6,028 matches
-
trebuia risipită aiurea. Dumnezeu i-a pedepsit, întâi prin orbire și prin amestecarea limbilor, apoi prin transformarea lor în dobitoace. Al treilea cer, de mijloc, „ascunde” tainele cele mai grozave. Chiar Baruh, ațâțat la maximum de cele văzute până aici, exclamă către înger: „și acum, rogu-te, arată-mi toate lucrurile!” După trecerea porții, era a treia câmpie, unde stătea încolăcit un șarpe de dimensiuni enorme (drakon). Aflăm că șarpele cu pricina este Hadesul, că înghite trupurile tuturor morților păcătoși și
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
vestea vecinii despre naștere, țipând de la fereastra de lângă patul lui Kulfi. În scurt timp, casa era plină cu cei veniți să facă urări de bine, care trăncăneau încântați, neștiind dacă să vorbească despre copil sau despre ploaia de mâncare . Minunat! exclamau întruna, iar apa și se scurgea din haine formând adevărate bazine la picioare. Ce copil frumos... și-ți vine să crezi că a-nceput musonul? Vai, și mâncarea! Ce copil! Doar Kulfi tăcea. Privea creatura micuță din brațele mele, o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
balegă și prin ce gropi de gunoi au umblat muștele astea. Hai. Mănâncă-ți micul dejun. Se așeză la masă, în fața lui, și lăsă ziarul deoparte. Cum merge la muncă? — Bine, mormăi Sampath. Răspunsul îl irită pe domnul Chawla. — Bine! Exclamă, ridicând din sprâncene. Bine? Nu pari foarte sigur . Dacă totul mergea bine, nu ai primi același salariu pe care-l primeai anul trecut și în cel de dinainte, nu-i așa? Unul câte unul, toți colegii de clasă ai lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
care semăna cu umbrele, cu apele tulburi ale unei bălți. Era vară; peisajul oferea doar câtva culori șterse, iar simțurile îi erau în cea mai mare parte copleșite de întuneric și de lumină aflate într-o totală opoziție. — Oh, Sampath, exclamară două glasuri la intrarea lui, evident ușurate că era el și nu directorul oficiului poștal, apoi continuară o conversație aflată deja în plină desfășurare. În scurt timp, Sampath reuși să-și distingă colegii așezați în penumbră, discutând, cu picioarele așezate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
a unui animal ca să descopere argintiul de dedesubt. Pinky simți dintr-odată un val de rușine pentru fratele ei. — Dă-te jos din copacul ăla - întregii familii îi e rușine, spuse ea cu amărăciune. — Hai, vino jos, Sampath, te rog, exclamă bunică-sa. O să ți se facă rău acolo sus. Uite ce față palidă și trasă ai! Mai bine te ducem imediat la doctor. Și totuși, el rămase tăcut. Privindu-și fiul, Kulfi își simți trecutul revenind în viteză, învăluind-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
scuter. Fata asta trebuie să fie studentă și să demonstreze aptitudini într-o mulțime de domenii diferite. Când cântă, vocea trebuie să-i fie dulce ca mierea și să aducă bucurie și lacrimi în ochi. Când dansează, oamenii trebuie să exclame: Uau! cu o încântare plină de uimire. Dar ar trebui să i se pună în vedere că nu va mai dansa și nu va mai cânta după căsătorie ca să aducă rușine familiei. Fata trebuie să-și ia toate examenele printre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
din orașul îndepărtat Shahkot căuta o pereche pentru fiul ei; și chiar dacă proveneau dintr-o familie dintr-o clasă mult inferioară, le oferise o zestre pe care nu putuseră să o refuze. Dar chiar și așa! O familie de nebuni! exclamă domnul Chawla. A, nu. În nici un caz. N-am de gând să mă însor cu fata lor. Mă țin departe de chestii din astea, nu, mulțumesc. Dar Ammaji plescăise din limbă. Dintr-un motiv oarecare, îi plăcea fata și cine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
De capul ei, și pe care Geo Dumitrescu o reținuse s-o publice în efemera sa revistă Albatros, dar pe care n-a mai avut timp s-o publice, preferîndu-l în numărul acela ― auzi dumneata! ― pe Nic. Smeureanu! Lovinescu a exclamat de câteva ori în timpul lecturii, cu vocea lui subțire și senină: "Are talent!... Are talent!" Ei, mi-am zis eu atunci plin de trufie, păi dacă am talent, stați să vă citesc una care să justifice mai bine această apreciere
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]
-
lui subțire și senină: "Are talent!... Are talent!" Ei, mi-am zis eu atunci plin de trufie, păi dacă am talent, stați să vă citesc una care să justifice mai bine această apreciere. Și am venit cu Calul. "Hm! a exclamat criticul la urmă, în tăcerea plină de nesiguranță care se lăsase. Descriptiv, descriptiv..." În cursul săptămânii următoare cineva mă anunță că Eugen Lovinescu vrea să mă vadă imediat. M-am dus și l-am găsit în același birou: avea un
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]
-
Ei bine, am văzut fenomenul cu ochii mei: bucureștenii au devenit mămăligari. Vrând eu însumi să cumpăr de la casa de comenzi "Mercur" cinci kilograme, mi s-a răspuns: ― Nu, numai două. ― Cum așa? am întrebat. Dar de ce? ― Așa! ― Cum, am exclamat eu, toamna, nu e mălai? ― Cerere mare! mi-a răspuns funcționara cu un glas filozofic. ― Colosal! Când eram copil aveam un învățător în sat, care când intra în clasă, după ce ne ridicam în picioare și-i răspundeam la bună dimineața
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]
-
în urmă o casă pe placul tău... ― Dacă ai ști dumneata ce-a pățit una din persoanele care a locuit aici, o maniacă a curățeniei, peste ce-a dat... Și îi povestesc întîmplarea. ― Mă bucur! îl aud pe omul meu exclamând cu satisfacție grasă, neacoperită. E prea puțin câte i s-au întîmplat, după câte merită. Cât despre mania curățeniei să nu mai vorbim! Se vede cât de maniacă era. Pornesc spre ieșire uitîndu-mă prin odăi, criticând Trecutul și văzând prezentul
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]
-
în cititor reacția de respingere. Trebuie să avem grijă de asta. Cultul nostru pentru valori trebuie să aibă în vedere sensibilitatea noilor generații, care nu poate fi câștigată de la sine, doar prin superlativele celor striviți de scriitorul în discuție. Sadoveanu ― exclamă aceștia "cu plăcere" ― e scriitorul național al romînilor! Sadoveanu e ca un fluviu spre care merg toți afluenții! Conu Mihai era un om bun, foarte, foarte bun, și așa mai departe. Astfel de admiratori totali pot opri un cititor să
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]
-
ceva că nu e cancer". Și s-a dat apoi jos de pe masă cu moartea în suflet și s-a întors la ai lui. Era limpede: va muri curând. Da, și-a spus, il faut foutre le champ, cum a exclamat Tolstoi când și-a dat și el seama că totul s-a sfârșit, că, adică, trebuie să ne cărăm de pe suprafața pământului, să spălăm putina. Nu mai era chiar foarte tânăr, avea și copii, situația lui nu era chiar așa
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]
-
dreptul de a nu mai reveni asupra verdictului inițial. Într-adevăr, nimic nu mai e sigur când apare o astfel de suspiciune și chinul a pus iar stăpî-nire pe el și pe urmă iar s-a trezit. Ce porcărie! a exclamat prietenul meu indignat și a renunțat la somn, s-a îmbrăcat și a ieșit afară. Măcar la el fusese doar un vis. Dar odată m-am, dus la un spital după un rezultat și l-am găsit pe medic stând
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]
-
vadă și să înțeleagă atâtea, deși nu e și el decât tot un om, care într-o bună zi va intra, mai devreme sau mai târziu, într-o categorie sau alta de pacienți condamnați. "Ce să facă și el! a exclamat. Are bănuieli și crede că o să i le spulber eu. Cum să i le spulber? Parcă dacă îi răspundeam că mergem n-ar fi fost tot un drac?" Și s-a uitat scârbit în zare și abia întru târziu și-
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]
-
însă un portret neștiut de el în câteva capitole și și-a recunoscut numele într-o nuvelă în care apăreau detalii cu totul întîmplătoare legate de persoana lui. A citit-o și el. Asta a fost demult. Cică ar fi exclamat pe ulița satului: ― Când mama dracului m-a văzut pe mine cineva că am belit o iapă? Bă, Stane, cică m-am dus la Văgăuni și i-am dat la un cal cu paru-n cap! Fir-ar al dracului
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]
-
băgă de seamă absența și se duse intrigat și bătu cu bastonul în geamul tânărului. "Ce e cu dumneata? îi strigă de jos. De ce n-ai mai venit pe la mine?" " Am scris un roman", îi răspunse atunci tânărul. "Sfinte Dumnezeule", exclamă Anderson și îi întoarse spatele și pleacă. Îndepărtîndu-se însă se răzgândi. Cum sa piardă un tânăr prieten atât de interesant? "Să vii, îi zise, să-ți dau o recomandare către o editură, dar să nu-mi ceri să ți-l
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]
-
dar nu te-a impresionat deloc suferința ofițerului, care deplângea noile moravuri, când nu mai puteai vedea o condamnare ca lumea, mașina e prost îngrijită, nu i se aduc piese de schimb, nu mai asistă nimeni la execuție. Și când exclama: Ce timpuri, camarade!" Cititorul meu surâde. Parcă i-a plăcut ceva! Da, zice, și cum trebuia să iei călușul în gură și-ți venea să verși și dacă voiai să ridici capul să-l eviți, îți intra un cui în
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]
-
la ea o zi întreagă, încremenit, și nu se mai sătura văzînd-o cum ajunge ea cu botul prin vârfurile copacilor. Lăsîndu-se seara, și-a luat în cele din urmă ochii de la ea și plecând a clătinat din cap și a exclamat: "Asta e ceva care nu există!" UTOPIE MODERNĂ Un cunoscut economist american, domnul Galbraith, propune lumii capitaliste dezvoltate un ritm mai lent de creștere economică, pornind de la ideea că principiul societăților de consum este un principiu artificial, care împiedică pe
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]
-
acapareze atenția cu ideile lui. În pauză i-am luat textul tradus în franțuzește și l-am recitit; era intitulat decis și agresiv (sau așa mi se părea din pricina vocii care încă mă urmărea): Connaissez-vous Günther Grass? M-am trezit exclamînd: "Nu-l cunosc și nici nu vreau să-l cunosc". Am citit totuși textul: era delirant. Ulterior, după lectura romanului, am gândit cu silă: iată ce ne lipsește nouă, scriitorilor români, un doctor Mayer, încăpățînat, îndîrjit, agresiv și entuziast, care
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]
-
rotundă și îi jucau ochii în cap ca și când ar fi fost fascinat de vocea ascuțită și atrăgătoare a acestui om, de siguranța lui, și de felul decis și protector cu care pusese el degetul pe rana care ne durea. ― Cum! exclamă în sfârșit tatăl meu indignat, necăjit arăt eu? Necăjit ești azi și mâine nu mai ești! Ori eu, ce să fac? Adică el se simțea, lovit pentru toată viața și niciodată n-avea să-i mai treacă rana pe care
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]
-
încalț ca să mă duc și eu, dar chiar de-ași fi avut și chiar de m-ași fi dus, credea el, neștiind că de fapt asta era suferința mea ascunsă, nu acolo mi-era mie gândul... Dar unde?... "Cum adică, exclamase el odată uluit, sa faci treizeci de kilometri pe jos, până la Recea, după o carte, domnule?! Dar ce, e aurită? Și să-l fi pus la o treabă mai mică decât asta, ar fi ieșit gălăgie mare..." Făcusem într-adevăr
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]
-
cu riscul de a fi luați în derâdere, batjocoriți sau umiliți... ― Mă rog, zise el atunci în fața tăcerii mele: Eu sper (și ți-o spun asta ca să mă ții minte), că m-ai înțeles!... Că dacă nu m-ai înțeles, exclamă el cu totul detașat de astă dată, o să fie vai de capul tău... Între timp ne apropiasem de gară, dar mai era un ceas până la sosirea trenului. Tata deshămă, dădu cailor să mănânce niște mohor și ieșirăm pe peron. Bani
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]
-
fel de prejudecăți care să-i bareze drumul. Cutare erou al lui Becket e un bătrân sordid sau un vagabond, și nu intră în interesul discuțiilor despre artă opinia celor care când aud de romane cu subiecte din lumea țărănească exclamă: A, iar țărani? De ce iar țărani? întrebăm la rândul nostru. E mai interesant cu cerșetori, idioți, vagabonzi, estropiați sau demenți? Nici asta nu mai e nou după Faulkner și Becket, și la urma urmei după Dostoievski și Gogol, care au
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]
-
fi mai actuală meditația asupra condiției scriitorului decât a omului în general? Pentru că scriitorul folosește cuvântul, care e la îndemîna tuturor, în timp ce bisturiul nu e decât la îndemîna medicului, iar rigla de calcul la aceea a specialistului. Un muncitor poate exclama cu mândrie atunci când condiția lui în profesiune poate fi amenințată: nimeni nu-mi poate lua ciocanul din mînă! în timp ce un scriitor poate el să exclame cu aceeași mândrie că e stăpân pe cuvînt? Nu stăpân absolut, fiindcă nimeni nu e
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]