499 matches
-
invocă forțele naturii pentru a o întoarce din cale: Dă, doamne, pe lume O ploaie cu spume, Să facă pâraie, Să curgă șiroaie... Suflă, Doamne-un vânt Suflă-l pe pământ Brazii să-i despoaie Paltinii să-ndoaie...”, hotărârea și dârzenia cu care Ana învinge împotriva intemperiilor fac din versurile acestea o culme a lirismului popular. Sub spaima de moarte, dorința de nemurire, iubirea de viață, revine aceeași dorință: a fi etern, a străbate veacurile printr-o operă pe care să
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
Așa cum îi făgăduise, Ripley fu gata numaidecât. Burke rămăsese afară, profitând de acest răgaz pentru a studia rapoartele. Când femeia ieși, se miră de metamorfozarea ei. Tenul nu-i mai era palid, iar expresia amarăciunii dispăruse odată eu mersul șovăitor. Dârzenie? se întrebă el pe când se apropiau de coridorul principal. Sau poate era doar efectul unui machiaj savant. Nu scoaseră o vorbă până ajunseră la nivelul inferior, unde se găsea sala de audiență. ― Ce le vei zice? o întrebă în sfârșit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
la rându-i ploaie, zăpadă, viață. Aceasta era dispoziția testamentară a epocii actuale pentru generațiile ce vor să vină. Dar, deocamdată, locuitorii lui Acheron asigurau funcționarea epuratoarelor și luptau pentru întruchiparea unui vis tot hrănindu-se din rezervele lor de dârzenie și umor, motivați fiind de niște salarii fabuloase. Nu vor apuca să vadă Acheronul ca un tărâm al abundenței. Numai Compania avea o speranță de viață destul de mare pentru aceasta. Compania era nemuritoare, nu și pionierii. Simțul umorului, propriu tuturor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
sigilate într-un sipet și acesta ascuns bine. Sunt taine și așa rămân până la sfârșitul vieții... Ochii ei frumoși căpătaseră o strălucire aparte, metalică, iar mușchii feței se încordaseră. Buzele i se strânseseră, marcând un moment de mare tensiune, de dârzenie. Iuliana se transformase radical. Devenise rigidă și privirile îi treceau peste omul din fața ei. Parcă se pregătise pentru a intra într-o luptă dură pe un teren străin ori greu accesibil. Eugen ascultase fără să o întrerupă. Era calm. Cu
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
Părea de o statură potrivită, nu prea înaltă, purta părul strâns la spate, cărare pe mijlocul capului, cu o piesă ornamentală, probabil o broșă sau un pieptene așezat în partea dreaptă a podoabei capilare. Fața ovală, vioiciunea ochilor, hotărârea și dârzenia din priviri, făceau ca asemănarea ei cu feciorul - Vasile să fie apropiate. De la tatăl sau nu păstra amintiri fotografice. Ocupat cu gospodăria dar și cu afacerile de la cârciuma lui, căci așa pornise în viață, omul nu avusese timp de fotografii
Academia b?rl?dean? ?i Vasile Voiculescu by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83084_a_84409]
-
corectări și mai puțin ca efect al unor prelegeri. Educația fizică, activitățile sportive - procese instructiv - educative practice - oferă un larg câmp de acționare favorabilă pentru educarea inițiativei, independenței și responsabilității, disciplinei colective, integrării în colectivitate, cooperării în vederea atingerii unor țeluri, dârzeniei și competitivității. Obiectivele instructiv - educative proprii educației fizice și sportului: sănătatea, capacitatea de muncă, calitățile motrice (V, Î, R, F), deprinderile motrice, disciplina sunt ele însele achiziții valoroase cu largi posibilități de întrebuințare, reclamate de viață și muncă și (analizate
JOCUL SPORTIV – MIJLOC DE RELAXARE ŞI FORTIFICARE by MOCANU ALINA () [Corola-publishinghouse/Administrative/1301_a_2051]
-
gândește : "Deci... Deci, el, al treilea din dreapta este tata... ". Și fotografia femeii cu o fetiță de mână relevă, după mărire și retușare, câteva detalii : femeia este cu adevărat frumoasă, dar nu frumusețea este cea care reține atenția, ci senzația de dârzenie pe care o inspiră chipul cu trăsături regulate, ochii enormi și privirea lor pătrunzătoare și în același timp misterioasă. Diminutivul numelui ei "Teo" ca și data "25 noiembrie 1948" sunt clare dar din ceea ce pare a fi începutul numelui unei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
și ziua dreptății, a Reîntregirii. Evenimente, destine, file de istorie fac obiectul preocupărilor stăruitoare de a Înfățișa valori și evenimente care să mențină trează problema Basarabiei atât În spațiul național cât și peste hotare. A cunoscut patimile inchisorilor dar și dârzenia și supliciile la care au fost supuse personalități celebre din viața culturală și politică a țării. Emil Hațieganu fratele ilustrului medic profesor Iuliu Hațieganu, Iuliu Maniu, Coposu și mulți, mulți patrioți. În memoriile sale Înaltul Prelat amintește de oamenii de
Refugiaţi basarabeni apostoli ai neamului românesc by Vlad Bejan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91599_a_93564]
-
În inima Chișinăului afirmă părintele clocotește azi o conștiință care se ridică la conștiința lui Kogălniceanu și Alecu Russo. Și părintele Încheie expunerea convingerilor sale cu cuvintele de apreciere a reprezentanților culturii basarabene de astăzi care au cumulate “bunătatea, ospitalitatea, dârzenia și dinamismul național.” Pr. Alexandru Cristea Viața și opera acestui preot, talentat compozitor, dirijor și folclorist, impresionează prin exterm de bogata și rodnica activitate, dar din nefericire și prin dramaticul său sfârșit. Există numeroase documente relevante și numeroși cercetători și
Refugiaţi basarabeni apostoli ai neamului românesc by Vlad Bejan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91599_a_93564]
-
cu timiditatea și cu teama autorului, de parcă i s-ar fi simțit dintr-odată slăbiciunile trupului și ale minții. Însă chiar și slăbiciunile acestea erau aparente, o haină de care nici ea nu-și dădea seama. În spatele ei se ascundeau dârzenie și putere. Dacă avea vreun gând, nu-l abandona până nu-l ducea la capăt. Dacă avea o dorință fizică, i se supunea cu voluptate. Cum făcea dragoste, de pildă, cu frenezie. N-ar trebui să știu și nici să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
cât de mult se schimbase, era mai planturoasă, sânii cândva mici se umflaseră, amestecul de fetiță și femeie de pe vremuri se topise într-o femeie cu un aer pierdut, obrazul neted cu hașuri fine, ochii înfundați conturați de cearcăne pronunțate. Dârzenia trecuse în gesturi leneșe, încete și prelungite. Sau poate era o mască totul. Au continuat jocul-hărțuială până în clipa în care a întrebat-o dacă știe ce zi este. Uitase de ziua lui de naștere, când i-a reamintit, s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
Pentru că e imposibil ca liniștea de aici, medicamentele și toate celelalte să nu facă bine, încât...“ „Da, știu.“ „De ce nu-mi spuneți iarăși că mint?! Poate n-am dreptate, dar am încredere! Nu se știe niciodată de câtă voință și dârzenie ai nevoie ca să reziști.“ „Da, știu.“ „Am să vin imediat ce mă întorc de la munte, cred că luni sau marți.“ „Da. Bine.“ „O să-mi fie dor până atunci.“ „Bine faci.“ Acum îl privea cum se ridică, proptindu-se cu o mână
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
școala de acțiune socială căreia îi aparține Myrna Minkoff, ci cu mare stil și cu mult avânt. Veți fi martorul unei anumite hotărâri curajoase, îndrăznețe și agresive din partea autorului, o hotărâre care va da dovadă de o combativitate, profunzime și dârzenie foarte surprinzătoare pentru o fire atât de blândă. Mâine vă voi descrie cu amănunte răspunsul pe care îl dau tuturor Myrnelor Minkoff ale acestei lumi. Rezultatul s-ar putea, din întâmplare, să-l răstoarne (chiar prea literalmente) pe domnul Gonzalez
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
vreo câțiva ani: “se vede că mi l-au furat și pe el“, a conchis ea, necăjită. Portretul Nataliei Ilașcu, reconstituit de Constantin Chirilă, e unul din cele mai cutremurătoare în istoria noastră mai recentă. Ea poate fi comparată în dârzenia ei cu Oltea, mama lui ștefan cel Mare, sau cu Vitoria Lipan, din “Baltagul” lui M. Sadoveanu. A ajuns în câteva rânduri până la Tiraspol, dar nu i s-a permis decât o singură dată să-l vadă pe Ilie, în
Dacă nu ai amintiri, nu ai dreptate! by Constantin Chirilă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/776_a_1536]
-
excortând armata rusă peste Prut. La Mărășești se dă bătălia hotărâtoare și grație lui Dumnezeu și vitejiei armatei române învingem și ne cucerim din nou teritoriul, dar „la masa bilanțului”, cu toate jertfele și pagubele suferite, suntem înfrânți. Noroc de dârzenia reginei Maria, care s-a luptat ca o leoaică cu cei ce hotărau soarta păcii și aranjamente, de am putut să ne apărăm onoarea și drepturile sfinte. În perioada 1940-1998, în județul Iași ia o mare amploare industria textilă, alimentară
Confluenţa de la Hlipiceni by Petrru Rezuş () [Corola-publishinghouse/Memoirs/668_a_1264]
-
excortând armata rusă peste Prut. La Mărășești se dă bătălia hotărâtoare și grație lui Dumnezeu și vitejiei armatei române învingem și ne cucerim din nou teritoriul, dar „la masa bilanțului”, cu toate jertfele și pagubele suferite, suntem înfrânți. Noroc de dârzenia reginei Maria, care s-a luptat ca o leoaică cu cei ce hotărau soarta păcii și aranjamente, de am putut să ne apărăm onoarea și drepturile sfinte. În perioada 1940-1998, în județul Iași ia o mare amploare industria textilă, alimentară
Confluenţa de la Hlipiceni by Petrru Rezuş () [Corola-publishinghouse/Memoirs/668_a_1264]
-
să vadă și să audă lucruri extraordinare, așa după cum citim în Viețile Sfinților. Pentru ei, urmăritori sinceri ale celor spuse de Mântuitor, sufletul era de preț, pe când trupul viu ca și cel mort, nu valora nimic. Credința lor fermă și dârzenia atitudinei lor înaintea tiranilor și a împăraților păgâni, atât înflăcărau pe credincioși, încât autosugestionați și hipnotizați de idealul ceresc se aruncau voluntar în chinuri de neînchipuit, sfidau moartea, ba chiar o căutau sincer, iar biserica se fălea, că plutește pe
Cremaţiunea şi religia creştină by Calinic I. Popp Şerboianu [Corola-publishinghouse/Administrative/933_a_2441]
-
faptul că „bucovinenii n-au abandonat niciodată lupta pentru suveranitatea țării lor”. Abia în anul 1849, în urma Revoluției de la 1848, Bucovina a fost proclamată ducat autonom. De atunci, cetățenii țării și-au obținut individualitatea care a înlesnit dezvoltarea conștiinței regionale. Dârzenia românilor bucovineni a fost impulsionată și de faptul că prin unirea celor două principate în 1859 s-au pus bazele Statului Național Român, iar Războiul de Independență din 1877 a stimulat la românii bucovineni procesul de emancipare. În Primul Război
Nectarie Cotlarciuc, Arhiepiscop al Cernăuţilor şi Mitropolit al Bucovinei by Marius Vasile Ţibulcă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91906_a_107347]
-
încă depărtat, e drept, dar pentru care se luase atâtea osteneli de pe acum. Dacă i:im p ș e mai târziu, când totul va începe a se înfiripa. în schimb, după concertul Bach, Elena îl va înlocui cu discreție pentru dârzenia lui nepoliticoasă. Ea însăși de o corectitudine minuțioasă, nu admitea ca Rim să se alinte în bunul lui plac. Elena, care nu putea suferi abaterile de la un program serios de lucru, se văzuse nevoită să trimită după un timp pe
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
cum se așteptase Ilinca, ci rămase neclintit la locul lui, cu cazmaua în mînă, aidoma unui dîrz apărător al meterezelor din timpurile străvechi. Și, pentru prima oară în existența ei, Ilinca se opri neputincioasă și temătoare în fața acelui monument al dîrzeniei. Însemna că Bărzăunul devenise altul! Nu mai era cel de altădată, pe care să-l poți trînti și mototoli cum vrei. Nu te-astîmperi? rînji îndărătnic Bărzăunul. Mă, începu Ilinca privindu-l cu tot disprețul posibil, să nu mă mai faci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1501_a_2799]
-
o și cumpere. Unii au putut să cumpere chiar mai multe case, însă familia Tacu a fost scoasă din locuința pe care o avea - fără a-i asigura un nou spațiu locuibil. Cu lupta dusă atâta vreme, cu hotărârea și dârzenia ce-i sunt caracteristice, cu trecutul său politic de om al faptei și al dragostei de țară, mai luptă încă cu justiția română care, încă, mai dovedește că nu-i poate fi prietenă și, mai ales, că nu poate să
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
banditul de ofițer”. A negat totul, spunând chiar că de i-ar tăia capul, el nu poate spune un neadevăr despre mine, care eram socotit de camarazii lui drept ”Pâinea lui Dumnezeu”. În final, neputând să-i frângă voința și dârzenia de a spune adevărul, i-au dat drumul acasă, adânc marcat de cele prin care trecuse, socotit și el ”bandit și dușman al poporului”, ca și mine. Prin anii ’65-66, după ce i-am scris, mi-a făcut o vizită la
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
răspândim optimismul, încrederea în noi înșine și în viață, să ne luptăm cu acest Destin și să-l influențăm în favoarea noastră, spre propria noastră bucurie și fericire, spre bucuria lumii în care trăim! Să strângem în noi cât mai multă dârzenie, hotărâre, să ne impunem zâmbetul, râsul din plin - sănătos, care să tonifice organismul și să-l facă puternic, spre a înfrunta neprevăzutul. Viața e darul cel mai prețios pe care omul îl primește; dar pentru viață trebuie să luptăm și
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
care m-a susținut și mai mult a fost FAMILIA care, cu acea dragoste deosebită ce mi-a oferit în permanență, m-a făcut să simt că viața este frumoasă, că merită să te zbați și să lupți mereu cu dârzenie, că optimismul ce-și face loc în om îl face să treacă mai ușor peste unele piedici și necazuri, de care nimeni nu e scutit. De aici înainte voi folosi însemnările legate de unele date calendaristice spre a le încadra
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
conferința tuturor prafesorilor din clasa a VIII-a modernă, ca să hotărască asupra soartei noastre. Am auzit că la conferință Barosanul, dragul nostru Barosanul, adevărat părinte sufletesc, în dubla lui calitate de profesor și diriginte, ne-a susținut cu o nemaipomenită dârzenie, a bătut cu pumnul în masă, a strigat la Jujucă, l-a făcut de două parale; iar la un moment dat, podidindu-l lacrimile, a trântit ușa și a ieșit din cancelarie. Jujucă, proaspăt director, voia să ne dea cea
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]