1,104 matches
-
1939, catalogul expoziției conținea șase desene ce reduceau imaginea ei compozită la diferite "lecturi": plaja de la Cape de Creus cu o femeie șezând, văzută din spate, reparând pânza unei vele, și o barcă; un filosof culcat; fata unui arierat mintal, chior; un ogar; o mandolină, un vas cu pere, două smochine pe masă, un animal mitologic. La această pictură se referea, probabil, Breton când a scris, în "Cele mai recente tendințe în pictura suprarealistă" (1939), că rafinamentul metodei paranoico-critice l-a
[Corola-publishinghouse/Science/84973_a_85758]
-
valsează spre locuri mai convenabile, în urmă baba lui și fata neîntreagă la minte, rasă în cap, era cu noi, omul miroase metafizic a putreziciune, premiză a celor în drept să o constate, în rest miroasă cum o mirosi! baba chioară de somn, cămașa îmi stă într-un nasture, pîntecele mare, pieptul dezvelit, mai trist decît să fii alienat mintal, fata adormind pe noul loc, gît sucit, gura căscată, trupul rigid adus în față, cu vîrful de picior în aer, ce
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
de la parafa medicului, știi, nu era trecut data! hai, dă la mine, dovezi ai adus? am medical, păi asta nu e dovadă, concediu medical?! păi nu e data, dați-mi un pix că trec data acum! figurantă rău! dacă-i chioară și nu vede spune-i să vadă, o tratez eu, o tratez! ai văzut ștampila, să dăm semnături la Galați de moare lumea, semnai: nu ai NPE și PSI! de-asta nu mergea treaba! pîn' la Fetești? Foltești, da' de ce
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
comandanții de companie, l-am luat pe locotenentul Răduț și pe plutonierul Vasile Mâță. I-am luat și am plecat pe Ana Ipătescu. Când am ajuns pe la jumătatea străzii, am văzut cateva transportoare blindate în Piața Victoriei. Deși becurile erau chioare, Piața era oricum mai bine luminată decât oricare altă zonă a Bucureștiului. Dar norocul lor și al nostru a fost că infanteristul și-a pus transportorul blindat sub stâlp, că el așa stă, la lumină. Erau vreo 3-4 transportoare parcate
[Corola-publishinghouse/Science/84991_a_85776]
-
stema comunistă în centru, pentru a „prinde” un loc liber la grădina-restaurant „Parcul trandafirilor” și, mai târziu, la „Copou” sau la barăcile improvizate de la Parcul silvo-cinegetic Brodoc, unde un biet câine „dingo” veșnic năpârlit, o căprioară jumulită și un mistreț chior își duceau amărâtele zile. Acolo, truditorii grătarelor fierbinți și ai navetelor cu sticle de bere sau vin, își făceau dintr-o dată planul la realizări dar și la bacșiș. Iată ce scria un anonim pe prima pagină a cotidianului comunist local
Fălciu, Tutova, Vaslui : secvenţe istorice (1907-1989) : de la răscoală la revoltă by Paul Zahariuc () [Corola-publishinghouse/Science/1235_a_1928]
-
Îl scot din istorie nemernicii, nu mai găsești un disc, nu mai găsești un afiș, la radio se șterg înregistrările, numai dacă amintești de el, ți-am spus, și poți avea probleme. Ce frumoasă este viața, Când ești prost și chior ca țața Și ajungi din potcovar În guvern, subsecretar ! Ce frumos e când vin rușii Și îți spun din dosul ușii Cum să vorbești cum să taci Și pe apostolul să faci ! (...) Ce frumos e să ai ceafă Și de la
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
duce undeva. Eu o ignor pe ea, ea mă ignoră pe mine, niciodată nu ne-am înțeles. Nici Pam nu cred c-o vede prea mult. Pam e mai tot timpul beată. O imagine foarte educativă. Oh, Charles, ce noroc chior ai avut să scapi fără impozit de toate capcanele astea înfiorătoare, care te rănesc de ți se scurge sângele și urli de durere și te urmărești singur cum devii un ticălos. Ești atât de departe de toate astea. Dumnezeule, ce
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
Ce este ofițer? Nu, e deținut. Și dumneata vrei să... Da! Și cum se numește fratele dumitale? Păi Andreescu Paul. La auzul numelui meu, a urcat pe bicicletă și a plecat. Sora mi l-a descris exact: era Bunea, zis Chiorul, pe care eu îl prinsesem de testicule... Și după puțin timp, înainte de a găsi ea poarta închisorii, a fost ajunsă din urmă de doi civili care au luat-o unul de un braț, unul de alt braț, au întors-o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
să uite că a fost vreodată acolo și de ce a fost. Așa a scăpat. Ați menționat un incident cu Bunea. Ați putea detalia în ce context s-a întâmplat? Sigur că da. Eu l-am atacat Bunea... Noi îi spuneam Chiorul pentru că avea un defect la un ochi. Era rău până dincolo de orice imaginație... Atunci nu știu ce nu i-a plăcut lui mine. M-a scos el cu Șomlea, zis și Vaca Neagră, care era ofițer de servici, mi-au pus cătușe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
mai știu câți am fost, vreo 7-8 inși, și ne-o’ băgat în închisoarea coloniei, care era o barcă din scândură, fără căldură, fără nimic... Făceai un frig, și cu 125 de grame de pâine pe zi și niște apă chioară, dacă ne mai dădea... și altceva nimic. A fost groaznic acolo. Stăteam înghesuiți că era frig... Și știți cine mai erau acolo? Mai erau adventiștii, dom’le, că nu vroiau să lucreze sâmbăta, și pentru aia au intrat la închisoare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
i-o’ dus de mâncare. I-o’ băgat la favorizare și le-o’ dat 15, 20 de ani. Măi Pop, măi, ai vinit de pă altă lume... Măi fraților, ce mai faceți, măi? Zice Cimpoca: Bine măi, ai un noroc chior. Aici se trăiește bine, parcă e mâncare de la restaurant. Și așa o și fost. Da’ am mâncat două zile, da’ a treia zi n-am mai putut suporta nici mirosul de pâine... Și am întrebat: Cine e doctor aici pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
bromură de aia, un turtoi făcut așa ca pentru porci, și un castronel în care punea un polonic de jumate de kil de mâncare ordinară, o fiertură insipidă. Și îți mai dădea seara un singur polonic de ăla de zeamă chioară, sau niște arpacaș. Și ne mai dădea măruntaie din ăstea, dar nespălate... Dar arpacașul era cel mai bun... Asta era. Era o foame de... eram străvezii, te uitai prin noi. Aș mai vrea să-ți povestesc despre un moment emoționant
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
împărțeau brigadierii, care erau oamenii lor, erau informatori... Dacă vedeau o jumară într-un ciubăr din ăla, învârtea așa de bine polonicu’ încât o lăsa la urmă pentru el. Mereu se învârtea aia pe lângă polonic... și îți dădea tot zeamă chioară. Așa a făcut unu’, Avramescu parcă îl chema... Și erau odată vreo trei jumări în ciubăr și le păstra pentru el la urmă... Băi, și deținuții îl pândeau demult, și au năpădit toți politicii, toată colonia, și l-au călcat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
Împotriva noastră: descompunătorul ne poate folosi și vii: e cazul agenților patogeni. Care devin, astfel, factori limitativi. Natura, În Înțelepciunea ei, are grijă de toate, dar În primul rând de echilibru. „Milenium“, 18 martie 2000, ora 15,10 51. Apă „chioară“ Să mă acordez emisiunii, așa cum am Învățat de la prietena mea felină și neagră; conceptului de milenium. Nu’s adeptul ideii de sfârșit, ci doar al saltului calitativ care Înlocuiește o lume caducă, uzată, cu alta nouă, dar folosind ca „material
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
Și așa, apa pierde pe rând toate câștigurile din cer: afânatul omăt se tasează, căci ramificarea fulgului dispare prima. Devine gheață, adică nu mai e nici cristalină; devine apă, adică nu mai e nici solid. Care apă, până a deveni chioară, mai cedează. Ce? Ultimele „picături“ de negentropie. Cui? Aceluiași pământ, care se alimentează astfel cu esența vieții. À propos: nu degeaba românul tradițional oferă dobitoacelor din ogradă, ori de câte ori poate, apă topită din omăt. Dar, indiferent de „marfa“ pe care o
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
conține electroliți. Și e cu mult mai scumpă. Le propun - și celor de acum, și celor ce vor veni - o soluție mai ieftină și conformă României de astăzi: o mână de hamsii ori de măsline și un cofăel de apă... chioară. Adică mîncarea săracului... „Sâmbătă cu prieteni“, 9 septembrie 2000, ora 17,50 58. O dihotomie nefericită Mi-aduc aminte de copilărie. Căci și omenirea a avut una. Pe atunci ascultam povești, nu cu vreun „Pentium III“, ci cu un Împărat
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
Erlenmeyer, căci cu ajutorul lor Îmi câștig pâinea - neagră; à propos: e mai sănătoasă... Dar, În cârciumă, dau peste altele, din care vodca evadează, distilând, și doar vaporii de pe lângă perete mai condensează, creând acele mici șuvițe ce-o deosebesc de apa chioară și care se Întorc În ceea ce va deveni Însă, Încetul cu Încetul, majoritar În pahar: amintita apă. Și, privindu-le, meditez la profitul cârciumarului, nu al aceluia postdecembrist, dar al aceluia de dinainte de război: pahar și totodată măsură, era pe
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
o judecată nedreaptă. Pe care o plătesc cu viața câțiva arbori, dar cu adevărat noi, mâine, indiferent de suntem astăzi proprietari tăietori sau nevinovați martori, rămași totuși flămânzi... „Diminețile noastre de duminică“, 2 august 1998, ora 8,50 10. Apă chioară Am ajuns și realizator. Nu chiar deodată: Întâi am dat gata o café peste drum de Radio. Preferam o vodcă, am și motive, dar nu și bani și, oricum, dată fiind vecinătatea, dugheana nu oferă așa ceva. De fapt realizatorul e
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
matrița care permite utilizarea energiei transformând-o În viață. Matriță oferită de același Soare. Omătul e Însă un cărăuș care se sacrifică pe măsură ce oferă cui vrea acea „marfă“, devenind altceva, tot mai degradat: omăt bătucit, gheață, apă. Dar nu Încă chioară căci ea, apa, are memorie. Zice Cristi că a măsurat-o chiar, văzând că e vorba de un biocâmp cam ca al meu, cu energie de prisos, pentru câteva zile. À propos: românul a băgat de seamă asta și preferă
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
ce află În vin, anume o apă cu totul deosebită. Dacă nu crede, n’are decât să repete experiența cotidiană a bețivului medieval, căruia cârciumarul Îi boteza vinul: prin pereții unei cupe strunjite din lemn de iederă - musai -, trece apa chioară, nu aceea a vinului. Iar proprietatea fizico-chimică revelată de această experiență se reflectă În biologic protejându-l față de orice factor - fie chimic, fie radiativ - care atentează la esență, adică la integritatea mesajului Înscris În ADN. călcați colcăie de viață. Care
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
cățărat În pomii vecinilor, Însă cu arbaleta În spate - ca nu cumva băieții cartierului să-i poată Înțelege mecanismul de declanșare (à propos: o fac acum), grație căruia arcul ei era cel mai puternic; unul cât pe ce să rămână chior din pricina unei rachete umplute cu praf de pușcă produs de el de la A la Z, inclusiv salpetrul care materializa prima sa cercetare sistematică - transformarea azotatului de amoniu, deavolna pe orice câmp, În azotat de potasiu - În laboratorul improvizat la căpătâiul
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
Marinel despre maică-sa era că spunea: „Nu-i pentru noi“ orice i-ar fi cerut. Tot cartierul avea curent electric în casă, dar maică-sa clătina din cap când venea vorba despre asta și spunea, ca și cum chiar și lumina chioară a lămpii cu gaz era o chestiune de destin: „Curentul, băiatul mamei, nu-i pentru noi“. Taică-su o ținea și el la fel, indiferent că-i cerea bomboane sau bani ca să meargă în tabără: „Nu-i de nasul nostru
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
a adresat caporalului: Tovarășe caporal, permiteți-mi să raportez! Zi, măi Neamțule, ce ai? Tovarășe caporal, ce fel de "criminali" sunt ăștia, când aici văd copii de școală și de grădiniță? Eu nu înțeleg... Văd, mă, tu crezi că-s chior? Ce zici?!? Și-apoi... ni s-a spus că-s chiaburi și bogătași. Dar nenorociții ăștia dorm pe jos, n-au nici măcar paturi, tovarășe capo... Vorba, Neamțule! N-ai voie să vorbești în front! Ordinul se execută, nu se discută
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
lui Luca Pițu. Ba și cu desene sugestive (eufemism!) semnate cum altfel? de o reprezentantă a sexului frumos, graficiana Oana Selegean. Într-un fel, textul lui Creangă e-o pledoarie pentru naturalețe, normalitate, vânjoșenie moldo-valahă, în deplin contrast cu dragostea chioară și amorul ghebos propuse de cohorta homosexualilor. "Histoire d'une pine" (las, totuși, titlul în franceză...) se deschide cu o "prefață cinegetică" (aluzie la "Pseudokinegeticos"?) în care Luca Pițu denudează misterul falic al știuletelui, trecându-l prin alte literaturi și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
s-au salutat protocolar și rece sub coroanele arborilor din Copou. Sonetistul Mihai Codreanu, directorul Teatrului Național, măsoară cei 20 de pași regulamentari. Primul trage Prasin. Domn și înțelept, îndreaptă pistolul către tăriile cerului și sloboade focul în nori. Aproape chior și tremurând (prima dată mânuia un pistol), Scântee dă drumul la foc... nimerindu-și adversarul drept în inimă! Procesul s-a desfășurat la Curtea cu Juri, prezidată de magistratul Oswald Teodoreanu. În pofida ciudățeniei acestui duel învecinat mai degrabă cu asasinatul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]