5,442 matches
-
sunt capabil să-i fac? Ai ajuns în stadiul în care acțiunea de manipulare a spațiului și a corpului tău este guvernată de subconștient. Trebuie să realizezi că este un salt imens! Ai trecut de la manipularea conștientă direct la cea inconștientă. Împăratul... fostul împărat, era capabil să influențeze materia doar prin meditație intensă. Și nici atunci nu putea totdeauna să aibă puteri asupra materiei din jurul său. Este incredibil, Corvium! Să zicem... ce anume s-a întâmplat? Plumbul a trecut prin tine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
un pat din infirmerie zăcea Ana. Așternutul îi era pătat de sânge, dar rănile îi fuseseră deja cusute și îngrijite de Sarah Medico. Părul îi era murdar și fața lividă, iar pe ea avea o expresie senină de împăcare. Era inconștientă. Pieptul i se urca greu când respira și trosnea ușor când cobora. Își încrunta ușor sprâncenele uneori, atunci când în corp i se mai trezea vreo durere ce nu putea fi adormită de morfina la care era cuplată. Când o văzu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
mantiilor din Leverif și o mască de gaz care acoperea fața muribundului. Încă respira... Era atât de sumbră scena! Încă respira nefericitul. Ceața îl măcina și îi rodea carnea de pe el cu nesfârșită răbdare, iar el stătea neputincios, pe jumătate inconștient, pe jumătate înnebunit de durere, dar incapabil să și-o exprime. Zvâcnea patetic și involuntar atunci când Dușmanul îi atingea vreun nerv. Peretele era parțial acoperit de urmele exploziei care s-a auzit mai devreme și pe alături găurit de gloanțele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
un primat al vieții sentimentale“ trebuiau să fie plagiate din volumul lui Underhill, chiar dacă ele pot să existe acolo într-o formă asemănătoare. Sau de ce faptul că Nae Ionescu pomenește „subconștientul“ arată neapărat o dependență de afirmațiile lui Underhill asupra „inconștientului“ (în realitate paginile indicate nu își corespund nici în idei, nici în intenție). Același lucru este valabil pentru „dubla personalitate“, cu atât mai mult cu cât ceea ce spune Nae Ionescu despre aceasta nu e doar diferit, dar mult mai bogat
Apaşul metafizic şi paznicii filozofiei by Liviu Bordaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1356_a_2716]
-
Jean-François Bergier, președintele comisiei independente pentru studierea rolului Elveției în timpul celui de-al Doilea Război Mondial, va stabili „adevărul istoric“ despre secretele bancare, despre refugiații respinși și, mai ales, despre miturile care au circulat sau au fost bine îngropate în inconștientul helvet. 11 iunie 1997 Adevărul meu istoric e că o cunosc pe Dora. Am mai văzut-o cu siguranță undeva, poate în fotografiile mele din copilărie, din cea mai îndepărtată copilărie, aia care nici nu se poate numi așa pentru că
Poveşti cu scriitoare şi copii by Simona Sora () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1782]
-
dă seama, straturile de lalele, agasant de drepte, agasant de egale. Și-ar dori o grădină cu plante Încâlcite, cu straturile pline de frunze de anul trecut, putrezind În pace, la lumină, cu pânze umede de păianjeni și musculițe bâzâind inconștiente deasupra lor. Unde-i această grădină În care ar vrea să zacă pe o pătură, cu ochii Închiși, la soare? În țara care a fost a noastră și nu mai e a nimănui, spune prietenul Cioran. Gata, agasantul stil francez
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
somnifere pe perna mea, a decis că poezioara era un bilet de adio scris înainte de-a încerca să mă sinucid. Și până să-mi dau seama, adică realmente până să-mi dau seama, fiindcă dormeam - ei, dormeam sau eram inconștientă, în funcție de ce versiune a poveștii alegi - Brigit a sunat la Salvare, iar eu am ajuns la spitalul Mount Solomon unde mi s-au făcut spălături stomacale. Chestie extrem de neplăcută. Dar au urmat altele și mai nasoale. Era clar că Brigit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
au născut, în condițiile în care rutina zilnică se modifică drastic și timpul nu mai e același. Nu le-am rugat, simplu, să spună cum au scris, ci am încercat să dezmembrez întrebarea în segmente cât mai concrete. Latura abstractă, inconștientă, interioară era și este parte din formula fiecăreia, manifestându-se, oricum, în scris. Inițial, m-am așteptat ca eseul personal, cu latura lui confesivă, să fie cea mai potrivită formă în care s-ar putea exprima aceste experiențe. În scurt
Poveşti cu scriitoare şi copii by Svetlana Cârstean () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1767]
-
o sete cumplită! spuse Cristi, încercând să-și umezească buzele cu limba. Nu pot să te ajut, dragule. Și mie mi-e sete. Deci, n-a venit nimeni să vadă ce-i cu noi... O fi venit, poate cât eram inconștienți. Asta nu e bine! Înseamnă că nu le pasă. Au alte planuri, mai importante. No, și? Ce-i cu asta? Or veni ei, doar nu ne-or lăsa aici! Pop nu părea îngrijorat, însă Toma era înfricoșat de-a binelea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
ca personajele clasice, ci structuri deschise, care pot fi umplute cu orice, sau nonstructuri”. Ba mai mult, se observă o anumită regresie, involuție a personajului comic caragialean. Pampon și Crăcănel, care la început erau păcăliți „bănuitori”, în final devin păcăliți „inconștienți” și „iremediabili”. Cațavencu apare ca un om al progresului, al marilor afaceri, speculant, șef în același timp de organizație, plin de inițiativă, pentru ca apoi să fie compromis la nivel județean cu o plastografie, devenind din șantajist șantajat, din concurent subaltern
PERSONAJUL COMIC ÎN TEATRUL LUI I. L. CARAGIALE by Aurora Ștefan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/380_a_592]
-
Mița, Crăcănel urmăresc un vinovat închipuit, în timp ce vinovatul adevărat, Nae Girimea, trece pe lângă ei. Dincolo de această viziune, Caragiale pare să nu mai fi descoperit nimic esențial de spus despre lumea vremii sale și a lăsat-o cufundată în veselia sa inconștientă. S-a relevat substratul dramatic al comediilor, căci, dincolo de veselie, contrastul comic denumește o dramă din adâncimea destinului uman, individual, iar „veselia ineptă a personajelor din finalul tuturor celor patru piese comice [...] este semnul exterior al deriziunii absurdului”<footnote I.
PERSONAJUL COMIC ÎN TEATRUL LUI I. L. CARAGIALE by Aurora Ștefan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/380_a_592]
-
fiindcă n-or să plece niciodată. Sunt aici pentru bucuria copiilor. În balconul pe jumătate surpat al casei de vis-à-vis, cea cu Fierărie la parter și barul Côte d’Azur la subsol, un tip cu camera video, cu un aer inconștient de turist occidental, stă cu trupul slăbănog înclinat primejdios spre stradă, pe unde totuși există și tramvaie în circulație. În tramvaiul care nu mai pleacă spre Obor, blocat de cele butaforice, s-au urcat, ca de obicei pe la ultima ușă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
râmâneam de fiecare dată singur. Creața era prea curtată, Nicoleta era prea înaltă iar pe celelalte nu le știam în deajuns ca să am curaj să mă apropii de ele, așa că mă lipeam de perete și priveam cum alții își trăiesc inconștienți fericirea. N-aveam un fizic care să atragă, nici să dansez nu mă prea pricepeam, așa că așteptam ca ritmul să se schimbe, să intru iarăși în cerc și să mă mișc după cum simțeam sunetul că-mi curge prin vene. Câteodată
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
Petruș se plictisea singur, așa că luă urma ceasornicarilor. În imediata apropiere a porții de la intrarea în școală, se încinsese o bătaie în toată regula între țiganii autohtoni și câțiva puști din internat. Lângă un gard, cu capul spart, zăcea paznicul inconștient. Era un om în pragul pensionării, nepregătit pentru astfel de situații, un om blând, care te ducea cu gândul la bunici. Un tip blond, îmbrăcat în haine de piele întoarsă de culoare maronie, era cel mai violent. Lovea și fete
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
mai bune dansatoare pe care le-am văzut. Întotdeauna te-am plăcut și aș fi onorată să te am În acest spectacol. Dar părinții tăi nu au exagerat, ci mi-au transmis exact ce au spus doctorii. Nu putem fi inconștienți. Nu pot fi responsabilă dacă pățești ceva. ― Îmi asum riscul! ― Dar eu nu! Și În plus, chiar dacă ai putea dansa, nu ai apucat să-mi arăți niciodată finalul. Nici măcar nu știu dacă mai ții minte pașii. ― Finalul? Ah... Îmi aminteam
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
acest caz impulsul ar fi fost sugrumat, anulat de tendințele bune ale eului. ― În definitiv, am destul timp să hotărăsc ce-mi rămâne de făcut. Gândeam fără gânduri, sau mai precis în absența conștiinței. Situația era desigur cântărită în străfundurile inconștientului, care lucra febril fără să-mi comunice deciziunile. (Și acest lucru aveam să-l verific mult mai tîrziu.) Deocamdată în conștiința mea domnea pustiul, acalmia, haosul ― ca după o catastrofă. Cum stăteam așa plecat, am prins de veste că și
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
striga, sus și tare: ― Asta-i o ciudățenie, dacă nu nebunie curată! Într-adevăr, chiar mie pe atunci mi se părea așa. Acum însă îmi dau seama că era o faptă logică, normală, pe linia firii mele, născută în subteranele inconștientului care urmărea un scop cu adevărat diabolic. (Despre restul și urmările lui voi pomeni la timp.) Peste câteva zile, am trimis Alexei actul de proprietate, așa cum fusese vorba. Săptămâni întregi, Mihaela nu vru să audă de dania aceea. Ținea morțiș
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
ademenește să înfrunt verdictul, nici o dorință, nici un țel, nici o ambiție. Nimic. Totul în mine e orânduit pentru moarte și această orânduire se dovedește atât de trainic sudată, încît toate puterile lumii nu s-ar încumeta s-o zdruncine. E opera inconștientului, care mi-a pregătit eșafodul, în tăcere, vreme îndelungată. Nu știu dacă a fost o conspirație care se temea să țină piept, pe față, bucuriei mele de a trăi. Cred că nu. Inconștientul lucrează după legi imuabile, având rădăcini adânc
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
ar încumeta s-o zdruncine. E opera inconștientului, care mi-a pregătit eșafodul, în tăcere, vreme îndelungată. Nu știu dacă a fost o conspirație care se temea să țină piept, pe față, bucuriei mele de a trăi. Cred că nu. Inconștientul lucrează după legi imuabile, având rădăcini adânc înfipte în viață și aș greși atribuindu-i un rol de călău. Ceea ce știu însă, cu toată luciditatea, e că inteligența mea a dat un greș formidabil. Credeam că știe să-mi arate
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
adică de unul singur împotriva tuturor, fără aliați, fără spate acoperit, pe un ocean de vrăjmași? Era de ajuns o singură înfrîngere, ca toate biruințele dobândite anterior să se ducă pe copcă. Și chiar așa s-a întîmplat. Nici vorbă, inconștientul îmi îndemna pașii pe pământ solid, îmi sugera gânduri sănătoase și mă ocrotea de acolo din postul lui invizibil de comandă. Așadar, sugrumarea înainte de vreme a iubirilor mele se dovedea a fi un imperativ organic, care ținea de înțelepciune și
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
celelalte era perfect îndreptățită, pe linie caracterologică. Numai că de rândul acesta se întîmplă ceva neașteptat, care frânse echilibrul. Gândul despărțirii se născu prea târziu, când eram deja iremediabil subjugat de farmecul ei. Fusese o coaliție a simțurilor care adormiseră inconștientul pururea de veghe? Sau el însuși pierduse măsura î Nu știu. Adevărul e că pentru întîia oară pasiunea birui rațiunea, iar eu n-am mai găsit putere de a rezista până la urmă rupturii. (Mai cu seamă că Mihaela nu-mi
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
aș fi fost un criminal de rând. Dar, nu! Pedeapsa asta dac-o aplicam era prea ușoară, gândeam, în raport cu vina ei; Mihaela n-ar fi suferit decât o clipă, murind în mâna mea. Atât, o singură clipă de suferință fizică! Inconștientul meu voia o pedeapsă mult mai grea: să moară prin ea însăși, de o moarte totală, întîi a sufletului și pe urmă a trupului. Iar pe de altă parte conștiința mă îndemna să fac totul ca Mihaela să regrete că
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
regrete că a trebuit să se despartă de mine, dîndu-mi în felul acesta satisfacțiile de care aveam atâta nevoie. Așadar, luptam pe două planuri: pe planul conștient, căutând să întrețin Mihaelei regretul de a mă fi pierdut, și pe planul inconștient, urzind un vast complot care avea drept scop suprimarea ei. Cea dintâi faptă a fost dania casei (dacă ar fi bănuit scopul perfid al acestui mărinimos gest, cu câtă spaimă trebuia să-l fi respins!). Cum era însă cu putință
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
anulam dintr-odată, brutal, necruțător. Îmi scria că aș fi putut să mă însor cu toate femeile de pe pământ, afară de Cecilia: Avea dreptate! Căsătoria asta fusese pentru Mihaela lovitura de grație. Cui i-ar fi trecut prin minte așa ceva? Dar inconștientul meu calculase cu precizie teribila lovitură, situînd-o într-adins la urmă, încredințat de consecința ei catastrofală. Acum stau și mă întreb: cum a fost cu putință să-mi retez creanga de sub mine fără a avea în vedere urmările la care
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
urmările la care mă expuneam? Pentru că repet, n-am avut absolut deloc conștiința catastrofei care mă aștepta sau pe care, mai bine-zis, mi-o pregăteam singur, pe îndelete. Ei, bine, toate au fost posibile datorită acelei acțiuni de minare a inconștientului. Fiecare faptă a răzbunării mele, luată în parte, avea o anumită semnificație și un anumit scop; aceleași fapte însă, considerate în total, prezentau noi semnificații, duceau la un scop pe de-a întregul opus celui conștient. E ceea ce se întîmplă
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]