1,056 matches
-
și două fiice ale Bârladului și anume Mariana Mânăstireanu și Veronica Diaconu Daraban care mi-au fost colege de facultate și-mi sunt prietene de suflet. Revin pentru a cinsti împreună cu d-voastră efortul creator al profesorului Mânăstireanu, care ne delectează cu al doilea volum intitulat tot ,,Călător...prin vâltoarea vremii” cu subtitlul ,,Călătoria continuă”. Dacă volumul de debut avea drept moto un citat semnificativ al cronicarului moldovean Ion Neculce, primul nostru ,,povestitor artist”, volumul al doilea este precedat de un
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/562_a_745]
-
prietenelor Marianei, iar pentru Doamna Diaconu, mama lui Vrony și Madily, alege anume 101 fire - prefigurându-i și urându-i sărbătorirea a 100 de ani de viață, asemenea Cellei Delavrancea, fiica scriitorului Barbu Ștefănescu Delavrancea. Pasionat om de cultură se delectează cu versurile lui Mihai Eminescu pe care le rostește pentru antrenarea memoriei, a atenției și a judecății. Recită sensibil versuri eminesciene și participă afectiv la comemorarea zilei de naștere a creatorului ,,nepereche”. Grav - reliefează nu numai moartea năprasnică a poetului
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/562_a_745]
-
de la dărâmarea „Zidului Berlinului”, eveniment pregătit din vreme de minți luminate și care a însemnat „căderea comunismului”. La noi în țară e vorba de noul guvern „Negoiță” și despre unele inundații din Gorj, Mehedinți și alte trei județe apropiate. Mă delectez cu superbele focuri de artificii de la Berlin. Târziu de tot, închei această zi specială... Marți, 10 noiembrie. Astăzi, în orele dimineții mă relaxez, după ziua strașnică de ieri. La TVR se difuzează ample imagini și impresii privind cei 20 de
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/562_a_745]
-
capitale ale lumii contemporane. În acest moment îmi telefonează cu vești proaspete și de suflet Mariana. Se putea să lipsească tocmai ea?! Nu pot uita că la concertul amintit, în timp ce se transmitea „Valurile Dunării”, mi-a fost dat să mă delectez auditiv și vizual urmărind croaziera pe Dunăre de la izvoarele ei și până în mirifica noastră Deltă a Dunării. Am gustat frumosul absolut ce ridică omul spre înalte sfere și-l face să fie mai frumos, mai uman! Decorul floral extraordinar dădea
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/562_a_745]
-
jurnalul meu fragmentat. Voi continua cu moderație spre a nu dăuna calității și a nu mă obosi mai mult decât trebuie... Am lucrat cu migală, vrând să sudez piese disparate și să alcătuiesc un tot coerent, plăcut, armonios, care să delecteze și să intereseze pe potențialii mei cititori. Fără grabă, sper să fie în final exact ceea ce mi-am dorit și așa cum trebuie să fie! După masă am corectat și chiar recorectat textul realizat. După orele 20, primesc un telefon surpriză
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/562_a_745]
-
nu era nici urmă de anestezie și infirmiera a pornit împreună cu Păr Portocaliu pe urmele Ramonei care refuza în continuare să se întoarcă în bazinul pentru nașteri. Sunetele pe care le făceau ei trei păruindu-se pe hol ne-au delectat o bună bucată de vreme. La un moment dat, am observat că era zece dimineața așa că am sunat la serviciu și i-am lăsat un mesaj lui Teenie, în care-i spuneam ce se întâmplă. Apoi a apărut moașa și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
de Reforma luterană. Dar tocmai În Germania se Întâmplă Încurcătura cea mai mare. De la apariția manifestelor până pe la 1621, autorii manifestelor primesc prea multe răspunsuri...“ Am citat unele dintre nenumăratele broșuri care apăruseră pe tema asta, cele cu care mă delectasem În noaptea aceea la Salvador cu Amparo. „Probabil că printre toți ăștia e vreunul care știe ceva; dar se pierde Într-o pletoră de exaltați, de entuziaști care iau manifestele În mod literal, poate și de provocatori care Încearcă să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
că un secret inițiatic revelat nu mai servește la nimic. Am tăcut ani de zile, pot tăcea și de acum Înainte“. Și tăcea. Până și Agliè, fie că era sau nu o canalie, Își trăia serios rolul. Își petrecuse viața delectându-se cu secrete impenetrabile și credea cu tărie, acum, că buzele lui Belbo aveau să rămână pecetluite pentru totdeauna. În acel moment intrase Gudrun și anunțase că Întâlnirea de la Bologna fusese fixată pentru vineri la amiază. „Puteți lua Trans Europe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
Ce rost va mai avea fără Bibi? spuse el cu vocea lui gravă de bariton pe care-mi plăcea atât de mult s-o ascult când mă uitam la emisiunea lui. Cine ne va mai spune cu ce să ne delectăm, ce să vedem? Două Întrebări care mă mișcară profund. Marlena Chu se grăbi să-l aprobe: — Sunt convinsă că nu va mai fi același lucru, spuse ea cu vocea ei educată, nuanțată cu un accent special, rezultat al originii ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
vaselor și paharelor ciocnite. Cum nu-l cunoșteam decât pe președintele partidului, care ne-a invitat, un evreu scăpat de urgia maghiară, dar nu și de accentul limbii hunilor, răpunzând la numele de Dr. David Villa, contemplam societatea care se delecta cu bunătățile din bufet și comentam cele văzute cu unica persoană cu care nu aveam dificultăți de comunicare: soția mea. Când, spre miezul nopții, găsisem că a sosit în sfârșit timpul să ne retragem, tocmai atunci chelnerii au deschis simultan
Confesiunile unui diplomat by Eliezer Palmor [Corola-publishinghouse/Memoirs/927_a_2435]
-
conducerea restaurantului de la "King David" din Ierusalim și care deci înțelegea problema noastră în privința cașrut-ului. Masa s-a desfășurat într-o atmosferă excepțională, dar mâncarea, din nefericire, n-a fost de astă dată la nivelul meselor cu care ne-am delectat de atâtea ori în trecut. În sfârșit, când să plecăm, iată-mă mergând alături de Henry Kissinger. Acesta, îmbătrânit și greoi, vorbind cu un accent și mai străin ca de obicei, m-a privit cruciș și a întrebat: "Oare cine e
Confesiunile unui diplomat by Eliezer Palmor [Corola-publishinghouse/Memoirs/927_a_2435]
-
delegat să ne primească și să ne însoțească până la plecare. Acesta, un diplomat experimentat și extrem de amabil, ne-a invitat la masă într-un restaurant din aeroport. Idee binevenită, îndeosebi după sandwichiul rece și sărăcăcios servit pe parcursul Paris-Moscova. Ne-am delectat cu toții savurând bucatele rusești servite la restaurant, cu excepția șefului delegației noastre, Chaim Kuberski, pe atunci director general la Ministerul nostru de Interne, care era religios și, bineînțeles, respecta regulile de cașrut. El m-a rugat fiind rusofonul grupului nostru să
Confesiunile unui diplomat by Eliezer Palmor [Corola-publishinghouse/Memoirs/927_a_2435]
-
pentru mine prima ceremonie religioasă catolică la care asistam în Franța. Am urmărit de aceea cu interes textele recitate pe lângă acelea din Evanghelie, două capitole din profetul Isaia și s cântările psalmodiate melodic, plăcute până și urechilor obișnuite să se delecteze cu sunete muzicale de altă natură. La un moment dat, asistența a fost invitată să se așeze în genunchi, dar cum eu nu sunt catolic, am rămas în picioare și, plimbându-mi privirea în jur, am văzut alte două persoane
Confesiunile unui diplomat by Eliezer Palmor [Corola-publishinghouse/Memoirs/927_a_2435]
-
unde am fost văzut, faptul ar fi ajuns, în cele din urmă, la urechile tatălui meu, supărându-l profund. Am înțeles că nu pot să risc așa ceva și nici nu am riscat, dar în schimb mi-am permis să mă delectez cu bârfele care circulau din când în când în curtea sinagogii, precum aceea, savuroasă de tot, colportată de cineva care se presupune că a zărit furișându-se afară dintr-una din case, la umbra serii, o figură cunoscută de bărbat
Confesiunile unui diplomat by Eliezer Palmor [Corola-publishinghouse/Memoirs/927_a_2435]
-
după numele unui haiduc autohton, a luat cu-asalt capitala, invadând Podul Mogoșoaiei și Piața Palatului, Filaretul și dealul Arsenalului, bulevardele Carol și Elisabeta: „Tudor Vladimirescu“. Din fericire, scăpasem de curgerea pocitaniilor. Acasă, răsfățat în așternuturi de mătase, Bismarck îmi delecta diminețile. Îl priveam cu încredere și entuziasm, convins că formele lui robuste, dar delicate, merită toată atenția. Mă întâmpina ca un domn îngrijit, mereu pomădat, un gentleman al lumii sale miniaturale, la brațul căruia ai fi ieșit oriunde, în parc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
acarieni; o grădină microscopică, devastată de milioane de invadatori gurmanzi. Aveam în față un ecosistem infailibil, clădit pe recifele de carne și epidermă, căruia eu îi vorbeam despre romantismul pașoptist. Miliarde de ochi și pedunculi, de trompe și piciorușe se delectau cu motivul umbrei sau al ruinelor, cu tema istoriei glorioase sau antiteza trecut-prezent, înainte să-și consume biologia într-o mușcătură de tegument. Crimele se petreceau lasciv, pe sub brățări gigantice de plastic sau printre podoabele întunecate ale alunițelor, la adăpostul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
în evidență nici dacă le-ai fi atârnat de-un far. Victime ideale, cerând să fie călcate-n picioare. Intimitatea lor se desfășura ca o pijama la geam, fâlfâind în vântul cu miros de săpun și prăjeală. Dintre victime, mă delectam mai ales cu una: Bidileanu Ovidiu. Era cel mai voios dintre colegii mei de joacă din copilărie, genul tâmpit optimist, care te pupă când te vede. Printr-un miracol al soartei, care, luând dintr-o parte și-adăugând în alta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
cu talc, în cutiuțe mov, de câte trei (degeaba suflam în ele, cu gândul să explodeze; prin cauciucul gros ca o șosetuță nu trecea nici vârful unui ac); almanahurile vedetelor „Cinema“, cu pozele cărora jumătate din generația mea s-a delectat în baie (cealaltă jumătate folosea Paris-Match-urile furate de-acasă de copiii activiștilor); casele de la Șosea, păzite de buzdugane, grifoni de piatră și geamuri ascuțite, cu gratii groase de fier, și purtând un nume cu rezonanță veche, aproape secretă: Simotta; Herăstrăul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
e nemaipomenită. Guvernul conservator a desființat un regiment de cavalerie. Dar, onorabililor, unde era acel regiment... desființat? În lună? De atunci sânt unsprezece ani și mulți contimporani trăiesc. Și-aduce cineva aminte să fi văzut vânători ------- Extras de decret (explicatio delectat): "Carol I, din grația etc. etc.,... asupra raportului ministrului Nostru secretar de stat la Departamentul Instrucțiunii și Cultelor etc. etc.,... acordăm medalia Bene-Merenti cl. I... d-lui A. Xenopol pentru, etc. etc.,... Dat în București la 18 noemvrie etc. etc.
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
de mare probitate, cum sunt Mihai Cimpoi și Constantin Trandafir. Și alături de ei, fără nici un dubiu, și Theodor Codreanu, autor inspirat alt volumului pe care tocmai l-am semnalat, și al multor altora anterioare care "lectorem delectando, pariterque monendo", ne delectează și ne instruiesc în egală măsură. "Contemporanul. Ideea europeană", nr. 8, august 2006 Ioan BABAN Theodor Codreanu: I.L. Caragiale "abisal" I. La Editura Augusta, din Timișoara, în 2003 a apărut cartea Caragiale abisal semnată de Theodor Codreanu, un foarte bun
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
în legătură cu asta; erau doar egoiști, ca doi oameni care se bucură de prânzul întins pe iarbă și nu te invită să li te alături. Dacă nu ai fi murit să mănânci și tu un sandviș, te-ai fi putut chiar delecta cu imaginea lor plăcută, cum întind muștarul cu plescăit, cum taie prăjitura, cojesc ouăle și curăță castraveții. Dar asta nu însemna că Einhorn nu era egoist; nasul său, veșnic în căutare de acțiune, adulmeca, adulmeca totul, uneori auster, iar alteori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
dacă era sau nu Înțelept să-i pun lui Lesley atâtea Întrebări directe. Poate că i-o fi făcut o imensă plăcere să se admire singură În oglindă În timp ce lucra la sală, dar nici să turuie despre sine nu o delecta mai puțin. O clipă, nu răspunse. Apoi zise cu o ușoară ezitare: — A fost chiar aiurea să se se facă atâta caz de asta. Adică, nu era vorba despre o chestiune de viață și de moarte, nu? Pentru cineva, exact
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
ghimpată. Un fel de cartier general. Trebuie să fii nivelul șase sau șapte ca să poți intra. — Ce fac acolo? Întrebă Tom sarcastic. Plănuiesc insurecții armate? — Nu știu. Pegg părea destul de supărat din cauza acestei breșe de informație. Era clar că-l delecta prezența unui public atât de captivat. — Probabil că-și fac de lucru, Înțelegi? Chestia e că ăsta nu e decât un alt club, ca alea de pe Pall Mall, ale bogaților și prezentatorilor TV, care nu admit nici ele femei-membru. Tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
îndoială. Se găsea într-un tunel, în mijlocul rădăcinilor unuia dintre giganții de pe Venus. 26 "Cu toate acestea, apetitul nelimitat a judecății lipsite de simțul critic pentru tot ce-și închipuise că ar fi certitudine sau finalitate o împinge să se delecteze cu umbre" E.T.B. Afluxul de energie care, galvanându-l, îi permisese lui Gosseyn să-și dea seama de situația în care se afla, era în descreștere. Greoi, se lăsă din nou să cadă. Și abia dacă-și dădu seama c-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
că mă crezi foarte depravată. Am dat din cap. Vorbea despre mine ca și cum aș fi fost o bătrână decrepită care a uitat de mult ce înseamnă pofta. Ea nu voia ca eu să pot înțelege, îmi dau seama acum. O delecta gândul că nu poate fi înțeleasă. — Dar nu e vorba numai despre tine, am zis. Ai copii. Te-ai gândit la ei? S-a schimbat la față. — Da, Barbara, știu. Știu că sunt un om groaznic. Mă gândesc mereu să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]