941 matches
-
pentru un timp. Primul proprietar era sculptorul X, are o mulțime de încercări în pod. Pereții sînt negri de la fumul perindat pe acolo în decursul timpului. În prima cameră ne întîmpină un fum greu de respirat. Am aprins focul în șemineu, ca să creez un pic de atmosferă..., se scuză avocatul. Ați reușit pe deplin, răspund înțepat inexplicabil. Ce șemineu! Marmora luase forme și contururi divine. Nici chiar timpul n-a reușit să-i știrbească noblețea și desăvîrșirea. Azi nu mai găsești
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
de la fumul perindat pe acolo în decursul timpului. În prima cameră ne întîmpină un fum greu de respirat. Am aprins focul în șemineu, ca să creez un pic de atmosferă..., se scuză avocatul. Ați reușit pe deplin, răspund înțepat inexplicabil. Ce șemineu! Marmora luase forme și contururi divine. Nici chiar timpul n-a reușit să-i știrbească noblețea și desăvîrșirea. Azi nu mai găsești așa ceva... Poate că nu mai sîntem demni de așa ceva... N-aveți dreptate. Omul a avut aceleași calități și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
precum motorizarea poate servi, e adevărat, unora precum de Gaulle și Guderian, Panzer diviziilor naziste de ocupație și diviziilor lui Patton pentru eliberare. Radioul îi poate folosi lui Hitler să-și înfierbînte masele și lui Roosevelt pentru taifasurile civice în fața șemineului. În telecomunicarea gîndurilor, pentru a continua discuția, putem ajunge de la "instrumentul este de neimaginat în absența utilizatorului său" la concluzia că "tehnica nu are morală, numai tehnicienii au"? Nimic nu mi se pare mai puțin sigur. Dacă structurile de receptare
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
ce nu vrei. Aș fi vrut să fug, dar nu aveam unde, și faptul că în sfârșit aveam de muncă mă făcea să mă rușinez de slăbiciunea mea. În prima zi am învățat regulile casei: cu ce detergent se spală șemineul, unde se face focul, unde stă uleiul și de unde pot lua fărașul. Am învățat că Salvatore ia 15 pastile pe zi, unele pentru a-l ajuta să urineze, și că într-o anumită perioadă a zilei trebuie condus la baie
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
tot spre ei. Ei bine, de sărbători am fost mai mult decât tulburată de faptul că eram bunica de departe a unui minunat copil, dar nu trebuia să transmit nimic celor din jur, trebuia să spăl farfurii și să curăț șemineul ca și cum nu s-ar fi întâmplat nimic. La un moment dat, mai târ ziu, Concetta a început să bufnească, să se vaite și, întoarsă cu spatele ca și cum i-ar fi fost și ei rușine, mi-a spus: — La cât te
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
să nu-i trezesc. La Concetta îmi făceam o cafea dimineața pe ascuns, mă trezeam cu jumătate de oră sau chiar mai bine înaintea ei, adică pe la 6, ieșeam tiptil afară, mă întorceam mereu cu emoții și începeam să spăl șemineul cu un detergent cu miros de lămâie care mai acoperea și mirosul de cafea. Aici, acum, nimeni nu stătea cu ochii pe mine. Pare hilar, dar e trist ca un adult să-și bea cafeaua cu frică. Începeam să mă
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
Nu e de fapt, fie spus în paranteză, o vină imputabilă exclusiv neogoticului. Multe clădiri bine cunoscute seamănă cu ceea ce nu te aștepți și uneori, mai grav decât asta, cu ceea ce nu s-ar cuveni... Opera din Paris - cu un șemineu. „Altarul Patriei“ de la Roma - cu o mașină de scris. Biblioteca Universității berlineze - cu un scrin (așa i se și zice: „die Kommode“). Crematoriul din București - cu o zaharniță. Cazinoul din Constanța - cu un dric... Dar neogoticul, ca să revin la el
Alfabetul de tranziþie by Ştefan Cazimir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1380_a_2729]
-
mândri și o savurează cu plăcere. NOIEMBRIEluna agerului. „Shimotsuki” (numele vechi) și „Juuichi-gatsu” (denumirea modernă). O cupă cu sake aromat Într-o seară de iarnă La focul viu, Cât de fierbinte-i băutura! Poetul se lasă sedus de focul din șemineu, dar și de căldura sake-ului. Înainte de a degusta băutura magică, admiră culoarea sticlei de un albastru intens, căreia flăcările îi dau nuanțe de violet. Din locul unde se răsfață, privește grădina unde a căzut bruma, admiră pomii împodobiți de
Japonia. Mister şi fascinaţie by Floarea Cărbune () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1258_a_2102]
-
datorat, în primul rând, faptului că Tribunalul din Diabelli era în plină renovare și, în al doilea rând, fiindcă speța era urmărită în direct pe sute de canale de televiziune, prilej ca întreaga populație a lumii să poată admira frumosul șemineu stil baroc din Sufrageria de Onoare, transformată temporar în sală de judecată. 23 Deși doar absolvent a opt clase, Samuel Kohn ("Bătrânul Sami Kohn"), șeful celebrei Case de Avocatură Samuel Kohn & Fiii, a primit o derogare excepțională pentru a putea
[Corola-publishinghouse/Science/1520_a_2818]
-
de zarzavat, ne aplecăm pe fereastra camerelor lor de culcare pentru a fixa, cu un ochi de fachir birman, malurile misterioase ale Senei la Nogent. Totul trece, sfârșește prin a agasa și șterge urmele, dar dulapurile normande, obiectele de pe marginea șemineului, ascuțitorile de creioane și mapele de birou ceva mai puțin ca restul. Omul precar are toată dreptatea să mizeze pe aceste mici patrii de tufe de trandafiri, de pendule și de fotolii Louis-Philippe când vor să lase o urmă a
Candid în Ţara Sfântă by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Memoirs/905_a_2413]
-
oi, maimuțe, antilope, reni, măgari... Mi-era imposibil să-mi mai amintesc și altele. Am pus imediat craniul pe televizor. Nu arăta prea bine acolo, dar nu aveam alt loc la dispoziție. Ernest Hemingway l-ar fi așezat probabil pe șemineu, alături de un cap de elan. Dar eu nu aveam șemineu în cameră. Nici măcar dulap pentru haine sau cutie pentru pantofi. N-aveam unde să-l pun decât pe televizor, mai cu seamă că era craniul unui animal necunoscut. În cutie
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
mai amintesc și altele. Am pus imediat craniul pe televizor. Nu arăta prea bine acolo, dar nu aveam alt loc la dispoziție. Ernest Hemingway l-ar fi așezat probabil pe șemineu, alături de un cap de elan. Dar eu nu aveam șemineu în cameră. Nici măcar dulap pentru haine sau cutie pentru pantofi. N-aveam unde să-l pun decât pe televizor, mai cu seamă că era craniul unui animal necunoscut. În cutie nu mai rămăseseră decât ziare mototolite și un obiect lung
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
Interiorul aborda tonurile liniștitoare ale unui castel de nisip și ale porumbului, liliacului și făinii albe. Impozantă și voluptoasă, elegantă și economic mobilată, casa avea patru dormitoare cu tavane înalte, un apartament „principal“ care ocupa jumătate din primul etaj, avea șemineu, bar, frigider, două debarale înalte, largi de 50 de metri pătrați, jaluzele care dispăreau în niște nișe din tavan și fiecare dintre cele două băi adiacente avea câte o cadă imensă îngropată la nivelul pardoselii. Mai exista o sală de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
mă ținea de mână Robby în mașină, după școală, și cât de tare mă strângea noaptea trecută pentru că se aștepta să-l protejez. Deoarece acum credea că sunt tatăl lui. Nu mai știam ce să zic. Miller continuă. - Există un șemineu în casă? întrebă el brusc. Spre rușinea mea a trebuit să mă gândesc la asta. Stăteam în casa aia de cinci luni și a trebuit să mă gândesc dacă exista un șemineu în casă. Dacă exista, nu fusese niciodată folosit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
știam ce să zic. Miller continuă. - Există un șemineu în casă? întrebă el brusc. Spre rușinea mea a trebuit să mă gândesc la asta. Stăteam în casa aia de cinci luni și a trebuit să mă gândesc dacă exista un șemineu în casă. Dacă exista, nu fusese niciodată folosit. Ceea ce m-a forțat să realizez că existau două. - Da, da, avem. De ce? Miller făcu o pauză, studiind carnețelul, și murmură pierdut: - Nu e decât un orificiu de pătrundere. Atât. - Pot să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
de sânge dinspre casă spre pădure, unde murise, ceea ce însemna că indiferent ce mă atacase nu se târâse de la etajul casei peste câmp și dincolo de primii copaci ai pădurii. (Scriitorul a menționat faptul că ceva se cățărase afară prin hornul șemineului; scriitorul a mai menționat că ceva „zburase“ peste câmp.) Veterinarul care a examinase carcasa a fost de părere că mai degrabă era vorba de „un coiot“ care se „întorsese pe dos ca un ciorap“. (N-am descoperit niciodată ce era
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
ce știam era că norocul continua să-mi surâdă de undeva deasupra mea, un loc în care se pare că avusesem parte de toate cele, un loc în care faima apărea ca o idee pozitivă, flacăra care pâlpâia uneori în șemineu fiind singura mea sursă de orientare. De-acum trăiam cu un tânăr sculptor pe numele de Mike Graves (care era cu vreo doisprezece ani mai tânăr decât mine) și uneori stătea și el în apartamentul de pe Strada 13, iar alteori
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
Am un întreg arsenal de reviste și cărți în care citesc, mai aud știrile să știu și eu cam ce se mai întâmplă prin lume. Pe la 8 merg în camera de lucru nu înainte ca (iarna) să fac foc în șemineu și până la 10 lucrez după care fac o plimbare sau prin pădure sau spre centrul orășelului. Vin acasă după trei sferturi de oră și lucrez mai departe până la 12,30 când merg în bucătărie, spăl vasele, pregătesc cafeaua de ora
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1456_a_2754]
-
cina. Un rit imuabil fixa locul fiecărui membru al familiei. Cei doi soți, François și Jeanne Mauriac, stăteau față în față, fiicele, Claire și Luce, pe partea tatălui, feciorii, Claude și Jean, pe partea mamei. O etajeră pentru veselă. Pe șemineu, un orologiu cu un îngeraș aurit deasupra. Bucătăria este cam rudimentară, dar solidă, cu ustensile grele. Salonul era inima Malagarului: aici se țineau consiliile de familie, erau primiți oaspeții. Ghida ne spune ce cărți a scris Mauriac stând la măsuța
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
oaspeții. Ghida ne spune ce cărți a scris Mauriac stând la măsuța de lângă fereastră. Cunoaște legenda fiecărui obiect din casă și se însuflețește relatând-o, de parcă și-ar povesti propriile amintiri din copilărie. Instalați în cele două fotolii roșii de lângă șemineul alb, soții Mauriac ascultau, la un aparat de radio, în timpul războiului, emisiunile de la Londra și, desigur, mesajele către francezi ale generalului De Gaulle. Mai târziu, în acest loc, au pus un televizor. Cabinetul de lucru al scriitorului ocupă o porțiune
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
de lucru al scriitorului ocupă o porțiune dintr-o veche cramă de vin alb, care a fost transformată chiar înaintea celui de-al Doilea Război Mondial. Mauriac ședea rar la birou, de regulă își făcea loc la un colț de șemineu, unde scria pe genunchi. Pe masa rotundă din centrul odăii am zărit două cărți: Jules Verne, L’ Ile mistérieuse (o ediție Hetzel), și un volum Pascal din seria Pléiade - doi autori favoriți ai proprietarului de la Malagar, puși unul lângă altul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
viziteze la Malagar; o sculptură a Sfântului Francisc din Assisi; două pânze de maeștri olandezi; un mic Larousse, de care se servea scriitorul la jocurile de cuvinte încrucișate; portretele lui Maurice Barrés și Paul Válery, cel din urmă atârnat deasupra șemineului, lângă o uriașă oglindă de Veneția; o fotografie din 1944 a abatelui Lacaze în fața orgii sale; un cap al lui Crist executat de sculptorul Michel Ciry, cu dedicație. Tot aici, se află un mare dulap în care stăpânul casei își
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
mult mai încăpător pe dinăuntru față de cât ți-ar sugera dimensiunile exterioare ale incintei. Nu-i găsesc pe ai mei, și peregrinările dintr-o cameră în alta, interminabile - refectoriu, capelă, dormitoare, iatacuri de taină, odăi de consiliu, sală de ceremonii, șeminee înalte, bolți împodobite cu blazoanele Ordinului -, îmi dau o senzație de singurătate abisală; este, cu siguranță, una dintre perfidiile castelului, arătată exploratorilor impenitenți. Dacă reziști acestei încercări, ai parte de revelații pe măsură. Tot urcând scări cu paliere întunecate, ajung
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
subsol chelnerii aferați, cu câte șase halbe de bere în mâini: se grăbesc să astâmpere setea mușteriilor. În prima zi, nu puteai arunca un ac de câtă lume se adunase, când am găsit cu mare greu o măsuță chiar lângă șemineul fierbinte. Sentimentul că te afli într-un loc de frontieră, nu una politică, ci naturală, și că intuiești respirația portului care desparte marginea continentului de marele ocean întunecat, două lumi de himere...” - frazele acestea, scrise după prima noastră vizită la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
full, cu o poftă incomensurabilă de drum lung parcurs într-o gamă diferită de viteze, schimbate de mâna dreaptă a șoferului care asculta un post de radio obscur și tocmai își spunea nu-mi mai doresc acum decât fotoliul din fața șemineului, pe onoarea mea, plus un ceai fierbinte și o pătură peste picioare, apoi poate să ningă o eternitate, cu fulgi cât pumnul, nici că-mi pasă, viața e frumoasă, forever young I want to be, forever young, I want to
Frig by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1176_a_1898]