7,774 matches
-
Evangheliei în sumbrul veac XX, curajul nu și-a căpătat valoarea dintr-un calcul. Nu eventualele urmări ale unei fapte îndrăznețe ar trebui să ne dăruiască temeritate. Valoarea curajului vine din patosul pur al mărturisirii. Creștinismul tolerează fatalismul falsei înțelepciuni. Mărturisirea nu poate fi înecată în retorica proletară a întrebării: „La ce bun?” Pentru ea însăși, spovedania își merită prețul. Tineretul ortodoxtc "Tineretul ortodox" Ia aminte la citit, la îndemnat, la învățătură. I Timotei 4, 12 Absența reperelortc "Absența reperelor" În
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
vie și bimilenară este infinit mai bogată decât tirania modelor din muzica rock sau pop de duzină? Ce altă terapie ar putea oferi Biserica patologiilor psihice contemporane dacă nu viața comunitar-agapică, organizată cu sobrietate, bucurie și seninătate în jurul Sfintei Liturghii? Mărturisirea în „vremuri sărace”tc "Mărturisirea în „vremuri sărace”" „Stăruiți în rugăciune, priveghind în ea cu mulțumire” (Coloseni 4, 2). Desigur, pentru a redescoperi deopotrivă echilibrul și radicalitatea ortodoxiei Părinților, ar fi fost nevoie de implicarea deschisă și părintească a ierarhilor
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
mai bogată decât tirania modelor din muzica rock sau pop de duzină? Ce altă terapie ar putea oferi Biserica patologiilor psihice contemporane dacă nu viața comunitar-agapică, organizată cu sobrietate, bucurie și seninătate în jurul Sfintei Liturghii? Mărturisirea în „vremuri sărace”tc "Mărturisirea în „vremuri sărace”" „Stăruiți în rugăciune, priveghind în ea cu mulțumire” (Coloseni 4, 2). Desigur, pentru a redescoperi deopotrivă echilibrul și radicalitatea ortodoxiei Părinților, ar fi fost nevoie de implicarea deschisă și părintească a ierarhilor în activitățile germinale ale ASCOR
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
formală a majorității țiganilor din România la ortodoxie. Nimeni n-ar mai putea să mizeze, în zilele noastre, pe conservarea cutumei, adică pe litera legii. Nu asistența pasivă și nedumerită la slujbele Bisericii articulează trupul mistic al lui Hristos, nici o mărturisire toantă a Crezului nicean. Dacă ortodoxia este radicală și paradoxală, atunci slujitorii Bisericii ar trebui să se preocupe de cultivarea rădăcinilor și contrarierea prejudecăților. Fără să fie aduși la izvoarele sfințeniei, nici românii, nici țiganii nu vor putea recunoaște validitatea
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
de transformare personală nu poate avea loc decât în contextul unei interpretări existențiale a vocației teologice. De la politica informării exterioare trebuie să ajungem la asceza formării lăuntrice. Numai părăsind mentalitatea de propagandist religios, tânărul creștin va dobândi harul adevărat al mărturisirii. Din nefericire, de cele mai multe ori acest proiect de tranziție nu reușește. Mulți dintre cei care ar trebui să lumineze ca niște icoane ale Înțelepciunii ajung să fie, pentru cei din lume și din Biserică, deopotrivă, pricini de sminteală. Din păcate
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
stringentă. Teologia este o artă a conversației pe verticala dumnezeirii și orizontala lumii. Un curs de propedeutică pentru studenții din anul I s-ar impune tocmai în sensul reabilitării acestei vocații dialogice a teologiei. Teologia este un act neîntrerupt de mărturisire a revelației lui Dumnezeu prin conversația cu Scripturile, cu tradiția Bisericii și cu toate culturile religioase ori atee care refuză - tacit sau explicit - Vestea cea Bună. Școlile de preoți trebuie să restituie acest caracter receptiv și totodată profetic al teologiei
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
cusur, la cursul de etică și bioetică creștină 4. Câteva seminarii ar trebui acordate delicatei probleme a sexualității și a vieții conjugale, care se cuvine tratată fără pudibonderii fariseice 5. Pentru că adăparea la surse este condiția sine qua non a mărturisirii ortodoxe, predarea limbilor clasice studenților de la Teologie ar trebui luată mult mai în serios. Latina și greaca, dacă nu și ebraica, s-ar cere predate în primii doi ani într-un regim intensiv (patru zile pe săptămână, cu două ore
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
erau, desigur, creștini înzestrați cu o charismă specială, pricepuți arendași ai memoriei lui Israel, dar și neguțători gata să comunice cu slujitorii unui „Dumnezeu necunoscut”. Pentru candidații la botez ai Bisericii primare, un riguros parcurs catehetic era la fel de important precum mărturisirea păcatelor înaintea Sfintei Împărtășanii. Volumul și densitatea învățăturilor creștine cereau însă o lungă perioadă de familiarizare cu tradiția. Cum Evanghelia punea în discuție premisele politice, etice și metafizice ale Antichității, renașterea „din apă și din Duh” angaja, din partea învățătorilor Bisericii
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
escamotează confruntarea cu poverile trecutului. În ambele situații, avocații apărării refuză dezbaterea „la vedere” și judecata transparentă a capetelor de acuzare. Rabatul de la principii, tergiversările alunecoase, penibilele autovictimizări, baricadarea sub regula excepției, discuțiile pe procedură - totul ne este servit, în afară de mărturisirea adevărului și pledoaria deschisă pentru dreptate. Miniștrii minoritari suspectați de corupție și înaltul cler ortodox acuzat de colaboraționism cu fosta Securitate tolerează cu egală bucurie amestecul de ipocrizie avocățească, minciună comunistă și regresie levantină. Așa se face că studierea detaliilor
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
minciună comunistă și regresie levantină. Așa se face că studierea detaliilor pare indezirabilă, vocea presei libere le repugnă, iar culpa colectivă impune rapid sentimentul fraternității. Împăcarea cu satrapii este proclamată înaintea spovedaniei durerii. Pentru că liderii morali ai suflării creștinești refuză mărturisirea, rănile de pe memoria noastră națională încă sângerează. Oricât de abuziv, agravant și iresponsabil, comportamentul guvernanților poate fi explicat prin apelul la năravurile tranziției. Mult mai greu poți pricepe refuzul dialogului public în cazul atâtor episcopi chemați să slujească Evanghelia. Graba
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
a termenilor, în zorii unui dincolo de bine și de rău, făta apoi acceptul. Odiseea pârei putea începe, sincopată fiind numai de remușcările neputinței. Fără această înțelegere a gradațiilor sufletești care precedă prăbușirea interioară nu putem explica nici fenomenul corelativ al mărturisirii întârziate. Transformarea unui om liber într-un turnător supus, incapabil de revoltă ori zvâcniri de luciditate, cere totuși timp. La fel, despovărarea unei conștiințe maculate de amintirea duplicității nu se produce automat, așa cum împăcarea și ușurarea care îi urmează nu
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
propriul trecut avea nevoie de modele. Dacă Biserica Ortodoxă a fost, măcar pentru o vreme, inamicul direct al bolșevismului, atunci respectul pentru martirii din închisori cerea distanțarea față de miasmele delațiunii. Mulți au așteptat - poate „stând strâmb și judecând drept” - ca mărturisirea publică a vechilor culpe să apară într-un mediu care aprofundează zilnic taina pocăinței și misterul iertării. În fața acestor așteptări, decepțiile au fost legiune. Riscul ipocrizieitc "Riscul ipocriziei" În același timp, discursul purgativ al societății civile s-a dovedit adesea
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
în puterea de oțel a comunismului - sentimentul copleșitor împărtășit de fiecare turnător că viața nu merită „risipită” într-o luptă cu un sistem sortit unei veșnicii istorice. Alta a fost, desigur, convingerea monahului Nicolae Steinhardt sau a cardinalului Karol Wojtyla. Mărturisirea publicătc "Mărturisirea publică" Prin urmare: nu societatea civilă, ci în primul rând Scriptura și exigența vieții creștine cer o mărturisire a răului produs de instituția Securității. Incapacitatea de a sesiza această perversiune de maximă adâncime a comunismului ține, în bună
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
de oțel a comunismului - sentimentul copleșitor împărtășit de fiecare turnător că viața nu merită „risipită” într-o luptă cu un sistem sortit unei veșnicii istorice. Alta a fost, desigur, convingerea monahului Nicolae Steinhardt sau a cardinalului Karol Wojtyla. Mărturisirea publicătc "Mărturisirea publică" Prin urmare: nu societatea civilă, ci în primul rând Scriptura și exigența vieții creștine cer o mărturisire a răului produs de instituția Securității. Incapacitatea de a sesiza această perversiune de maximă adâncime a comunismului ține, în bună măsură, de
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
cu un sistem sortit unei veșnicii istorice. Alta a fost, desigur, convingerea monahului Nicolae Steinhardt sau a cardinalului Karol Wojtyla. Mărturisirea publicătc "Mărturisirea publică" Prin urmare: nu societatea civilă, ci în primul rând Scriptura și exigența vieții creștine cer o mărturisire a răului produs de instituția Securității. Incapacitatea de a sesiza această perversiune de maximă adâncime a comunismului ține, în bună măsură, de eșecul conștiinței profetice a Bisericii în modernitate 1. Alianțele bizantine dintre religie și stat - atât de specifice lumii
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
ierarhii depun contestații, refuză confruntarea deschisă, se bâlbâie lamentabil și amestecă sistematic planurile. Unul dintre artificiile silogistice cel mai frecvent invocate de acuzați este apelul la efectele vindecătoare ale sacramentului „spovedaniei”. Se uită desigur faptul că Biserica timpurie a cunoscut mărturisirea publică („în adunare”, Didahia 4, 14) și că, dintotdeauna, „pricinile de sminteală” au fost mai aspru cântărite decât păcatele comise în sfera strict privată. Datorită dimensiunii publice de care se bucură episcopii ortodocși în România - prin statutul obiectiv, dar și
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
auster, chiar dacă nu poate fi transpus caligrafic. Memorialul lui Pascal nu a fost în primul rând o reușită literară. În ceasul revelației, geniul de la Port-Royal a reținut „Numele cel mai presus de orice nume”, imaginea duhovnicului și arzătoarea dorință de mărturisire. Mai bine decât oricare modern european, fericitul Blaise știa leacul pentru oroarea de vid a naturii noastre. Topologia centrului și avatarurile scriituriitc "Topologia centrului și avatarurile scriiturii" Omul, această ființă prin firea lucrurilor excentrică. Mihai Șora Scriitura: între formă și
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
stilistice. Eseul devine, treptat, un satelit al subiectivității, și nu mediul unei dezbateri de interes comun. Printr-o mulțime de trucuri literare, scriitorii au ajuns să transforme eseul într-un vas de acumulare a propriilor idiosincrazii. Apariția psihanalizei și secularizarea mărturisirii, cândva un act sacramental, au produs retorica degradată a sinelui nelărgit, așa cum apariția oglinzii în epoca lui Van Eyck sau Dürer a stimulat autoportretul și semnătura. Speculația devine un mod de a te privi în oglindă. Îndoiala programatică a eseistului
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
căderii. Ieșirea de sub blestem nu poate avea loc printr-un subit decret de reconciliere, fără un prealabil recurs la memorie. Lipsită de convulsiile exorcizării, iertarea este grabnică, inutilă sau chiar redundantă. Drumul spre libertate cunoaște numai rigorile aspre ale confesiunii. Mărturisirea adevărului este pragul recunoașterii unui viitor. Atunci, „obsedantele decenii” ale socialismului vor apune în cronica unui secol greu și întunecat ca burta unui chit. Vom fi oare, precum Iona din cetatea Ninive, scoși la bine-temperata lumină a zilei? O lume
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
enormă risipă de materiale, energie și suferință, având ca principiu de funcționare nu eficiența, ci mobilizarea” (p. 430). Am citit într-o noapte o carte totodată extraordinară și modestă, în care autorii nu-și iau decât sarcina rememorării și a mărturisirii. Fără acest efort hermeneutic de înțelegere a trecutului recent, orice proiect de solidaritate politică și comunitară este condamnat ab ovo usque ad mala. Puterea credinței și arta speranței. Vocația teologiei politice în mileniul treitc "Puterea credinței și arta speranței. Vocația
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
vom găsi pacea care „covârșește toată mintea”, lăsând sufletul să adaste într-o „margine de tăcere” (Vladimir Lossky)? Acolo, „exigente și vertiginos atemporale, teologia și propensiunea mistică” se vor dovedi drumuri către adevărata și singura noastră cetate: Ierusalimul ceresc. Asceza mărturisirii creștine. Scrisoare către un prieten de departetc "Asceza mărturisirii creștine. Scrisoare către un prieten de departe" Poate că, în afara conversației libere, nu există pentru confesiuni o gazdă mai bună decât epistolarul. În scrisori se dezlănțuie cu ușurință și în abundență
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
să adaste într-o „margine de tăcere” (Vladimir Lossky)? Acolo, „exigente și vertiginos atemporale, teologia și propensiunea mistică” se vor dovedi drumuri către adevărata și singura noastră cetate: Ierusalimul ceresc. Asceza mărturisirii creștine. Scrisoare către un prieten de departetc "Asceza mărturisirii creștine. Scrisoare către un prieten de departe" Poate că, în afara conversației libere, nu există pentru confesiuni o gazdă mai bună decât epistolarul. În scrisori se dezlănțuie cu ușurință și în abundență întrebări imprudente, neliniști sacre și dragostea îndrăzneață de adevăr
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
Rândurile de mai jos fac parte dintr-un schimb de impresii cu un prieten român, fost profesor la o prestigioasă universitate franceză, actualmente reîntors în țară. Epistolarul nostru electronic discuta „peste mânecă” (adică între Paris și Londra) locul și sensul mărturisirii creștine la începutul de veac XXI. Scrisoarea de față - ușor remaniată - este un răspuns dat unei cordiale provocări, chestionând locul „cărturarilor” în Biserică. După ce am convenit, ulterior, că subiectul dezbaterii noastre poate fi de interes și pentru alți cititori, textul
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
Cărturarii ar putea fi ambasadorii Bisericii în lume, călătorind mereu între tărâmul eclezial și hotarele culturii înstrăinate de Dumnezeu. În miezul veștii lor bune se ascunde nu o ideologie, ci invitația la bachetul Cuvântului veșnic, adică la viața în Hristos. Mărturisirea apostolilor, profeților și cărturarilor rămâne astfel conformă cu exigențele simple ale trăirii în legea Domnului. Firește, toate acestea se realizează în trepte, cu măsuri ajustate și priorități diferite, însă mereu cu aspirația către desăvârșire. Aș fi aderat la tot ce
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
să căutăm penumbra? Când pornografia infectează scenele de teatru, atunci inteligența creștină să-și ia concediu de odihnă? Să recunoaștem că Levantul fanariot și experimentul comunist ne-au dat ca moștenire o Biserică aproape decerebrată. În epocile de libertate, exercițiul mărturisirii a fost practicat fie ex cathedra, în spațiul strâmt al seminarilor, fie în Areopag. La noi, „republica literelor” a ignorat soporific vocația mediatoare a teologiei. Câți dintre intelectuali au recunoscut statura apostolică a unui Kierkegaard sau eroismul sacru al unui
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]