8,234 matches
-
început să își manifeste bucuria cu mici țipete și chirăieli, fluiere, sombrero aruncate în aer, și în mijlocul acestei escorte turbulente ce ridica în jurul nostru un nor de praf, am urcat cele câteva sute de metri mai sus de zócalo, pe terasele din piatră tăioasă, până la poarta vilei. „Casa Descuitada“ am citit eu pe o bucată de țiglă albastră prinsă sub ramurile unui rodiu - Casa fără Griji. Am intrat, și am fost primiți de bucătăreasă și de un băiat în casă. Mamă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
alpargatas cu tălpi din frânghie. Colonia americană era și ea extinsă, așa că locul fierbea și gemea de lume. La început n-am știut asta. Îmi plăcea să arunc o privire în grădinile hotelului Carlos Quinto de vis-à-vis, la barul de pe terasă, la înotătorii din piscină, la vânătorile organizate, cu căprioarele pregătite într-un țarc mic. Administratorul era de origine italian; purta pantaloni de diplomat și o haină cu model de brăduți care îi ascundea posteriorul lat. Avea părul lins și fața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
și își arătau cioturile ciunge și încrețite. Le-am lăsat câteva monezi în urmă; în definitiv, paralelele îi aparținuseră de fapt lui Smitty; m-am gândit că se cuvine să le dau la rândul meu mai departe. De pe a doua terasă cu flori de la localul lui Hilario m-a strigat cineva și și-a lovit capacul de tablă al halbei cu bere Carta Blanca în așa fel încât să-mi atragă atenția. Era Wiley Moulton, care mi-a spus: Hai sus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
împreună. Tu, Coco, ești un papagal inteligent...( Coco bate din aripi) Coco: Coco inteligent... Miki: Coco îi frumos, Coco îi inteligent, Coco vorbește. Ți-o fac eu, moțatule.. Gigel: Miki, tu du-te la plimbare în parc. Piki, tu pe terasă ascultă muzica preferată. Iar eu și Coco vom conversa... Miki: Noi vom conversa...Auzi, cică moțatul o să învețe o poezie. Coloratu' ăsta se crede că-i chiar om... Coco: Mâță rea!Este o idee: ce-ar fi să mă declar
Teatrul ca o lecţie de viaţă by Ion Bălan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91610_a_92357]
-
clasice nu s-au ostenit niciodată să ne dea indicații amănunțite despre decorul în care se petreceau întîmplările povestite de ei. Li se părea suficient să spună "scena este un palat". Sau, cum notează Shakespeare, înaintea primei scene din Hamlet, "terasă în fața castelului". Care castel? Un autor de "note de drum", ajungând la Elsinor, se va grăbi să răspundă: "Kronborg, castelul lui Hamlet, impunătoare remaniere în stilul Renașterii daneze a castelului lui Erik de Pomerania" etc. etc. Dar asta e excursie
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
bărbat, știind că Doina nu-i a lui..., nu!, hotărît!, nu l-aș vizita nici acum." În neclintirea ei, bătrîna, cu expresia feței îmbogățită în lumini de o amintire frumoasă, începe să surîdă. Are impresia că stă la masa de pe terasa restaurantului bucureștean, împreună cu Theo, pe care, în disperarea ei Maria nu mai avea nici o șansă, chiar și cel de la minister, la care au fost în dimineața aceea amîndouă, a strîns din umeri l-a căutat la telefon (aflat de la uzina
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
mea, tot Maria" a prezentat-o pe fata de alături, sugrumată de emoție la gîndul că Maria, privindu-l atentă, ar putea descoperi în bărbat trăsături comune cu ale copilului de la leagăn. Ce stupid! își zicea în timp ce se îndreptau spre terasa restaurantului din apropiere, invitați de Săteanu, să discute pe larg. Absorbită total de tragedia cu soțul meu, aflu că-s gravidă cînd eram deja în luna a patra. Toți m-au sfătuit să nu risc. Eram ca beată. Știam că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
a spus încet. Am auzit de necaz, toți sîntem nemulțumiți de ce-a pățit dom' profesor, dar... M-am gîndit că-n oraș nu se găsește mîncare... a strîns bărbatul din umeri și s-a aplecat spre un ungher al terasei de unde a luat în mîini două traiste mari, vărgate și le-a băgat în hol. Mîine seară i-a șoptit cu aceeași răsuflare mirosind a țuică transport combustibil la niște unități, în deal. O să arunc peste gard, în spatele casei, cîțiva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
curții Chesturii”, creându-se o presiune enormă asupra zidului care-o Înconjura. „Eram luat de acest val fără să vreau”. Împușcăturile veneau din toate clădirile din jurul Chesturii și chiar din clădirea instituției: „De pe acoperișul primăriei, al fostei Corporații și de pe terasa Chesturii se trăgea cu pistoale și cu mitraliere În evreii din curtea Chesturii de către soldați germani și români... La ora șase seara a Început să fie Împușcați oameni din curtea Chesturii cu mitraliere așezate pe ferestrele Chesturii și de pe acoperiș
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2137_a_3462]
-
clădiri din Ennistone, acum, din nefericire, lipsite de interes. Există pe acolo și o cârciumă care se cheamă „La trei șoareci orbi“. Apartamentul Dianei era plasat în apropiere de aceasta, pe o stradă liniștită, cu imobile de două etaje și terase. Se afla deasupra unei prăvălioare de pânzeturi irlandeze, în care un bătrânel despăturea ștergare mari, albe, pentru uzul rarilor mușterii. Perimetrul în care se învârtea acum George era presărat nu numai cu îmbrăcămintea Dianei, cu „corsetele“ ei și cu alte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
avea planuri de îmbogățire; deocamdată nu avea nici un fel de plan. Greg și Judy, o pereche încă fără copii, locuiau într-o parte plăcută a orașului, spre capătul dinspre țesătorie. Zona se numea Biggins și cuprindea case mari, victoriene, cu terase și fațade din cărămidă vopsită în diverse culori. De bună seamă, cartierul cel mai select din Ennistone era Crescent, în vecinătatea podului din secolul al XVIII-lea, locul unde se aflau reședințele familiilor Eastcote, Newbold, Burdett. Dar și în Biggins
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
nu cunoșteam legenda, spuse Hattie. Trebuie să mă duc... trebuie să fug... Pentru ce? Trebuie să povestesc și altora toate astea, trebuie să le comunic noutatea! Cu aceste cuvinte, Tom sări peste partea mai joasă a zidului, străbătu în goană terasa crăpată, presărată cu bucăți de piatră spartă, făcu un salt în iarbă și începu să alerge cât îl țineau picioarele în direcția mării, de-a lungul unei alei de arbori de tisă zdrențuiți, care formaseră cândva niște garduri vii. Rămas
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
Alpii, spre însorita Italie), în prezent suficient de infectă și de îngălată, însă, pentru a nu mai trezi, cuiva, te miri ce gânduri șucare, de curățenie. Dintr-un difuzor dărăpănat, Hora staccato a lui Grigoraș Dinicu biciuia anacronică și voioasă terasa cu umbrele decolorate, ciudat de încremenită și de pustie la ora aceea, a unui anotimp torid, canicular, când alte asemenea bombe și bombițe de cartier, din zona semicentrală a orașului P..., păreau a fi, totuși, mai mult sau mai puțin
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
de funcționare), trăgându-te de mânecă și ademenindu-te inconturnabil, în direcția cea bună și eliberatoare pentru sfinctere, direcție marcată de altminteri și fizic, pentru neofiți, printr-o dâră discretă, rectilinie, de căcăreze negre-maronii, de șobolan! De la grătarul mocnit al terasei, unde sfârâiau și se rumeneau niște cârnați și niște mititei, se răspândește progresiv, prolifică, un alt fel de fumigație, o amprentă olfactivă condimentată inclasificabilă, de agent emetic, o mirosnă becisnică de seu încins și piperat, usturoiat și ardeiat. O aromă
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
-se la trap, cu abnegație, moment în care, ca prin farmec, clopotul liniștii exterioare se sparge brutal în trena lui, în mii și milioane de cioburi microscopice, vacarmul diurn răbufnind din nou, mareic, nițeluș mai acut și mai proaspăt, până pe terasă. Crezi că întârzie? ridică vocea Avocatul, cătând puțin curios, puțin îngrijorat, înspre tejgheua adumbrită a barului din fundul grădinii, unde se deslușea cocârjată, silueta pânditoare a birtașului. Nea Petrică-zapciul, pare că și-a pierdut de tot răbdarea cu noi. Și
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
toată sminteala asta. Adevărul și numai adevărul! (Care-o mai fi și ăla...) Adevărul este că azi, pe la amiază, eu, cu Dănuț și cu Big Sile ne cinsteam între noi, lejer, cu câte-o berică, la nea Petre Bau-Bau, pe terasă. Adică, doar Dănuț și cu mine ne mai clinteam, o țâră, că Silică o luase combinat, cu votcă, intrase în recesiune și deja era zob, sub embargou. Nemișcat, netulburat ca Zenon din Eleea! A-aa...! Sile! Hopa! zice vindicativ Mânecuță
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
să mă laud, dar nu sunt chiar atât de nebună. Odată ajunsă în apartamentul închiriat la Cannes, euforică, mi-am blestemat zilele o după-amiază întreagă încercând să dau un sens frazelor tăiate și confuze atât din pricina vântului care bătea pe terasă, cât și din cea a lui Van Sant care nu numai că nu spune chestii nemaipomenite, dar mai are și dificultatea de a nu reuși des să ducă o frază până la capăt. E suficient că e cel mai interesant cineast
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2169_a_3494]
-
distanță părea construită din piatră; dar, lucru și mai important, tufișurile ofereau ascunzători pe întreg parcursul, până la vilă. Ajunse la un boschet înflăcărat de flori purpurii și, din acest ascunziș, cercetă treptele de piatră care conduceau, prin grădina amenajată în terase, la veranda vilei. Pe prima treaptă erau gravate atât de clar niște litere, încât putu descifra fără vreo dificultate: JOHN și AMELIA PRESCOTT Gosseyn rămase pe gânduri, "PRESCOTT" ― își amintea acest nume. Patricia Hardie și Crang îl pomeniseră în discuția
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
să o facă să devină parte integrantă a sistemului său nerovs, și șovăia încă în expectativă. Bine de știut. Căci abia determina propria sa atitudine față de acest om și această femeie. O luă de-a dreptul prin noroiul grădinii în terase. Nu mai încerca nici o remușcare acum. Îl testaseră fără pic de milă și el nu vedea de ce ar fi obligat să se poarte cu mănuși. Avea nevoie de informații despre propria lui persoană și de tot ce îi era necesar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
brațele lui Gosseyn și gemu ușor. Gosseyn îl reduse la tăcere cu o nouă lovitură și pătrunse prin ușa deschisă. Și se află într-un living-room foarte spațios. Peretele din fundul camerei lipsea. Camera se deschidea direct pe o vastă terasă; în profunzime se vedea o grădină și ceva ce părea o altă vale, aproape estompată de ceață. La dreapta, o scară interioară ducea la etajul superior, iar la stânga, o a doua scară cobora la subsol. Pe ambele laterale ― diverse uși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
din fața vilei, apoi alergă la cea din spate. Era presat de nevoia de a se convinge că nu vine nimeni pentru a putea trece la interogatoriu. Iar întrebările ce le avea de pus erau multe. Dar perspectiva oferită privitorului de pe terasă îl întârzie. Căci înțelese cu această ocazie de ce nu putea vedea valea, dincolo de grădină. De la balustrada terasei, privirea se pierdea hăt în jos, într-o adâncime albăstrie. Căci colina pe care erau construite vila-spital nu era, în fapt, o colină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
nu vine nimeni pentru a putea trece la interogatoriu. Iar întrebările ce le avea de pus erau multe. Dar perspectiva oferită privitorului de pe terasă îl întârzie. Căci înțelese cu această ocazie de ce nu putea vedea valea, dincolo de grădină. De la balustrada terasei, privirea se pierdea hăt în jos, într-o adâncime albăstrie. Căci colina pe care erau construite vila-spital nu era, în fapt, o colină, ci unul dintre contraforturile nu prea înalte ale muntelui. Putea distinge, undeva în jos, punctul unde panta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
jos către vilă. Dar sosirea pe cale aeriană până în acel punct era absolut necesară. Situația în sine nu era tocmai încurajatoare. Cerul cețos era pustiu, dar în orice clipă se putea trezi că un roboplan plin cu dușmani aterizând chiar pe terasă. Gosseyn inspiră profund. Aerul își păstrase prospețimea de după ploaie și-i dădu forța să accepte riscul pericolului. Atmosfera de pace a naturii îi mai domolea neliniștea. Suspină și se lăsă cucerit de calmul înconjurător. Îi era cu totul imposibil să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
ceva umbre. Dar valul de lumină rămase constant. Nici o mișcare. Nemulțumit, dar totuși hotărât, Gosseyn păși în plină lumină. Încă dinainte observase, la dreapta sa, o scară monumentală, cioplită în chiar trunchiul copacului. Îi urcă treptele și ajunse pe o terasă, care ducea la o ușă închisă. Ciocăni cu putere. După aproape un minut, lui Gosseyn îi fu clar că în casă, chiar dacă era luminată â giorno, nu-i nimeni. Mai ciocăni încă o dată și apoi răsuci clanța sferică. Ușa se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
scările abrupte, cu pereți albi, decorați cu urme de bocanci. Zăresc coridoarele obscure ce dispar În Întuneric: zeci de uși Învechite, stricate, scrijelite. Apelul administratorului așteaptă nebăgat În seamă la fiecare etaj. Pe ordinea de zi este problema infiltrărilor de pe terasa clădirii În mansardă. Clădirea e cea mai Înaltă de pe stradă. Parcă nu se mai termină scările. La al șaselea etaj, prin ușa Întredeschisă iese botul unui câine, hârâind, și fața palidă a tipului care a sunat la 113, un pitic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]