46,969 matches
-
INDICAȚII METODICE: pacientul trebuie să aibă capul ridicat de pe planul patului; să inspire înainte de a începe acțiunea și să expire la terminarea ei; să-i sesizeze kinetoterapeutului eventualele situații anormale. Notă: pentru a stimula execuția unei mișcări, KT folosește o comandă sonoră sugestivă, cum ar fi: „Hai, acum, și!”. 3. Ridicarea și deplasarea cu două ajutoare υ Pacientul: în decubit dorsal, picioarele flectate de la nivelul genunchilor, brațele încrucișate pe piept. ω KT sunt plasați în lateral, de o parte și de
[Corola-publishinghouse/Science/2035_a_3360]
-
piept. ω KT sunt plasați în lateral, de o parte și de alta a patului sau mesei de lucru; se apucă reciproc de mâini pe sub genunchii pacientului, iar cu celălalt braț plasat pe omoplații pacientului; picioarele sunt fandate. Acțiunea: la comanda „și” pacientul este ridicat și deplasat spre înainte. Fig. VI.11 a, b Φ INDICAȚII METODICE: procedeul se utilizează atunci când pacientul este supraponderal sau când se face trecerea de pe masa de lucru în fotoliul rulant; priza de la nivelul omoplaților poate
[Corola-publishinghouse/Science/2035_a_3360]
-
Pacientul: în decubit dorsal, cu brațele încrucișate pe piept. ω KT este plasat în lateral, cu picioarele fandate spre înainte. Acțiunea: ridicarea și deplasarea se execută în trei timpi. - KT plasează o mână sub cap, cealaltă la nivelul omoplaților. La comanda „și” ridică și trage partea superioară a corpului spre sine; - KT plasează o mână la nivelul gleznelor, cealaltă la mijlocul gambelor. La comanda „și” ridică și trage membrele inferioare spre sine; - KT plasează o mână pe regiunea lombară, cealaltă pe zona
[Corola-publishinghouse/Science/2035_a_3360]
-
și deplasarea se execută în trei timpi. - KT plasează o mână sub cap, cealaltă la nivelul omoplaților. La comanda „și” ridică și trage partea superioară a corpului spre sine; - KT plasează o mână la nivelul gleznelor, cealaltă la mijlocul gambelor. La comanda „și” ridică și trage membrele inferioare spre sine; - KT plasează o mână pe regiunea lombară, cealaltă pe zona sacrată. La comanda „și” ridică și trage bazinul spre sine. Fig. VI.12 a, b, c, d Φ INDICAȚII METODICE: se atenționează
[Corola-publishinghouse/Science/2035_a_3360]
-
și trage partea superioară a corpului spre sine; - KT plasează o mână la nivelul gleznelor, cealaltă la mijlocul gambelor. La comanda „și” ridică și trage membrele inferioare spre sine; - KT plasează o mână pe regiunea lombară, cealaltă pe zona sacrată. La comanda „și” ridică și trage bazinul spre sine. Fig. VI.12 a, b, c, d Φ INDICAȚII METODICE: se atenționează pacientul să nu încerce să-l ajute, întrucât apar mișcări contradictorii; pacientul este sfătuit să lase corpul relaxat, pentru a facilita
[Corola-publishinghouse/Science/2035_a_3360]
-
liberă plasată pe umărul KT, cealaltă pe pat, cu degetele în abducție, plasată înaintea picioarelor. ω KT este plasat în față în fandare laterală, P cu antebrațul sprijină umărul, iar palma pe omoplatul pacientului, CP pe coapsa pacientului. Acțiunea: la comanda „și” pacientul deplasează picioarele în afara planului patului, concomitent cu împingerea în mâna plasată pe pat, timp în care KT trage de trunchi în sus și de picioare spre înainte și în jos, pentru a ajunge în așezat la marginea patului
[Corola-publishinghouse/Science/2035_a_3360]
-
pe marginea patului. ω KT este plasat în fața pacientului, P pe sub axilă cuprinde umărul opus, CP pe genunchiul pacientului, cu un picior sprijină genunchiul pe care a plasat CP, iar celălalt picior îl așază cu laba în lateral. Acțiunea: la comanda „și” pacientul deplasează fesa de partea piciorului liber până ajunge pe sol, cu vârful sprijinit de laba piciorului KT. În acest moment, KT ridică mâna de pe genunchiul pacientului și o plasează sub axilă, concomitent cu schimbarea poziției labei piciorului (pe
[Corola-publishinghouse/Science/2035_a_3360]
-
rulant în lateral, la capătul mesei, acolo unde se află KT ce îi dă ajutor la nivelul trunchiului. ω KT plasat în spatele pacientului trece antebrațele pe sub axile și încleștează degetele în fața pieptului. Partenerul cuprinde picioarele sub spațiul popliteu. Acțiunea: la comanda „și” pacientul este ridicat și așezat pe masa de lucru. Fig. VI.15 a, b Φ INDICAȚII METODICE: după ce este plasat pe masă, pacientul este așezat în decubit dorsal, iar fotoliul rulant este dus în antecameră; acțiunea de efectuare a
[Corola-publishinghouse/Science/2035_a_3360]
-
înainte, picioarele ușor depărtate. ω KT este plasat în spatele pacientului, apleacă ușor trunchiul și îl apucă de coate, un picior este plasat sub banchetă, iar celălalt este așezat cu vârful în lateral, pentru a bloca alunecarea piciorului pacientului. Acțiunea: la comanda „și” KT execută tracțiunea pe coate, deplasând bazinul pacientului, și, printr-o răsucire a corpului comună cu a pacientului, îl direcționează și îl așază în fotoliul rulant. Fig. VI.16 a, b, c Φ INDICAȚII METODICE: în condițiile în care
[Corola-publishinghouse/Science/2035_a_3360]
-
bancheta, cu roțile blocate. υ Pacientul: așezat pe banchetă, cât mai aproape de marginea acesteia, duce brațul dinspre fotoliu în lateral și apucă sprijinitoarea externă; celălalt braț este plasat prin spate, cât mai aproape de marginea banchetei, cu palma întinsă. Acțiunea: la comanda „și” pacientul, cu forțe proprii, ridică trunchiul de pe planul banchetei și îl transferă în fotoliul rulant, KT ridică picioarele pacientului și le plasează pe sprijinitoarele de jos. Fig. VI.17 a, b, c Φ INDICAȚII METODICE: procedeul este utilizat pentru
[Corola-publishinghouse/Science/2035_a_3360]
-
bancă (cea mai potrivită pentru început), fie din poziția în genunchi. Din poziția așezat pe bancă sau pe scăunel, copilul așază mâinile pe umerii KT. Acesta se află în fața copilului în poziția pe genunchi, sprijinind cu pieptul genunchii copilului. La comanda „sus”, trage ușor de umeri înapoi, iar cu mâinile acționează asupra bazinului copilului. Când ajunge în poziția stând, KT îi menține echilibrul prin păstrarea centrului de greutate în interiorul poligonului de susținere. Fig. VII.19 a, b După un număr de
[Corola-publishinghouse/Science/2035_a_3360]
-
indiferent. Se va urmări cu multă atenție dacă există sau se instalează mișcări involuntare cum ar fi: ticuri, spasme musculare, sincinezii etc. Dacă pacientul dobândește o autonomie relativă de deplasare, se va verifica modul în care acesta răspunde la unele comenzi cu privire la capacitatea sa de a se deplasa pe spații restrânse, dacă va face aceasta cu ușurință, dacă există perioade de latență, dacă ezită sau anticipează mișcarea. De asemenea, interesează și cum reușește să-și controleze mișcările, capacitatea de adaptare la
[Corola-publishinghouse/Science/2035_a_3360]
-
interesează și cum reușește să-și controleze mișcările, capacitatea de adaptare la solicitări: reacția copilului la acțiunile mai dificile, rapiditatea cu care execută acțiunile, calitatea execuției, dacă lateralitatea este bine stabilită, dacă limbajul a apărut și valoarea de înțelegere a comenzilor. Kinetoterapeutului îi revine și obligația de a examina o gamă largă de particularități ale motricității controlate și reflexe, fiind de mare importanță pentru alcătuirea planului terapeutic. Din problematica acestei anamneze se detașează: tonusul muscular, mobilitatea articulară, rezistența la unele tipuri
[Corola-publishinghouse/Science/2035_a_3360]
-
de mișcări ale mâinii. Mâna îndeplinește trei funcții principale: informare (sensibilitate), execuție (motorie) și exprimare (comunicare). În ansamblul lor, pentru a corespunde scopului propus, aceste funcții trebuie să dispună de o mobilitate/suplețe articulară corespunzătoare, deoarece nu sunt suficiente numai comanda nervoasă și integritatea sistemului muscular. Este situația cu care kinetoterapia se confruntă în cazul paraliziilor de apartenență periferică sau centrală, sau al redorilor articulare consecutive unor imobilizări segmentare prelungite. În toate aceste situații, în cea mai mare parte, redobândirea mobilității
[Corola-publishinghouse/Science/2035_a_3360]
-
sunt ilustrate în realizarea limbajului scris, în care un rol important îl are motricitatea fină a degetelor. - Activitatea motorie de manipulare (comunicare non-verbală) În cadrul acestei activități sunt incluse manipularea pe baza imitației spontane sau observabile și manipularea pe bază de comenzi verbale și pe bază de selecție și discriminare a mișcărilor. Gesturile sunt acte voluntare non-verbale care se pot substitui comunicării verbale. - Activitatea motorie și afectivitatea (comunicare non-verbală) Comunicarea în acest caz se realizează prin gesturi, atitudini, sentimente sau stări emoționale
[Corola-publishinghouse/Science/2035_a_3360]
-
prin care se poate realiza apucarea și eliberarea obiectului: - existența a două brațe de pârghie sub formă de pensă cu care se apucă obiectul; - un sistem articulat care să permită deschiderea și închiderea pensei; - un aparat efector musculo-tendinos și o comandă nervoasă funcțională care să asigure prinderea și eliberarea obiectului; - un bagaj minim de forță care să permită apucarea și manevrarea obiectelor; - un sistem nervos de relație integru, care să asigure segmentului respectiv executarea unor mișcări de finețe, precizie și cu
[Corola-publishinghouse/Science/2035_a_3360]
-
propriului corp sau ale KT; • recunoașterea și denumirea unor obiecte; • modul în care sunt plasate obiectele în raport de poziția pacientului (înainte, înapoi, dreapta, stânga); • verificarea modului în care pacientul execută mișcările în sensul: - inițierii mișcărilor executate de KT; - perceperii comenzilor enunțate de KT; - recunoașterii, înțelegerii și executării unor scheme de mișcare prezentate de KT. În toate cazurile, mișcările trebuie localizate pornind de la degete, mâini, antebrațe, brațe, apoi localizarea la nivelul picioarelor și a trunchiului. Se are în vedere orientarea spațială
[Corola-publishinghouse/Science/2035_a_3360]
-
modifice situația reală a grupelor musculare analizate; - testarea să se efectueze în condiții de echilibru al întregului corp; - pacientul să înțeleagă pe deplin ce mișcări sunt testate și cum trebuie să fie executate; - KT să aplice corect prizele și contraprizele; - comanda pe care o enunță să fie clară, pentru a evita orice confuzie în executarea mișcării. Testarea articulară se realizează cu ajutorul goniometrului, în timp ce testarea musculară evaluează forța musculară pe scara cu 5 trepte, de la 0 la 5: - forța 0 (nulă) - KT
[Corola-publishinghouse/Science/2035_a_3360]
-
programului recuperator; • în deficite motorii grave, recuperarea masei și forței musculare se recomandă a utiliza contracțiile musculare izometrice. Execuția unor exerciții poate fi modificată de către KT prin două procedee de bază: a) Prize și contraprize noi b) Comunicarea și transmiterea comenzilor. a) Prizele și contraprizele pot fi utilizate pentru a realiza: dirijarea și orientarea mișcării; întinderi la nivel muscular și articular; tracțiuni și compresiuni; echilibrări și dezechilibrări. Aplicarea prizelor și contraprizelor cu scopul de a susține și dirija mișcarea pasivă impune
[Corola-publishinghouse/Science/2035_a_3360]
-
punct de referință direcția de deplasare; • creșterea vitezei de execuție a mobilizărilor conduce la efecte diferențiate: - la mobilizările aplicate lent se obțin reacții cu caracter tonic; - la mobilizările aplicate rapid reacțiile vor avea o participare fazică. b) Comunicarea și transmiterea comenzilor. Comenzile se constituie într-o relație senzorială dintre KT și pacient. În aceste condiții, comenzile trebuie să fie clare, ferme, scurte și precis adresate. Prin aceste comenzi se urmărește ca pacientul să-și mobilizeze toate resursele psihice și fizice, reziduale
[Corola-publishinghouse/Science/2035_a_3360]
-
de referință direcția de deplasare; • creșterea vitezei de execuție a mobilizărilor conduce la efecte diferențiate: - la mobilizările aplicate lent se obțin reacții cu caracter tonic; - la mobilizările aplicate rapid reacțiile vor avea o participare fazică. b) Comunicarea și transmiterea comenzilor. Comenzile se constituie într-o relație senzorială dintre KT și pacient. În aceste condiții, comenzile trebuie să fie clare, ferme, scurte și precis adresate. Prin aceste comenzi se urmărește ca pacientul să-și mobilizeze toate resursele psihice și fizice, reziduale, care
[Corola-publishinghouse/Science/2035_a_3360]
-
diferențiate: - la mobilizările aplicate lent se obțin reacții cu caracter tonic; - la mobilizările aplicate rapid reacțiile vor avea o participare fazică. b) Comunicarea și transmiterea comenzilor. Comenzile se constituie într-o relație senzorială dintre KT și pacient. În aceste condiții, comenzile trebuie să fie clare, ferme, scurte și precis adresate. Prin aceste comenzi se urmărește ca pacientul să-și mobilizeze toate resursele psihice și fizice, reziduale, care-i stau la dispoziție. Enunțarea lor trebuie să constituie un moment-cheie al execuției, iar
[Corola-publishinghouse/Science/2035_a_3360]
-
mobilizările aplicate rapid reacțiile vor avea o participare fazică. b) Comunicarea și transmiterea comenzilor. Comenzile se constituie într-o relație senzorială dintre KT și pacient. În aceste condiții, comenzile trebuie să fie clare, ferme, scurte și precis adresate. Prin aceste comenzi se urmărește ca pacientul să-și mobilizeze toate resursele psihice și fizice, reziduale, care-i stau la dispoziție. Enunțarea lor trebuie să constituie un moment-cheie al execuției, iar fermitatea comenzii - un stimulent pentru o mai bună executare, nicidecum de avertisment
[Corola-publishinghouse/Science/2035_a_3360]
-
să fie clare, ferme, scurte și precis adresate. Prin aceste comenzi se urmărește ca pacientul să-și mobilizeze toate resursele psihice și fizice, reziduale, care-i stau la dispoziție. Enunțarea lor trebuie să constituie un moment-cheie al execuției, iar fermitatea comenzii - un stimulent pentru o mai bună executare, nicidecum de avertisment sau timorare. În funcție de ambianța psihică, ce se poate decompensa uneori, blândețea și modulația tonului vocal vor fi în măsură să restabilească liniștea și atmosfera propice de lucru. Arta de a
[Corola-publishinghouse/Science/2035_a_3360]
-
cealaltă mână o așază pe genunchiul homolateral al pacientului. Sprijină cu un picior genunchiul pacientului (cel pe care a așezat mâna), pe celălalt îl așază cu laba în dreptul piciorului pe care pacientul îl va așeza pe sol. Timpul I. La comanda „și”, pacientul alunecă pe fesa din partea piciorului liber până atinge solul, timp în care își sprijină genunchiul de piciorul kinetoterapeutului. Fig. X.58 a, b, c Timpul II. KT ridică mâna de pe genunchi și o așază sub axilă: concomitent, solicită
[Corola-publishinghouse/Science/2035_a_3360]