5,017 matches
-
cărăbuș cu elitre verzi cu reflexe aurii. Mai era în cutie un calendar mic de carton, pe spatele căruia scria: "ParfumØe avec «Fleur de lilas» Albert Dubois Nancy". Hârtia păstra încă o vagă aromă de liliac. Pe partea cealaltă, cu creioane și cerneluri diferite, cifrele erau tăiate zilnic prin câte o cruce sau mai multe o dată printr-o linie. Câteva date ale anului erau însemnate în mod special, fără să-și deconspire în vreun fel semnificația. Acest ritual cazon, al numărării
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]
-
de el sau sugerată de fotograf, ținând în mâna dreaptă goarna cu muștiucul în dreptul gurii, dar depărtată puțin, cât să nu-i acopere sau să-i umbrească chipul bonom și deloc milităros. Cineva (poate fotograful, poate vreo rudă) desenase cu creioane colorate pe fotografie, pe pieptul gornistului, o decorație pe care o dorea, o aștepta și de bună seamă o merita, o dată ce în caseta alăturată găseai o bucată sfâșiată de tunică, cu buzunarul de la piept, pe care se putea desluși urma
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]
-
încadrate de doi îngerași. Chitanța era o "Notă provizorie pentru furnizarea următoarelor obiecte la înmormântarea defunctului". Urma înșiruirea recuzitei și a tuturor serviciilor pe care le putea asigura antrepriza, iar în dreptul fiecărui articol cel care plătise înmormântarea gornistului trecuse cu creionul "DA" sau "NU". 1. înmormântarea cu dricul tras de patru cai mascați DA 2. Coșciug din lemn de fag în formă de cutie DA 3. Decorațiuni de alamă pe coșciug NU 4. Perna respectivă și cearșaful necesar DA 5. Masa
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]
-
ar putea revărsa și asupra propriei cariere. Trebuia să urmeze planul unei cărți atrăgătoare și interesante fără a-și transforma produsul într-un bestseller. Simțea că explodează dacă nu pune pe hârtie câteva paragrafe sau măcar câteva idei. Își pregăti creionul și urma să înceapă, însă nu putu scrie decât titlul, căci în mintea lui apăreau tot felul de întrebări rostite de vocea gravă a lui Umberto Eco. Nimeni nu ar putea scrie literatură știindu se privit din spate de însuși
Soarele răsare din televizor by Carmen Dominte () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1323_a_2718]
-
înceapă, însă nu putu scrie decât titlul, căci în mintea lui apăreau tot felul de întrebări rostite de vocea gravă a lui Umberto Eco. Nimeni nu ar putea scrie literatură știindu se privit din spate de însuși Eco, așa că puse creionul jos și încercă să găsească răspuns la propria întrebare, dacă era în stare să conceapă cartea pentru care se pregătise atâta. Aceasta ar fi trebuit să-l cucerească și pe omul de rând, de genul cititoarei-coafeză, și pe academicianul prea
Soarele răsare din televizor by Carmen Dominte () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1323_a_2718]
-
Ea însă mai avea puterea să vorbească, să găsească explicații și comparații, să analizeze fapte dintr-un trecut pe care el îl considera împlinit. Buzele ei se mișcau ritmic, pe el însă îl atrăgea culoarea lor roșie, perfect conturată cu creionul, peste care se aplicase un strat gros de ruj. Era un roșu intens, menit să capteze privirile, iar el îl simțea pulsându-i în sânge, colorându-i venele și arterele; și-n același timp îl iubea așa cum iubea și privirea
Soarele răsare din televizor by Carmen Dominte () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1323_a_2718]
-
Nu, mă, pentru cuvinte încrucișate... Aaa... înveți? Mda... (celălalt închide telefonul Învață! Și ce? N-are un minut-două pentru un prieten? Nu mă mai mut cu el... N-are decât să aștepte până i s-or lungi urechile( rozând capătul creionului,) Animal cu blana roșcată... veverița... viezure... n-am cinci litere viespe nare blană... Vacă. Nu-s toate vacile roșcate... (privește pisica) E roșcată! Dar nu începe cu V ‘trântindu-i o carte în cap) Zât! iar stai în casă? Ha
MICI ŞCOLARI, DAR MARI ACTORI by Oana ARGHIRE () [Corola-publishinghouse/Imaginative/368_a_561]
-
care intrase cu o hârtie în mână. Când a spus "stați jos", a făcut băieților o recomandare aproape inutilă, fiindcă toți, maimuțe prin definiție, imitaseră pe cei câțiva mai obosiți și se așezaseră în bănci. ― Fiecare să scoată câte un creion și o hârtie și să scrie ce am să dictez! Se aud câteva murmure nedeslușite. Unul șoptește înfricoșat: "Ce, mai dăm un examen?!" Dar toți se liniștesc când aud: ― Am să vă dau lista de cărți! Fiți atenți, ca nu
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
traducerea mergea: fie că o învățai de-acasă, ca un papagal, având de fapt o reprezentare grafică în asociație cu textul german, fie că ți-o suflau băieții, fie că o scriai în carte, printre rândurile de tipar, cu un creion "Hardmuth" nr. 3, cu ciocul ascuțit subțire! Când găsea însă vreun băiat afară din bancă sau îl supăra vreunul în cursul lecției, se-nfuria și ne pedepsea, ascultîndu-ne declinări sau conjugări ― vot de blam pe care și-l da singur
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
o săpuneală zdravănă și cu "ins" în teză, pe drept, pentru că nu scrisese nimic despre subiectul dat, decât titlul. Iar pe teza mea erau scrise următoarele: Acesta a fost subiectul dat, sau "Acizii-alcooli"? Rău! Și toată teza era tăiată, cu creion albastru. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Că trebuia să rămân corijent era acum floare la ureche; mă îngrozea, însă, repetenția! Necazul meu era și mai mare că la toți profesorii aveam numai mediile "foarte bine" și "bine". Un singur "suficient" la Latină; și să rămân
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
ca toți să plecăm de la ora lui cu lecția învățată, dorință care nu știm dacă i-a fost realizată de prea multe ori, pentru că el vorbea foarte precipitat, iar noi, în loc să ne concentrăm asupra explicației, eram atenți și notam cu creioanele pe pupitre de câte ori se bâlbâie și spune: "ă ă, ă!" Tânărul obișnuia să-și înceapă fiecare lecție, indiferent dacă era de Drept. Economie politică sau Filozofie, cam în felul următor: ― Ă, ă, ă, fiți atenți, vă rog: astăzi am să
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
sale... ― Așaaa, făcu profesorul cu bunăvoință, ― Atunci când o dor picioarele!... Stupoare, râsete, 3, stai jos, măgarule etc. Se vorbise despre "lipitoare". Ni se adusese o sticlă cu vreo două-trei lipitori, care se mișcau tot timpul încoace și încolo sâcâite cu creionul de băieții curioși. Ba, unul chiar și-a oferit brațul cu nepăsare, ca să i se pună o lipitoare, spre a ne da seama, "la fața locului'', de arta și mai ales de sângele rece cu care operează lipitoarea în cazuri
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
templu de cultură care era într-adevăr liceul Lazăr. Aveam oră de Psihologie, și numai de explicațiile întortocheate ale profesorului nu-mi ardea. Eram îndrăgostit de o fată de la Moteanu, Geta, și numai la ea îmi zbura gândul. Am luat creionul și-am început să scriu o poezie pe care am botezat-o "Licean" și din care mai țin minte strofele acestea: " Pun mâna pe "Horațiu", pe textul de Latină, M-apuc să scot cuvinte; din ochi îmi sar scântei, Îmi
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
oră de Istorie de după anchetă, Atila, cum a intrat în clasă, a spus foarte mîhnit: ― Nu m-aș fi așteptat la o asemenea purtare din partea voastră... În sfârșit... Toată lumea să scoată câte un sfert de coală de hârtie și un creion! Am ridicat din sprâncene cu mirare: "Doar n-o fi vrând să ne dea extemporal?! Poate că vrea să ne pârlească pe toți, să se răzbune pe noi!..." Dar lămurirea veni îndată, căci profesorul, după ce ne ceru să scriem numele
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
Intre domnii sergenți era și un țigan lingurar, Oneanca Ghiță de la Argea, dar care, când m-a văzut a luat poziția de drepți, ordonând grupei să-l urmeze ca la onor. Vedeți mă, ăsta-i învățătorul care mi-a pus creionul în mână! D-aia sunt și mai deștept ca voi!" Cu plutonierul începusem s-o cam apropiem. Ajunsese uneori, mai ales către inspecții, să se roage frumos ca să nu-l dăm de rușine în execuții. Și cum să nu execuți
Vieți între două refugii by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/565_a_753]
-
aprobarea primarului Demirov. Nu se cerea altceva decât să fiu dat afară din învățământ. Într-o zi, aflându-mă în cancelarie, am scos din buzunar o ascuțitoare (avea și radieră) în formă de revolver browning și dau să-mi ascut creionul. Atât i-a trebuit lui Gladkov. A început să strige în gura mare că am vrut să-l împușc. Din nefericire pentru el, la inspecția venită, cerându-se "proba", revolverul, și fiind întrebat dacă despre el este vorba, Gladkov l-
Vieți între două refugii by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/565_a_753]
-
aveau loc unde să-și pună hainele de care își vor face rost. Observă că Enin intrase în dormitorul mai mic. Așa că Gosseyn se-ndreptă spre bucătărie. Când cercetase mai devreme prin sertarele de acolo, descoperise o hârtie și un creion. Se apucă să facă o listă. Era primul său moment de liniște de când sosise. Stând acolo, pe scaun, simți o senzație ciudată în cap și în corp, Gosseyn se opri din scris și așteptă, încruntându-se... Vocea lui Enin se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85124_a_85911]
-
crezi c-o s-o facă? - Să facă ce? Senzația aceea groaznică se atenuă, atunci strigă întrebarea, apoi întrebă iar: - Și despre cine vorbești? - Domnul Blayney! Chiar crezi c-o să reconstruiască această clădire? Gosseyn termină de scris cuvântul "lapte". Apoi puse creionul jos. Se ridică. Și ieși în salon. În timpul acesta constată că era cuprins de o complexitate de gânduri și percepții. ...Pricepu că senzația ciudată existase în toate minutele acestea, poate chiar cu câteva ore, înainte, înăbușită de prezența lui Enin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85124_a_85911]
-
clipe, scăpase de obsesii... Orbecăind pe coridor, stomatologul Își mai aduse aminte că, Înainte de păianjeni, fusese bântuit de cuvinte de rebusuri și integrame, pe care avea, În general, oroare să le dezlege, iar când Îi vedea pe alții stând cu creionul În mână, concentrați asupra pătrățelelor, Îi apăreau pete albe În fața ochilor. Prefera, mai degrabă, să aibă de-a face cu ture, cu nebuni și cu pionii ce părăseau pe nesimțite mesele de joc turnate din beton În parc și se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
publicitate”, inclusiv cele de anunțuri mortuare... Faptul acesta Îl distra. Stând comod În fotoliul său de marmură, medicul Își aprindea trabucul (avea aici o Întreagă provizie), apoi lua ziarul și citea cu voce tare, făcând, pe alocuri, anumite Însemnări cu creionul chimic. Contactul cu cimitirul și mai ales cu anunțurile funerare aveau harul de a-i toci Încetul cu Încetul ancestrala teamă pe care o resimțea de fiecare dată stomatologul Paul atunci când se gândea, În momentele de cumpănă Între zi și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
la labă. Asta-i după ce-a auzit de la frate-său din marină chestia aia utilă despre cum și-o fac arabii. Puștiu se uită prin jur să găsească ceva care să se potrivească. Un pix e prea gros. Un creion e prea gros și cu muchii. Dar, prelinsă în josul lumânării, e-o creastă de ceară subțire și netedă, care pare numai bună. Doar cu vârful degetului puștiul rupe bucata lungă de ceară de pe lumânare. O rulează în palme și-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1877_a_3202]
-
-ne poveștile. Ultimul care a urcat la bord, după ce-am mai trecut de-o intersecție și printr-un tunel, a fost Ducele Vandalilor, care ne-a așteptat la ultimul loc de întâlnire stabilit. Cu degetele mânjite și pătate de creioanele pastel și cărbune. Cu mâinile pătate de cerneluri pentru mătase, cu hainele întărite din cauza crustelor de vopsea uscată. Toate culorile astea sunt încă doar griuri sau negru, și Ducele Vandalilor așteaptă așezat pe o ladă de unelte din metal plină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1877_a_3202]
-
Până în capitolul unsprezece din Cartea Facerii, spune Reverendul Fără Dumnezeu, n-a existat război. Până când Dumnezeu ne-a pus să ne batem unii cu ceilalți, pentru tot restul istoriei. Reverendul Fără Dumnezeu pe scenă, cu sprâncenele pensate și trasate cu creionul în două arcuri gemene, sub care e un curcubeu strălucitor de fard de pleoape, în nuanțe de la roșu la verde. Și pe bicepsul dezgolit, umflându-se dedesubtul bretelei subțiri cât o spaghetă a unei rochii de seară cu paiete roșii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1877_a_3202]
-
nori." (Doliu) " Am luat ceasul de-ntîlnire Când se turbură-n fund lacul Și-n perdeaua lui subțire Își petrece steaua acul." (Melancolie) " Vino, joc de vorbe goale, Suntem singuri. Ce să-i spun? Numai gura dumisale Se aude de sub prun." (Creion) "O, vino, fluture, te lasă Pe brațu-mi ostenit. Întinde-ți aripi de mătasă Fii bunul meu venit." (Puțin) Un păcat de facilitate umbrește poezia domnului Arghezi. Lucrurile sale urmează unghiul de cea mai mare pantă, al lenei de a chibzui
Opere by Ion Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295564_a_296893]
-
avut curiozitatea să gust, într-o atitudine de așteptare, lecțiile profesorului Țițeica. Le-am cunoscut ca niște clare bătălii. Sub fața aceasta, mai ales, le iubesc. Însemnătatea acestor lecții nu-ți îngăduie însă o prea lungă pasivitate. Scoți repede hârtia, creionul și intri în bătălie. Atunci simți lângă tine o mână sigură de neîntrecut combatant. Aici îndepărtează fierul cu care inerția somnolenței voia să te întunece; dincolo arată o potecă sigură în spatele taberei de întuneric; îți încheie armura slăbită de lovituri
Opere by Ion Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295564_a_296893]