684 matches
-
de la o poștă, răspunse aplauzelor cu o plecăciune, cu fața prietenoasă și satisfăcută.- Am jucat rolul acesta în '56 la Teatrul Mariinski. Sunteți un cunoscător al artelor dramatice? ă Sunt un admirator al lui Gogol. ă Douăzeci de ruble, mârâi cămătarul, făcând chitara să rezoneze în timp ce o punea jos. ă Douăzeci! Hoțule! Băutor de sânge! Jidanule! M-a costa de zece ori pe atâta. I-a aparținut lui Sarenko. ă Douăzeci de ruble. ă Numai monolgul singur face douăzeci de ruble
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
i-a aparținut lui Sarenko, îți voi da douăzeci și cinci. ă Ai cuvântul meu. ă Douăzeci și două. ă Douăzeci și două. Omul ăsta are o inimă de piatră, strigă actorul, cerând ajutorul lui Profiri. ă știi cum merge treaba, spuse cămătarul. Îți pot da numai cât cred că voi primi pe ea. ă Vei primi mai mult de douăzeci și două pentru ea. Cel puțin o sută. ă Douăzeci și două. Vrei, bine. Nu vrei, bine. ă Foarte bine. Aveți grijă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
vă suge sângele, îi spuse actorul într-un aparte tare lui Porfiri. Actorul își luă bani și se retrase cu un pas, dar nu plecă. Era ca și cum ar aștepta ceva. Porfiri îi simți prezența în spatele său în timp ce îi dădea chitanța cămătarului. Fața galbenă din spatele tejghelei îl privi cu suspiciune. ă Aveți banii? Porfiri puse jos o bancnotă roșie de zece ruble. Se uită peste umăr doar pentru a-l zări pe actor privindu-l cu insistență. Celălalt bărbat îi arătă un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
ă Aveți banii? Porfiri puse jos o bancnotă roșie de zece ruble. Se uită peste umăr doar pentru a-l zări pe actor privindu-l cu insistență. Celălalt bărbat îi arătă un zâmbet din reflex și se înmuie la față. Cămătarul se întoarse cu o grămadă de cărți, legate împreună cu o ață. ă Nu sunteți Virginski, spuse cămătarul. ă Ați putea să tăiați sfoara, vă rog? Aș vrea să examinez cărțile mai cu atenție. ă Nu sunteți Virginski, repetă cămătarul. ă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
pentru a-l zări pe actor privindu-l cu insistență. Celălalt bărbat îi arătă un zâmbet din reflex și se înmuie la față. Cămătarul se întoarse cu o grămadă de cărți, legate împreună cu o ață. ă Nu sunteți Virginski, spuse cămătarul. ă Ați putea să tăiați sfoara, vă rog? Aș vrea să examinez cărțile mai cu atenție. ă Nu sunteți Virginski, repetă cămătarul. ă Cine este Virginski? ă Bărbatul care a amanetat aceste cărți. ă Ce mai contează? Doar eu îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
față. Cămătarul se întoarse cu o grămadă de cărți, legate împreună cu o ață. ă Nu sunteți Virginski, spuse cămătarul. ă Ați putea să tăiați sfoara, vă rog? Aș vrea să examinez cărțile mai cu atenție. ă Nu sunteți Virginski, repetă cămătarul. ă Cine este Virginski? ă Bărbatul care a amanetat aceste cărți. ă Ce mai contează? Doar eu îi plătesc datoria. Am banii să îi răscumpăr bunurile în numele său. Vă rog tăiați sfoara! Cămătarul ezită, trăgându-și obrajii și mai mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
cu atenție. ă Nu sunteți Virginski, repetă cămătarul. ă Cine este Virginski? ă Bărbatul care a amanetat aceste cărți. ă Ce mai contează? Doar eu îi plătesc datoria. Am banii să îi răscumpăr bunurile în numele său. Vă rog tăiați sfoara! Cămătarul ezită, trăgându-și obrajii și mai mult pe fața sa de cap de mort. Toată vitalitatea îi era concentrată în ochii săi, care erau pironiți pe Porfiri în timp ce strecură un cuțit sub ață. Primele patru cărți erau, traduse în rusește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
nu vă pară. ă Eu sunt un magistrat. ă Ah! ă Mă aflu aici cu treburi de poliție. ă Vă doresc... Dar actorul părăsi prăvălia fără să-și termine salutul. Simțindu-se straniu compromis de întâlnire, Porfiri se întoarse la cămătar. Bărbatul îl întâmpină cu o privire impertinentă. Acei ochi, intenși, închiși și foarte vii, păreau pe moment mai obsceni decât orice din Cele unșpe mii de vergi-ne-bune. ă Acest Virginski, începu Porfiri. ă Pavel Pavelovici. ă Înțelegeți acum că este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
decât orice din Cele unșpe mii de vergi-ne-bune. ă Acest Virginski, începu Porfiri. ă Pavel Pavelovici. ă Înțelegeți acum că este o treabă a poliției. ă Nu știu nimic despre asta. ă Puteți să îmi faceți o descriere a lui? Cămătarul ridică din umeri. ă Este cumva mai înalt sau... cum să vă spun? - diminutiv? ă Nu neapărat. ă Înțeleg. Deci nu are nimic distinctiv în înfățișarea sa? ă Păi e palid la față și se comportă în general prost, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
și, fiindcă văd că vă este cunoscut, să înțeleg că vine des pe aici? ă Destul de des. ă Nu știți cumva adresa lui Pavel Pavelovici. ă Ba da. O știu. Porfiri adăugă o nouă bancnotă roșie lâgă prima de pe tejgheaua cămătarului. ă Nu aveți decât să mergeți la Căminul lui Lippevechsel. și să întrebați acolo de Pavel Pavelovici Virginski. Cămătarul ridică cele două bancnote și i-o întinse pe a doua lui Porfiri. ă Conduc o afacere de credit respectabilă. Datoria
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
știți cumva adresa lui Pavel Pavelovici. ă Ba da. O știu. Porfiri adăugă o nouă bancnotă roșie lâgă prima de pe tejgheaua cămătarului. ă Nu aveți decât să mergeți la Căminul lui Lippevechsel. și să întrebați acolo de Pavel Pavelovici Virginski. Cămătarul ridică cele două bancnote și i-o întinse pe a doua lui Porfiri. ă Conduc o afacere de credit respectabilă. Datoria este plătită. Profiri se înclină și păstră plecăciunea. ă Sunt evreu, e adevărat, dar sunt un cetățean care respectă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
a doua lui Porfiri. ă Conduc o afacere de credit respectabilă. Datoria este plătită. Profiri se înclină și păstră plecăciunea. ă Sunt evreu, e adevărat, dar sunt un cetățean care respectă legea. Porfiri își ridică capul și îl privi pe cămătar în ochii și dădu acolo peste o mânie fără margini. Luă bancnota care îi fusese oferită. ă Puteți vă rog să legați cărțile la loc? spuse el, în timp ce o punea în portmoneu. Cămătarul strâmbă din nas înainte de a se conforma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
își ridică capul și îl privi pe cămătar în ochii și dădu acolo peste o mânie fără margini. Luă bancnota care îi fusese oferită. ă Puteți vă rog să legați cărțile la loc? spuse el, în timp ce o punea în portmoneu. Cămătarul strâmbă din nas înainte de a se conforma. Capitolul șapte Rămășagul Căminul lui Lippevechsel din Strada Gorokhovaia era una din acele mahalale care păreau crescute ca un organism decât să fi fost construite după un plan rațional. Cocioabe și șoproane deșirate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
cu creta pe ușă. Kezel nu era acasă, însă soția acestuia - o femeie tăcută și speriată, a cărei față purta urmele ultimei bătăi - îl conduse pe Porfiri la ușa micii celule ocupate de studentul Virginski. Acesta era precum îl descrise cămătarul, palid și prost îmbrăcat. Pe deasupra, observă Porfiri, mai era și mort de foame. Cu ochii sticloși, îngropați în cearcăne mari de epuizare, Virginski tremura tot, însă nu părea deloc surprins de apariția magistratului, ba chiar lăsa impresia cum că l-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
mă tem că o să îți dau o veste proastă. Cadavrul unui astfel de domn a fost găsit în Parcul Petrovski. ă Cadavru? Ce vreți să spuneți, cadavru? ă Probe circumstanțiale mă fac să concluzionez că este cadavrul prietenului tău. Chitanța cămătarului se afla asupra lui. Virginski căzu înapoi pe pat cu capul în mâini. ă Cum? gemu el printre mâini. ă Credem că a fost omorât. ă Oh, nu, te rog Doamne, nu! ă Îmi pare rău. ă L-am avertizat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
totul în voia stării sale și se întoarse la cealaltă carte. Era conștient de faptul că evitase cu bună știință această carte, nu numai fiindcă îl dezgusta, ci, tocmai de aceea, fiindcă tot voise să se uite peste ea de când cămătarul i-o pusese în mână. Saliva copios, precum știa că și Zakhar o făcea. Desigur, după întrevederea cu Liputin, nu mai putea prentinde că motivele sale de a răsfoi Cele unșpe mii de vergi-ne-bune mai aveau vreo legătură cu investigația
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
de samovar. Dar spune-mi, de ce îi trebuia lui Pavel Pavelovici samovarul? ă L-a amanetat. Dar mi-a spus că o să-l răscumpere. Urma să îl răscumpere. Când a văzut ce mi-a făcut Kazel. ă E dus la cămătar, deci? Salitov reveni din camera lui Virginski. ă Am găsit mai mult fiole de laudanum. și asta, spuse el și îi înmână lui Porfiri un bilet mâzgălit. Tată, Eu sunt fiul dumitale tău. Văd asta acuma și nu o pot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
fi trebuit să o bați? Cum de ai putut să o bați? Fiul dumitale, Pavel Pavelovici. § Clopoțelul scoase un sunet enervant când Salitov deschise ușa lui Limashin. Porfiri era conștient că polițistul era acum la timonă. Amintindu-și dialogul cu cămătarul evreu, simțea o anumită neliniște. Ultima dată când fuses la casa de amanet, obiectele din jur îi păreau atrăgătoare. I se păruseră misterioase și le privise cu patimă. Chiar își trecuse degetele peste unele dintre ele, iar simțul tragediei care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
neîncredere. Porfiri puse mâna pe Salitov. ă Te rog, Ilia Petrovici, permite-mi mie să-i vorbesc, spuse el șoptit. Salitov se trase înapoi de sub atingerea sa. ă Ce mai contează? spuse el nervos. Porfiri trecu pe lângă Salitov, până la tejghea. Cămătarul se mișcă incomfortabil, așteptând. ă Îți amintești de mine, spuse Porfiri. Cămătarul încuviință. ă Ultima dată când am fost aici, am vorbit despre studentul Virginski. L-ai văzut recent? ă A fost aici ieri. Ochii bărbatului se mișcau dintr-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
-mi mie să-i vorbesc, spuse el șoptit. Salitov se trase înapoi de sub atingerea sa. ă Ce mai contează? spuse el nervos. Porfiri trecu pe lângă Salitov, până la tejghea. Cămătarul se mișcă incomfortabil, așteptând. ă Îți amintești de mine, spuse Porfiri. Cămătarul încuviință. ă Ultima dată când am fost aici, am vorbit despre studentul Virginski. L-ai văzut recent? ă A fost aici ieri. Ochii bărbatului se mișcau dintr-o parte în alta, căutând o scăpare. ă Să amaneteze un samovar. ă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
văzut recent? ă A fost aici ieri. Ochii bărbatului se mișcau dintr-o parte în alta, căutând o scăpare. ă Să amaneteze un samovar. ă Așa este, spuse acesta circumspect. ă Nu a venit și astăzi, acuma, să îl răscumpere? Cămătarul dădu din cap. ă Nu l-am mai văzut de ieri. ă Poate că unul din asistenții dumitale l-a văzut? ă Păi samovarul este încă aici. Nu l-a răscumpărat. ă Poți să mi-l areți? Cămătarul arătă sus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
îl răscumpere? Cămătarul dădu din cap. ă Nu l-am mai văzut de ieri. ă Poate că unul din asistenții dumitale l-a văzut? ă Păi samovarul este încă aici. Nu l-a răscumpărat. ă Poți să mi-l areți? Cămătarul arătă sus în spatele lui Porfiri. Porfiri se întoarse să vadă raftul cu samovare. ă Este cel din capăt. Căpătul cel mai aproape de dumneata. Porfiri tresări gândindu-se că doamna Kezel a mâncat bătaie pentru un obiect așa de ciobit și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
comandă Porfiri. Salitov încuviință fără tragere de inimă și îi întoarse spatele magistratului investigator. § Lângă intrarea case de amanet a lui Limașin se afla un stand de cărți. Porfiri se pozitionă la capătul opus, atfel încât să poată spiona ușa cămătarului fără a fi văzut de cei care intrau și ieșeau din magazin. Se făcea că studiază cărțile și se hrănea cu mirosului care venea de la samovarul librarului. Nu avea niciun plan clar. Îi venea greu să scape de sentimentul că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
raport despre un student omorât de o troică pe Podul Kazanski. ă Virginski? ă Nu suntem siguri. Capul a fost sfărâmat de copitele cailor. Însă restul corpului victimei se potrivește descrierii lui Virginski. Porfiri se uită din nou la ușa cămătarului. ă Ceva nu are sens, spuse el. Nu este nicio logică aici. ă Mă duc acolo acum, spuse Salitov, dispărând în soare, dacă acesta ar lumina în piață. Vii cu mine? Porfiri auzi sunetul agitat al clopoțelului. ă Uite, spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
mai palidă ca de obicei, aproape că lucea, iar în ochii fixați asupra lui Osip Maximovici i se putea citi o emoție ciudată. Buzele îi erau încordate strâns. Porfiri observă că ținea cutia de aur pe care o luase de la cămătarul Limașin. ă Ipocritule! spuse el în șoaptă, deși forța mâniei sale era evidentă. ă Calmează-te, Vadim Vasilievici. ă Ai crezut că asta o să te salveze? Vocea de bariton a acestuia dispăru, lăsând loc vocii sale subțiri. Vorbea repede, fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]