44,075 matches
-
prima, a evoluției realismului în cadrul "unei științe sociale americane" (Hoffmann 1977). Istoria exterioară are în atenție comunitatea acelor cercetători care au reacționat la mediul politic și științific în care își desfășurau activitatea. Această lucrare își propune să arate că, dacă examinăm această serie de încercări de a transforma un set de reguli practice într-un canon științific, putem spera să obținem o viziune coerentă, dar și detaliată asupra realismului. Eu afirm că oricît de importante ar fi intuițiile pe care le-
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
al realismului au afectat înțelesul conceptelor sale explicative centrale. Nu natura umană, așa cum spunea Morgenthau, ci dilema securității explica originile conflictului (și ale războiului). Concentrîndu-se asupra sistemului internațional ca prin-cipală cauză a războiului și principal domeniu al cercetării, savanții au examinat amănunțit natura exactă a nivelului sistemic. Aici, anarhia era în egală măsură un răspuns și o reformulare a problemei. Mulți dintre realiștii clasici au încercat să distingă diferite tipuri de anarhie internațională sau, așa cum a propus școala engleză, să înlocuiască
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
În a doua etapă, analiza teoretică a conținutului îngrădirii se va referi în principal la părintele ei spiritual, realistul George F. Kennan. În a treia etapă, cîteva cazuri remarcabile, incluzînd planul Marshall, doctrina Truman și războiul din Vietnam, vor fi examinate pentru a ilustra aplicarea ambivalentă a îngrădirii. În ultima etapă va fi abordată reformularea îngrădirii în timpul destinderii relațiilor politice, reformulare ce va fi analizată în detaliu în capitolul 7. ORIGINEA ÎNGRĂDIRII: AXIOMELE DE LA RIGA În anii '40, în administrațiile Roosevelt
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
proiectelor de cercetare care, în practică, devin mai apropiate de economia politică neomarxistă și gramsciană decît de neorealismul lui Waltz. Acest capitol va arăta mai întîi evoluțiile din cadrul unor abordări ale dependenței, înspre concepte de putere structurală, iar apoi va examina economia politică internațională dezvoltată de Gilpin și Strange. PUTERE ȘI DEPENDENȚĂ Originile intelectuale ale teoriilor dependenței Se pot identifica două rădăcini intelectuale impor-tante în dezvoltarea teoriilor dependenței: teoriile marxiste occidentale ale imperialismului și criticile structuraliste ale teoriilor liberale ale comerțului
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
Budai-Deleanu și lui Eliade Rădulescu, a căror valoare artistică n-a înțeles-o niciodată. G. Călinescu este, alături de E. Lovinescu, singurul istoric literar fără eclipseîn privința criteriului estetic, cu o scară precisă de valori și cu analizele cele mai adânci. Examinezi diversele contribuții și lucrări ale istoricilor literari, desigur onorabili și merituoși din trecut, cum ai asista la acordarea unui pian. Deschizi apoi Istoria literaturii române de G. Călinescu. Un compozitor de geniu, Beethoven, intră tumultuos în scenă. Începe marele concert
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
modalitatea în care legăturile dintre statul central și nivelurile subnaționale de guvernare sunt concepute și organizate. Așadar, un studiu al guvernului subnațional trebuie, în acest sens, să fie un studiu al însuși statului. Această lucrare constituie o încercare de a examina în detaliu schimbările care au avut loc în acest sens în cazul Franței, dar ceea ce este descris și analizat aici are o valoare mai mare în momentul în care este situată în contextul mai amplu al direcțiilor din politica teritorială
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
de-a lungul așa-numitei perioade neoliberale. Din nefericire pentru propriul lor argument, autorii acestui studiu continuă să enumere o mulțime impresionantă de schimbări care reprezintă, de fapt, o transformare destul de radicală a statului bunăstării sociale pe care ei îl examinează: managerialism crescut; privatizare (marginalizată); (puțină) descentralizare; și încercări foarte reușite de a controla extinderea bugetară.30 Folosirea reținută a parantezelor care apar în documentul original maschează schimbările majore din politică și administrație pe care autorii nu doresc să le admită
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
dreapta cât și cele de stânga (conduse de prim-miniștrii Jospin și respectiv, Raffarin) să lanseze Faza II (Stade II) a descentralizării într-o încercare de a completa Faza I. Aceste dezvoltări care au avut loc în Franța vor fi examinate în continuare în această carte. Reformele din Belgia au asigurat transformarea țării dintr-un stat unitar clasic de tip iacobin dominat de populația vobitoare de limba franceză, într-un sistem federal complex de comunități lingvistice și regiuni economice în care
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
Napoleon I a completat acest proces prin înființarea sistemului prefectoral pentru controlul central-local. Foarte aproape de argumentul menționat în acest capitol introductiv, înființarea statului bunăstării sociale din Franța postbelică a completat acest proces al centralizării, iar dimensiunea teritorială a acestuia este examinată în capitolul 2. Dar chiar și în timplul celei de-a Cincea Republici, înființată în anii 1960, s-a recunoscut că era necesară descentralizarea, iar capitolul 3 oferă o privire de ansamblu a reformelor de descentralizare care au început să
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
timpului și, până în anii 1990, ajunsese să fie privit ca, cel puțin parțial, o aplicare a principiilor neoliberalismului. Aceste capitole contextuale oferă o privire de ansamblu asupra restului cărții. Capitolele următoare se focalizează pe anumite aspecte ale acestor reforme și examinează în detaliu diferitele dimensiuni ale guvernului subnațional din Franța. Acest lucru duce inevitabil la un fel de repetiții, iar autorul cere cititorului să fie mai îngăduitor când se întâmplă acest lucru. Partea a II-a examinează instituțiile guvernării subnaționale, municipalitățile
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
ale acestor reforme și examinează în detaliu diferitele dimensiuni ale guvernului subnațional din Franța. Acest lucru duce inevitabil la un fel de repetiții, iar autorul cere cititorului să fie mai îngăduitor când se întâmplă acest lucru. Partea a II-a examinează instituțiile guvernării subnaționale, municipalitățile (capitolul 4) și numeroasele încercări de a coopera cu numărul lor imens, și cu lupta dintre departamente și regiuni pentru controlul "mezo"-spațiului dintre municipalitate și statul central (capitolul 5). Partea a III-a privește diferitele
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
s-a reactualizat statutul legal, devenind egale cu departamentele și municipalitățile. Cu aceeași ocazie au fost create la nivel regional noi structuri politice, chiar dacă nu au început să funcționeze ca regiuni politice decât din 1986. Regiunea va fi pe deplin examinată într-un capitol ulterior. Este suficient până în acest moment să observăm că statutul lor nu s-a schimbat cu mult sub președinția succesorului lui Pompidou, Valéry Giscard d'Estaing. În timpul întregii perioade a celei de-a Patra Republici și primei
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
sociologi precum Michel Crozier, Jean-Claude Thoening și Pierre Worms.4 Sistemul de "complicitate" dintre prefecți, administrație și politicienii locali și notables, a fost un fel de parteneriat care a menținut sistemul politico-administrativ și va fi prezentat mai detaliat când vom examina caracteristicile politice și administrative ale Franței într-un capitol următor. Interpretarea reformelor de descentralizare adoptată de "Rondin", de mai mulți analiști francezi și de câțiva englezi, cel puțin în primii anii de reformă, ar putea fi etichetată drept "scepticism a
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
politico-administrativ francez dar că acele schimbări nu au corespuns întotdeauna intențiilor reformatorilor originali și cu siguranță nu s-au ridicat la înălțimea așteptărilor noilor regionaliști și autogestionarilor care influențaseră considerabil cele 110 Propositions du Candidat Mitterrand. A sosit timpul să examinăm mai în detaliu care au fost schimbările căutate în prima etapă a reformelor. Legislația 14 Legea inițială din 196815 a pus bazele și a dat tonul avalanșei legislative care a urmat și a reprezentat o ruptură semnificativă de sistemul precedent
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
aspect important al transferului de puteri era că acestea trebuiau să fie însoțite de un transfer de resurse financiare și de altă natură către autoritățile locale pentru a permite autorităților locale să-și exercite noua putere în mod efectiv (vom examina acest aspect mai în amănunt într-un capitol ulterior). Puterea de a ridica și de a colecta anumite resurse fiscale precum vinieta pentru vehicul (vignette automobile) a fost, pâna la urmă, transferată. Statul a înființat și un sistem de donații
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
ei. De exemplu, un primar, pur și simplu, își lăsa atribuțiunile în mâinile viceprimarului care îi păstra scaunul de primar "cald" în timp ce el se ocupa de îndeplinirea altor funcții. În realitate, fostul primar încă se ocupa de controlul municipalității. Vom examina această problemă într-un capitol ulterior dedicat dimensiunii politice a guvernării subnaționale. A doua etapă a descentralizării: La décentralisation rénovée (Descentralizarea renovată) Până la sfârșitul anilor 1980 două lucruri erau clare. Primul, descentralizarea în Franța a fost ireversibilă și produsese schimbări
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
Există, totuși, mici dubii că ar fi o încercare serioasă de a aduce sistemul politico-administrativ al Franței pe aceeși linie cu dezvoltările (socio-economice, culturale și politice) prezentate mai sus. Alistair Cole, într-o studiu de ansamblu util asupra reformelor, le examinează din trei unghiuri conceptuale distincte: (1) ca parte dintr-un proces mai larg al reformei de stat și ca exemplu de "guvernare de la distanță", un concept introdus din literatura despre "noua" guvernare; (2) ca parte a unui proces iterativ de
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
acestea a fost încercarea de a uni municipalitățile în unități mai mari abordarea supralocală. Cea de-a doua a fost de a descentraliza chiar mai departe, intrând și la nivel de cartier: abordarea infra-locală sau de cartier (quartier). Înainte de a examina aceste dezvoltări, ar fi indicat să amintim care sunt îndatoririle tuturor municipalităților. Structura instituțională și funcțiile municipalităților 5 Rolul municipalității a fost definit într-o lege din 1884,6 redactată de ministrul de interne, René Waldeck-Rousseau, care a democratizat guvernul
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
Fără îndoială, tentația de a guverna de sus încă există, dar dezvoltările conturate în acest capitol sugerează faptul că noua modalitate de a "facilita" guvernarea domină în prezent. Schimbarea rolului DATAR este mult mai semnificativă în acest sens și vom examina acest lucru într-un capitol ulterior. În al doilea rând, încercările bazate pe resursele financiare și alți stimulenți, și duse la îndeplinire inducând de la bază spre vârf, colaborarea între diferitele municipalități, se pare că a dat roade. Este interesantă legătura
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
subsidiarității stau acum la baza sistemului politico-administrativ francez. Acestea sunt în primul rând exprimate prin abordarea contractuală care implică statul central și autoritățile locale și regionale. În centrul acestui sistem se află Contrat de Plan État-Région (CPER) care va fi examinat într-un capitol ulterior, dar, urmând celui de-al doilea val de reforme de descentralizare din anii 1990, și noile entități de cooperare intermunicipală, CA și pays. În al patrulea rând, au existat noi aranjamente instituționale care au unit municipalitățile
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
radicale aveau să aștepte până la reformele de descentralizare din 1982. Poziția regiunii în cadrul reformelor de descentralizare din 1982 În capitolul trei am atins pe scurt problema potrivit căreia socialiștii s-au convins de necesitatea descentralizării în anii 1960. Aici vom examina mai amănunțit trecerea acestora la regionalism. În timpul anilor 1960 și 1970, socialismul francez și-a dezvoltat propria teorie regională în contextul unui conflict social și ideologic. Aflîndu-se în opoziție pentru o perioadă lungă de timp (1958-1981), stânga și-a dat
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
Franța. Dar de nenumărate ori se întâmplă ca discursul ideologic și retoric sa aibă loc la un singur nivel în Paris și între partidele politice și intelighenția în timp ce viața continuă, ca de obicei, la alt nivel. În următoarea secțiune vom examina practica actuală a politicii locale din Franța și cum politica națională și cea locală se întrepătrund. Întrepătrunderea politicii naționale cu cea locală Franța nu duce lipsă de politicieni aleși, aceast lucru fiind una din consecințele unei țări cu 36 674
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
a fost depășit aproape în totalitate prin sistemul reformat, iar activitatea guvernamentală a regiunilor se potrivește, în sfârșit, cu așteptările pozitive ale cetățenilor, a căror majoritate o privesc favorabil. Capitolul 7 Administrarea guvernării teritoriale: statul contraatacă? Introducere Până acum am examinat dimensiunile istorică, instituțională și politică ale guvernului subnațional francez. Însă niciuna dintre acestea nu poate funcționa fără dimiensiunea administrativă. Și în acest domeniu au avut loc transformări semnificative în Franța de-a lungul a 50 de ani deoarece statul s-
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
stânga în unul de dreapta, prin formarea guvernului Balladur în martie 1993. Noul guvern a înființat, pentru o perioadă de trei ani, Comitetul pentru reorganizarea și descentralizarea administrațiilor (comité pour la réorganisation et la déconcetration des administrations CRDA). CRDA a examinat problema descentralizării administrative din punctul de vedere al utilizatorilor serviciilor publice. Într-un raport oferit ministrului administrației publice din 1995, s-au identificat îmbunătățirile care trebuiau făcute: evaluarea corectă a reformelor existente; evaluarea experimentelor realizate; armonizarea interministerială, atâta timp cât câteva ministere
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
fost create în 1995, iar acest lucru a consolidat noțiunea potrivit căreia la mijloc s-a aflat chiar o reformă a statului. Funcționarii civili care erau implicați în Planul Național, au înființat un număr de comitete care au început să examineze "statul" ca un obiect al reformei și să dezvolte o "doctrină" a reformei diferită, adaptând, după cum s-a întâmplat în timpul guvernului Rocard, abordările de tipul noului management public principiilor care se aflau la baza statului francez.64 În septembrie 1995
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]