851 matches
-
e specific, o atenție empatizantă și intervenționistă, adică toate caracteristicile unei veritabile interacțiuni, opusă indiferenței și neutralității de tip teoretic. Ea face posibilă în final o reorganizare superioară care aspiră eul astfel întregit și care restabilește, sintetizator, unitatea perturbată de dedublare. Post-schimbare, subiectul uman trăiește o regăsire transfigurată de sine și practică revenirea unificatoare sporită care este inutilă și de neconceput la nivelul conștiinței metafizice, ale cărei scopuri cognitive țin de o circumscriere concluzivă a unui dat abordabil doar în separație
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
și cea universal-spirituală (concentrată în filosofia eternă a unei comunități). Capitolul 4 Conștiință de sine și adaptare. Norma morală ca parte a unui sistem de exigențe situaționale Conștiința reflexivă, cu formele sale elaborate și cu distanțarea specifică intervalelor sale de dedublare, este expresia răgazului și în etică, depășind spontaneitatea unui discernământ punctual către modalități opționale mult mai fundamentate, a căror justă funcționare cere chibzuință răbdătoare și o știință constituită (cu rol de suport tehnic al intuițiilor concrete ale rațiunii practice). De
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
fi lipsită de fermitate, orientează, în împrejurări încărcate de nedeslușită confluență de sensuri ascunse, conștiința individuală aflată în iminența unei decizii. A fi conștient de sine înseamnă, în etică, a consulta această instanță sfătuitoare și protectoare care practică, într-o dedublare sanitară și vigilentă, oficiul slujitor ce va reveni mai târziu armurii suprastructurale. A te comporta reflexiv este echivalent cu a te lăsa în puterea generoasă și eficientă a unui impuls interior provenit din straturile adânci ale rezervorului individual de înțelepciune
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
recunoaște însemnele similarului fără aportul reflexiv validant, fără autentificarea statutară de care este capabilă doar conștiința de sine. Aceasta din urmă instituie un preambul spiritual în fiecare întâlnire cu semenul deschis către dialog. Paradoxul acestei situații speciale constă în fecunda dedublare fenomenologică a unei vizări înțelegătoare care răspunde simultan de sine și de alterul său și care percepe în acesta din urmă aceeași bifurcare funcțională. Distribuirea cogniției sporește sarcina de responsabilitate și preia într-un spațiu al familiarului tot ce identifică
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
mai mult facilitată cu cât efortul comun este împătrit susținut de două exteriorități participante direct și două interiorități supervizoare, un argument al coeziunii sociale fiind tocmai această constantă structurală care definește celula comunitară. Individul aduce cu sine un mecanism al dedublării sporitoare și susține astfel și cognitiv o colaborare altminteri lipsită de resurse. Astfel, cele două interiorități cheamă conștiința de sine în ajutor pentru o corectă orientare a conduitei etice, cea care instituie un joc al accentelor pe toată raza ființială
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
celor două planuri de interpretare (cel particular și cel general). Este de aceea firesc să se meargă mai departe și să se extindă legitimitatea comportamentului riguros-proiectiv la datele interiorității, care se dovedesc în virtutea interdependenței elementare natural sintetizabile, reunibile, inter- conectabile. Dedublarea conștiinței specifică reflexivității este fundamentul formal al acestei proiectivități și o poate încuraja în măsura în care conștiința funcționează cu scheme împrumutate din zestrea teoretică. Sfera lăuntrică poate primi contribuția inteligenței reflexive tocmai pentru că este în potențialitate pliabilă pe o rețea supraordonată de
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
suflu mezosistolic de ejecție datorită fluxului sanguin crescut la nivelul valvelor pulmonare. Zgmotul 1 de obicei nu este modificat când shunt-ul este mic, fiind accentuat în caz de DSV mare. Zgomotul 2 este adesea palpabil la pulmonară și prezintă o dedublare labilă. În cazurile cu hipertensiune pulmonară semnificativă se poate percepe și un clic sistolic pulmonar. În diastolă se poate percepe uneori un suflu diastolic apexian sau un zgomot 3 datorită unei stenoze mitrale funcționale. În cazurile tardive, odată cu creșterea rezistenței
Tratat de chirurgie vol. VII by LAURENŢIU COZLEA () [Corola-publishinghouse/Science/92071_a_92566]
-
Autorul susține că, spre deosebire de Dilthey, pentru romantici nu sunt fundamentale nici problema alterității ("înțelegerea unui alter ego nu constituie o problemă majoră"), nici conceptul de vivo ("persoana întâi singular!")152. Dacă ținem seama de frecvența cu care apar cazurile de dedublare în simptomatologia romantică (până și regăsirea sinelui într-o lume ideală este un astfel de caz) și dacă mai ținem cont de exacerbarea specific romantică a subiectivității (uneori până la limitele patologicului), cele două argumente ale lui Metzger nu ne conving
Dilthey sau despre păcatul originar al filosofiei by Radu Gabriel Pârvu [Corola-publishinghouse/Science/1405_a_2647]
-
gîndirii cu predicatele produse de spontaneitatea eului. Subiectul gîndirii nu este la Descartes o simplă funcție logică ce va produce spontan predicatele sale, sau mai mult, judecățile sale. O asemenea aplicație a logicii predicative la subiectul gîndirii are drept consecință dedublarea subiectului în conștiință (sau percepție) și conștiința de sine (apercepție) și transformarea acestei dedublări în condiție a gîndirii. Această orientare transcendentală a gîndirii este mai mult de inspirație leibniziană decât cartesiană. Dedublarea între percepție (sau reprezentarea conștientă) și apercepție (sau
Cartesianismul ca paradigmă a "trecerii" by Georgia Zmeu () [Corola-publishinghouse/Science/471_a_1370]
-
simplă funcție logică ce va produce spontan predicatele sale, sau mai mult, judecățile sale. O asemenea aplicație a logicii predicative la subiectul gîndirii are drept consecință dedublarea subiectului în conștiință (sau percepție) și conștiința de sine (apercepție) și transformarea acestei dedublări în condiție a gîndirii. Această orientare transcendentală a gîndirii este mai mult de inspirație leibniziană decât cartesiană. Dedublarea între percepție (sau reprezentarea conștientă) și apercepție (sau conștiința de sine) semnifică faptul că spiritul, printr-o repriză reflexivă, se dualizează și
Cartesianismul ca paradigmă a "trecerii" by Georgia Zmeu () [Corola-publishinghouse/Science/471_a_1370]
-
logicii predicative la subiectul gîndirii are drept consecință dedublarea subiectului în conștiință (sau percepție) și conștiința de sine (apercepție) și transformarea acestei dedublări în condiție a gîndirii. Această orientare transcendentală a gîndirii este mai mult de inspirație leibniziană decât cartesiană. Dedublarea între percepție (sau reprezentarea conștientă) și apercepție (sau conștiința de sine) semnifică faptul că spiritul, printr-o repriză reflexivă, se dualizează și face să apară reprezentarea în câmpul adevărului. Atunci acesta este felul în care, așa cum a spus Kant, . Nu
Cartesianismul ca paradigmă a "trecerii" by Georgia Zmeu () [Corola-publishinghouse/Science/471_a_1370]
-
nu este necesar ca noi să gîndim întotdeauna gîndirea noastră, chiar dacă acest al doilea act al gîndirii este posibil de fiecare dată cînd vrem noi. Distincția modală între conștiință și reflexia proprie semnifică așadar la Descartes ceva puțin diferit de dedublarea conștiinței și conștiinței de sine; anume că aceasta este însăși mișcarea și durata gîndirii care face să apară subiectul. A gîndi înseamnă a judeca, semnifică pentru Kant faptul că gîndirea este productivă pentru că ea adaugă o conștiință la o altă
Cartesianismul ca paradigmă a "trecerii" by Georgia Zmeu () [Corola-publishinghouse/Science/471_a_1370]
-
poate alta, aceea de a gîndi gîndirea, inventivitatea umană, mai curînd decât manifestatul. Descartes lasă să se înțeleagă că un sistem al libertății nu poate face economie de eul personal și că dacă încercăm să depășim subiectul transcedental în surmontarea dedublării conștiinței și conștiinței de sine, atunci, conceptul sau deducția se reflectă și devin subiect, substanța devine subiect. VII.6. Corpul ca subiect; Poate corpul să fie subeict? Reamintim pasajul din Setul alVI-lea de Răspunsuri la Obiecții unde Descartes relatează
Cartesianismul ca paradigmă a "trecerii" by Georgia Zmeu () [Corola-publishinghouse/Science/471_a_1370]
-
și verificarea modului cum a învătat elevul. În viata de familie se vor statornici criterii unice de apreciere și evaluare a muncii, atitudini și exigențe unitare față de comportamentul școlarului. Atitudinile diferite și mai ales dezarmoniile dintre părinți provoacă false comportamente, dedublări în poziția față de sine, de părinți, de școală. Mediul ambiant din familie are profunde implicații în modul de a fi și a se comporta a elevului pentru multă vreme. Ei trebuie să devină un stimulent creativ în creionarea și definirea
ATITUDINEA PĂRINŢILOR DIN MEDIUL RURAL ŞI EFECTELE ASUPRA ADAPTĂRII ŞCOLARE by SARDARIU ELISABETA ELENA () [Corola-publishinghouse/Science/338_a_598]
-
a fost mai redusă decât în domeniul arhitecturii și sculpturii. În secolul al XVI‑lea apogeul picturii Renașterii este atins în operele lui Leonardo da Vinci, Raffaelo Sanzio, Michelangelo Buonarroti și în cele ale venețienilor Giorgione, Tiziano, Veronese. Renașterea este dedublarea pe care arta creștină o face față de arta profană, care se finalizează în formele baroc și rococo. Acestea reflectă pe deplin o mentalitate aristocrată cu preocupări specifice și cu interes spre lux, spre fast și emfază, elemente regăsite în dezinvoltura
Michelangelo Buonarroti / Mesajul biblic al operelor sale by Ioan Blaj () [Corola-publishinghouse/Science/442_a_987]
-
se exprimă în comportamentul nostru obiectiv, prin acțiuni, comentarii verbale și modificări expresive, pe de alta, ele se manifestă în interiorul ființei noastre prin imagini, idei, dorințe, sentimente care nu ne sunt cunoscute în mod direct decât nouă. Intervine atunci procesul dedublării ființei gânditoare; ea gândindu-se este conștientă că încearcă soluționarea unei probleme și o controlează. Studiul obiectiv al fenomenelor sufletești a început abia în ultimele decenii ale secolului trecut. Primele experimente s-au centrat pe aspectele generale ale vieții psihice
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
apropiate, aici bunica maternă, se va produce. Smuls cu putere din ordinea lucrurilor, personajul resimte izbucnind în el un "eu" de mult dispărut, cu impresiile, percepțiile, replicile momentului reînviat. Superpoziția de senzații seamănă, am spune azi, cu straniile trăiri ale dedublării, ale ieșirii din corp..." Le moi que j'étais alors et qui avait disparu si longtemps, était de nouveau si près de moi qu'il me semblait encore entendre les paroles qui avaient immédiatement précédé et qui n'étaient pourtant
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
ființei umane normale. Oul poate uneori să se împartă în două, rezultând două ouă identice cu aceiași cromozomi și, prin urmare, două ființe asemănătoare, numite în biologie „clone”. Gemenii adevărați (monozigoți sau MZ) sunt, așadar, perfect asemănători, de vreme ce apar în urma dedublării aceluiași ou. În al doilea caz, este posibil ca două ovule să fie fecundate în același timp de doi spermatozoizi diferiți astfel încît se pot naște doi bebeluși odată. Întrucât s-au născut în urma fecundării a două ovule și doi
[Corola-publishinghouse/Science/1974_a_3299]
-
roman al procesului de creație. Aproape toate figurile au un dublet fictiv sau trimit la un spațiu suprareal, excepție făcând doar eroul central, romancierul Pan Ioniță Drăcea, al cărui nume sugerează și el o existență simultană în planuri diferite. Această dedublare îi îngăduie autorului să dezvolte, prin intermediul protagoniștilor săi, teorii asupra artei, în general, și a romanului, în special, asupra relațiilor interumane, asupra iubirii, dar și să consemneze reverii, experiențe onirice, precum trăirea în întregime „a Antichității grecești într-o noapte
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286704_a_288033]
-
formarea deprinderilor intelectuale, practice și dezvoltarea personalității integre. De asemenea, familia trebuie să statornicească criterii unice de apreciere și evaluare a muncii, atitudini și exigențe unitare față de comportamentul școlarului. Atitudinile diferite și mai ales dizarmoniile dintre părinți provoacă disfuncții comportamentale, dedublarea persoanei față de sine, părinți, școală. Mediul familial are profunde implicații în modul de a fi și a se comporta al elevului, în formarea lui în spiritul muncii, corectitudinii și disciplinei. Importante sunt și formele de colaborare ale educatorilor cu familia
Arta de a fi părinte by Teodora Ungureanu () [Corola-publishinghouse/Science/290_a_1416]
-
1970. Manifestarea cea mai evidentă a acestor realități, ce par că diferă între ele, dar, în realitate, la o privire mai atentă și în timp, își dezvăluie esența lor comună, se vădește pentru Soljenițîn a fi lașitatea ca duplicitate și dedublare, scriitorul neezitând să denunțe puterea de dezintegrare asupra ființei umane a acestor psihologii în scrieri de o mare diversitate ce-și asumă fiecare limbajul specific. Un specific ce nu diminuează impresia de participare a tuturor acestora la o unitate perfectă
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
declarații. Într-un interviu acordat în anul 2002, scriitorul Jorge Semprun, supraviețuitor din lagărul de la Buchenwald, vorbea despre raportul foarte complex care se stabilește între actul de a scrie și memoria scriitorului care a trecut prin detenție. Se produce o dedublare, existând, pe de o parte, un "eu" care aparține prezentului și, pe de altă parte, "eul" concentraționar, altfel spus scriitorul și deținutul. Deținutul trece printr-un proces de înstrăinare de identitatea proprie, de familie, de prieteni, de societate, de viață
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
mitul interesează pentru realul deformat sau transpus pe care îl conțin, în vreme ce un text literar este valorizat tocmai datorită calității lui de simulacru. Atât pentru a produce un text literar, cât și pentru a-l recepta, este nevoie de o dedublare a autorului și a cititorului, care devin instanțe ficționale prin participarea la o activitate imaginară. Dacă ficțiunea nu este, ea singură, o trăsătură distinctivă a literaturii, ceea ce caracterizează literatura este atitudinea de "blocare a referinței la real", numită de Paul
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
Percepția lui Zotov se schimbă brusc la un moment dat. Pragul este reprezentat de "revelația" că oaspetele este un spion. Din acest moment, spontaneitatea dialogului dispare, iar replicile lui Zotov, adresate lui Tveritinov, vor fi dublate de gândurile sale nerostite. Dedublarea personajului și a discursului său sporește dramatismul scenei în care informațiile care ajung la Tveritinov sunt mai puține și mai lipsite de importanță. Discursul se golește de conținut, pentru că esențialul, din punct de vedere informativ, se află doar în mintea
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
neparticipării personale la minciună și urmărirea valorilor morale, care sunt, după definiția formulată de Șulubin, "cele îndreptate spre luminarea reciprocă a sufletelor omenești". În relația cu cei din salon, dar și cu medicii, Rusanov adoptă o mască și recurge la dedublarea în limbaj, deci și în comportament. Masca se relevă ca atare prin diferențele care apar între discursul direct, care ascunde adevăratele gânduri și intenții ale sale, și discursul indirect, care arată adevărata față a personajului. Rusanov vorbește cu ceilalți politicos
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]