7,819 matches
-
în clasa întâia primară a părut să licărească în el ceva, căci m-a întrebat brusc: „Ce s-a ales de Léb?“ Așa cum ani de zile uitasem de Țuțea, uitasem și de fostul meu coleg de clasă de atunci, Léb, singurul de altminteri dintre ei cu care am întreținut oarecari legături de amiciție, băiat de croitor și grozav la matematică (era și premiantul clasei) - înghițea și scuipa cifre cum alții beau apă sau emit salivă -, impresionându-l după cum se vede pe
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
a răsfoit-o, că e imorală. Degeaba l-am rugat pe tata să intervină spre a o redobândi; el era pururea de partea profesorilor: „Ai greșit tu desigur cu altceva, de ți-a luat cartea.“ Dacă se întâmpla să fiu singurul în clasă care ridica cele două degete la o problemă greu de rezolvat, moș Litan mă apostrofa: „Lasă mâna jos, că tu ești prost.“ Lacrimile din belșug vărsate acasă, relatând ofensa și nedreptatea, n-aveau nici un rezultat. Când ne scotea
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
în minte rugăciunile seara și dimineața, m-au ispitit însă, încă spre sfârșitul adolescenței, când i-am descoperit, misticii catolici, nu pentru ceea ce apare misterios în practica lor, ci pentru setea lor de absolut. Domeniul lor îl socotesc și astăzi singurul în stare a o satisface: arta, erosul lumesc ne întâmpină doar, pe calea spre împlinire. Societățile secrete (în biblioteca părintească se găsea și opul Les Sociétés secrètes du mystère, în Editura Payot) m-au interesat întotdeauna numai pe linia magiei
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
și atâția alții care totuși se amestecau pentru mine cu adorația încă totală pentru simfoniile lui Beethoven, dar și cu interesul față de Rogalski, Nona Ottescu, Jora, Paul Constantinescu, parizienii Stan Golestan și Marcel Mihalovici (dintre toți românii înșirați mai sus, singurul care mă mai incită). Mă interesa școala românească de muzică tot așa cum mă interesa noua pictură românească, de la Tonitza la Petrașcu, de la Ghiață la Pallady: un optimism românesc îmi străbătea ființa. La Cluj, tata a început să achiziționeze albume de
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
și importanța lui. El rămâne cu impresia tulburătoare a inefabilului unor pagini despre timpul și evenimentele de altădată, despre frumusețea și gingășia limbii, a vieții, a moralei. Ne mirăm și acum, după atâtea secole, de influența cuvântului scris și rostit, singurul în stare să ofere imaginea lumii de ieri pentru a putea întrezări imaginea celei de mâine. ÎNTRE ZIDURILE ISTORICE ALE GALATEI Spre seară, soarele împarte cu dărnicie încă lumina blândă de început de toamnă, aureolând zidurile istorice ale Galatei. La
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
continuarea negocierilor în formatul "5+2". Astfel, în declarația interpretativă a șefului delegației U.E. la Summit-ul O.S.C.E., după adoptarea documentului final se subliniază, printre altele: "...În ceea ce privește Republica Moldova, Uniunea Europeană: Reafirmă angajamentul său că formatul "5+2" de negocieri este singurul legitim pentru procesul de soluționare. Face apel pentru reluarea imediată și necondiționată a negocierilor în formatul "5+2" vizând realizarea soluționării politice durabile pe baza respectării suveranității și integrității teritoriale a Republicii Moldova. Sprijină măsurile de creștere a încrederii și securității
[Corola-publishinghouse/Administrative/1541_a_2839]
-
sau o imagine anume. Știu că am fost printre puținii care erau sceptici față de noua eră de fericire globală de care toți erau fermecați și că am fost și împotriva unificării germane. Cum sunt german, acest ultim punct este probabil singurul ce merită să fie lămurit. Însă aș dori mai întâi să ofer ceva informații generaționale, pentru că am impresia că am uitat foarte repede (și nu numai în țările postcomuniste) "cum eram odinioară". Atunci când am ajuns în Statele Unite la mijlocul anilor '80
1989-2009. Incredibila aventură a democraţiei după comunism by Lavinia Stan, Lucian Turcescu [Corola-publishinghouse/Administrative/882_a_2390]
-
din clasici sau citate în limba latină nepotrivite în context. Circumstanțele de acest gen provoacă trei tipuri de reacții: delir metafizic naratorului, dispreț și indiferență celor cu care acesta vine în contact și un savuros efect comic în beneficiul cititorului, singurul care poate să perceapă scenele în semnificația lor reală; naratorul nu înțelege ce i se întâmplă, cititorul însă da, pentru că are la dispoziție toate informațiile. Originalitatea prozei lui T. constă în deplasarea accentului de pe personaj pe receptare. Autorul își introduce
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290145_a_291474]
-
explozie nucleară, o energie la fel de importantă ca și cea a unei erupții vulcanice, sau a unui ciclon; el perturbă tot, el influențează tot. Explorarea și exploatarea planetară vor permite situarea Terrei noastre în mijlocul semenelor sale. Vom ști atunci că suntem singurii de acest fel în sistemul solar; dar vom mai ști și că dacă, din nefericire, ne vom pune în pericol planetă, nimeni nu ne va putea primi (presupunând, bineînțeles, că vom fi reușit să rezolvăm problema transportului interplanetar de masă
Colegiul Naţional "Cuza Vodă" din Huşi : 95 de ani de învăţământ liceal by Costin Clit () [Corola-publishinghouse/Memoirs/643_a_1320]
-
trecem peste pasul Vălișoara, coborâm spre valea Crișului Alb și ajungem în orășelul Brad, cunoscut ca fiind un oraș minier, în care majoritatea locuitorilor lucrau înainte de 1989 în minele de aur și argint. Am fi dorit să vizităm Muzeul Aurului, singurul din țara noastră cu o colecție mineralogica de excepție, ce cuprinde exponate din aur nativ, aduse la lumină de către mineri din adâncurile pământului. Nu ne-am putut bucură de aceste frumuseți, muzeul fiind închis de mulți ani, într-o nesfârșita
Colegiul Naţional "Cuza Vodă" din Huşi : 95 de ani de învăţământ liceal by Costin Clit () [Corola-publishinghouse/Memoirs/643_a_1320]
-
atestau, dar inutil, inteligența autoarei precum și buna ei pregătire (era profesoară de filozofie). Inutil - zic -, deoarece romanul amintit (mă refer numai la el, fiind documentul cel mai răspicat din punctul de vedere din care îl consider, dar nu e nicidecum singurul), romanul acesta, Les Mandarins (repet : nu fără oarecari calități literare), pune la urma urmei destul de prevestitoare semne de întrebare asupra acestei inteligențe. Fiindcă, oricum, dă în chip cam naiv pe față arama autoarei. Și o dată cu ea pe a binomului Sartre-Beauvoir
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
care au precedat „conferența” lui - Ce este arta ? Acuma, în această angoasă, nu știu cum o să iasă - să dea Dumnezeu să iasă bine ! De ce nu știu cum o să iasă ? Pentru că este vorba de autorul pe care-l cunosc cel mai bine. Sigur, nu sunt singurul, noi, românii, știm cel mai bine pe Caragiale ! Ei, eu pretind că l știm toți pe Caragiale grozav de bine, dar nu se știe Caragiale cum trebuie să fie știut ! Și cred - mă iluzionez - că eu îl știu foarte bine
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
trupul țării. Și, în lupta pe care a dus-o pentru refacerea României Mari, a avut alături întregul popor român. Pentru înfăptuirea acestui deziderat, s-a pronunțat, de asemenea, regele Mihai. Tot în acest sens, au acționat și partidele politice. Singurii care s-au opus au fost comuniștii. Ion Antonescu a reprezentat, astfel, voința întregii națiunii române. De aceea, a-l eticheta astăzi, pentru lupta dusă de el ca să refacă România Mare drept „criminal de război" echivalează cu un vot de
PROBLEMA TRANSILVANIEI by CONSTANTIN FOCŞA () [Corola-publishinghouse/Science/91543_a_92846]
-
istorică, pe de o parte, cu dezideratul teologic, pe de altă parte. Las dogmaticienilor atemporali, ce par conectați direct la „bateria” Sfântului Duh, iluzia practicării „teologiei de performanță”. Personal Îmi asum calitatea de felix amator Într-un domeniu În care singurii „performanți” rămân Îngerii și sfinții. Mă gândeam, la Început, să redactez un Prolog mai amplu, intitulat „Portretul unui ortodox fără barbă și sutană”, dar am renunțat din două motive, foarte simple. Primo, consider inutilă orice justificare de ordin metodologic și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
cunoaște această etimologie teologică. În De somniis II,34, el scrie că numele lui Iuda Înseamnă „cântare de laudă”, „imn de slavă”. Există totuși două episoade negre În biografia lui: vânzarea lui Iosif, la care participă Împreună cu ceilalți zece frați (singurul neimplicat fiind Ruben), și incestul cu nora sa, Tamar, soția lui Er și Onan. „Testamentul lui Iuda”, parte din Testamentul celor doisprezece patriarhi, se oprește asupra incestului, povestit ca o fabulă negativă cu morală pozitivă: În final Iuda Își sfătuiește
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
cei doisprezece. Or, cel puțin la Marcu, există o opoziție radicală Între Galileea și Ierusalim, prima fiind tot timpul conotată pozitiv (miracole, adunarea apostolilor, chemarea lor după Înviere), al doilea, negativ (predarea, procesul, răstignirea, Împrăștierea și disperarea apostolilor). Iuda este singurul de partea Ierusalimului. De altfel, o altă etimologie, propusă de Schwarz, este „omul din Ierusalim”. În Targumim, așadar mai târziu, keriotha e folosit adesea cu sensul de „Ierusalim”. Trădare, trădare, dar s-o știm și noi! Traducerile românești folosesc sistematic
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
informație jurnalistică seacă se ajunge la pamflet demolator. Moartea lui Iuda Moartea lui Iuda ridică mari probleme și semne de Întrebare din cauza relatărilor diferite pe care le Întâlnim la Matei și În Faptele apostolilor (Luca). Am văzut că Matei introduce, singurul dintre evangheliști, tema Îngrijorării personajului, urmată de sinucidere. Fragmentul, tradus ceva mai sus, necesită câteva comentarii aplicate. Matei folosește verbul metamelein, al cărui sens nu este acela de „a se pocăi”, ci de „a fi Îngrijorat”. El evită conștient folosirea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
se va arăta și Sinedriul, de calitatea de Fiu al Dumnezeu revendicată (discret) de Isus? În plus, trebuie să ne aducem aminte că, dacă etimologia numelui Iscariot trimite la așezarea omonimă, atunci el este singurul negalilean dintre cei doisprezece apostoli; singurul aflat „de partea Ierusalimului”, crescut Într-un mediu religios și cultural pe care-l putem intui mai rațional și mai formalist, departe de frenezia profetică și de „misticismul” galilean. S-au făcut nenumărate supoziții În legătură cu decizia sa. Dar nici aici
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
aceeași rasă: din motivul acesta, deși sufereau de atacurile demiurgului [cel rău], nu li s-a Întâmplat nimic, Întrucât Înțelepciunea veghea peste cele ce erau ale Sale. Acest lucru l-a cunoscut și trădătorul Iuda (Iudam proditorem), Întrucât el era singurul dintre ucenici care să dețină cunoașterea adevărului (solum prae caeteris cognoscentem veritatem) și a săvârșit taina trădării (prodotionis mysterium). [...] Ei arată, În acest sens, o scriere fabricată de ei, pe care o numesc Evanghelia lui Iuda”. Cât despre Epifanie, el
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
neverificabilă deocamdată, că această distrugere s-a făcut cu bună știință, tocmai pentru a lăsa loc scenariilor deocheate. Dacă am avea la dispoziție textul integral, cu toate datele, ce aberații am mai putea inventa noi Înșine? MG: Iuda, trădătorul, Iuda, singurul care l-a Înțeles pe Isus. Vorbește-mi despre imaginea lui Iuda de la Evanghelii până azi. CB: Tocmai scriu un studiu pe acest subiect și sunt fascinat de peripețiile personajului de-a lungul secolelor. Nuanțele Încep chiar de la evangheliști. Marcu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
limba românească o permite, dar dacă am fi ales soluția calchierii obediente, te asigur că Editura Polirom ar da iute faliment cu acest proiect. La polul opus stă diortosirea mitropolitului Anania, foarte frumoasă stilistic, dar tot atât de discutabilă științific (nu e singurul - admirabilul Petru Creția a făcut-o și mai lată cu acele cîteva traduceri apărute la Humanitas). Diortosirea Anania și reelaborarea Petru Creția constituie cazuri, aș spune, flagrante, de traducere „etnocentrică”, adică hiperpersonalizată. Sună splendid, mai ales Creția, dar la ce
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
de serviciu nu avea aerisire, a trebuit să prăpădească aproape o jumătate de flacon din Bac-ul lui unguresc să se ducă mirosul. Îmi pare și-acum rău că i-am făcut una ca asta, mai ales că am fost singurul care am decartat la el acasă, în toată istoria băutelor noastre. Preotu’ a făcut atunci o treabă bună în baie - era un tipicar căruia îi plăcea ca totul să arate glanț și oricum lustruia, din proprie inițiativă, tot ce-i
Tinereţile lui Daniel Abagiu by Cezar Paul-Bădescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/612_a_1368]
-
lui Corina (cărora aveam să le fiu naș de cununie), de Teo (pe care la un moment dat am vrut să-l înfiez) sau de o șopîrlă, Sally, și de un motan, Otto (cărora le-am dedicat un întreg jurnal - singurul pe care l-am ținut vreodată cu seriozitate și, de altfel, ultimul). Iubirea mea pentru ei a fost pătimașă. Cu Svetlana am rămas împreună din prima clipă și, vreme de cîțiva ani buni, nu ne-am despărțit nici măcar pentru o
Tinereţile lui Daniel Abagiu by Cezar Paul-Bădescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/612_a_1368]
-
și în același timp disperat, să afle că i s-a acordat mamei ei viza pentru Paris. Cităm dintr-un dialog între Monica Lovinescu și Doina Jela: „— Ați visat-o vreodată? — În noaptea de 22 spre 23 mai. Un vis, singurul premonitoriu: eram cu mama într-un oraș românesc (dar neidentificat) și deodată m am rătăcit de ea. Căutând-o cu din ce în ce mai mare anxietate, am dat, pe o masă de talcioc (nu știu cum mă strămutasem acolo), de hainele ei puse la mezat
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
Raf turile cotropite de soarele mut; prezența lui dulce îmi creează un cadru aurit. Iar eu? Biet motan încălțat, cu ciuboțele albe fără nici o putere magică. Dimpotrivă. Pun în pământ un picior de plumb care mă țintuiește locului. Celălalt, stângul, singurul care arată uman, cu ciorap și papuc, are un aer ușor ca și cum ar vrea să zboare. O aripă! Dar s-a văzut vreodată cineva care să poată zbura cu o singură aripă? 1916-1949, opt noiembrie: bilanțul sus-menționat. Depun bilanțul. Învinsă
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]