45,986 matches
-
dispoziție de-a sa adresată altor episcopi, fără a preciza numele acestora, dispunea și reluarea în folosință a cimitirelor. În continuare, istoricul din Cezareea, ne prezintă o listă a unor episcopi mai cunoscuți din vremea aceea, când s-a restituit pacea Bisericilor de pretutindeni. Pacea oferită de Gallienus Bisericilor de pretutindeni nu însemna și o îndepărtare a acestuia de tradițiile imperiale, având ca punct de referință jurisprudența utilizată de Traian (98-117) și Adrian (117-138); persecuțiile aveau loc numai în cazul existenței
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
adresată altor episcopi, fără a preciza numele acestora, dispunea și reluarea în folosință a cimitirelor. În continuare, istoricul din Cezareea, ne prezintă o listă a unor episcopi mai cunoscuți din vremea aceea, când s-a restituit pacea Bisericilor de pretutindeni. Pacea oferită de Gallienus Bisericilor de pretutindeni nu însemna și o îndepărtare a acestuia de tradițiile imperiale, având ca punct de referință jurisprudența utilizată de Traian (98-117) și Adrian (117-138); persecuțiile aveau loc numai în cazul existenței unor denunțuri. Dacă se
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
nobile și bogățiilor sale, a fost decapitat pentru că l-a mărturisit pe Cristos. Cazul este cu atât mai surprinzător cu cât însuși K. Baus constată cu uimire cum istoricul cezareean vorbește despre o perioadă în care toate Bisericile petreceau în pace și, în același timp, un creștin (nu este singurul caz!) este judecat pentru un simplu denunț și, mai mult chiar, trimis la moarte datorită fidelității sale față de religia creștină. Dispozițiile imperiale incoerente duceau frecvent la o totală răsturnare a situației
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
martiriul fără nici o reținere. Fiind călăuzit îndeaproape cu răbdare, prin cuvintele episcopului său (asistăm la o supraveghere din partea ierarhiei ecleziastice, asupra vieții militare a soldaților creștini), reușește să-și depășească incertitudinile: În vremea acestor episcopi, pe când toate Bisericile petreceau în pace, în Cezareea Palestinei a fost decapitat Marinus, pentru că a îndrăznit să-și mărturisească credința în Cristos, un bărbat cinstit cu înalte funcții în armată și care era vestit pentru neamul din care se trăgea și pentru înalta lui situație socială
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
mâna dreaptă spre sfânta Evanghelie: „Ține-te de acum cu tărie, i-a zis episcopul, ține-te hotărât de credința în Dumnezeu și, cu puterea pe care El ți-o va da, vei dobândi tot ce ai ales. Mergi în pace!“ Și abia ieșit din biserică aprodul l-a și chemat în fața scaunului de judecată. Odată ajuns înaintea judecătorului și mărturisindu-și credința cu și mai mare râvnă Marinus a fost dus așa cum era la locul de osândă și a murit
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
dânșii pentru că, în vreme de război, în loc să meargă să lupte, își puneau diferite chestiuni de ordin moral și religios, care, în ochii păgânilor, căpătau forme de lașitate și de absență a virtuților războinice. Între Galerius și soldații creștini nu era pace. Scriitorul creștin latin Lactantius (250-327) a primit victoria din a doua campanie persană (297) cu multă amărăciune, silindu-se să-i reducă meritele și importanța. Atât Galerius în Orientul Mijlociu, cât și Dioclețian în Egipt și Maximian în Africa au rămas
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
de sângele vostru. De fapt, dacă recunoașteți că acționez bine vă felicit: veți fi satisfăcuți în dorința voastră!“. După aceste cuvinte a pronunțat sentința de moarte. Sfinții martiri aproape într-un singur glas și într-o singură limbă au spus: „Pace ție, bunule guvernator“. Și plini de bucurie îl binecuvântau pe Dumnezeu. Îl urma soția lui Nicandros împreună cu fratele martirului Pasicrates, Papianus, care ducea fiul încă prunc al lui Nicandros, arătându-și bucuria față de el pentru izbăvirea sa veșnică: rudele îl
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
tot ceea ce era creștin și creștinism pentru a îndepărta pericolul presupus. În orice caz, la momentul rescriptului de la Milano, auguști se aflau în sintonie; textul ne informează asupra intenției auguștilor și funcționalității râvnite de către aceștia, în folosul statului și al păcii Imperiului: Noi, deci Augustul Constantin și Augustul Licinius, întâlnindu-ne folositor la Milano și discutând toate chestiunile referitoare la folosul și la siguranța publică, printre dispozițiile pe care le vedeam utile multor persoane ori de pus în act printre cele
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
cele dintâi, le-am considerat pe acestea cu privire la cultul divinității pentru ca să fie consimțită creștinilor și tuturor celorlalți libertatea să urmeze religia pe care o crede fiecare, pentru ca divinitatea care se află în cer, oricare ar fi aceea, să ne dea pace și prosperitate nouă și tuturor supușilor noștri. Acordând toată atenția comunității creștinilor, ambii împărați porunceau restituirea lăcașurilor de cult și a bunurilor care au aparținut comunității lor. Textul se referă la Anulinus, proconsulul Africii; printr-o altă dispoziție imperială i
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
străină lui și regimului său, revărsând cu furie asupra creștinilor toată ura și invidia pe care o nutrea față de Constantin și față de Dumnezeul acestuia, care îl ocrotea. Cât timp a fost în alianță cu Constantin și s-a aflat în pace cu el, Licinius vedea motivele adevărate pentru a le apăra și proteja, iar acum, devenind dușmanul său, descoperea aceleași motive pentru a le combate. Nu mai avea încredere în nimeni, nici măcar în cei cu adevărat fideli și leali, simțindu-se
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
a slăbi tirania oricărui împărat, care își făcea din armată instrumentul principal pentru nimicirea creștinismului. Pacifiștii predicau în principal rezistența pasivă, care se revelase foarte utilă în perioadele furtunoase prin care a trecut Biserica, fiind păstrată și pe timp de pace. În timp ce în Imperiul roman de Orient, condus de Licinius, mișcările pacifiste erau susținute tacită de ierarhia ecleziastică, ca și altădată în timpul persecuțiilor anticreștine, în Imperiul roman de Occident, aflat sub domnia lui Constantin, aceste motive cândva justificate erau acum depășite
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
printre cei judecați. 1.2. Actele recrutului Theogenes, martir Aceste acte ne descriu mărturia tânărului creștin Theogenes, de a rămâne fidel credinței în Cristos. Deși torturat peste măsură, prin seninătatea sa ne arată transparența ideilor creștine, dominând întreaga descriere cu pacea sa sufletească, spre surprinderea dușmanilor săi. Profețiile sale, deși făcute în auzul celor vizați (Acte, 6), nu reușesc să modifice comportamentul călăilor care se umplu inițial de mânie (Acte, 7), apoi de frică (Acte, 8) și simțindu-se depășiți de
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
pronunțat aceste cuvinte, tribunul, de parcă pentru a-și domoli mânia sa nebunească, a poruncit să fie lovit pentru a doua oară. Preafericitul Theogenes sub agravarea loviturilor, cânta un imn lui Dumnezeu în timp ce chipul său tresălta de o mare bucurie și pace interioară. În timp ce 18 centurioni își dădeau schimbul și toate vergile se rupeau ca paiele, el căpăta mai multă tărie sufletească și, aducând mulțumiri, înălța lui Dumnezeu acest cântec: „Binecuvântat ești Tu, Dumnezeule, Părintele Domnului nostru Isus Cristos, care m-ai
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
s-a adăugat și acela care invita soldatul creștin să nu mai verse sânge: o atitudine contradictorie nelipsită de oportunism, la care se adăuga și canonul 3, al Concilium Arelatense (314), care îi condamna pe cei care în timp de pace arma proiciunt. Indiferența soldaților creștini față de atitudinile religioase ale împăratului a fost generală. Prezența crizelor de conștiință semnalată în anumite cazuri semnificative, dar nu și generalizate, ca în timpul marii persecuții care constrânsese soldații creștini la o alegere anterior ignorată, în
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
a da plauzibilitate evenimentului. Întreaga literatură patristică citată ne evidențiază interesul Bisericii primare față de problema serviciului militar și interpretarea războiului drept din perspectiva Sfintei Scripturii și a teologiei creștine, în care se insista asupra respectării conștiinței personale și a prețuirii păcii. Imaginea soldatului este aplicată în sens spiritual pentru a lupta împotriva păcatului, iar recursul la rugăciune era văzut ca cea mai puternică armă împotriva a tot ceea ce însemna război perfid. Biserica s-a opus în fața ingerințelor imperiale de a porunci
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
planurile pentru organizarea unei zile similare, în 15 noiembrie anul respectiv. "Contra-atacul" lui Nixon, apreciază Hill, avea ca scop obținerea sprijinului națiunii în vederea unei modificări a strategiei inițiale: în urma intervenției mișcării pacifiste, administrația își propune "război limitat, urmat de negocierea păcii"217. După trecerea în revistă a caracteristicilor "situației", a cărei descriere, ca atare, o lăsăm, provizoriu, nediscutată, Forbes Hill procedează la identificarea publicului particular căruia Richard Nixon se adresează, în seara de 3 noiembrie 1969, dar și a deciziei cu
Criticismul retoric în ştiinţele comunicării. Atelier pentru un vis by Georgiana Oana Gabor [Corola-publishinghouse/Science/934_a_2442]
-
construcția sa discursivă este aceea dacă să susțină sau nu un plan de acțiune politică în viitorul apropiat. În termenii lui Aristotel, deci, este vorba despre un discurs de tip deliberativ, având ca tematică "tradițională" chestiunile legate de război și pace. Până aici, deci, toate bune: adresa lui Nixon recuperează, din "inventarul comprehensiv" al Retoricii lui Aristotel, o parte semnificativă de termeni operaționali, în baza cărora discursul lui Nixon își dovedește, elocvent, măiestria. În cele ce urmează, Hill trece mai departe
Criticismul retoric în ştiinţele comunicării. Atelier pentru un vis by Georgiana Oana Gabor [Corola-publishinghouse/Science/934_a_2442]
-
pistis, gr.) implicând entimeme cu caracter atât demonstrativ, cât și refutativ și epilogul (peroratio, lat./ epilogos, gr.). Astfel, argumentează Hill, adresa lui Nixon demarează cu o introducere bazată pe o entimemă: "cei care decid în chestiuni legate de război și pace trebuie să știe adevărul [...], iar concluzia implicată este că președintele va spune adevărul"226. Iată pasul, binevenit, al captării bunăvoinței (captatio benevolentiae, lat.) publicului. În rest, exordium-ul se concentrează, tradițional, asupra expunerii planului discursului, așa cum Nixon urmează să îl parcurgă
Criticismul retoric în ştiinţele comunicării. Atelier pentru un vis by Georgiana Oana Gabor [Corola-publishinghouse/Science/934_a_2442]
-
atâta artă ca în cazul de față"227. Astfel, Nixon precizează că ar fi putut ordona retragerea imediată a trupelor din Vietnam, însă a ales să își achite obligația mai importantă față de generațiile care vin din urmă și față de "viitorul păcii și al libertății în America și în lume"228. În acest fel, în paranteză fie spus, Nixon continuă să lucreze la propriul ethos: cu greu ne putem imagina, zice Hill, un scop mai nobil, iar descrierea lui Nixon a situației
Criticismul retoric în ştiinţele comunicării. Atelier pentru un vis by Georgiana Oana Gabor [Corola-publishinghouse/Science/934_a_2442]
-
Atacul lui Nixon asupra oponenților săi descriși, elocvent, prin intermediul imaginii unui demonstrant care susține un afiș pe care scrie "Pierdem/pierdeți? în Vietnam" ("Lose în Vietnam", în limba engleză) se încheie cu afirmația reconfortantă a președintelui, potrivit căreia acesta dorește pacea, în aceeași măsură ca toată lumea și, mai mult, este convins că obiectivul păcii va fi, realmente, atins, pe calea indicată de el. Cu alte cuvinte, așa cum consemnează Forbes Hill, Nixon își face tranziția spre epilog, care, tehnic perfect, din punctul
Criticismul retoric în ştiinţele comunicării. Atelier pentru un vis by Georgiana Oana Gabor [Corola-publishinghouse/Science/934_a_2442]
-
susține un afiș pe care scrie "Pierdem/pierdeți? în Vietnam" ("Lose în Vietnam", în limba engleză) se încheie cu afirmația reconfortantă a președintelui, potrivit căreia acesta dorește pacea, în aceeași măsură ca toată lumea și, mai mult, este convins că obiectivul păcii va fi, realmente, atins, pe calea indicată de el. Cu alte cuvinte, așa cum consemnează Forbes Hill, Nixon își face tranziția spre epilog, care, tehnic perfect, din punctul de vedere, iarăși, al lui Aristotel și, de altfel, al "oricărui orator tradițional
Criticismul retoric în ştiinţele comunicării. Atelier pentru un vis by Georgiana Oana Gabor [Corola-publishinghouse/Science/934_a_2442]
-
predicție întrebuințate de Nixon nu pot fi chestionate, explică Hill, decât o dată cu "viziunea despre lume" care le legitimează. Cu alte cuvinte, "lumea" structurată, conform cutumei americane, la data respectivă, într-o opoziție antinomică, aproape maniheică, a forțelor binelui sau ale "păcii și libertății" (puterile non-comuniste, adică America și aliații săi) și a forțelor răului sau a "forțelor totalitare" (bineînțeles, e vorba de comuniști, dușmanii curenți sau potențiali) trebuie pusă sub semnul întrebării, ca atare, pentru a putea, ulterior, privi cu suspiciune
Criticismul retoric în ştiinţele comunicării. Atelier pentru un vis by Georgiana Oana Gabor [Corola-publishinghouse/Science/934_a_2442]
-
franc, eșecul în toate încercările sale de a negocia cu dușmanul, însă nu prezice, cum foarte bine observă Hill, că situația nu se poate schimba; dimpotrivă, Nixon declară că nu va pregeta să continue să negocieze. Însă eforturile în vederea negocierii păcii, reflectate în inițiativele publice (conferința de la Paris, inițiativa de a propune țărilor comuniste posibilitatea alegerilor libere sub supraveghere internațională), dar și în inițiativele private (cele sprijinite de Uniunea Sovietică, cele intermediate de scrisori directe adresate de președinte conducătorilor Vietnam-ului
Criticismul retoric în ştiinţele comunicării. Atelier pentru un vis by Georgiana Oana Gabor [Corola-publishinghouse/Science/934_a_2442]
-
pe sentimentul furiei. Furia, explică Forbes Hill, constituie "o dorință dureroasă de răzbunare, care apare datorită unei desconsiderări nejustificate, dar evidente, a unei persoane sau a apropiaților săi"246. Orice persoană, observă Hill, este "mai dispusă să respingă posibilitatea unei păci negociate dacă se află într-o stare de furie"247 ce vizează adversarul. Prin urmare, furia, neamplificată peste măsură, constituie factorul psihologic persuasiv pe care Nixon mizează în încercarea sa de a deturna, definitiv, atenția publicului său dinspre posibilitatea obținerii
Criticismul retoric în ştiinţele comunicării. Atelier pentru un vis by Georgiana Oana Gabor [Corola-publishinghouse/Science/934_a_2442]
-
negociate dacă se află într-o stare de furie"247 ce vizează adversarul. Prin urmare, furia, neamplificată peste măsură, constituie factorul psihologic persuasiv pe care Nixon mizează în încercarea sa de a deturna, definitiv, atenția publicului său dinspre posibilitatea obținerii păcii pe calea negocierii, care, chiar dacă reprezintă calea cea mai scurtă de încheiere a războiului, trebuie pusă în paranteză, nu de dragul vreunui beneficiu direct, în termeni de "câștiguri politice"248, ci din pricina unui angajament fundamental față de valoarea supremă a păcii. Evident
Criticismul retoric în ştiinţele comunicării. Atelier pentru un vis by Georgiana Oana Gabor [Corola-publishinghouse/Science/934_a_2442]