664 matches
-
câteva urinoare pe un perete și cabine pe peretele opus. Conducte mai groase și mai subțiri alergau de-a lungul pereților păienjeniți. Aceleași animale fără blană, cu ochii plini de vinișoare și ieșiți din orbite, mișunau pe cimentul plin de băltoace mirosind a urină. Priveam în sus spre urinoare, și fața mi se oglindea în faianța lor lustruită. Atingeam cu degetele țevile transpirate. După asemenea nopți aproape de nesuportat, diminețile erau ca niște plăcute diapozitive color, cu soare și brazi, cu băieți
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
mult doi ani și părinții mei locuiau pe Silistra. Proprietarul, care se numea Catana, îmi dăruise un clopoțel, îmi amintesc și azi cu o limpezime perfectă cum arn ieșit din curtea casei și am intrat cu ghetuțele într-o mare băltoacă tulbure, întinsă pe stradă. Acolo am dat drumul clopoțelului în apă și, deși am tot pipăit cu minutele pe fundul băltoacei care nu era mai adâncă de câțiva centimetri, nu am reușit să-l regăsesc. Țin minte cât de mirat
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
azi cu o limpezime perfectă cum arn ieșit din curtea casei și am intrat cu ghetuțele într-o mare băltoacă tulbure, întinsă pe stradă. Acolo am dat drumul clopoțelului în apă și, deși am tot pipăit cu minutele pe fundul băltoacei care nu era mai adâncă de câțiva centimetri, nu am reușit să-l regăsesc. Țin minte cât de mirat eram din cauza asta. Din această amintire, mi-am dat seama că trebuia să situez desfășurarea visului mult mai adânc în trecut
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
ipsos. Folosise drept cremă de ras pasta parfumată, albăstruie, dintr-un spray unguresc, unul dintre cele două-trei tuburi policrome de pe policioara de sticlă murdară de sub oglindă, pe care se mai aflau și câteva lame de ras uzate, aruncate într-o băltoacă și care ruginiseră, lipindu-se între ele. Apa de pe bărbie, tulbure de cremă de ras, începu să-i șiroiască pe gât și pe piept, rece ca gheața, își privi pieptul în oglindă cu amuzament. Dacă ar fi venit acum cineva
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
coboram câteva trepte tăiate grosolan în aceeași stânca umedă. Frigul de pivniță începea să se simtă ca un curent care ne înfoia părul și ne făcea pielea de găină pe brațe. Pe jos, terenul începea să devină cleios și, prin băltoace, se vedeau tot felul de resturi aruncate: păhărele de plastic în care fusese înghețată, cutii sparte de chibrituri, hârtii cerate cu coji de parizer, bucăți de vată murdară. La o cotitură a culoarului am zărit două biluțe roșii, legate cu
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
parfumuri tari, / Adu roze, pe tine să le pun" și râzând iarăși cu poftă. Merse la fereastră și închise geamurile, lăsând draperiile trase, în cameră mirosul devenise mai real decât obiectele, ridica în aer fumuri dense, aproape vizibile. Călca prin băltoace de parfum franțuzesc, zdrobea cu talpa tare a saboților cutiuțe de creme și tuburi de fond de ten. O amețeală voluptoasă îi impregna corpul deja obosit, îi venea să se culce și să adoarmă ca un Des Esseintes în paradisul
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
într-o albie și se ridică iar pe câmp. Dăduse de pârâu. Nu era decât o șerpuire de șanț mai îngust sau mai lat, în care prezența apei era dovedită doar de noroiul gros mai peste tot și de mici băltoace verzui. Un miros de lintiță trăda un ochi de apă cu broaște. - A secat de tot pârâul, observă moșierul, nu vine maredecît când plouă mult și se umflă apele. - Atunci, de unde scoate apă la grădinărie? - Din puț! răspunse Pascalopol, amuzat
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
toată fața apei verzi, și un miros pătrunzător de lintiță umplea aerul. Dinspre sălcii, câteva bivolițe și vaci înaintau până la pântece în apă, supravegheate de un copil gol, cu abdomenul prea umflat. Un muget răsună prelung din depărtare, și din băltoacă îi răspunse, cu tonuri scurte de flaut, broaștele. Era o apă mocnită, smârcoasă, cum apare uneori în visele grele în care adormitul se cufundă mereu în nămoluri universale și nu scapă de ele decât zburând pe deasupra. Un om venea de
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
o femeie care mie, celui ajuns acolo ca turist occidental, mi s-a părut o ființă profund nedreptățită de soartă, silită să trăiască în ultima mizerie a lumii, în mijlocul acelui praf care plutea peste tot în aer ca într-o băltoacă. Și am aflat, spre mirarea și înjosirea mea, că ea era mulțumită de soarta ei, de faptul că vinde semințe și că-și câștigă astfel, cinstit, viața. Acolo unde eu vedeam mizerie cumplită, ea trăia într-un univers din care
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
îmbrâncit fără menajamente pe Boștină. Acesta a căzut cu fundul într-o baltă și așa a rămas, în timp ce militarii și soldații au intrat în clădire și au încuiat ușa în urma lor. Boștină n-a avut puterea să se ridice din băltoacă. S-a târât doar, cu fundul, până la treapta căminului, și așa, așezat fără vlagă, și-a luat capul în mâini clătinându-l, cu suspine, fără să mai fie atent că o face în văzul nostru: „Ce vremuri trăim! Ce vremuri
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
cultivare de gesturi pretențioase, el nu-și schimbă în fond dotarea sa de viață, balta lui fundamentală. A făcut doar ca balta lui să fie mai bine îngrijită, mai ocrotită și mai strălucitoare, a făcut adică din balta lui o băltoacă. Cum poți atunci să-ți sporești singur „ocaziile“ de viață, din moment ce ele sunt „date“, numărate, ca un inventar de baltă? Aici, iau alt exemplu. Cine se naște într-un sat și-și face cuib în el, nu are multe ocazii
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
pune, una după alta, de parcă nici nu l-ar interesa răspunsul ! Toată lumea într-o situație ireparabilă și dificilă, numai din vina ei ! Sophie este singura culpabilă, pentru că numai ea l-a ademenit pe Titi în chioșcul din fundul grădinii, printre băltoacele de apă de pe alee... Desigur, l-a ademenit doar ca să-l compromită... Iar acum iat-o cum intră, ca și când nimic nu s ar fi întâmplat, doar că nu mai e la fel îmbrăcată ; adio fustă suflecată și berjeră, și-a
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
un serviciu? — Orice. — Pregătiți-l pe Fontaine. Scoateți-i cătușele și dați-i să citească ziarul de dimineață. Green arătă spre oglinda camerei 3. — Ăstălalt o să cedeze curînd. Mucos nenorocit! Tyrone Jones plîngea, iar sub scaunul lui se formase o băltoacă de urină. Ed Își mută privirea. Domnule, rugați-l pe locotenentul Smith să citească ziarul În difuzor calm și rar. În special rîndurile despre mașina zărită la Nite Owl. Vreau ca acest individ să fie frăgezit la maximum. S-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
iar el le duce pe ea și pe Patty Chesimard În debara, culegîndu-l pe drum și pe Gilbert Escobar din bucătărie. Gilbert opune rezistență - uite urmele de tîrÎre, plus oalele și tigăile căzute pe podea. Una la căpățînă, pac, trosc, băltoaca aia mică de sînge pe care o vezi acolo, delimitată cu cretă. Seiful este descoperit sub tejgheaua bucătarului. Una dintre cele trei victime angajate În local Îl deschide - remarcă, te rog, monedele risipite. Pac, trosc, după aia Gilbert opune din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
și el nu reușise decît să-l Împungă În burtă de unsprezece. Figura cu nisipul o Învățase de la Cornell Wilde la cinematograf și se săturase de nerușinarea grasului, care nu respecta nici una din regulile duelului. Erau În toiul luptei, În dreptul băltoacei de lîngă șanțurile din fundul curții și grasul se năpustise asupra lui fără nici o tehnică, așa poate să cîștige oricine, dar deodată Julius și-a amintit de film și, În timp ce grasul se retrăgea ca să se poată năpusti iar nebunește ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
de lux pornea furioasă și era gata-gata să-l șteargă cu aripa și s-ar fi prăpădit cu toții de rîs. Își luă avînt și sări pe trotuar și trebui să-și ia din nou avînt pentru că avea În față o băltoacă, așa Încît pînă la urmă făcu un soi de triplu salt și se trezi pe un teren viran, cu picioarele acoperite de un strat de praf uniform. Julius simți că privirea Îi fuge Într-o parte, că bărbia i se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
se termina toată treaba. Pentru mai bine de un an, a refuzat să își cumpere jaluzele. —Pur și simplu nu voi spăla geamurile, spusese ea. Astfel nu o să se vadă înăuntru. Și și-a luat perdea pentru duș abia când băltoaca pe care o făcea în fiecare zi în baie a început să se scurgă la Joy. Dar undeva, pe drum, prioritățile ei se schimbaseră. Deși nu era deloc o decoratoare înfocată, cum era Clodagh, începuse în mod sigur să îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
Spuneam că mi se pare că ai moștenit gustul și grația doñei Yvonne Sotoceballos, damă din Înalta societate... Fermín nu era un om corpolent și primul pumn fu suficient ca să-l dărîme dintr-o dată. Încă mai stătea făcut ghem În băltoaca În care aterizase, cînd Fumero Îi administră o serie de picioare În stomac, În rinichi și În față. Eu am pierdut socoteala la al cincilea. Fermín Își pierdu răsuflarea și capacitatea de a mișca un deget sau de a se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
căci nu existau cuvinte care să poată descrie viziunea Închisă În acea celulă Însîngerată și Întunecată. Însă nu era nimeni acolo, iar cînd, În cele din urmă, au deschis ușa și au găsit-o pe Penélope moartă, Întinsă Într-o băltoacă din propriul ei sînge, Îmbrățișînd un copilaș purpuriu și strălucitor, nimeni n-a fost În stare să-și dezlipească buzele. Cele două trupuri au fost Îngropate În cripta din pivniță, fără ceremonie și fără martori. Cearșafurile și rufele au fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
mare albastră, nesfîrșită. Într-o zi, cineva avea să Încerce să mă convingă că nu, că din clinica Corachán nu se vede marea, că saloanele de acolo nu sînt albe și nici eterice și că marea acelui noiembrie era o băltoacă de plumb rece și ostilă, că În săptămîna aceea a continuat să ningă pînă cînd soarele și Întreaga Barcelonă au fost Îngropate sub un metru de zăpadă și că inclusiv Fermín, eternul optimist, credea că eu aveam să mor din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
a spasmelor, trupul bolnavului alunecă pe trepte, care nu erau mai mult de cincisprezece, până la capătul de jos al scării. Foarte repede, în cel mult cinci minute, cineva îl văzu pe cel căzut și un grup de oameni se adună. Băltoaca de sânge de lângă cap semăna nedumerire: omul s-o fi lovit singur sau „o fi fost un păcat“? Totuși, curând, unii își dădură seama că e vorba de o criză de epilepsie; unul dintre servitori recunoscu în persoana prințului pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
Celer!“ Și dintr-odată se face lumină. Mulțimea s a răsculat la teatru împotriva fostului consul Propertius Celer, însărcinat cu îngrijirea malurilor și albiei râului Tibru. Or Tibrul a crescut din pricina ploilor neînCetate și a prefăcut cartierele joase într-o băltoacă puturoasă. Iar când apele s-au retras, au târât după ele dărâmături de case și leșuri de oameni. Se pare că Augustus, înștiințat, a ridicat neputincios din umeri și n-a fost de acord să se plătească nici o despăgubire. Rămâne
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
și haos. Își puse mîinile În șold, tuși și scuipă. Apoi se uită În sus. Se apropiase foarte mult de inima incendiului, dar nu recunoștea nimic. Clădirile din jurul ei, pe care ar fi trebuit să le cunoască, pompierii care alergau, băltoacele de apă, furtunele care se furișau pe pămînt - totul era scăldat Într-o lumină țipătoare, de o intensitate nefirească, sau ascuns de umbre negre lunecoase. Încercă să strige la unul dintre oameni, dar acesta n-o putu auzi din cauza vîltorii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
să se simtă puțin amețit. Apoi, simțindu-se ceva mai bine după ce a mâncat, se pregătește să se prezinte la adresa recomandată de cerșetor. Casa se află la capătul unei alei înguste cu mirosuri cam urâte, cu grămezi de gunoi și băltoace al căror conținut nu-l poate identifica. Poarta este solidă, întărită cu bare de fier și cuie groase cu cap pătrat. Bate în poartă. Se aud pași și observă cum de partea cealaltă a porții îl privește cineva. — Am închis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
răvășită de gropi, desfundată de miile de căruțe ce treceau necontenit spre front, încărcate cu merinde pentru oameni, întorcîndu-se înapoi veșnic pline cu rămășițe de-ale luptelor... Ici-colo sclipea cîte-un ochi de lumină galbenă, plăpândă, însemnînd comandamente, spitale, cîrciumi-popote... Prin băltoacele uliții se împleticeau, înjurînd și blestemând, cei ce reveneau de la execuție. Apostol Bologa mergea tăcut alături de căpitanul străin. Vroi mereu să-și grăbească pașii, să se despartă de omul acesta bănuitor, care parcă și tăcând îi făcea mustrări. Dar în
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]