de ajustări după Războiul Rece. Se poate afirma că evoluțiile recente reflectă o revenire la instabilitatea internațională și la balansarea marilor puteri, care au fost anticipate de multă vreme de neorealiști. Așadar, vom examina măsura în care aparenta disoluție a alinierii la marile puteri poate fi înțeleasă ca reflectând predicțiile neorealiste despre ordinea emergentă post-Război Rece. Imediat după 11 septembrie 2001 comentatorii s-au grăbit să afirme că era vorba de primul atac direct
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
fi decât retroiectiv - cum sunt și, sau, dar, deci etc.) acordă locutorului libertatea de a construi un enunț "deschis" (care se dezvoltă și se structurează pe măsura emiterii sale) sau "închis" (prestructurat, care doar își revelează progresiv structura). 5. Vom examina, în continuare, câteva tipuri de conversie discursivă care afectează conectivitatea de tip copulativ; alături de fenomene cu prezență masivă în mass-media (tinzând să devină mărci stilistice funcționale), vom lua în discuție și tipuri de convertibilitate cu actualizare modestă, pentru a pune
[Corola-publishinghouse/Science/85001_a_85787]
-
principalele sale forme de realizare, atât prin modalități gramaticalizate lexico-sintactic standardizate, cât și prin formule pe care le considerăm hibride (dar care, foarte frecvente fiind, au mari șanse de legitimare prin uz). 5.1. Structurile introduse prin indiferent au fost examinate mai sus (4.1, 4.2); reluăm sintetic principalele variante de realizare ale acestora. 5.1.1. Indiferent dacă supraordonat unei disjuncții de propoziții, inclusiv eliptice: (41) Cei care vor să salveze un animal, indiferent dacă este vorba de un
[Corola-publishinghouse/Science/85001_a_85787]
-
de a exista, care în natură se manifestă ca forță (în lumea nevie) sau instinct (în lumea vie). Fenomenele se identifică cu reprezentările. Voința e primă și originară, gândirea este ulterioară, este un simplu instrument al voinței. Ea poate doar examina natura motivelor implicate, dar nu poate determina voința însăși, care este inaccesibilă, inscrutabilă și impenetrabilă. Tabloul corect este deci următorul: omul voiește și este ceea ce este prin voința sa; ulterior, prin cunoaștere se familiarizează cu propria sa fire. A. Schopenhauer
Conceptul de libertate în filosofia modernă by Irina-Elena Aporcăriţei () [Corola-publishinghouse/Science/663_a_1310]
-
acord că epoca în care trăiesc este o epocă a decadenței. Ei au reacționat față de ceea ce au perceput drept o criză a culturii și a moralei propunând, fiecare în felul lui, o reorientare radicală. În eseurile sale polemice, Kraus a examinat evoluțiile de pe scena social-politică și culturală în lumina unei reflecții principiale asupra valorilor. În degradarea limbajului public, bunăoară, vedea simptomul coruperii spiritului și al degradării relațiilor interumane. Căci defectele din caracterul unui om, cele ale gândirii și mentalității unei comunități
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
orice activitate filozofică atâta timp cât mintea lui mai funcționează cât de cât, nu crede că ar mai putea susține, în fața unei audiențe numeroase, expuneri care să merite atenție. Iar atunci când Malcolm l-a anunțat, în primăvara lui 1950, că Fundația Rockefeller examinează posibilitatea de a-i acorda o bursă de cercetare, Wittgenstein i-a răspuns: „Nu aș putea să accept banii de la Fundația Rockefeller fără ca donatorii să cunoască tot adevărul despre mine. Adevărul este: a) De la începutul lui martie 1949 nu am
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
de orice conținut, căci era evident că ceea ce era atât de impresionant nu era doar ceea ce spunea bătrânul, ci era aproape în întregime felul în care o spunea, totala imersiune a minții în problema ei, cuvintele suspendate pentru a fi examinate, evaluarea neîncetată, O VIAȚĂ DE EROU? 115 fără milă, căreia îi erau supuseă“ (William H. Gass, „A Memory of a Master“, în Portraits of Wittgenstein, vol. 4, p. 95.) 127 J. Hintikka, în (Hg.), D. Mersch, op. cit., pp. 141-142. 128
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
nu poate fi gândit dinăuntru, prin raportare la ceea ce poate fi gândit“. A distinge „dinăuntru“ o propoziție de ceea ce nu este o propoziție înseamnă a le distinge nu pe baza unei definiții, prin formularea și aplicarea unui criteriu universal, ci examinând „forma logică“, așa cum 136 GÂNDITORUL SINGURATIC „se arată“ ea prin simboluri. Accentul cade, în acest caz, pe faptul că ceea ce deosebește o propoziție de ceea ce nu este o propoziție nu se poate spune, dar se arată. Toți cei care au
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
clar ceea ce provine din TRACTATUS-UL ȘI „SFÂRȘITUL FILOZOFIEI“ 159 necesități ale gândirii, din experiență și din decizii ale cercetătorilor. Numai „imaginile“ clare din punct de vedere logic, adică cele care satisfac în mare măsură prima cerință, vor putea fi examinate din punctul de vedere al corectitudinii, precum și comparate din punctul de vedere al adecvării lor. Merită amintit aici că Hertz vedea exigențele „purității logice“ drept esențiale pentru calitatea științifică a legilor și teoriilor fizice. Cu referire la ceea ce numea „prima
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
doreau să o vadă mișcându-se în direcția unei prezentări tipic matematice, bazate pe introducerea cu grijă a termenilor și pe demarcații riguroaseă“ (Citat după Br. McGuiness, op. cit., p. 188.) 79 În discuțiile despre Tractatus din ședințele Cercului a fost examinată în mod serios și presupunerea că propozițiile elementare ar fi așa-numitele propoziții-protocol, acele propoziții despre care unii filozofi empiriști credeau că reprezintă sursa și baza ultimă a întregii noastre cunoașteri despre lume. A luat astfel naștere o tradiție interpretativă
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
că întrebările și problemele filozofice pot lua naștere adesea atunci când expresiile limbajului nu sunt utilizate în situații practice, acele situații în care noi toți am fost deprinși să le utilizăm învățând limbajul. Filozofii își îndreaptă adesea atenția spre expresii, le examinează, pentru a spune așa, într-un vacuum, în afara contextelor în care sunt deprinși oamenii să le folosească. Întrebările socratice din dialogurile lui Platon, „Ce este binele?“, „Ce este virtutea?“, constituie bune ilustrări ale acestei mișcări pe care o fac filozofii
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
din simplu.“ și „Nici un lucru compus, în lume, nu constă din părți simple și nu există nicăieri absolut nimic simplu în lume.“ vor fi percepute drept ceea ce sunt, adică drept reguli gramaticale a două limbaje diferite, atunci antinomia va dispărea. Examinând expresii ale limbajului în afara contextelor în care sunt ele folosite, filozofii pot ajunge la reprezentări ciudate, în esență inadecvate, despre regulile gramaticale. Sunt reprezentări care îi pot duce la dificultăți în gândire, acele dificultăți pe care Wittgenstein le compară cu
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
filozofică, Caietul albastru, Caietul brun și continuând cu Cercetările filozofice, sugerează că acele încurcături și înfundături ale gândirii care pot fi identificate în dezbaterile și controversele filozofilor sunt cauzate de incapacitatea acestora de a lua în considerare și de a examina alternative față de un anumit mod de a privi spre o problemă, de a ține seama de marea varietate a situațiilor în care sunt folosite acele expresii ale limbajului care intervin în formularea așa-numitelor „probleme filozofice“. În una din lecțiile
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
se odihnește; cineva caută soluția unei probleme, o găsește printr-un efort semnificativ și apoi se destinde. S-ar părea că în aceste activități și stări atât de diferite ar exista ceva comun, desemnat prin termenii sforțare și destindere. Dacă examinăm însă cu atenție modul cum sunt utilizați acești termeni în diferite situații vom vedea cât de iluzorie este această presupunere: „De ce numești tu aceste experiențe diferite «experiențe ale sforțării» și «experiențe ale destinderii?» - « Deoarece ele au ceva comun.» - «Ce au
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
sunt legături între asemenea nume. - În această imagine a limbajului, noi găsim rădăcina ideii: Fiecare cuvânt are o ÎNȚELEGEREA FILOZOFICĂ: „A VEDEA MAI BINE“ 273 semnificație. Această semnificație este corelată cu cuvântul. Ea este obiectul pentru care stă cuvântul.“ Să examinăm, mai întâi, presupoziția că semnificația unei structuri mai complexe a limbajului este dată de semnificația părților ei componente. Ea va fi confruntată cu observația elementară că o combinație de cuvinte, care au, fiecare în parte, semnificație, nu constituie întotdeauna o
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
un întreg limbaj, o formă de viață a unei comunități. Sensul unor expresii cum sunt descrierile, ordinele sau întrebările va fi determinat considerând rolul pe care îl au ele în „utilizarea vie“ a limbajului. Rol pe care îl putem identifica examinând întregul context în care este folosită, de obicei, acea expresie. Dacă și în ce măsură o anumită exprimare din limbajul unei comunități exotice va fi redată bine, bunăoară în limba română, va depinde de capacitatea traducătorilor de a găsi o expresie care
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
a relației dintre ele - și ne mirăm că nu a putut fi găsit un răspuns general acceptat, așa cum se întâmplă cu răspunsurile la întrebări pe care le formulăm în viața comună și în știință. Nu ne trece prin minte să examinăm mai îndeaproape circumstanțele în care folosim asemenea expresii. Dacă o vom face, atunci vom vedea că ceea ce se distinge și se opune prin ele nu este „gândirea“ și „vorbirea“, ci un mod neatent, superficial sau confuz de a gândi și
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
vedere. Cuvintele acestui limbaj trebuie să se refere la ceea ce poate ști doar vorbitorul; la senzațiile sale nemijlocite, private. Un altul nu poate, prin urmare, să înțeleagă acest limbaj.“ Pasajul merită toată atenția deoarece el indică ceea ce urmărește Wittgenstein atunci când examinează expresiile prin care spunem ceva despre ceea ce simțim. El admite că folosim în mod frecvent asemenea expresii în limbajul nostru cotidian și că dacă vom fi întrebați ce facem vom spune că noi comunicăm în acest fel altora ceva despre
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]