6,425 matches
-
ca în Oribilă stagnațiune), într-atât de mare e nevoia de a umple paginile cu ceva, iar aceste știri false se numesc „canard”. Caragiale explică etimologia, de fapt istoria termenului apărut în presa franceză. Numeroase texte din epocă vorbesc despre chinurile gazetarilor de a-și găsi un subiect bun: unii recurg la absint, alții la capuținer, iar mulți la cea mai bună soluție, gazetele colegilor. De aceea caricaturile epocii îi prezintă pe ziariști cu foarfeci uriașe alături. [...] Presa a dat cea
LUMEA CA ZIAR. A patra putere: Caragiale by Ioana Pârvulescu () [Corola-journal/Journalistic/5520_a_6845]
-
viață materialele gazetărești. Și, pentru că viața e tristă, scriitorul a hotărât s-o privească cu umor. Am ales pentru exemplificare - din cele douăsprezece compromisuri - câteva fragmente din cel de-al cincilea. (M. Ș.) Se dedică N. S. Dovlatova, pentru toate chinurile! Acasă mi-am răsfoit tăieturile din ziare. Pe unele le-am citit. Am căzut pe gânduri... Bucăți de hârtie îngălbenite. Zece ani de minciuni și de prefăcătorie. Și, totuși, dincolo de asta, sunt niște oameni, dialoguri, sentimente, viața... Nu în hârtii
Compromisurile by Margareta Șipoș () [Corola-journal/Journalistic/14448_a_15773]
-
din viață în 1935, în urma unei suferințe cardiace. Nu s-a bucurat, până în prezent, de niciun soi de receptare în cultura românească. O sentimentală irecuperabilă, Alice Dunbar-Nelson a scris mai ales despre iubire: iubirea neîmpărtășită, iubirea trădată, iubirea durere, iubirea chin, niciodată iubirea împărtășită care să își găseacă o confortabilă împlinire în căsătorie și viața maritală. Acesta este și cazul povestirii Odalie, episod din viața trepidantă a orașului New Orleans. Carnavalul, mlaștina tropicală din delta fluviului Mississippi, reginele voodoo-lui, mulțimile de
Alice Dunbar-Nelson by Mihaela Mudure () [Corola-journal/Journalistic/3721_a_5046]
-
Liderul PNL, Crin Antonescu, a declarat că își dorește ca UDMR să scurteze "chinul" României cu un an și jumătate înainte de următoarele alegeri, consituind cu USL o majoritate "sigură, sănătoasă și de necontestat", spunând că după alegerile din 2012 nu va mai fi probabil interes în acest sens. "Credem că UDMR poate, printr-o
Antonescu: Credem că UDMR poate să simplifice marea problemă de pe scena politică românească () [Corola-journal/Journalistic/49031_a_50356]
-
variante responsabile și sănătoase", a declarat, vineri seară, într-o conferință de presă, la Oradea, Antonescu, citat de . Întrebat ce urmează să se întâmple după Congresul UDMR, președintele PNL a afirmat că, în opinia sa, UDMR trebuie să scurteze acum "chinul României". "Încerc să construiesc un răspuns care să fie perfect politicos, că nu-i frumos să vii la sărbătoarea oamenilor ca să cobești, și nici nu vreau să se poată interpreta că am amenințat, ceea ce este cu totul neadevărat. Eu cred
Antonescu: Credem că UDMR poate să simplifice marea problemă de pe scena politică românească () [Corola-journal/Journalistic/49031_a_50356]
-
care i-a petrecut în închisoarea Aiudului, autorul mărturisește cu litere incandescente: „Pentru toți cei care au refuzat reeducarea, (aceasta) a reprezentat cea mai crîncenă anticameră a iadului, acolo unde mii de oameni aruncați trebuiau să fie uciși lent, în chinuri care depășeau cu mult metodele Inchiziției”. Mîncarea pe o zi nu depășea 600 de calorii, adică un sfert din normalul ce se cuvenea unui adult. Frigul se întîmpla să fie atît de cumplit, încît tineta sau vasul cu apă înghețau
Amintirile lui Grigore Caraza by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/5274_a_6599]
-
deși dramatismul din el este exact de ceea ce are nevoie o astfel de campanie pentru a atrage atenția oamenilor. În ciuda criticilor, clipul are în continuare succes. În imagini apare un bărbat, tatăl unei fetițe, bolnav de cancer. Acesta trece prin chinurile greu de îndurat ale tratamentului împotriva cancerului, se însănătoșește, revine la viața de dinainte de a se îmbolnăvi, când ceva stupid și tragic se întâmplă. Aflat cu amicii la un grătar, bărbatul se îneacă cu mâncare și moare sufocat. Reclama sugerează
Cel mai deprimant spot, creat de serviciul de ambulanță din Marea Britanie - VIDEO () [Corola-journal/Journalistic/65570_a_66895]
-
și niște ticăloșii cu duhoare pestilențială care m-a doborat. O să mă ridic. Nici delirul mistic inept, de prostovan, tip Becali, nici eventuale inspirații de "sorginte dacică" nu pot justifica monstruozitatea gestului imund. Așadar, oricât mă voi mai tăvăli în chinuri, daca ai ales să te sinucizi înjunghiindu-mă, pentru mine ești mort. Nu voi ține slujba. Nici doliu!”, a scris Mircea Badea pe Facebook. Coincidență sau nu, Oreste Teodorescu a postat un mesaj asemănător cu două ore înainte ca Mircea
Postări ciudate ale lui Badea și Oreste: Pentru mine ești mort by Cristina Alexandrescu () [Corola-journal/Journalistic/71932_a_73257]
-
închisoare, o descoperă pe Gabi fugită în străinătate cu un alt amant, Alexandra are sentimentul zădărniciei, al înstrăinării de propriul cuplu, de propria ființă interioară, de lumea în care trăiește: "Doamne, scapă-mă de josnicia asta! Liberează-mă, Doamne, de chinul ăsta! Nu mai pot, nu mai pot, ajunge, Doamne! M-ai bătut destul! Ajunge Doamne! Am înțeles! Lasă-mă! Ajunge Doamne! Am înțeles! Iartă-mă!" (p. 383). Femeii îi rămâne interzisă până și efemera fericire de a-și reconstrui, departe
Cât de tendențioasă este Cronica de familie? Paradoxul unei receptări (II) by Oana Soare () [Corola-journal/Journalistic/8430_a_9755]
-
răspuns numele meu, ca să fie socotit copilul tatei." (p. 47) Din același glod... Sfințenia lui Veniamin Jidovul, prima dintre nuvele, e un vanitas vanitatum la fel de pripit, de crud ca și lumea schițelor, cu chefuri barbare, nepăsătoare de moarte, necuvincioase, trăind chinurile zadarnice ale clipei. Tîrgul unde nu s-a întîmplat nimic, dar toată lumea adastă, curioasă, după cîte o întîmplare, e cel din Firi neînțelese, unde doi marginali își inventează meritele pentru care alții, odată, o să-i invidieze. Cu tempo de schiță
Poezii, în fond by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/7901_a_9226]
-
la punerea căilor ferate și la minele de cărbuni, în tot acest timp păstrîndu-și epitrahilul de preot și botezînd circa 100 000 de țărani ruși, care nu primiseră niciodată botezul creștin. Nu se va îmbolnăvi niciodată și va trăi toate chinurile nu doar cu bucurie, ci chiar cu recunoștință, încredințat că în tot ce i se întîmplă există un sens ascuns. În final, ajunge la lagărul de la Oranki, fosta mînăstire ortodoxă destinată țarului și protipendadei ruse, unde în 1918 comuniștii împușcaseră
Crucea de la Oranki by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5679_a_7004]
-
fiul său Radu Voiculescu din Dispensarul T.B.C. din Turda într-o stare deplorabilă: „Practic nu se mai putea ține pe picioare, având dureri foarte mari”. Gabriela Defour, singura dintre cele trei fiice care nu a emigrat, evocă zilele următoare de chin când surzește din cauza tratamentului: „Nu mai vroia nici să vorbească, se ruga numai la Dumnezeu să-l absolve de viață și chinuri. Împărțea camera cu cele două surori ale lui mai vârstnice - Florica Ștefănescu și Maria Ivănescu. Casa noastră fusese
Calvarul lui Vasile Voiculescu by Nicolae Oprea () [Corola-journal/Journalistic/3626_a_4951]
-
dureri foarte mari”. Gabriela Defour, singura dintre cele trei fiice care nu a emigrat, evocă zilele următoare de chin când surzește din cauza tratamentului: „Nu mai vroia nici să vorbească, se ruga numai la Dumnezeu să-l absolve de viață și chinuri. Împărțea camera cu cele două surori ale lui mai vârstnice - Florica Ștefănescu și Maria Ivănescu. Casa noastră fusese rechiziționată și aduși locatari noi în camerele mai bune. Cei trei bătrâni bolnavi erau înghesuiți într-o cămăruță fără lumină a cărei
Calvarul lui Vasile Voiculescu by Nicolae Oprea () [Corola-journal/Journalistic/3626_a_4951]
-
în niciun oraș din lume nu a văzut pe străzi. Chestiunea asta este foarte relativă pentru că ține de suflet. Când merg cu bicicletă și sare să mă muște aș vrea să-i omori, când văd într-un reportaj prin ce chinuri trec, aș vrea să nu-i omori, că iubesc animalele. Cred că până la urmă într-un oraș nu ar trebui să existe. Cred că ar trebui omorâți, n-am văzut în occident nicăieri câini comunitari. Îi văd pe occidentalii care
Mazăre despre maidanezi: Decât să mă muşte şi să mă îmbolnăvesc, mai bine îi omor () [Corola-journal/Journalistic/24409_a_25734]
-
prin caznele închisorii, sunt Flori-le de mucigai, o plachetă cu slove verzi pe coperta de un alb îmbătrânit, din 1931, de la Cultura Națională. Un drum scurt, în vreo douăzeci și cinci de poezii, de la supliciul care rodește la plăcerea care omoară. Chinul, greutatea (poezia dintâi, Flori de mucigai, îi este dedicată lui Rosetti, editorul, benedictinul) stau prefață unor portrete de oameni care au vrut să trăiască ușor. Se întâlnesc, în această cronică a frumuseților hârșite în moara lumii, îndurându-și regretele departe
Versuri de leac by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/6531_a_7856]
-
la ID" "trebuie să înveți o grămadă", "lumea chiar se stresa să învețe"; Eu am învățat ca un nebun"; "La USH se obține o notă cu sudoarea frunții" etc. Timpul petrecut cu învățatul e prezentat hiperbolic, ca o perioadă de chin și uzură: "Cunosc persoane care au tocit pe brânci"; "Degeaba îmi tocesc eu coatele pe băncile facultății și învăț, că tot nu sunt corecți profesorii de la stat" etc. În același timp, discuțiile on-line arată cât este de răspândită în continuare
Suferință și pedeapsă by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/7064_a_8389]
-
nu este nimic scandalos în aceste pagini: dimpotrivă, ele ne ajută să înțelegem mai bine candoarea din poezia lui Aurel Dumitrașcu și puritatea neoromantică pe care o întâlnim în volumele sale antume. La fel de bine a procedat editorul și cu pasajele chinurilor fiziologice ale poetului (mai întâi la Piatra Neamț, apoi pe patul de moarte, la Spitalul Fundeni), ca și cu numele scriitorilor comtemporani, care apar în clar, chiar și atunci când sunt surprinși în ipostaze morale neconvenabile. Rândurile lui Aurel Dumitașcu nu sunt
Jurnalul risipitorului de iubire (II) by Răzvan Voncu () [Corola-journal/Journalistic/4804_a_6129]
-
îmblînzit disprețuiește deopotrivă trecutul, și viitorul. Pe primul, pentru naiva lui orbire întru lumini, pe celălalt fiindcă, la drept vorbind, nu există. Ce rămîne din lumea de mîine? Coșmarul lumii de ieri. Carevasăzică, prezentul. Cînd "tu nu poți privi la chinul din tine sau din alții" (VIII). Prea ocupat să exiști, aruncînd pe hîrtie imagini din ce în ce mai repezi. În vreme ce zodiile, care au fost și vor fi, sînt, de bună seamă, tot cum erau de lente. "Ecou rămas în aer ca o șuviță
Ani pereche by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/7374_a_8699]
-
serviciu și cîini cu grade militare, să se trezească din ultimele iluzii. Spre deosebire de majoritatea volumelor, de memorii, apărute după ridicarea Cortinei de Fier și care adeseori alimentează setea de senzațional a publicului, întuneric la amiază nu descrie torturi fizice sau chinuri de neimaginat; o face, să spunem, cel mult indirect, prin teroarea pe care Rubașov o recunoaște în ochii tînărului cu care e confruntat zi după zi și în ultimul strigăt al prietenului său de-o viață, de nerecunoscut în trupul
Utopii trădate by Iulia Popovici () [Corola-journal/Journalistic/14993_a_16318]
-
scrisul, "văzutul și scrisul" sînt coordonatele eului. Sînt axele inițerii către rațional și irațional, către "celălalt" și către tine, către exterior și interior. Acolo este diurnul și nocturnul. Acolo este viața însăși. Cu imaginile ei, ale teatrului, cu obsesii, cu chinul și sublimul ce îl alcătuiesc pe protagonist. Deși registrul pe care merge, mai departe, regizorul Măniuțiu este același - teatru-dans - amprenta teatrului este mai acută acum. Este un ton mai grav, mai solemn și poate mai puțin ludic-melancolic ca în "Uitarea
Odihna, iluzia mea by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/8195_a_9520]
-
Donul prin stuhac. Luna spelbă dă-n iatac, Dă zurlie și-a deochi, Vede-o umbră - numai ochi. Bolnavă-i femeea cea, Singurică, singurea, Omu-n groapă, fiu-n laț: Domnului să vă rugați... III Nu, aceasta nu-s eu, chinuri îndură o alta. Eu n-ași ști să rezist, iar ceea ce s-a-ntâmplat Să rămână sub negre lințolii Și luați felinarul de-aici,,, E noapte. IV Să-ți fi spus cineva, nesălbatecă Cu amicii tăi cum erai, Păcătoasă un
Anna Ahmatova: RECVIEM 1935-1940 by Aureliu Busuioc () [Corola-journal/Journalistic/7188_a_8513]
-
zbătea pierdută, Ucenicul drag părea-mpietrit, Iar la Muma unde sta tăcută, Nimeni a privi n-au îndrăznit. EPILOG 1 Eu am văzut cum fețe se diformă, Cum de sub gene spaima cată mut, Cum aspre pagini scrise-n cuneiformă Lipește chinul pe-un obraz bătut. Cum plete negre, castanii sau blonde Trec în argint, și într-o clipă trec, Cum pier surâsuri vii de Gioconde Și tremură ca varga râsul sec. Și nu mă rog doar pentru mine, una, Ci pentru
Anna Ahmatova: RECVIEM 1935-1940 by Aureliu Busuioc () [Corola-journal/Journalistic/7188_a_8513]
-
celor izvorîte din sentimentul de sufocare în universul verbal.(...) Cum trebuie să fie poezia: accesibilă sau ermetică, cu «mesaj» sau gratuită - asta-i o chestiune secundară. Exercițiu sau revelație, totuna. Ceea ce-i cerem este să ne izbăvească de sufocarea, de chinurile vorbirii. Cînd reușește, ea ne aduce, pentru o clipă, mîntuirea". Din acest punct de vedere, al artei verbale concepute ca o grație, ne apare firească racordarea la celebra teză a lui Valéry referitoare la versul inițial, "inspirat", care constituie embrionul
Un poet despre poezie by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/14197_a_15522]
-
ca literatură, nu lăudat doar pentru că aparține doamnei Monica Lovinescu". Ambele poziții sus-pomenite apar citate în Cotidianul din 6 august 2007, într-un articol cu final oarecum hilar: "relația tulbure (s.n.) dintre părinți, Eugen Lovinescu și Ecaterina Bălacioiu, dar și chinul de a-și ști mama torturată în penitenciarul de la Jilava ( textul era deja scris în 1955, iar Ecaterina Balacioiu a fost arestată în 1958! - n.n.) palpită în subteranele cărții." Cred că palpită de fapt, în acest fel de a promova
O carte nedreptățită by Astrid CAMBOSE () [Corola-journal/Journalistic/7227_a_8552]
-
navigatorii își lasă în grija paznicilor privirea sau gura, ca să nu le piardă. Apele sunt pline de guri-sucub, care se lipesc de vâsle. Există și o gură a genunchiului, de pildă, care emite un soi de vibrație proprie. Toate aceste chinuri se produc pentru că oamenii au fost siliți să devină navigatori, iar apele sunt infernale. Cele mai stranii direcții și mijloace de locomoție se intersectează în prozele acestea, parcă pentru a pulveriza toate noțiunile cunoscute despre spațiu. Pământul plouă în sus
O carte nedreptățită by Astrid CAMBOSE () [Corola-journal/Journalistic/7227_a_8552]