942 matches
-
o să-ți răspundă, promit. Dar e extrem de ciudat! spune Robyn gânditoare. Să nu dea nici cel mai mic semn... Au primit invitațiile, nu? — Firește că le-au primit! Cred că exagerezi tu un pic cu grija. Încep să pliez atent cearceaful între arătător și degetul mare. O să-ți răspundă în maxim o săptămână. Garantat... — Sper din suflet! Pentru că timpul nu stă după noi! Nu mai sunt decât patru săptămâni! — Știu! zic cam strident și iau altă înghițitură de cafea, dorindu-mi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
D-nul Profesor pe la el. Profesorul era Boian. Nu trecuse pe la Țăranu, care îi conduce într-o cameră, destinată pentru ei, unde au putut să se curețe pe haine și încălțăminte și apoi să se odihnească pe un pat cu cearceaf curat și dune bănățene, lucru demult parcă trecut în uitare. După un somn letargic de câteva ceasuri bune, s-au sculat și au coborât în crâșmă pentru a mânca ceva, ca apoi să-și reia somnul binefăcător. Dimineața zilei de
Un dac cult : Gheorghe Petraşcu by Gheorghe Jijie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/832_a_1714]
-
următoarele: deținuții politici erau ținuți în sistem celular, izolați, fără drept la pachete și vorbitor, fără drept la ziare și cărți și cu un regim celular (referitor la cazare) inferior, în sensul că nu aveau dreptul la lenjerie de pat, cearceafuri, fețe de pernă etc. De asemenea martorul arăta că în Zarcă încălzirea era deficitară: sobe cu rumeguș sau cu cantități de lemne, care erau reduse, deși acolo erau deținuți, care stăteau permanent, fiind o secție secretă. în ce privește pedepsele disciplinare, arată
Un dac cult : Gheorghe Petraşcu by Gheorghe Jijie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/832_a_1714]
-
deranja pe nimeni, nu exista zgomot aici. Așa cum, în unele triburi primitive, n-a auzit nimeni de „război“. Sau „zăpadă“. Așa că nici noi nu știam ce e acela zgomot. Sunetele - o realitate străină. Stăteam acolo, pe paturile noastre tari, cu cearceafurile făcute sul de la zvârcoleala, de la învârtitul pe ambele părți, și ne înduram spovedaniile, jucam șeptic, mâncam când ne chema Sue Ellen la masă. Ca la cantina săracilor. Și atunci Sue Ellen urla la vreun aparținător mai nesimțit care voia să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
ele și manuscrisul "Insule în derivă", publicat postum cu mare succes. A mai luat și tablourile de Miró, Andre Masson, Paul Klee și Juan Gris, valorând 5 milioane de dolari și ca o "văduvă practică" n-a uitat nici de cearceafuri, fețe de masă, tacâmuri, veselă... Din rațiuni numai de ea știute, în afară de "scufundarea yachtului Pilar", " inițiativă" din fericire eșuată, "văduva" a mai avut o alta idee nefericită a adunat toate scrisorile lui Hemingway păstrate la Finca și le-a dat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1571_a_2869]
-
am hotărât pe loc să facem o manifestație de protest. Ne-am imaginat o scenă de pantomimă, ca În piesa pe care Hamlet o pregătea pentru rege, și am urcat la mine acasă pentru a găsi recuzita necesară și câteva cearceafuri, cu intenția să ieșim apoi pe bulevard la Scala și să facem teatru de stradă. Credința noastră fermă că vom reuși astfel să oprim tancurile rusești să distrugă Budapesta a fost la fel de ferm spulberată de bunica mea grecoaică Eftalia, care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
rămas fără cap, la fel Constantin Brancoveanu și alții. Principele Unirii, Alexandru Ioan Cuza, s-a gândit la organizarea unei "Instituții specializate", dar n-a mai apucat să-și concretizeze gândurile și, din lipsă de informații, a fost "săltat" din cearceafurile domnești. Instituția avea să apară la 1 noiembrie 1908, ca "Direcția securității generale a statului", cu nume, atribuții și subordonare schimbate la orice schimbare de guvern. Nu știm ce culoare aveau ochii celor care au activat în respectivele instituții "burghezo-moșierești
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
diluat, cam astea erau soluțiile pe vremea aceea. Puneam pânzele la uscat, și ne cam adunam cu toții într-o cameră transformată ad-hoc în atelier, ca să mai și vorbim de una alta. E drept că se mai și păta mobila, vreun cearceaf sau o perdea cu aracet sau vinarom, dar, asta era, ... arta cere sacrificii. Era o atmosferă foarte faină pe vremea aceea și eram toți bucuroși că mai putem să ne întâlnim și să facem un mic schimb de experiență. Pe la
Aventuri în insula naivilor by Mihai DASCĂLU , Gustav Ioan HLINKA , Costel IFTINCHI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/316_a_626]
-
bazată pe încredere și respect. Acum își plângeau soarta lor tristă. Dar nu știi niciodată ce te poate aștepta la un colț al vieții. Căsnicia lor era ca o lampă căreia i se termină uleiul, urmând a se stinge. Atingerea cearceafului din dormitor nu mai transmitea fiori, nuferii din ei erau veștejiți, iar ramurile nu mai băteau în geam. Carlina simțea că nu mai are suflet în ea, că îmbătrânise rapid și se transformase în nimic. Paharul se umpluse. Cutia cu
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
cât te iubesc și că, deși anihilată de obo seală, de o sete de nestins, de o toropeală buimacă, găsesc în mine resurse de energie și de credință. Trăiesc un soi de fericire nemaicunoscută: să mă întind în patul cu cearceafuri răcoroase, să aprind veioza, să întorc spatele lumii și să mă afund cu nostalgie și încântare în somnul care mă reface. În fiecare dimineață mă trezesc tresărind, în bătăile inimii mele neliniștite. În fiecare dimineață îmi spun: Doamne, ce mai
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
au pus că pot rămâne cu ventuzele (fără să-mi dau seama, le ținusem trei sferturi de oră) și că individul are să revină la ora 4 ca să „își“ ia camera în stăpânire! Dar au vrut să-mi ia cuvertura, perna, cearceaful, spunându-mi: „Să le dați numaidecât, sunt ale criminalei!“ Am scăpat ieftin: mi-au luat doar un cearceaf, o pernă și pledul galben cu carouri maro. A plecat și s-a întors la ora 6. Am golit sertarele ambelor birouri
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
și că individul are să revină la ora 4 ca să „își“ ia camera în stăpânire! Dar au vrut să-mi ia cuvertura, perna, cearceaful, spunându-mi: „Să le dați numaidecât, sunt ale criminalei!“ Am scăpat ieftin: mi-au luat doar un cearceaf, o pernă și pledul galben cu carouri maro. A plecat și s-a întors la ora 6. Am golit sertarele ambelor birouri, al tău și al tatei, am reușit să iau becul cel mare, cele două perne de pe divan, câteva
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
întâmplă să fie fostul director al fabricii Steagul Roșu, de care depinde apartamentul nostru, ceea ce explică de ce am fost dată afară din birou fără să am voie să iau nimic, ba, mai mult, fiind obligată să-i dau pături și cearceafuri (fiindcă e un golan, un sărăntoc). Nu știa să folosească hârtia de W.C. și, cum se înfundase canalul, a făcut o grămadă de aproape 50 cm de ziare Scânteia, folosite. II Marți, 2 mai [1950] [...] Azi-dimineață am fost la Crematoriu
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
verde și pepenele galben ("lubeniță" "harbuz" și "pepene" "zămos"). La București n-am auzit decât o expresie pentru lemnele întrebuințate în gospodărie: "a sparge lemne". Lemnul se "despică", "se curmă", "se taie". Se "sparg" cu toporul numai rădăcinile de bușteni. Cearceaf, ciorap, turcisme, față de prostire și colțun. 1956 EPITAF* (Găsit între hârtiile rămase de la un vechi poet ieșean) Costică Arsenescule, În viață tu umblași Cu caii nărăvași Cu caii de cotigă La noi la Călărași. Decât o viață crâncenă Cum nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
crăcănată. Se pare că n-au făcut acest sacrificiu în zadar. Drumul de la Râmnicu Vâlcea la Eforie Nord era lung, anevoios și plin de peripeții. Pe lângă bagajul obișnuit, nelipsite erau cele patru bețe legate cu două capete de sfoară și cearceaful alb care pe litoral trebuiau să se transforme în cortul ce ne ferea de soarele fierbinte, atunci când mai întârziam pe plajă, și două pături care aveau un scop unic. În vagoanele din acea vreme, bagajele erau puse tot deasupra capetelor
Uimiri ?i introspec?ii by Ada G?r?oman-Suhar () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83170_a_84495]
-
întâmplă câte ceva atât cât să ne amintim că trebuie să se mai întâmple câte ceva. În rest se pictează. Acum e gălăgie. Doisprezece bărbați străini se sfădesc cum să monteze o prelată. Trei femei se sfădesc în camere cum să schimbe cearceafurile. Frunzele se sfădesc cu vântul, dar asta e cea mai plăcută sfadă. Iar noi ne sfădim în gând cu toți cei care ne-au stricat liniștea. Ca-n jocul de-a vacanța suntem rupți de restul lumii și nici nu
Uimiri ?i introspec?ii by Ada G?r?oman-Suhar () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83170_a_84495]
-
adevărat, caricatura unui Ev Mediu agresiv, plantat În mijlocul Europei secolului XX; și cazul cercetătoarei Irina Holdevici, astăzi autoare și profesoară universitară stimată, nu e singular, când era atacată În ședință publică pentru faptul că Își ocupă nopțile „pelegrinând, Învelită În cearceafuri, cu o lumânare În mână, pe acoperișuri etc.”! Presiunea publică, imediată, concentrată, era atât de mare Încât victima În cauză Însăși, Irina Holdevici, mărturisea unor prieteni de atunci că se simte „profund vinovată” și că „se simte vinovată față de tovarășul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
-o cu punch. Acum eram gata pentru noaptea care începea. Invitații începură să apară. Costumația era îndeajuns de previzibilă: vampiri, un lepros, Jack Spintecătorul, un clovn monstruos, doi asasini cu topoare, cineva care părea doar să se ascundă sub un cearceaf enorm, o mumie jerpelită, câțiva sataniști, apoi un număr de manechine celebre, un țăran ciumat și, așa cum era de așteptat, toți studenții mei erau zombi. Cineva pe care nu l-am recunoscut venise costumat ca Patrick Bateman, ceea ce nu mi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
direct de la robinet, apoi m-am hotărât să mă aranjez ca să arăt cel puțin pe jumătate prezentabil, scoțându-mi tricoul cu floarea de marijuana și punându-mi-l la loc pe dos. Cum nu-mi puteam găsi blugii, am smuls cearceaful de pe pat și m-am învelit în el. Am ieșit din cameră ca o stafie. Împleticindu-mă spre bucătărie, am trecut de menajera care aspira în camera de zi și am călcat pe urmele de picioare care păreau să fi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
rugăciune. Totuși, cele mai rele vești ies din gura copilului tău: „Dar părea normal, tată - un băiat la fel ca mine.“ Deși nu mi-am dat seama, Jayne intrase în bucătărie fără să spună un cuvânt ghemotocului smiorcăit învelit în cearceaf și povârnit deasupra mesei. Stătea deasupra sobei așteptând ca apa să fiarbă (pregătea fiertură de ovăz pentru copii), cu spatele la mine. Am încercat să traduc limbajul ei corporal, dar am eșuat. M-am concentrat din nou asupra poliței concepute special pentru
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
își ștergea mâinile cu un prosop de hârtie. - Toți copiii au, zise ea simplu. - Nu-i normal ca la doisprezece ani să ai celular, Jayne, am zis, alegând tonul pe care-l credeam nimerit să exprime indignare. - Tu. Porți. Un. Cearceaf, zise Jayne - ăsta era răspunsul ei. Robby păru pierdut, de parcă nu mai știa ce trebuia să facă. Finalmente, din fericire, Sarah sparse tăcerea. - Mami, m-am spălat pe dinți, contribui Sarah. - Dar nu trebuie să te speli după ce mănânci, draga
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
30%. Îmi aduc aminte cu o deosebită plăcere de un negru înalt, îmbrăcat cu un tricou verde, pantaloni scurți tot verzi și cu o pălărie de paie uriașă pe cap, ca să-l protejeze de razele soarelui. Acesta mergea desculț printre cearceafurile întinse pe plaje cu o tavă mare în mână și striga, (culmea!) pe românește: -Ia gogoașa neamuleeeeeeeeeee!! Sigur că era foarte amuzant, dar ce conta, toată lumea se simțea foarte bine. Mai erau pe acolo polonezi, unguri, cehi și încă alte
Caravana naivilor by Mihai Dascălu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/436_a_1045]
-
pentru bărbați, cu floricele, bluzițe pentru fete și femei, ii țărănești pentru fetele de școală numai în flori, în special trandafiri, carpete de perete în cele mai frumoase flori și culori, fețe de pernă, fețe de masă cusute și croșetate, cearceafuri de pat și de plapumă cu tot felul de bagadele, scrie doamna Adriana. Știam să dărăcesc in, cânepă, lână la darac, deci nu era ceva să- mi placă și să nu fac, și toate cele de mai sus le-am
ADRIANA Cuvinte din iarna vie?ii by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83160_a_84485]
-
buruiană la porc, la rațe, oricum, eu îmi consider copilăria de care m-am bucurat ca o mare binefacere, mai ales că învățam să lucrez tot ce vedeam, și totul cu câtă plăcere le făceam! Făceam curățenie în casă, puneam cearceafuri de in țesute la război, culegeam pelin, flori de salcâm și puneam sub pernă și pe paturi, era permanent un aer curat și miros plăcut de nu-ți venea să ieși din odaie. Eu doamna Ana din suflet vă trimit
ADRIANA Cuvinte din iarna vie?ii by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83160_a_84485]
-
Gaozong, Wang, nu putea avea copii, deși îi adora. Într-o zi, ea a venit la Wu Zetian să-i vadă fetița abia născută. După ce a plecat împărăteasa, Wu Zetian și-a sugrumat fiica și a acoperit-o cu un cearceaf. Când a venit împăratul Gaozong să-și vadă copila, a găsit-o moartă. Wu Zetian se preface că moare de tristețe și leșină. După ce află că numai împărăteasa venise între timp să-i vadă copilul, împăratul Gaozong trage concluzia că
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]