9,526 matches
-
București, în trupa lui Constantin Dimitriade, creează personajul titular din piesa Vornicul Bucioc a lui V.A. Urechia. Obținând o bursă în capitala Franței, V., ucenic la Conservator al lui Fr. Régnier, va fi impresionat de stilul clasic al societarilor Comediei Franceze. După trei ani, din nou în țară, reapare pe scenă, distingându-se prin maniera sobră, de austeritate clasică, a interpretării. În urma unui concurs este numit profesor la Catedra de declamație a Conservatorului bucureștean (1873). V. a fost un adept
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290484_a_291813]
-
este fatală. V. a fost un publicist înzestrat, însă un scriitor incert. A scris cronici dramatice (în „Țara”, „Timpul” ș.a.), uneori semnate cu pseudonime: Kent (la „Revista românească”), De la Craiova („Revista literară”), Eu („Românul”), a compus câteva piese, mai ales comedii, a elaborat studii și articole de istoria și teoria teatrului. Prin revistele și ziarele vremii („Satyrul”, „Columna lui Traian”, „Literatorul”, „Revista literară”, „Atheneul român”, „Românul” ș.a.) a mai publicat schițe și nuvele, monologuri satirice, poezii și cronici literare. Timp de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290484_a_291813]
-
Moliére. O „dramă națională” este Radu Basarab sau Banul Olteniei, jucată în 1874. Prea târziu, semnată împreună cu Duiliu Zamfirescu, dezvoltă tema clasică a conflictului dintre dragoste și datorie. Amuzantă, dar facilă, Mincinosul sau O căsătorie la Grand Hotel e o „comedie locală”, adică localizată după Eugène Scribe. Hazul provine în bună parte din limbajul scâlciat, de altfel o specialitate a autorului, care exploatează același procedeu în sceneta Blond sau brun, de un comic absurd. Ceva din verva comediilor lui I. L. Caragiale
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290484_a_291813]
-
Hotel e o „comedie locală”, adică localizată după Eugène Scribe. Hazul provine în bună parte din limbajul scâlciat, de altfel o specialitate a autorului, care exploatează același procedeu în sceneta Blond sau brun, de un comic absurd. Ceva din verva comediilor lui I. L. Caragiale se găsește aici. O spaimă este o comedie de salon, o farsă frivolă, în care doi soți își pun la încercare fidelitatea. În proză înclinația de moralist a lui V., interesat de caractere, se dă de îndată
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290484_a_291813]
-
provine în bună parte din limbajul scâlciat, de altfel o specialitate a autorului, care exploatează același procedeu în sceneta Blond sau brun, de un comic absurd. Ceva din verva comediilor lui I. L. Caragiale se găsește aici. O spaimă este o comedie de salon, o farsă frivolă, în care doi soți își pun la încercare fidelitatea. În proză înclinația de moralist a lui V., interesat de caractere, se dă de îndată în vileag. Titlurile, chiar, sunt elocvente: Cămătarul (Un profil din trecut
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290484_a_291813]
-
București, 1967, 13-15; Anca Costa-Foru, Ștefan Vellescu, SCIA, teatru - muzică - cinematografie, 1957, 3-4; Massoff, Teatr. rom., II, 54-55, 109-110, 203-204, 483-484, III, passim; George Franga, Memoriile actorului Ștefan Vellescu - manuscris original, SCIA, teatru-muzică-cinematografie, 1966, 1; Brădățeanu, Istoria, I, 333-334; Brădățeanu, Comedia, 153-154; Ist. teatr. Rom., II, passim; Florin Faifer, Ștefan Vellescu sau Nostalgia clasicismului, ALIL, t. XXIV, 1973; Dicț.lit. 1900, 898-899; Firan, Profiluri, II, 328-329. F. F.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290484_a_291813]
-
-lea. O primă inițiativă este lansată în 1911 de George Diamandy, în jurul căruia s-au strâns zece autori dramatici. Se redactează - textul aparținându-i probabil lui G. Ranetti - un proiect de statut și se țin mai multe șezători la Teatrul Comedia din București. Altă inițiativă, eșuată și ea, îl are ca promotor pe Al. Davila. Mai bine pregătită va fi încercarea de coagulare a societății la 9 septembrie 1915, sub președinția lui Ion C. Bacalbașa, când Caton Theodorian primește sarcina de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289746_a_291075]
-
marii crize economico-financiare. Fondurile au fost folosite și pentru acordarea de împrumuturi și ajutoare, pentru înființarea unei edituri proprii, pentru tipărirea unui anuar, „Buletinul Societății Autorilor Dramatici Români” (cu cincisprezece apariții între 1923 și 1938), pentru constituirea unui premiu acordat comediilor într-un act. Instituit în 1926, acest premiu, în valoare de 10 000 de lei, începe să trezească interes abia în 1932, când se prezintă peste cincizeci de lucrări. În întregime sau divizat, premiul a fost succesiv acordat lui Victor
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289746_a_291075]
-
diei, probabil după modelul unei copii existente la Atena. Aristofan din Bizanț a inventat colometria pie selor lirice, astfel Încît poezia a Încetat să mai aibă În pagină aspectul prozei. A Înflorit producția de tratate asupra diferitelor aspecte ale teatrului; comediile lui Aristofan au fost Înzestrate cu „argu mente“ (prin care se prezenta conflictul) plasate la Începutul operelor. Semnele marginale pentru Îndrumarea cititorului au fost folosite cu mai multă economie decît În edițiile la Homer: poate cel mai comun, pentru a
Papirus, pergament, hartie by Ioana Costa () [Corola-publishinghouse/Science/1348_a_2731]
-
a masca această schim bare, dar fapt e că apar pentru a introduce noul personaj și, din punct de vedere lingvistic, nu pot fi respinse. Alte opere ale alexandrinilor, care nu pot fi tre cute sub tăcere, sînt ediții ale comediei, ale lui Pindar și ale poeților lirici. Și aici se folosea colometria: un pasaj (Schol. la Pind. Olymp. 2, 48) arată fără echivoc În ce fel Aris tofan din Bizanț face uz de colo metrie pentru a de monstra că
Papirus, pergament, hartie by Ioana Costa () [Corola-publishinghouse/Science/1348_a_2731]
-
documente, unele rânduite în arhiva lui de acasă. Decent în tot acest efort, el cedează uneori unei înclinații, gazetărești, către senzațional, provocând cititorul prin titluri care intrigă (Un proiect de căsătorie al lui Eminescu, Eminescu „contrabandist”, Calvarul lui Caragiale, O comedie necunoscută a lui Caragiale, Maiorescu apărându-se cu pistolul, Marele șarlatan Dante ș.a.). Lui S., se vede cât de colo, îi place gluma. Are o „tolbă” doldora de anecdote, în special din viața „oamenilor mari” și, scontând un efect de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289507_a_290836]
-
publicat mai multe nuvele (Proștii, 2/1910, Culcușul, 5/1910, Golanii, 8/1910, Dintele, 12/1910), de a fi evidențiat talentul de dramaturg al lui Mihail Sorbul, tipărindu-i și episodul dramatic într-un act Săracul popă (10/1909) și comedia tragică Paznicul calicilor (12/1909). În paginile revistei, colaborează cu versuri Al. T. Stamatiad, Cincinat Pavelescu, A. Mândru, Mihail Săulescu, Ana Codreanu, Ion Minulescu (Triptic banal, 12/1909), Petre Dulfu, G. Gregorian, proză semnează Emil Gârleanu (Petrecere, 10/1909, Din
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286402_a_287731]
-
al lui Ion Marinescu; 14.X.1919, Călărași - 15.II.1971, București), poet, prozator și traducător. Fiu de avocat, C. face studiile secundare în orașul natal, apoi vine la București, unde urmează cursurile Conservatorului de Artă, secția de dramă și comedie, absolvind în 1942. Practică actoria numai un an, după care pleacă pe front. După 1950 începe să scrie literatură pentru copii și tineret și să traducă din limba rusă scrieri din același gen. Colaborează la diverse reviste literare și pentru
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286045_a_287374]
-
e pusă în evidență de rime interioare și întorsături de frază, de cele mai multe ori generate de folosirea expresiilor populare. Două piese într-un act, După teatru și Un trandafir în livrée, incluse în repertoriul teatrelor de diletanți din Transilvania, sunt comedii de situație. Coleg de clasă și, apoi, de universitate cu Mihai Eminescu, Ș. a publicat în 1914 un volum de amintiri despre marele poet, carte dintre cele mai serioase și documentate din câte s-au scris, alături de paginile lui Ioan
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289902_a_291231]
-
și „Invierea” de Tolstoi, „Idiotul” de Dostoievski sau „Marile Speranțe” de Dickens dar și piese de teatru ca “Păpușa”de Ibsen, “Cocoșul negru” de Victor Eftimiu, etc. În același timp am fost o dilematică și am gustat foarte greu o comedie, doar atunci când umorul a fost de foarte bună calitate. Mi-au plăcut cărțile și le-am dedicat apoi o parte din viață!!!!. Marea noastră regină, Carmen Sylva, întreba: -„Vreți să cunoașteți progresul unei țări? Numărați câte biblioteci are”. Iar
NU PUNE, DOAMNE, LACÃT GURII MELE by Servilia Oancea () [Corola-publishinghouse/Science/1835_a_3165]
-
cu ei la București sau în Basarabia unde lucrase în primii ani. Printre alții mi-au rămas în minte două personaje despre care vorbea foarte mult și care vor rămâne în istoria teatrului. Primul era Constantin Tănase, minunatul actor de comedie ce juca la teatrul Cărăbuș, unde și unchiul meu era nelipsit. Cel de-al doilea era actorul Radu Beligan care deseori poposea și el la teatrul lui Tănase. De acolo mergeau uneori să mai pună țara la cale la câte
NU PUNE, DOAMNE, LACÃT GURII MELE by Servilia Oancea () [Corola-publishinghouse/Science/1835_a_3165]
-
care, bogată în informații și în imagini de mare plasticitate, adună impresii de călătorie cu inserții reportericești prin localități din Ardeal, Banat, Bucovina, Basarabia, precum și din Elveția. În contextul scrierilor sale, piesele de teatru prezintă o notă aparte: majoritatea sunt comedii cu scene pline de vervă, având ca model teatrul lui Vasile Alecsandri. O piesă, Le Poète, din volumul Comédies. Tableaux de la vie roumaine (1910), îl are ca personaj chiar pe Alecsandri. SCRIERI: Versuri și istorisiri, Iași, 1888; Între sfinți, pref.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290681_a_292010]
-
la o aniversare, într-o familie normală - două fetițe cu cozi lungi, părinți arătând o îngăduință excesivă, cum se spune, dulceață servită în cupe mici din alpaca, șervete pe care nu îndrăzneam să le ating -, am crezut că jucau o comedie și că, dintr-o clipă într-alta, aveau s-o recunoască și să mă alunge... Încă îmi mai amintesc, vezi tu, chiar cu o recunoștință maladivă, de parcă ar fi fost vorba din partea lor despre o generozitate supraomenească. Gândiți-vă doar
[Corola-publishinghouse/Science/2348_a_3673]
-
și apoi a tăcut, uitându-se la pasagerii care urcau în elicopter, scoțând mici strigăte de admirație. I-am cercetat o clipă obrazul întors din profil. Nu lăsa să se citească nici o dorință de a impresiona. — Pentru ce atunci toată comedia asta cu interpretul? Am forțat în mod special tonul care putea părea chiar jignit. — Mai întâi, dumneata nu erai doar interpretul! Și apoi, în tocmelile de genul ăsta, e uneori util să susții că a fost o eroare de traducere
[Corola-publishinghouse/Science/2348_a_3673]
-
în magazinul lui, pe unul dintre fidelii săi clienți, specialist în vânzarea de arme și colecționar pasionat de timbre consacrate lumii florale... Poate că ceea ce mă făcea să mă gândesc la teatru era la urma urmei jocul nostru țesut în comedia mondenă a acestei serate. Era amuzant să-l văd pe vânzătorul de timbre trecând la câțiva centimetri de mine, fără să aibă habar de existența mea. Mă simțeam nu ascuns în culise, ci pur și simplu invizibil pe scenă, în mijlocul
[Corola-publishinghouse/Science/2348_a_3673]
-
slujise scena încă din 1845, societar al Teatrului Național, însă demersul rămâne fără rezultat. În timpul războiului din 1877-1878, pe vară, își alcătuiește o trupă cu care dă spectacole la Podul Mogoșoaiei. Actorul boem, de remarcabil talent, interpret de roluri în comedii și vodeviluri, se săvârșește din viață aproape uitat. C., acest histrion prin vocație, nu a fost decât un dramaturg improvizat. „Canțonetele” sale, scrise în maniera celor ale lui V. Alecsandri, sunt rareori înviorate de nostimada unor situații de un comic
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286091_a_287420]
-
imaginația e săracă, iar limba incoloră și fără miez, spiritul critic nu-i lipsește. El e oricând gata să ia poziție, fie satirizând cu îndrăzneală, fie făcându-și, solemn sau exaltat, datoria de bun patriot, de fervent unionist („canțoneta” Surdul, comedia Moș Trifoi sau Cum ți-i așterne așa-i dormi). Inspirate din actualitate, „canțonetele” nu depășesc o anume ocazionalitate, după cum nu ajung să creeze un tip, deși intenția e vădită (Jelbaru, Clencea advocatu ș.a.). În Chelnerul de la otelul Patriii, unde
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286091_a_287420]
-
sub pana lui I. L. Caragiale („Mă rog, domnilor, să aveți nițică răbdare”). Aspirant la deputăție aduce în scenă un demagog care îl prevestește pe Cațavencu. Cu nelipsita tendință etică, Samsarii de voturi sau Cum se specula inocența poporului e o comedie naivă în care sunt vizate moravurile electorale. Precaragialescă, mai ales în dialog, este comedia cu cântece Clopoțelul fermecat sau O căsătorie la otelu Patria din București, la fel ca și farsa Coriștii în provinție sau Hoții drept hoți. Cu toată
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286091_a_287420]
-
deputăție aduce în scenă un demagog care îl prevestește pe Cațavencu. Cu nelipsita tendință etică, Samsarii de voturi sau Cum se specula inocența poporului e o comedie naivă în care sunt vizate moravurile electorale. Precaragialescă, mai ales în dialog, este comedia cu cântece Clopoțelul fermecat sau O căsătorie la otelu Patria din București, la fel ca și farsa Coriștii în provinție sau Hoții drept hoți. Cu toată înclinația lui spre comedie, C. manifestă o mare slăbiciune pentru melodramă, care se infiltrează
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286091_a_287420]
-
sunt vizate moravurile electorale. Precaragialescă, mai ales în dialog, este comedia cu cântece Clopoțelul fermecat sau O căsătorie la otelu Patria din București, la fel ca și farsa Coriștii în provinție sau Hoții drept hoți. Cu toată înclinația lui spre comedie, C. manifestă o mare slăbiciune pentru melodramă, care se infiltrează chiar și în unele texte umoristice. Însă el rămâne artificial și bombastic în încercările de teatru eroic (Martirii Candiei ș.a.), cu foc bengal, explozii, apoteoze, cu tablouri și personaje alegorice
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286091_a_287420]