4,904 matches
-
împiedicat să n-o iau razna. Când nu puteam să dorm, din cauza nervilor, nu se culca nici ea. Din fericire, se părea că ea depășise faza în care-și ieșea din sărite din orice. Ceea ce era perfect, fiindcă în camera micuță pe care o împărțeam n-ar fi fost loc de două nebune. Eram mult mai furioasă pe Luke decât pe Brigit. Dar eram și foarte confuză. Cât locuisem în New York, Luke fusese foarte afectuos și tandru cu mine. Pur și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
era drăguță, dar și pentru că, desigur, speram să-mi paseze ceva droguri după care tânjeam grozav. Ne-am îmbrățișat cu căldură, apoi Anna a călcat pe tivul de la fustă și s-a împiedicat. Cu toate că semăna foarte bine cu Helen, era micuță, avea ochii verzi și un păr lung și negru, Anna nu era la fel de sigură pe ea ca Helen. Tot timpul se împiedica de ceva, cădea și se lovea de lucruri. Era posibil ca vasta cantitate de droguri recreaționale pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
fost el de acord. Avem voie atâta timp cât nici unul dintre noi nu vomită imediat după ce-a mâncat, nu comandă cinci feluri de desert și nu are alte comportamente aberante. Unde mergem? am întrebat eu. Eram mulțumită. îmi imaginam un bistrou micuț și romantic, cu o lumină obscură. Chipurile noastre apropiate în lumina lumânărilor. Discutând până la ore mici. Patronul grăsuț ne zâmbește cu afecțiune în timp ce toate celelalte scaune sunt urcate pe mese. Eu și Chris continuăm să discutăm înfometați, fără să sesizăm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
să predea salariul în fiecare vineri seara și să ceară voie să se ducă la bar să bea câteva beri cu băieții. Iar mama era o habotnică care avea lumânărele roșii aprinse la icoana Sfintei Fecioare în fiecare dintre camerele micuțe, mucegăite, pline de șoapte și dantele. Din fericire, ancestralul cămin al familiei Hutchinson nu semăna deloc cu ceea ce-mi închipuisem eu. Demonstra o serie de influențe suburbane. Peste tot vedeai extensii ale camerelor sau alte transformări, aveau terase acoperite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
ei. Mă simțeam puternică. Stăteam singură, pe propriile mele picioare, fără atele sau cârje. 71tc "71" A venit primăvara. Mi-am găsit un serviciu. Nu era vorba decât de un post de cameristă, cu jumătate de normă, la un hotel micuț din zonă. Banii erau așa de puțini încât probabil că mi-ar fi fost mai bine dacă i-aș fi plătit eu pe ei. Dar eram încântată de mine. Mă mândream cu faptul că ajungeam la lucru la timp, că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
de-a dreptul torențial iar ștergătoarele abia mai făceau față șuvoaielor de apă ce cădeau de sus. Alaltăieri seară, se juca cu juniorul în camera sa. Împreună cu soția îi făcuseră băița de seară acestuia și acum Ileana îi pregătea masa micuțului. Așezat pe pat, puștiul gângurea vesel, dând din piciorușele dolofane. Cristi îl mângâia pe cap și agita o jucărie albastră în fața acestuia. Granulele minuscule din interiorul sferei din plastic zornăiau, iar copilul încerca s-o prindă. Se distra nevoie mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
că ce e mai bun, de la mine a luat! O cunoscuse pe soția lui cu trei ani în urmă, într-un concediu pe care-l petrecuse la capătul celălalt al țării, undeva aproape de Deva. Baia de Sus, așa se numea micuțul orășel de munte unde se dusese ca să se refacă după un accident pe care îl suferise în activitatea lui de polițist. Stătuse în gazdă în casa tatălui ei, șeful secției de poliție de acolo. O plăcuse și o ceruse de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
Sus. Doamna Maria se oferise să mai rămână ca s-o ajute pe fiică-sa dar Ileana o refuzase cu delicatețe, spunându-i că nu-i nevoie. Voia să rămână singură cu soțul ei și să se ocupe de creșterea micuțului Mihăiță. Timpul începuse să se scurgă într-o rutină zilnică. Serviciu, casă și iarăși serviciu. Cristian se străduia să o ajute pe Ileana cât mai mult. Odată sosit de la muncă prelua el grija copilului, lăsând-o pe soția lui să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
să-l bage în seamă. Știa cine e la capătul firului, putea să jure că soacră-sa sună din nou ca să vadă ce mai fac. Probabil că Ileana ridicase deja receptorul pentru că zgomotul strident încetă imediat. Asta însemna că masa micuțului va mai întârzia cel puțin un sfert de oră, cam atât dura convorbirea de seară. Se ridică mirat într-un cot când, după câteva momente Ileana intră în cameră. Închise ușa după ea și se rezemă cu spatele de aceasta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
se orienteze. Se afla singur într-o rezervă cu două paturi. Mirosea slab a antiseptice și era liniște. Apoi ușa se deschise și intră asistenta. Era o femeie mărunțică, îmbrăcată într-un halat verde, cu părul prins sub o bonetă micuță de aceeași culoare. Lăsă căruciorul cu medicamente lângă pat și se apropie de el. V-ați trezit! constată ea. Încercați să stați liniștit deocam dată. Vreau să vă iau temperatura, după care îl chem pe domnul doctor. După ce privise termometrul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
urmă am priceput. Câteva clipe Cristi rămase fără replică, uimit de concluzia chelnerului. Incredibil ce raționament fusese în stare acesta să facă. Din moment ce nu venise în control, dar locuia totuși la comandant acasă, care putea fi motivul sosirii sale în micuța localitate de munte? Doar nu venise degeaba. Nu mai rămânea decât fata lui Pop. Foarte simplu și pragmatic, clar ca bună ziua. Ce mai conta că el chiar era în concediu? Sau, mă rog, o fi în concediu pentru că altfel nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
piept, dar trebuie să știți că aici m-am născut, aici am copilărit și, în perioada în care am fost plecată la studii, mi-a fost dor de locurile astea. Nu vreau să plec de aici, chiar dacă este o localitate micuță și cu un viitor destul de incert. Sunt atașată de orășelul acesta, chiar îl iubesc. Îmi plac oamenii de aici, îmi plac locurile din împrejurimi și nici nu-mi trece prin minte să plec vreodată în altă parte. Toma se răsucise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
care și-i doreau romanii când au cucerit Dacia și aurul lor îl râvneau. Unii dintre localnici aveau mina chiar în spatele casei. Ieșeau din bătătură și intrau în galerie. Bunicul meu a avut și el o baie de aur. Una micuță dar suficient de bogată ca să-i asigure un trai îmbelșugat lui și familiei sale. Cei care nu aveau mina lor, spălau nisipul din pâraiele din pădure și strângeau destul cât să-și ducă zilele. După război, lucrurile nu au mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
în genunchi și începu să pipăie cu palmele patul de frunze umede de pe jos, încercând să se întoarcă pe același drum. În tot acest timp îl chema fără încetare pe nume, rostind cuvinte de alint. Spera să dea de trupul micuțului și căutarea lui să ajungă la bun sfârșit. Ploaia măruntă continua să cadă fără încetare. Era deja ud până la piele, șiroaie de apă i se scurgeau pe spinare. Ceața se întinsese deja ca un covor subțire peste tot în jur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
mâna întinsă de inspector. Îl conduse prin tinda întunecoasă până în încăperea unde fuseseră cu o zi în urmă. Aici, îi arătă lavița de lângă perete, făcân du-i semn să ia loc. Fără să mai aștepte, Calistrat se așeză lângă fereastra micuță, prin care lumina soarelui abia reușea să se strecoa re înăuntru. Ai apucat să te odihnești? întrebă Moș Calistrat. Nu-i nici o problemă, spuse Cristian, sunt obișnuit cu nopțile nedormite. Dar, da, am dormit câteva ceasuri, adăugă el văzând privirea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
parte și se ridicase în capul oaselor rămânând așezat la marginea patului. Piciorușele lui goale, nici măcar nu atingeau podeaua. Era îmbrăcat cu o pijama de mătase stacojie, mult mai mare decât măsura lui, ale cărei mâneci lungi îi acopereau mâinile micuțe. Pe cap purta o scufie de aceeași culoare, ce îi cădea mereu peste frunte, până la rădăcina nasului. Uriașul Godunov privea pieziș pe lângă el, ca să nu înceapă să zâmbească. Gândul îi fugea la eroul lui Disney, din desenul animat Alba ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
să se pună în mișcare. Mai avea de rezolvat două chestiuni sensibile, după ce reușea să prindă bestia în capcană. Prima, și cea mai dificilă, o reprezenta Vlad Mihailovici, iar a doua, comandantul poliției din Baia de Sus. Intenționa să părăsească micuța localitate de munte cât mai repede, dacă se putea, chiar înainte de amiaza zilei următoare. Nici unul dintre cei doi nu trebuia să mai fie în viață după plecarea lui. Mai avea o mulțime de treabă de făcut și totul cu maximă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
Când vremea era frumoasă, urca și aici. Rămânea ceva timp, la umbră, meditând în liniște. Nu mai plecase niciodată din Baia de Sus. După ce Vlad și Boris, împreună cu acoliții lor, fuseseră arestați și trimiși la închi soare, se stabilise în micuțul orășel alături de familia Ilenei. Nici ea și nici socrii nu se arătaseră mirați. Dimpotrivă, cu toții se bucuraseră de hotărârea lui. Cumpărase tot Muntele Rău. Aurul pe care i-l lăsase Moș Calistrat îi fusese de ajuns, ba îi mai și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
de aspect feminin, umblând la miezul nopții pe coame de dealuri, considerată curent un duh nefast multiplicabil". Dan Tomorug își construiește edificiul epic pe acest raport tensional între un "decor" realist, cu repere foarte precise Baia de Sus e un "micuț orășel de munte, undeva, aproape de Deva", la 770 de kilometri de Iași -, un peisaj social cunoscut (o zonă cu mineri șomeri din cauza minelor închise după 1990 și cu polițiști care stau mereu sub zodia logicii și rațiunii) și o realitate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
ceva. M-a condus Într-o parte a orașului pe care nu o cunoșteam. Aveam totuși Încredere În el, așa că l-am urmat mai departe. ― Am ajuns, mi-a spus după puțin timp și m-am trezit În fața unei cafenele micuțe. L-am urmat Înăuntru. Am simțit dinainte să intru mirosul puternic din interior. Era o aromă dulceagă, prea puternică. Am pășit pragul și am observat cu groază că la mese erau numai cupluri, iar pe peretele din față scria cu
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
tău. ― Vom vedea, am spus, deja cuprinsă de curiozitate. E departe? Maria se Întoarse către mine. Nu o mai văzusem niciodată zâmbind cât zâmbise În ziua aceea. ― E chiar În fața ta. Într-adevăr, la capătul aleii am distins o terasă micuță, mărginită de doi castani imenși. Mă Întrebam de ce nu mai auzisem de locul acela, care arăta atât de Îmbietor. ― Îmi place, am recunoscut când am intrat. Înăuntru era un spațiu micuț, dar foarte bine organizat, Într-un decor vintage de
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
Într-adevăr, la capătul aleii am distins o terasă micuță, mărginită de doi castani imenși. Mă Întrebam de ce nu mai auzisem de locul acela, care arăta atât de Îmbietor. ― Îmi place, am recunoscut când am intrat. Înăuntru era un spațiu micuț, dar foarte bine organizat, Într-un decor vintage de care m-am Îndrăgostit pe loc. Pe unul din pereți scria cu litere maronii „ Cafeneaua viselor” și totul era Încadrat Într-o ramă de tablou. Nu știu de ce, dar numele mi
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
vreo patru cărți. Îmi săriseră În ochi titluri de cărți vechi precum Mic dejun la Tiffany, Vă place Brahms sau Mândrie și prejudecată, dar desigur le citisem deja pe toate. M-am uitat la cea de a patra carte. Era micuță, cu colțuri ușor Îndoite și cu un aspect foarte vechi, de parcă ar fi fost de la anticariat. Se intitula Poveste de iubire și la câte pagini avea cu siguranță o puteam citi În câteva ore. Am deschis prima pagină, care În
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
cocoța pe ele. Mi-am amintit de toate perechile minunate de cizme și pantofi care fuseseră exilate În debara. Era nedrept! Mi-am dat pe spate părul lung și ondulat și, luându-mi un zâmbet Încrezător, am intrat În cafeneaua micuță. Nu a fost nevoie să-l caut cu privirea. Mi-a sărit În ochi din prima, stând singur la masă și uitându-se În gol. Arăta la fel de bine cum Îmi aminteam, la fel de Înalt, la fel de chipeș. Imediat cum mă văzu afișă
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
văd niciodată apoi, însă și azi mai aud ceasul cu cuc din camera cu naftalină, picurând secundele și hrănind mucegaiul verzui de pe pereți. Primul pătuț l-am avut în valiza de promoție a tatei, neștiind că astfel va marca destinul micuței lui, care va călători până la capătul lumii și înapoi, la alt capăt al lumii, și iar înapoi... Din nou la drum și iarăși înapoi, împlinind cercul acela al vieții de care avea să afle mult mai târziu, când îi vor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]