9,812 matches
-
relație confuză, încuviință Anna luându-și mobilul și vârându-l în geantă. Deși n-ar trebui să dai înapoi dacă apare ocazia. Vântul șuiera printre clădirile înalte ale Centrului de Servicii Financiare când ieșiră din bar, și amândouă începură să tremure de frig în timp ce se îndreptau spre gară. Pun pariu că o să fie încă o vară de rahat, spuse Anna încheindu-și nasturii de sus ai hainei. Cu toată încălzirea asta globală, mă calcă pe nervi faptul că nu pare să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
de răsfăț, zise Anna. Așa am să fac. Și... la mulți ani. Da, sigur. Însă Darcey zâmbea în timp ce traversa peronul. Era aproape ora opt când Darcey ajunse înapoi în apartamentul ei, iar temperatura serii de primăvară scăzuse și mai mult. Tremura ușor în jacheta ei de lână, apăsând butoanele interfonului ca să deschidă ușa blocului; intră lăsând în urma ei vântul de est. Deschise cutia poștală și scoase scrisorile. Erau șapte. Cele patru la care se așteptase - recunoscu scrisul mamei ei, înclinat și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
pasul cel mare, scria. Și vă invităm din vreme să veniți la nunta noastră. Cele două nume erau tipărite cu litere argintii înclinate. Darcey își simțea inima bătând gata să-i spargă pieptul și își dădu seama că hârtia îi tremura în mână. Își ținuse respirația când deschisese plicul. Acum expiră foarte lent și citi din nou cuvintele. Se căsătoreau. În definitiv, întotdeauna se așteptase la asta. Dar credea că se întâmplase cu ani în urmă. Nu asta fusese toată ideea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
și nu simțise nimic), sărutul lui Aidan a fost diferit. Buzele lui, apăsându-i buzele, îi deschideau mintea și trupul unui altfel de sentiment de plăcere. Și-ar fi dorit, simțind cum sângele îi pulsa tare prin membre și cum tremura în brațele lui, să se găsească oriunde altundeva, numai nu în fața casei ei părintești din suburbie. Și-ar fi dorit să fie pe o plajă pustie luminată doar de stele, cu zgomotul ușor al valurilor mângâind țărmul pe fundal, în locul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
să verifice întâi. Pipăi la repezeală buzunarele gecii. Erau goale. Simți un fior de dezamăgire amară cuprinzând-o. Și apoi îi trecu prin minte să vadă în buzunarul interior. Își strecură degetele în el și atinse ceva micuț și pătrat. Tremurând, scoase obiectul. Era o cutiuță roșie. Oare să îndrăznească să o deschidă? Exista vreo superstiție în legătură cu inelele de logodnă? Nu știa. Dar știa că trebuia să vadă ce era înăuntru. Dacă nu era un inel? S-ar fi simțit atât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
își petrecu brațele în jurul taliei ei, își dădu seama ce tip simpatic era Neil Lomond. —Deci? Anna o privi neliniștită. Ce s-a întâmplat? Era drăguț, spuse Darcey. Era atrăgător, de treabă, părea bărbatul ideal pentru mine. Dar... Glasul îi tremura. N-am crezut destul în el. Mă tot așteptam să se întâmple ceva - să găsească pe altcineva și să se termine totul. Și-apoi, nici nu semăna cu ceea ce simțisem pentru Aidan. Așa că am ajuns la concluzia că Aidan era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
-se bucura deloc de victorie. Simți mobilul vibrând în buzunarul blugilor și îl scoase. — Eu sunt, se auzi vocea lui Tish de la celălalt capăt. Stai puțin. Darcey ieși din bar ca să poată vorbi în liniște. Ce s-a întâmplat? întrebă tremurând ușor înfiorată de un vânticel rece de seară. N-o să-ți vină să crezi, îi spuse Tish direct. E ridicol: s-a întors tata. Capitolul 19tc " Capitolul 19" D intre cei două sute de oameni pe care îi invitaseră la nunta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
calmeze. Însă partea rațională a gândirii ei era hărțuită de teama irațională de întuneric. Ascultă să vadă dacă se întâmpla ceva, însă tăcerea era la fel de profundă ca și bezna. Inima îi bătea și mai tare și simțea cum începe să tremure. —E o pană de curent, își spuse cu voce tare. Cuvintele ei ricoșau de pereții liftului. — Nu e foarte grav. Întinse mâna bâjbâind după telefonul liftului. Habar n-avea unde era conectat, dar spera că cineva avea să-i preia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
auzi telefonul sunând. —Alo? —Bună, Anna! zise ea, însă mobilul se închise. Acum că telefonul se stinsese, părea de două ori mai întuneric. Darcey mai respiră o dată adânc și deschise din nou mobilul. Sună din nou, realizând că mâna îi tremura și mai tare. —Alo, Darcey? Telefonul se stinse din nou. Darcey aproape că urlă de frustrare. Și, în bezna liftului, simți că o încearcă o senzație de claustrofobie. Dacă nu revenea curentul, ce-o să se facă? Nimeni nu avea să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
din nou, dar de data asta se auzea mult mai de aproape. —Anna, sunt în lift. S-a blocat. Cred că sunt între etajul patru și cinci. Stai liniștită, zise Anna. O rezolvăm noi. —E întuneric. Darcey își simți vocea tremurând. —Sărăcuța de tine. Zău, stai liniștită. Sunăm la serviciile de urgență ca să te scoatem de acolo. A, bun. —Ești bine? Da. Dar aș prefera să fiu oriunde altundeva. —O să te scoatem de acolo cât de curând. Îți promit. Ce s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
Mare consolare. Darcey simți cum încetul cu încetul își revine. Îl auzi pe Neil râzând. Pun pariu că ai fi fost genială la volanul autobuzului ăluia, zise el. Râse și ea, deși își dădea seama că începuse din nou să tremure. —Probabil. O jumătate de oră mai târziu, Anna îi strigă că sosise echipa de intervenție, iar ea auzi zgomote afară. La puține minute după aceea ușile liftului fură deschise cu forța și lumina unei lanterne o învălui. —Ești aproape la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
Darcey! Anna, care stătea lângă un alt pompier, se aruncă de gâtul ei. — Ce bine-mi pare că n-ai pățit nimic. A fost nimica toată. Sunt măreață, nu-ți face griji. Darcey se desprinse din îmbrățișarea Annei deși încă tremura. — Ce naiba căutai în birou la ora asta? întrebă Neil. Nu m-am urcat în lift la ora asta, i-o întoarse ea. Era aproape zece seara. —Zău așa, Darcey. Să rămâi la birou până la zece seara când aveai avion la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
La început ne-am gândit că trebuie să fie o glumă. — Mobilul era descărcat, iar semnalul din lift era prost, zise Darcey oftând. Oricum, am scăpat cu bine. N-a fost așa groaznic. Încleștă pumnul ca să nu se vadă că tremura. Îi urmară pe pompieri și pe paznic până ieșiră din clădire. Anna o ținea de mână pe Darcey. Neil mergea de cealaltă parte, dar nu își mai puse brațul pe după umerii ei. Întreaga zonă era încă în beznă, deși câteva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
discutând despre fondurile de la Ennco, sorbea o cană mare de espresso. În ultima vreme se simțea tot timpul obosită și avea nevoie de cofeină ca să se țină pe picioare. Cafeaua espresso îi întețea bătăile inimii și o făcea să-i tremure mâinile, dar îi ascuțea și mintea. Totul pare în regulă, zise Harley răsfoind bilanțurile din fața lui. Suntem pe drumul cel bun, iar dacă nu cumva oamenii tăi au scrântit-o cu ceva sub nasul tău, Ennco e în formă maximă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
din relația asta, nu sunt un... un... accesoriu! Aidan se uită urât la viitorul său socru, apoi se întoarse și ieși din bibliotecă, traversă holul și ieși pe fâșia de pietriș din spatele castelului. Știa că Stephen își adora fiica, dar tremura de furie la gândul că bătrânul își închipuia că Aidan punea mâna pe ea și pe averea ei fără s-o iubească. Lucru care era neadevărat, nedrept și pe deasupra și... Se răsuci pe călcâie, simțind dintr-odată că nu era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
intru, zise el la repezeală. E Stephen. Trebuie să - nu ne poate vedea împreună. —Aidan... —Serios. Trebuie să plec. Părea îngrijorat. Trebuie. Se grăbi să treacă pragul ușii, iar Darcey răsuflă ușurată. Luă ceașca de cafea în mână, însă îi tremura atât de tare, încât fu nevoită să o pună înapoi jos fără să ia măcar o înghițitură. Nici prin gând nu-i trecuse că va da de Aidan Clarke la Rathfinan. Când Minette îi spusese în dimineața aceea (ultima zi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
că putea să nu pară atât de șocată pe cât era în realitate. Că fusese de-a dreptul acidă. Probabil. Stomacul i se întoarse pe dos. Era aici și arăta grozav și o făcea să-și simtă bătăile inimii accelerându-se. Tremură în aerul călduț al după-amiezii. Aidan reuși, cu oarecare greutate, să-l convingă pe Stephen că n-avea rost să iasă, că ar trebui să se întoarcă pentru că Nieve și Gail îi așteptau cu prânzul și că ar fi încurcat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
cu care aproape că se însurase în ajunul căsătoriei cu femeia pe care o iubea? Darcey nu îi spuse nimic lui Minette despre întrevederea cu Aidan. Mama ei se întorsese împreună cu Malachy la cincisprezece minute după ce bărbatul plecase. Darcey încă tremura de emoția revederii, dar fu scutită de obligația de a vorbi; Minette ciripea neobosită despre pierderea definitivă a rujului și cât de prostuță fusese să-și închipuie că exista vreo șansă de a-l găsi. — Trebuie să mă lași să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
zise. Poți să-mi scrii un e-mail. Rămase împietrită uitându-se la el cum pleacă, uluită de această izbucnire. Nu-l mai văzuse în viața ei atât de furios, nici în cele mai grele momente ale căsniciei lor. Cum îndrăznea? Tremura de mânie din toate încheieturile. Cum îndrăznea să spună astfel de lucruri despre ea? Nu era egoistă și nu era o scorpie. Nu-i spusese Sally că era modelul ei în viață? Oare nu toată lumea se străduia să fie ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
explozie de flori umpleau grădina; se gândi că probabil era decorul cel mai romantic din lume pentru o nuntă. Malachy le aduse cafea. Darcey îl privi pe Aidan cum turna lichidul brun într-una din ceștile albe. Vedea că îi tremura mâna și îi păru rău pentru el. — Te simți bine? o întrebă el. Ea dădu din cap încet. Da, sunt bine. Știu că te-am făcut să suferi. Poate că n-ar fi trebuit să te sun. Dar aveam sentimentul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
să se mai țină. Nunta anului, evenimentul sclipitor pentru care nu precupețise nici o cheltuială, ca să trezească invidia tuturor, nu mai avea loc. În loc să facă pe grozava la castelul Rathfinan, acum se afla într-un motel din Galway, singură. Începu să tremure. Ce n-ar fi dat să nu fi fugit! Nu-i stătea în fire să fugă. Dar fusese atât de îngrozită și de tulburată și atât de convinsă că oamenii aveau s-o judece dur indiferent de împrejurări... Întotdeauna o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
și cum am promovat... în fine, nu te condamn dacă mă consideri vinovată. Dar nu sunt. — Te cred. De ce? întrebă Nieve. Știi cum sunt. Sigur că da, zise Darcey. Totuși, nu ești în stare de fraudă. —Mersi, se auzi glasul tremurând al lui Nieve. Și mulțumesc că ai spus-o și la televizor. Înseamnă mult pentru mine să știu că mă crezi. Nu contează ce cred eu, spuse Darcey. Până la urmă, ceea ce contează într-adevăr e ceea ce știți voi, tu și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
anticameră. Se întoarse cu o frapieră în care se aflau câteva sticle de șampanie la gheață. —Felicitări, Darcey, spuse el trăgând încet de dopul primei sticle. În cinstea noului director de afaceri al InvestorCorp. —Mulțumesc, zise ea simțind că îi tremurau mâinile. Mulțumesc tuturor. Sunt... aș vrea să cunosc mai multe cuvinte. Sunt... ăă... încântată. Câteva ore mai târziu, amețită de trei pahare de șampanie și încă uluită de această întâmplare, se îmbarca în avionul spre Dublin alături de Neil. Nu vorbiseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
apoi ea se ridică și îl sărută pe amândoi obrajii. —Ciao, îi spuse. —Ciao, răspunse și el zâmbind din nou. Apropo, îmi place culoarea tricoului tău. Apoi se întoarse și ieși. De îndată că părăsi restaurantul, ea se așeză brusc, tremurând din tot corpul. Nu-i venea să creadă ce se întâmplase, că îi spusese toate acestea. Nu-i venea să creadă că o iubise atât, că încă o iubea și că recunoscuse totul fără ocolișuri. Că Anna însăși îl sfătuise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
pretențioasă cu realitatea, până în secolul XIX nimeni nu m-ar considera pictor văzând o astfel de pictură, un mâzgălitor, un orb ce încearcă să-și petreacă cumva timpul, în secolul XX însă, orice orb poate să picteze! și glasul lui tremurând tot mai nervos, Trăiască arta modernă! ultimele cuvinte au fost mai degrabă strigate decât rostite, într-o furie neputincioasă pe care eu nu pot să i-o înduplec, Sfântă orbire! lovindu-se zdravăn de colțul mesei, o înjurătură printre dinți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]