45,986 matches
-
Ea 2: Chiar eu am să i le fac. (vede masa improvizată) Da' ce-i aici?! Parcă sînteți în gară sau pe front! El 1: E, un front improvizat... Tocmai avusesem o luptă și acum ne făceam că am găsit pacea... dar cînd s-o semnăm... ai venit tu... Mămico, mai adu un păhărel! (El n se duce) Stai jos și să împărțim camaraderește tot ce avem... pîinea, salamul, coniacul... (vine El n) Hai că-ncepe să fie frumos. (le pune
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
ai plecat, că unde-ai plecat... Și eu ce să spun! Să le spun că stai într-un cort ca țiganii... la marginea cimitirului... Spune și tu, Mona, dacă ăsta-i un om normal! Octav: Las-o pe Mona în pace! Marieta: Că de asta ți-am trimis doctorul! Și tu îl iei peste picior?! Octav: Păi nu l-ai trimis tu ca la un nebun?! M-am purtat exact cum se aștepta să mă port... Marieta: Ascultă, eu te rog
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
o ia în serios) Sărut mîna, Mona. Mona: Bună ziua, domnu' Costache. Costache: Și tu ce stai așa de pleoștit! Marieta: E și el obosit..., tocmai a stat de vorbă cu o fantomă... Costache: Marieta! Marieta: Ia să mă lași în pace! Că și tu umbli ca prin somn! În loc să-i spui și tu ceva... ca un tată... să termine cu spiritismele astea... să facă, să muncească ceva... să-și cîștige existența... că nici măcar șomer nu e... el e doar erou! Mona
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
lasă întrebările să alunece între două răspunsuri... măcar! Octav: Nu, Socrate, asta-i o șmecherie soioasă și atât. Lunecarea asta "necesară" aruncă în aer toate certitudinile! Groparul: Dar sînt certitudini...? (dinspre gard vine un preot, însoțit, firește, de dascăl) Perotul: Pace vouă! Groparul: Binecuvîntează părinte. Preotul: Da tu tot în cort stai?! (groparul nu răspunde) Ce să-i faci. Înseamnă că asta e voia Domnului... Stăteați de vorbă? Octav: Și încă cum...! Preotul: Asta e bine. Octav: Ba nu-i bine
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
fost persecutat politic... nici revoluționar... Matei: Ba, domnule, am fost și eu revoluționar... Mi-am dat foc la carnetul de partid... Păi! Domnule, și nu voia să ardă! Știi ce rău m-am fript la degete?! Nu ardea, domnule, și pace! M-am gîndit să nu fie vreun semn naibii...! Octav: Să știi c-a fost... Nu trebuia să-l arzi...! Matei: Mă...! Și dacă vrei să știi, am fost și persecutat politic... Octav: Nu mă mai miră nimic... Matei: Da
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
O fi criză, nu zic, dar să crăcănezi blugi de-ăștia pe fața unui mormînt...! Octav: Cu ce vă mai servim...? Avem... Altul la rînd...! Ora închiderii, vă rog! (către gropar) Domnu'! Cu ce vă servim? Femeia: Lasă omul în pace, nu vezi că-i un amărît? Cu ce vrei să cumpere? Că s-au înmulțit nevoiașii... Ehe, înainte nu era așa... adică erau și-nainte, da nu ca acu'! Octav: Așa e, doamnă, așa e... Cu ce vă mai servim
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
că n-am fost securist! Și asta nu pentru că am avut mai multă conștiință ca alții! Aiurea! N-am vrut să fiu. Și-am plătit chestia asta cu bani, cadouri, temeneli, cuvinte în doi peri... Și m-au lăsat în pace... ca pe-un neserios... șmecheraș... în care nu se poate avea încredere... Asta e. Dar dacă m-ar fi strîns cu ușa, fii sigur că aș fi cedat. Octav: Nea Matei, matale ești un băiat prost... da deștept... Matei: Adică
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
cîteva obiecte, ca și cum ar vrea să facă ordine, dar nu e vorba decît de ticuri; își scoate halatul și își pune cravata, ceea ce va dura destul de mult...) M-am săturat! M-am săturat și gata! Să mă mai lase în pace cu... toate chestiile astea... cu toate albumele lui soioase, cu afișe, programe și cronicile lui de teatru...! Să mă mai scutească... cu "plonjonul" în trecut...!, ca și cum trecutul ar fi o apă...! Vorbe! Și măcar de-am ști ce fel de
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
ști ce fel de apă o mai fi și trecutul ăsta...; limpede..., tulbure... caldă..., rece...? Hm! Metafore...! Poezie... cu bășici...! (își privește ceasul de la mînă) Dacă sună la ușă, nu-i dau drumu'... și gata! Să mă mai lase în pace cu albumele lui comemorative...! Și le-aduce, d-le, pe toate! "O sută de ani de la înființarea teatrului"! Ce mă interesează pe mine actorii de-acum o sută de ani!? Și spectacolele?! Mă rog, ăla de la cincizeci de ani... să
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
sub o tensiune maximă violență gestuală, de limbaj, replicile sînt strigate, urlate sau gîfîite, sugrumate de frică sau disperare) Gh. P. unu: (ridicîndu-se de pe scaun) Ce dracu' vrei de la mine! (vrea să plece de pe miniscenă) Ia mai lasă-mă-n pace! Gh. P. doi: Stai aici! Unde te duci?! N-ai unde să fugi ca să scapi de tine! Stai aici, pe scena ta de garsonieră, teatrul tău de debara, aici, unde-i înveți pe copii ce e rău și ce e
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
liber la întrebări... Sursa dublă: Dom'le, nu de întrebări duc eu lipsă... răspunsurile mă omoară. (pauză mare) Trimisul lui Dumnezeu: Eu l-am văzut pe Dumnezeu! Sursa dublă: Iar? Sau tot visul ăla e? Dosar nr.: Lasă-l în pace! Oricum nu scăpăm... dacă i-a venit lui să-l spună... o să-l spună iar. Obiectiv nr.: (între ironie și interes) Și? Ai vorbit cu El? Plutonierul: Auzi, omule, niciodată nu te-am întrebat dacă are barbă... Trimisul lui Dumnezeu
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
înmormîntarea lui Brejnev au fost invitații toți conducătorii statelor socialiste, numai pe ăsta nu l-au invitat... S-au săturat și ei de toate tîmpeniile lui Ceaușescu" Sursa dublă: (după o pauză) Da... și? Trimisul lui Dumnezeu: Lăsați-l în pace pe cel ce mărturisește! Sursa dublă: Și dacă ce ne spune el nouă e o povestioară de adormit copiii? Trimisul lui Dumnezeu: E cu mîna pe Biblie. Sursa dublă: Oh, Doamne, cîți nu pun mîna pe Biblie și mint fără
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
apăram patria de bandiții de burghezi și moșieri... de capitaliști... și primeam pentru fiecare cîte 500 de lei... și ăștia impozabili...! Obiectiv nr.: Mă, iadul o să te mănînce... cum spune Trimisul... Trimisul lui Dumnezeu: (cu toată forța) Lăsați-l în pace! (cu iconița într-o mînă și Biblia în cealaltă) Lăsați-l în pace! Nu-l izgoniți pe cel ce se mărturisește! (cu fața la cameră) Eu am cunoscut mila cerească... și de aceea privesc cu limpezime sufletul omului... (vine spre Plutonier) Și
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
fiecare cîte 500 de lei... și ăștia impozabili...! Obiectiv nr.: Mă, iadul o să te mănînce... cum spune Trimisul... Trimisul lui Dumnezeu: (cu toată forța) Lăsați-l în pace! (cu iconița într-o mînă și Biblia în cealaltă) Lăsați-l în pace! Nu-l izgoniți pe cel ce se mărturisește! (cu fața la cameră) Eu am cunoscut mila cerească... și de aceea privesc cu limpezime sufletul omului... (vine spre Plutonier) Și în sufletul tău privesc..., și am văzut că te căiești, și de asta
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
politică. Virginie Despentes, Adevăruri murdare Mă Întreb ce voia să spună exact. Poate că totuși mă așeza În rect. Mie mi-era totuna, vă dați seama. Dar oare dragostea adevărată, o fi ea În rect? Iată ce nu-mi dă pace. Samuel Beckett, Molloy Celebră astăzi, scriitoarea născută În 1969 căreia Îi place să scrie În baruri a debutat la o editură minoră, Florent Massot, În 1995, cu romanul pe care-l țineți astăzi, circumspect, În mîini. Catalogată de unii drept
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
informat, să domine situația și să o conducă după bunul lui plac. El, „străinul”, cel căruia îi aparținuse odinioară Tekla și de care Adolf se teme mai mult decât de orice și de oricine altcineva. „Gândul care nu-mi dă pace, care mă chinuiește, e că omul ăsta ar putea afla că sunt nefericit” (p. 348), spune el, neștiind că tocmai „omul” acela se află în spatele ușii și îl supraveghează cu încuviințarea lui. De acolo, diabolicul Gustav ascultă laudele implicite aduse
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
el însuși în preajma verticalei, cu capul spre stânga și echilibrând paleta în mâna stângă, cu pensulele îndreptate spre dreapta. Acum personajul, în loc să se revolte împotriva șarpantei compoziționale, se sprijină pe axa centrală, susținând-o la rându-i. Pictorul a făcut pace cu lumea. Mi se pare că ambiguitatea care încurajează ambele lecturi ale operei este caracteristică barocului. Stilul baroc este cunoscut ca generator de tensiune în multe feluri diferite. În acest caz, efectul se realizează prin oscilarea privitorului între două imagini
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
bocet metafizic, de voci ale obsesiilor devenite alegorii ale unor stări reale sau onirice (vocile și visele din "Surâsul Hiroșimei"). Lanțul de procedee, ce țin de sintaxa poetică, sporesc dimensiunile spre fabulos, sau subliniază prezența poetului în lupta pentru cauza păcii în lume. Eugen Jebeleanu este un poet autentic, un poet tragic, un poet al iubirii, un poet al mesajului civic. El susține un întreg univers cu exemple concentrate în simboluri și alegorii care pledează pentru noblețea omului și a împărțirii
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
din jur: "Mari imnuri dorm adormiții maci,/ când clipa s-a oprit pe gând și doare/ trupul tău câmpie aromitoare și ard în tine și tu în mine taci". "Banchetul", scris după modelul hölderlinian, este sensibil și inspirat: "Acum către pace, ca Hölderlin mă tângui frumos." Tematica frecventă însă rămâne dragostea ceremonios prezentată într-un univers vegetal, cu o figurație care amintește de parnasieni. În mijlocul câmpiei am văzut/ zeii și zeițele ierburi ca o apă verde,/ înflorind în sfinte îmbrățișări, plătindu
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
cu mari pedepse crem"). Poetul nu este un adversar al civilizației urbane. În viziunea lui onirică, stilul străbate un univers cu împletiri de peisaj urban și rural, cu vegetație luxuriantă, cu străluciri orientale, grea de somn, dominată de-o desăvârșită pace și liniște. Citind versurile, avem sentimentul că poetul parcă a cunoscut aievea această lume, și acum, pierdută, o înfrumusețează amintirea, de-aceea ni se transmite permanent un sentiment elegiac, generat de aspirația de a o recuceri. "Invocație" este un poem
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
față exterioară a lumii, reprezentată de-un dans ușor, superficial, menit sa acopere o lume gravă; dansăm peste lumina ce moare, peste trena tristeții, peste puritatea logodnei, peste misterul nunții și flacăra ne taie timpul. Dansăm peste clopote mute,/ în pacea din miezul furtunii,/ dansăm peste inima noastră/ Sub lacrima rece a lunii". "Secțiunea de aur" (1973) cuprinde versuri mai cizelate și mai exterioare: "Mâna păianjenului rece/ un fir de noapte mă petrece;/ mâna oracolului tristă/ mă sfarmă ca pe o
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
și Cocteau și Max Jacob"1; Ion Negoițescu îi mai numește pe Cristian Morgenstern, dar și generația în mijlocul căreia poeta s-a format: D. Stelaru, Gh. Chivu, Ion Caraion, Geo Dumitrescu, Constant Tonegaru. În primele volume, versurile sunt facile (1949-1952): "Pace înseamnă: să nu-mi fie teamă,/ Să nu mă pândească/ vreo mână hoțească,/ drapelele comunii la cârmele lumii" sau: "să fii tânăr înseamnă să crești/ Ne-ncetat spre mai mult și mai bine..." Autoare și de fabule, Nina Cassian pecetluiește în
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
reprezintă eroii și ea este omul obișnuit, căci Timpul cu timp se măsoară prin noi, idei valabile sau netransfigurate poetic. Volumul "Fata morgana" presupune un univers tradiționalist intrat în altă viziune: pământul, țărâna cum o numește ea, grâul, duminicile de pace, nopțile și vântul, bocetele sunt evocate fără nostalgie. Poeta este retorică și uscată: "Sus,/ sus sunt cu păsările,/ îmbrățișată de gravitație/ apropiind, depărtând/ pământul de inimă." Iat-o invocând cina de sub vișinul casei, reușind întrucâtva să creeze atmosfera de familie
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
războiului. Evenimentul va căpăta dimensiuni apocaliptice sub pana lui N. Stănescu, C. Baltag, Ion Horea, N. Labiș, Al. Jebeleanu, Anghel Dumbrăveanu, D. Rachici etc. Continuarea încă în lume a războaielor a revitalizat un întreg val poetic legat de problema salvgardării păcii. Rănile războiului și conștiința luptei active împotriva acestuia devin ale poetului însuși. Trăirea timpului și, așa cum s-a mai spus, a "vieții cetății", cu impulsurile ei viitoare, consemnează resurecția poeziei civice, produsă de toți poeții activi după 1944, diversificați după
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
îmbrățișează în vis iarba, sau trăiește clipe ce-au fost cumplite, dar care au făcut posibilă renașterea de astăzi: "Vin tunuri, feciori ne vin,/ Scoateți steaguri afară,/ Munții să fiarbă de vin./ Cetina-i toată vioară." Timpul contemporan, cel al păcii și-al războiului, pătrunde în versurile poetului cu mari efluvii: "Puteri aș da arborilor să-nflorească într-o noapte,/ Orașele lor, să se înalțe-n deșerturi;/ Vuietul armelor l-aș îngropa." Poezia militantă, poezia patriotică, ca să fie poezie, trebuie să
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]