852 matches
-
fost iute aproape și a servit „noul regim” care învinsese Germania nazistă și care aborda sublimele sloganuri ale justiției și egalității sociale. Eram născuți în același an, ’34, și în aceeași lună - februarie. Cu un cap mai mic ca mine, șchiopătând ușor de piciorul drept, bolnav de un tremur continuu al mâinii drepte, fapt ce îl îngreuna la scris, profesiunea sa, purta mândru un chip cu trăsături regulate și cu limpezi, calzi și inteligenți ochi albaștri. Fost elev al acelei experiențe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
balegă veche de capră neagră, pisată bine și dată prin sită deasă. Sau, se amestecă apa limpede de deasupra varului stins cu uloi de in și se unge rana. - Boală de copită. Când se crapă și sângerează copita, iar animalul șchioapătă, se pune pe ea arnică sau mal de oțet de mere. În caz de aprindere, copita se spală cu apă sărată și piatră vânătă amestecată cu ou. - Boală de gură. Gura vitei se freacă, până la sângerare cu sare măruntă, amestecată
Cârțișoara: monografie; vol. II - OAMENII by Traian Cânduleå, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/412_a_1339]
-
cântece populare pe ritmul loviturilor de ciocan vibrate pe tălpile papucilor cărora le schimba pingelele. Nu se avea o sănătate prea bună și deseori se îmbolnăvea de bronșită. Cu certitudine, nu-l ajuta prea mult nici încăperea umedă unde lucra. Șchiopăta ușor. Mama, Angela Foschio, o femeie cu niște virtuți creștine deosebite, a fost formată la Institutul marelui educator veronez, don Nicola Mazza. Și ea s-a născut tot la Verona, pe 7 august 1831. Tatăl ei, Paolo Foschio din Spilimbergo
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
am prăvălit pe fereastră. Nu va fi o cădere lungă. Va fi o evadare. Și va fi pace. Am aterizat pe gazon. N-am simțit nimic. Toată durerea se concentra în piciorul drept. M-am ridicat și am început să șchiopătez spre Range Rover. M-am prăbușit în fața volanului și am învârtit cheia în contact. (Întrebat fiind, am răspuns că nu știam - și nici acum nu mă pot gândi la un motiv - de ce nu m-am dus la un vecin după ce
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
Los Angeles în august și cu ocazia comemorării morții tatălui meu am așteptat în parcarea de la restaurantul McDonald pe Ventura Boulevard din Sherman Oaks. Era 2.30. După ce mi-am luat inima-n dinți am ieșit din mașină și am șchiopătat spre intrarea în restaurant (încă mă mai ajutam de baston). Am comandat un hamburger, o pungă mică de cartofi prăjiți, o coca-cola mică - nu mi-era foame - și mi-am luat tava așezându-mă la o masă lângă fereastră. 450
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
dus, nu-i era teamă. 450 SL de culoare crem ieși din parcare și intră pe Ventura Boulevard, rulând în trafic până nu se mai zări, iar povestirea se sfârși. Întâlnirea durase doar zece minute, dar când m-am întors șchiopătând la mașină, era în amurg. Peste de drum de McDonald’s se găsea Bank of America unde fusese depozitată cenușa tatălui meu. Ceea ce nu spusesem nimănui era ce-am făcut pe 9 noiembrie când m-am dus să iau cenușa
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
la cale directorul școlii din Cursești să scape de învățătorul care intrase la inima localnicilor. Folosindu-se de tinerii participanți la o nuntă, unde Tănase a făcut-o pe conocarul, i-a asmuțit împotrivă, astfel că frânt în bătaie și șchiopătând, deabea s-a mai putut târî până în cealalt capăt al satului unde locuia și unde a avut parte de o altă surpriză. „În seara aceea, mi-am găsit casa prădată. Mare lucru de la mine nu putea lua dar era cusut
Amprentele unor timpuri by ?tefan Boboc ? Punge?teanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/84040_a_85365]
-
Maiorescu, Gheorghe Racoviță și Ianov, câte un scaun în camera deputaților, Theodor Rosetti, funcțiunea de președinte de secțiune la Curtea de Casațiune, eu, epitropia la Sf. Spiridon din Iași etc. etc. De atunci a început "Junimea" ca grupare literară să șchiopăteze; Maiorescu și Iacob Negruzzi dimpreună cu redacția Convorbirilor s-au mutat la București, unde s-a continuat într-adevăr încă câtva timp a se ține sâmbetele sara întruniri literare, dar el nu mai aveau acel caracter de intimitate, acea libertate
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1536_a_2834]
-
și dacă ea mai există, atunci aș numi-o manipulare. În literatură, nu cred că mai există. Pe de altă parte există, totuși, autocenzura. Am fost timp de 45 de ani "legați", "strânși" și de aceea este normal să mai șchiopătăm încă. A.B.Ați avut o viață cu suișuri și coborâșuri. Scrieți despre propriile întâmplări? La ce lucrați în prezent? În primul rând lucrez la "Jurnalul" anilor '66, ultimii mei ani de la "Scânteia". Apoi, perioada când am fost director al
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1456_a_2754]
-
e un flăcău de pe-aici, Panaiota e din Creta. A venit să se trateze la sanatoriu. Tratamentul, de care încă mai are nevoie, a ținut-o pe loc și, în vremea asta, s-a măritat cu Grigore. O să vezi, șchiopătează ușor. Între timp, Panaiota, cu un șorț legat peste mijloc, veni în persoană cu o farfurie mare de musaca. Învățătorul i-l prezentă pe locotenent, care se ridică să se încline în fața ei ca înaintea stăpânei casei: "În afara sezonului, se
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
genunchii ei. Ea se clătină. Prin țesătura subțire a fustei, buzele lui Ahile îi frigeau coapsele. Un nor îi învălui ochii și se lăsă să alunece. Sleiți și goi, rămaseră mult timp îmbrățișați pe pardoseală. Ahile se ridică cel dintâi, șchiopătând, piciorul continua să-l doară: "Știam eu că sunt vulnerabil la călcâi!" Sprâncenele Margaretei, împreunate deasupra nasului, începură să palpite ca o pasăre prinsă de furtună. Urlă: "Dar eu nu știam asta? Eu, nu?" Acesta a fost începutul unui lung
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
valuri. — Anda! strigă el. întoarce-te! E periculos! Nu știi să înoți! Anda făcu un gest a lehamite cu brațul, fără să se întoarcă. Un val năprasnic o lovi în plină figură, învălmășindu-i părul lung și negru. Eduard fugi șchiopătat spre mare, nepierzând-o pe Anda din privire și continuând s-o strige. Un alt val, ca un zid alb, se năpusti asupra ei și o izbi cu furie. Anda se clătină și căzu, dispărându-i din fața ochilor. Nu e
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
specialiști. Vei fi sacrificat pe altarul tehnicii lor Înalte. Igiena Îl agasa. Țigările pe care le aprindea erau fără număr. Uita de cele mai multe sau le rupea. Zăceau ca niște bețișoare de cretă În scrumierele de cristal. Dar și organismul lui șchiopăta. Meteahna sa biologică era predispoziția spre o inimă slabă și plămâni șubrezi. Prelungirea vieții nu constituia Însă unul din țelurile lui Ravelstein. Riscul, limitele, umbra morții erau pezente În fiecare clipă din viața lui. Când tușea, auzeai ecoul colectorului de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
auzit locomotiva venind. Viața se va Întoarce curând, iar eu Îmi voi recupera locul În trenul vieții. Moartea se va retrage la postul ei din trecut, În marginea peisajului. Marea dorință a pacientului este să se cațăre, târșâind, târându‑se, șchiopătând, Împingându‑se Îndărăt la viața de dinainte de boală și să se baricadeze, să se fortifice În vechea lui poziție. Dacă aș fi murit, aș fi fost, desigur, dezlegat de promisiunea, făcută cu ani Înainte, de a scrie o scurtă prezentare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
cravată masive - În fond el e un mare. Pe urmă se așază pe lânurile de aur de pe patul lui și Își trage cizmele Înalte Poulsen and Scone. Piciorul lui stâng e cu câteva numere mai mic decât dreptul, dar nu șchiopătează. Fumează, bineînțeles, el fumează tot timpul și Își ferește capul de fum, În timp ce Își leagă nodul. Cântăreții și orchestra revarsă valuri de Italianca În Alger. Asta e muzica de fond pentru Îmbrăcare, accesoriu muzical sau fundal, dar Ravelstein are o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
minte ceva mai puțină. Străinul aranjă cu grijă frunzele florii aceleia într-o ordine firească, apoi făcu un semn lui Murgoci ca și cum ar fi chemat chelnerul într-un mare restaurant. Acesta rămase surprins o clipă dar își reveni repede, ocoli șchiopătând tejgheaua aceea lungă și veni la masa ceea lungă. - Vreau să mănânc ceva, orice ai la ora aceasta iar de băut, vreau vin. Murgoci nici nu se mișcă de lângă masă, parcă așteptând să mai audă ceva. Omul ridică privirea
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
cuprinse degetele iar restul tălpii până la călcâi îi rămase atârnat în afară. Luana își afundă laba piciorului în pantoful uriaș al Anitei, fără să reușească a-i găsi capătul. Se prinseră de braț și porniră agale la plimbare. Cea mare șchiopăta, aia mică târâia din greu pantoful ce se încăpățâna să rămână în urmă. Agățate una de alta făceau un dans de balansoar, sus și jos. Oamenii de pe stradă priveau cu sprâncenele ridicate mersul ciudat al celor două. O dată ce ochii le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
de cea a câmpurilor de luptă, dar e mai cruntă: miros de sânge și măruntaie care putrezesc, deși au încă viață în ele. De îndată ce acei nefericiți ne-au zărit, au luat-o spre colibele lor mizere, care mai repede, care șchiopătând sau târându-se, cu strigăte de durere și de teamă asemănătoare văităturilor scoase de animale. Gundo s-a albit la față, și pentru prima dată Bovo a rămas în urma noastră. Dintr-una dintre acele cocioabe a ieșit un bărbat înalt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
scară lungă de marmură, iar ușile de acces în biserică erau cinci la număr. Ne-am îndreptat spre cea mai mare, ferecată în plăcuțe de argint bătut cu ciocanul în relief. - Un alt dar din partea papei, a spus Adeodato, care șchiopăta lângă mine, sprijinit în baston. Nouă sute șaptezeci și cinci de livre de argint. În glasul său mi s-a părut că disting o nuanță de dojană. În timp ce înaintam, punea necontenit mici monede în numeroasele mâini întinse. Bazilica era pustie, și, după sosirea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
Și ele îl simpatizau pe Aidan și parcă le vedea făcându-se comode în vederea unei seri de bârfe. Dar nu în seara asta! Se zgârci cu uscatul părului, își trase la repezeală machiajul de rigoare și se îmbrăcă. Apoi coborî, șchiopătând ușor, pentru că încă o durea piciorul. Deschise ușa sufrageriei și rămase locului, privindu-și vizitatoarea înmărmurită. Până la urmă, nu era nici Tish, nici Amelie. Femeia aceea sofisticată - când se făcuse așa de arătoasă? - îi zâmbi. —Nieve! exclamă Darcey. Ce cauți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
Darcey se ridică de pe scaun. Mă întorc într-o clipă. —Te simți bine? Aidan părea îngrijorat. —O mică durere de cap, recunoscu ea. Din cauza buzei și a piciorului... —Ce? o privi Nieve întrebător. —Poveste lungă, spuse Darcey. Încercă să nu șchiopăteze până în bucătărie, însă piciorul o ustura groaznic. Deschise ușa de la frigider și-și turnă un pahar cu apă, apoi luă vreo două pastile. Simțea că durerea de cap nu avea nimic de-a face nici cu buza umflată, nici cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
răspunse e-mailurilor și continuă să lucreze fără întrerupere până la ora două. Numai chiorăitul mațelor o anunță cât era ceasul. Împinse tastatura la o parte și își luă geanta. Mi-am revenit complet după faza cu liftul, își dădu ea seama șchiopătând pe pardoseala de la parter. Nici nu m-am mai gândit de data asta. —Bună, Darcey, mă bucur să te văd printre noi. Cum te simți? Sally, recepționera, îi zâmbi. Acum arată mai rău decât e în realitate, răspunse Darcey. Glezna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
lui Nieve, o compătimi și pe aceasta. Da, e aici, zise ea. Săraca Darcey, a căzut pe scări acum vreo două săptămâni, și-a rupt mâna și și-a scrântit glezna. O deranjează bandajul de la mână, iar de mers, merge șchiopătând. —Aha. —A tras o fugă până la farmacie să ia niște analgezice, continuă Carol degajat. Călătoria a cam zdruncinat-o. Știu că drumurile sunt mai bune în ultimul timp, dar îți dai seama cum e, mașina nimerește în fiecare groapă de pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
Nieve cu spiritul ei critic ascuțit, era totuși o croială frumoasă care se potrivea de minune siluetei ei. N-o văzuse niciodată pe Darcey cu părul strâns în coc, dar îi stătea bine. O examină mai îndeaproape și observă că șchiopăta puțin și că avea brațul în ghips. Tresări de durere pentru Darcey când aceasta se așeză cu greutate pe scaunul ei, la masă cu Rosa și Carol. O văzu luând pachețelul cu medalionul de argint și deschizându-l. Urmări expresia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
deși o durea glezna, și opri în fața clădirii mari de granit cu zece minute mai devreme. Însă Aidan era deja acolo, în capul scărilor, cu Malachy Finan alături de el. —Mama ta nu a venit cu tine? întrebă Malachy pe când ieșea șchiopătând din vehicul. Darcey clătină din cap. Era convinsă că mai mult ne-ar încurca. Vă trimite salutările ei. — Vino în spatele castelului, zise Malachy. Am să pun să vi se facă o cafea. Îi conduse prin coridoarele deja bine cunoscute până la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]