8,392 matches
-
aveau cum să se spele până acasă, abia dacă găseau în stații ceva apă potabilă și foarte scumpă, de la bișnițari. Ca să-și clătească ochii dimineața, adunau la fiecare oprire zăpadă într-o găleată, și ea ruginită, o lăsau să se topească și o împărțeau cu cealaltă familie din vagon, care mergea tot la Brăila. — Zi-mi, Doamne, zi-mi că nu înnoptăm aici, a șoptit Virginia apăsat, cu mâinile ei zdrențuite și tremurânde peste buze, ținute ca pentru o rugăciune. Dar
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
și pictori care încep să colinde și să cucerească cu operele lor Europa. Aproape pe fiecare stradă o vitrină cu delicatese îți ia ochii, fie că e vorba de prăjituri de casă, de creme de cio- colată care ți se topesc în gură și ale căror rețete sunt mai bine păzite decât un secret de stat, cocteiluri de înghețate cu fructe confiate, Café Glacé sau Coupe Jack, amestecate cu alcooluri aromate, cu coniacuri sau rom și frișcă, cataifuri și savarine imense
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
cunoaște nesiguranța»/ atâta neliniște amestecată cu spaimă/ « Poți să-l închipui cu mama lunii»/ laudă laudă laudă// ceai și pagode de xilofon/ fructele răcoare albă/ atomii în litere chinezești// ninge de asemeni cu hieroglife și ideograme/ pufoase și moi alb topind/ evantaie imense și multe camelii” (Țara Sin. Despre Tao, despre Te). Se constată o varietate a formelor stilistice, sintactice și metaforice: lexemele asiatice se alătură cuvintelor din zona științelor exacte, mai ales din fizică și astronomie, pentru care autorul manifestă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290307_a_291636]
-
scăpărătoare, sub lumina mângâioasă a soarelui de mai. Suptă în reflux, zace liniștită la buza țărmului, aproape neîncrețită de unde, neîntinată de spumă. Către orizont, se aprinde întrun purpuriu somptuos, striat cu dungi de verde smaraldin. Chiar la muchea orizontului, se topește în indigo. În apropierea uscatului, unde câmpul meu vizual e crenelat de movilițe gheboșate din rocă gălbuie, se așterne o fâșie de un verde deschis, înghețat și pur, mai puțin strălucitor, ba chiar opac, lipsit de transparență. Ne aflăm în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
venit un om să-mi livreze cilindri de gaz (am povestit despre descoperirea făcută în prăvălia de echipamente pescărești). Trebuie să-mi amintesc să întreb dacă nu mi-ar putea furniza un frigider cu gaz. Restul de înghețată s-a topit complet. Cămara mea continuă să fie umedă. Am aprins focul în cămăruța roșie și am lăsat ușile de jos deschise. Am mutat o grămadă de lemne în încăperea interioară de la parter, unde sper că se vor usca. Am început să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
mișcare, ceva ce se mișcase înăuntru, în bibliotecă. Am înaintat foarte încet, clipind din ochi și uitându-mă fix. După aceea am văzut, fugitiv dar limpede, o siluetă întunecată aflată înăuntrul casei, stând la fereastră și privind. Silueta s-a topit apoi în întuneric și ochii mei păreau orbiți. Am scăpat din mână sticla, care s-a rostogolit pe panta povârnită și s-a spart la poalele stâncilor. Am pornit repede înapoi, peste dig, către drum. Se găsea cineva sau ceva
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
țânc. Obișnuia să mă țină de mână și să mă ia pe genunchii lui. Mă iubea, nenorocitul. Părinții mei nu m-au răsfățat niciodată, niciodată nu mă îmbrățișau și nu mă pupau, cred sincer că nu le prea plăceam, erau topiți după blestemata de soră-mea. Dar unchiului Peregrine îi plăceam. Mă lua în brațe și mă săruta. Și-am să-ți spun un lucru. Niciodată vreo femeie nu m-a sărutat mai tandru, cu toate că era numai... nu era ce-ți
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
poate avea încredere într-un țicnit de budist? Începea să mă usture pielea gâtului, acolo unde Rosina își înfipsese unghiile roșii. Aș fi vrut să-mi iau temperatura, dar nu reușeam să găsesc termometrul. Ceața se risipise. Amurgul tocmai se topise în întuneric, și o lună mică, țanțoșă și luminoasă își răspândea strălucirea, eclipsând stelele, revărsând scânteieri metalice în mare, și însuflețind uscatul cu prezențele fantomatice ale stâncilor și copacilor neclintiți. Cerul era de un negru albăstrui, limpede, tolerând abundența de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
scap de întrebarea asta, și nu găseam nici o ieșire... Norocul a fost că odată cu scoaterea la muncă mă mai luam cu una cu alta și mi-a mai trecut, doar că au continuat să vină și la grădină acolo... Eram topit... ăia ne anchetau să dăm declarații că ne lăsăm de orice activitate politică... Numiseră câte unul, doi în fiecare loc din ăsta de muncă... În Aiud erau patru-cinci locuri de muncă cu cazărmi separate... Și în anchetă îți punea întrebări
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
dus, ne-am trăit viața, ne-am făcut datoria față de țară... Și am muncit numai pe șantiere grele, că în oraș nu puteam, că aveam o pată pe noi... Și noroc cu sportul că m-a salvat, că altfel eram topit demult. Asta m-a ajutat mult. Ce a însemnat comunismul pentru dumneavoastră? Comunismul a fost o teroare. Adică nu există nimic mai rău ca și comunismul. Dacă nu erai cu ei, erai împotriva lor. Și-au trecut 50 de ani
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
te speli, nu era apă de băut sau de spălat haine, era o mizerie... Era mâncare slabă, iarnă, frig... dacă nu era frig, era un noroi crunt, că se-ntâmpla de mai venea câte un vânt mai cald și mai topea zăpada... Și beam apă din copită de cal sau cum mergeau camioanele pe șantier din șanțurile făcute de roți... Și te duceai acolo, căutai un loc mai bun și căutai apă de băut. Da’ nu se-mbolnăveau oamenii... Și-acolo
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
fost la fabrică... una a fost la „Confecția”, una a fost la „Ștanțe și Matrițe”... Vă mulțumesc frumos! Să trăiți, și să ne mai vedem sănătoși și alta dată... NICOLAE BURLUI S-a născut la 17.04.1919, în satul Topești, comuna Bârsești, județul Vrancea. Naționalitatea: română. Religia: ortodoxă. Studii: șapte clase primare. Arestat în 5.09.1950 datorită apartenenței la mișcarea de rezistență. A fost condamnat la 22 de ani de închisoare din care a executat 14 ani în închisorile
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
recunoască faptul că autorul prezetat nu a fost dintotdeauna un "revoluționar legat de popor", ci doar un "revoltat în artă" în tinerețea sa. Dar, timpul și experiența îl modifică, îl aduc pe calea cea bună, astfel încât direcțiile din tinerețe se topesc într-un făgaș al noii direcții, când "sarcina de scriitor se precizează în mintea lui. Ideea de avangardă - fiindcă totdeauna a fost un artist de avangardă - se concretizează. Cetățeanul și artistul se confundă. Artistul nu trebuie să fie numai un
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
era sub zăpadă până pe acoperișurile caselor. Norocul nostru a fost ușa de acces de la coridor care se deschidea spre interior. Cumnatul meu a săpat un tunel prin zăpadă. Adunam zăpada în cazanul de rufe și în oale mai mari o topeam pe cuptor și foloseam apa caldă rezultată. Topirea zăpezii din tunel a continuat până am ajuns la magazia de lemne și la grajd ca să putem hrănii găinile. După această primă reușită trebuia străpuns tunelul și pe verticală deoarece nu
Povestiri din spatele simezelor by Mihai Dascălu, Gustav Ioan Hlinka () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1778_a_3166]
-
retur pe brațul Sulina. Dimineață la prima oră ne aflam cu toții pe pontonul de la Navrom pentru a ne îmbarca pe vasul ce avea să ne ducă în minunata excursie. Fiind o zi superbă, cu un puternic soare ce ne încălzea topindu-ne cu razele sale, noi, tot grupul de artiști ce reprezentam România, am ales să stăm la nivelul unu al vasului ca să avem un acoperiș deasupra capului știind că avem de mers toată ziua, evitând astfel să nu avem probleme
Povestiri din spatele simezelor by Mihai Dascălu, Gustav Ioan Hlinka () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1778_a_3166]
-
de zăpadă, mai acoperea pădurile și câmpiile. Dar, într-o dimineața.. un vânt cald de miazăzi eliberă cerul și mână norii spre miazănoapte, aducând din câmpuri îndepărtate presimțirea primăverii. De cum se porni dezghețul, se iviră de sub zăpada sclipitoare care se topea pe coastele însorite, și cele dintâi brândușe. „ Ce minune, își zise înfiorat Baltă, să privești floarea brândușei, frumoasă și gingașă.. ca ultima zăpadă din care înflorește ?! Soarele dimineții se strecura prin ramuri și lăsa în iarbă fâșii de un verde
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
să-mi răspundă, să-mi zâmbească și să mi adreseze priviri dezarmante, pline de lumină, de căldură, de bucurie sinceră. O punte nevăzută se înfiripează dintr-odată între sufletul meu și cel al copilului. În acele clipe simt că mă topesc, uit tot ce e rău în lume și sorb cu nesaț lumina și căldura din ochii lor. Se spune că mulți dintre acești copii, din generația nou născută, sunt mai evoluați spiritual decât noi (unii îi numesc „copii indigo” și
De vorbă cu Badea Gheorghe by Constantin Brin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/826_a_1788]
-
care adesea ai trecut fără să le observi, frumusețea și parfumul florilor, măreția cerului, cântecul păsărelelor, privirea senină a copiilor, răsăritul soarelui, zâmbetul celor din jurul tău, căldura familiei, bucuria trăirii prezentului. Frumusețea ca și urâțenia chipului omului de lângă noi se topesc cu timpul în obișnuință, rămâne frumusețea sufletului, a inimii, frumusețea zilelor și a anilor petrecuți împreună, uneori cu bucurii, alteori cu necazuri dar pe care însă le am învins împreună, ani cu împliniri în familie și în societate. Există și
De vorbă cu Badea Gheorghe by Constantin Brin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/826_a_1788]
-
de această soprană blondă, cu o voce care ți se împlânta direct în adâncul sufletului - mi aduc aminte că am ascultat prima oară "Sola, perduta, abbandonata" cu ea la un concert Vă place opera? și am avut senzația că mă topesc în scaun -, cu gura spurcată și umor contagios. La filmarea în cauză, purta o mantie lungă și neagră pe care o flutura ca un personaj din desene animate. Am primit și eu de la scenografa mamei, Reli Ticulescu, o fâșie lungă
Cortez by Mihai Stan, Viorica Cortez, Leontina Văduva () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1357_a_2698]
-
purpuriu. Ce era? Direct în fața sufleurului se deschidea o fosă imensă cu multe perne, care mă înghițea. Deh, eram tânără, subțire, sportivă. Terminam ce aveam de zis, priveam intens către public, astfel încât să atrag atenția asupra chipului meu și mă topeam în pământ. La fiecare spectacol se auzeau exclamații de groază în clipa aceea! Prima dată era să-mi rup gâtul, pentru că nimeni nu m-a prevenit să mi încordez mușchii. Producția asta a lui Jorge Lavelli a făcut mare vâlvă
Cortez by Mihai Stan, Viorica Cortez, Leontina Văduva () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1357_a_2698]
-
că mi-au turtit-o așa! De jos, din colț am luat-o. — Înainte să fie Parisienne aici, jos, era o prăvălie, Garcia, cu o cucoană foarte fâșnețică... — O ții tu minte pe Madame Garcia? — Cum să nu, tata era topit după ea! Drăguță, roșcată... — Da, a strâns ceva bani și a plecat. Spanioloaică dată dra cului! Ei, la Steinberg mie mi-a plăcut extraordinar cum, evreu fiind, simțeam că e cel mai profund creștin, așa transmitea muzica! și, crede-mă
Cortez by Mihai Stan, Viorica Cortez, Leontina Văduva () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1357_a_2698]
-
se formează mereu scoarță nouă. Pentru că volumul și, implicit, circumferința planetei, nu se poate modifica, ori prea puțin, capetele opuse ale plăcilor, izbindu se de altele Învecinate, se vor strecura pe sub acestea din urmă, pătrunzând În magmă, unde se vor topi; cu alte cuvinte, scoarța veche, să-i spunem degradată, care dispare. Iată viața geofizică a planetei. În magmă, la temperaturi de câteva mii de grade, unde nu există decât atomi, nicidecum molecule, orice ar conține scoarța topită se va omogeniza
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
Deși creat de una dintre laturile dihotomiei născătoare a lumii În „ochii“ tradiției românești, anume de aceea pozitivă, Fărtatul, În antiteză cu opera celeilalte laturi, negative, Nefărtatul, anume măgarul, calul e predispus la mezalianță... firesc, antitezele negentropice tind să se topească În omogenul entropic. Și zămislesc fie un catâr, fie un bardou după cum calul joacă rolul de tată, respectiv de mamă. Din fericire pentru frumosul și mândrul cal, acești hibrizi nu lasă urmași. Operă a Fărtatului fiind, calul nu putea fi
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
mai e nici solid. Care apă, până a deveni chioară, mai cedează. Ce? Ultimele „picături“ de negentropie. Cui? Aceluiași pământ, care se alimentează astfel cu esența vieții. À propos: nu degeaba românul tradițional oferă dobitoacelor din ogradă, ori de câte ori poate, apă topită din omăt. Dar, indiferent de „marfa“ pe care o cară, grosieră ori subtilă, apa mediază atât influența noastră asupra a ce ne Înconjoară, dar și influența tuturor celor din jur, neviu și viu, asupra noastră. Și, mai „apos“ - deși mai
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
toate drumurile. Dar există un grup, nu prea numeros, care beneficiază de un surogat destul de reușit: apa din omăt, iar acel grup e alcătuit din oamenii de la munte, unde orice pârâu ori izvor Își are originea În omătul care se topește câțiva pași mai Încolo. Și-mi aduc aminte de Creangă, un mare iubitor de pisici, și de jalea lui când a trebuit să-și părăsească obârșia din Munții Neamțului pentru a se pripăși În entropia șesului Bahluiului. Noroc de noi
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]