1,016 matches
-
rupe țesuturile. Apucarea acului după ce s-a terminat rotația, se face, de preferință, perpendicular pe axul acestuia, la oarecare distanță de extremitatea sa, pentru a nu-i deteriora vârful. O ușoară compresiune cu pensa ușurează această mișcare. Cicatricea postoperatorie trebuie disimulată la nivelul liniilor de tensiune normale ale pielii (liniile lui Langer), pe care le observăm studiind sensul pliurilor cutanate vizibile, apărând la pensare. O bună tehnică operatorie este indispensabilă, pentru a obține o cicatrice perfectă. Incizia trebuie să fie precisă
Tumorile de unghi intern al ochiului Clinică şi tratament by Lucian Nelu POPA () [Corola-publishinghouse/Science/101001_a_102293]
-
dramei declasării și rupturii dintre două culturi, oscilează între sentimentalism și cinismul unui decepționat care reia motivele poeziei sociale și se angajează în direcția esteticii urâtului. În lirica erotică îl imită pe Heinrich Heine, dar poanta ironică nu reușește să disimuleze întotdeauna amărăciunea ori melancolia. Influența lui Mihai Eminescu este și ea vizibilă. Mai interesantă este culegerea de „sonete postume” Frontul roșu (1920), unde notația nudă și lucidă a senzațiilor încercate în așteptarea morții și demistificarea războiului într-o poezie aspră
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289929_a_291258]
-
au vreo influență, este pentru că s-au deghizat în tot felul de roluri de politicieni, ziariști, analiști politici sau consultanți. Citiți, vă rog, ziare din țări precum Franța sau chiar Ungaria. Cuvântul sociologilor are acolo altă greutate. El nu este disimulat în formule bulevardiere sau în discursuri demagogice. Pierre Bourdieu își publica în Le Monde Diplomatique capitole din cărți, fără ca prin aceasta revista să devină una obscură, ermetică, dedicată unui grup de inițiați. La fel, New York Times Review of Books sau
[Corola-publishinghouse/Science/2235_a_3560]
-
sociale în care sociologii occidentali s-au arătat a fi cei mai activi și mai eficienți. Imperativele obiectivității și ale neutralității axiologice nu pot masca relativitatea axiologică a preocupărilor și pozițiilor, chiar științificizante, ale sociologului. Decât să părem că ne disimulăm indiferența sau obediența sub lozinca „științificității”, mai corect ar fi să ne precizăm poziția, chiar dacă susținerea ei este costisitoare. Oricum, cel puțin pentru sociologi, orientările sunt suficient de transparente. Pe planul celălalt, al schimbărilor de ordin paradigmatic din practica sociologiei
[Corola-publishinghouse/Science/2235_a_3560]
-
spaimă. De aceea Craii de Curtea-Veche părăsește raftul cărților pieritoare pentru a se așeza între Scripturi. Nu cunosc meditație mai gravă asupra ticluirii și aventurii Ființei ca această carte de înțelepciune, pe care un act de discreție și gust o disimulează sub grele catifele de pitoresc oriental. ION BARBU Scrisul întreg din Craii de Curtea-Veche e un scris de ritmuri cumpănite, de pătimașă selecție de rarități lexicale, dintr-un argot plastic și de crudități pitorești, un stil discursiv de cronică și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286089_a_287418]
-
despre război. Ne-am amestecat ușor în mulțime și l-am văzut pe omul care arăta publicului un titirez mare. Explicațiile lui stârneau deja râsete. — Sovieticii produc chestia asta în uzinele lor de armament. Ceea ce le permite mai întâi să disimuleze producția de proiectile teleghidate și apoi să le facă o plăcere copiilor. Deși mașinăria asta cântărește mai mult decât un obuz și face zgomot cât un tanc. Uitați-vă! Omul se așeză pe vine, apăsă de mai multe ori pe
[Corola-publishinghouse/Science/2348_a_3673]
-
spectatorul, în viața cotidiană îcea adevăratăă simulantul (și as-cun-de îcu grijă intenția). Simularea implică un comportament intenționat de inducere în eroare a celorlalți pentru a obține avantaje de ordin moral, psihologic, juridic sau chiar material. Disimularea este „acțiunea de a disimula și rezultatele ei, camuflare, mascare“. A disimula înseamnă a as-cun-de adevărata față a unui lucru, a unei situații, a camufla, Disimularea înseamnă „ascundere, prefăcătorie, fățărnicie, ipocrizie, o activitate îo situațieă care are aparența unui lucru real deși aceasta nu există
Caleidoscop by P.D. Bâlbă () [Corola-publishinghouse/Science/91786_a_93254]
-
și as-cun-de îcu grijă intenția). Simularea implică un comportament intenționat de inducere în eroare a celorlalți pentru a obține avantaje de ordin moral, psihologic, juridic sau chiar material. Disimularea este „acțiunea de a disimula și rezultatele ei, camuflare, mascare“. A disimula înseamnă a as-cun-de adevărata față a unui lucru, a unei situații, a camufla, Disimularea înseamnă „ascundere, prefăcătorie, fățărnicie, ipocrizie, o activitate îo situațieă care are aparența unui lucru real deși aceasta nu există. Deși asemănătoare, noțiunile „simulare” și „disimulare” a
Caleidoscop by P.D. Bâlbă () [Corola-publishinghouse/Science/91786_a_93254]
-
și parodii, modalitățile preferate de a ascunde ale ironistului. Omisiunea comentariului afectiv nu face, În cazul lor, decît să Încarce un resort al incitării care Îl ține În tensiune pe cititor. "Expresia ironiei, se știe, este reținută, piezișă, sofisticată. Ironistul disimulează (exprimă altceva decît gîndește, spune Cicero), omite, ascunde." Ironistul doar afectează o prezentare realistă și neimplicată a lucrurilor, se preface că relatează la modul serios. Realismul este, pentru ironist o exteriorizare reținută premeditat, el spune mai puțin decît știe, gîndește
Mulcom Picurând by Corneliu Traian Atanasiu () [Corola-publishinghouse/Science/1259_a_2200]
-
adevăr rămâne la nivel de efemer. Renunțarea la lume, departe de a atenua grandoarea căutării mistice, o mărește, este simbolul însuși al nemărginirii câștigului. Cioran vede în această megalomanie distrugerea esenței înseși a creștinismului, delir de grandoare pe care il disimulează în spatele "mieroșeniilor" sale, pofte fără măsură pe care le maschează prin umilință și milă. Că și alți gânditori care s-au simțit trădați de "legislatorii bisericii" în eforturile lor de a se apropia de credință, pentru că Dumnezeu nu ar fi
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
dispărea. În paginile astea, eu văd un Vidal care, coborând în adâncurile infernului, ne mai flutură o batistă de adio, ca unul care ar spune niște ironice și delirante cuvinte de despărțire, sau poate gesturi disperate de ajutor, întunecate și disimulate de infatuarea și orgoliul sau"98. Sau, am adaugă noi, poate că noi, cititorii, suntem Sectă și am găsit Darea de seamă, de ce nu? Altă posibilă lectură... Îl așezăm pe Sábato din nou față în față cu Cioran, de fapt
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
cu o scobitoare de argint, Trimalchio zise"; "în vreme ce Trimalchio juca și înșira înjurăturile țesătorilor" etc. Transferul parodic este unul subtil, acest Trimalchio fiind o versiune ridiculizată a amfitrionilor din dialogurile socratice, ba chiar a figurii lui Socrate însuși. Dacă Socrate disimula, odinioară, sub masca prostului care nu înțelege nimic "trăsăturile înțeleptului de tipul cel mai înalt", după expresia lui Bahtin, Trimalchio trădează, sub măștile înavuțirii și a autodidacticismului simulat, o idioțenie fără margini și o incultură pe măsură. Recitând fragmente din
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
Utopia, îl naște pe Pantagruel, tatăl său îi sortește numele pentru că "panta în grecește înseamnă tot, iar gruel în limba arabă înseamnă însetat". Îi vine acum rândul naratorului să înfățișeze cât se poate de detaliat și arborele genealogic pantagruelic, care disimulează și un procedeu de asigurare a continuității între cele două părți: trebuie avut în vedere că, de fapt, Cartea a doua o precedase ca apariție pe cea dintâi, așadar penultimul apărut pe listă, Gargantua, tatăl lui Pantagruel, găsește aici suportul
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
se bucură, dimpotrivă, de un nou statut, matur și complex: exemplul cel mai nimerit este tocmai cazul "metaficțiunilor istoriografice", cum numea Linda Hutcheon romanele având ca punct de pornire "istoria" reală, care au devenit practic marca fenomenului postmodern, așa cum se disimulează ea sub lupa teoreticianului literar (la noi, Femeia în roșu de Mircea Nedelciu, Adriana Babeți, Mircea Mihăieș). Eco, Fuentes, Barth, Fowles recunosc, atât direct, în interviuri sau eseuri, cât și indirect, prin opere, că textele lor originează și își găsesc
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
jos, pe pământ, pentru a simți pe pielea lui efectele "infernale" ale căsniciei, răzbunându-i astfel pe cei ajunși "într-un loc atât de amarnic numai și numai pentru că își luaseră nevastă". 220 "Parodia devine încă și mai comică deoarece, disimulată cu multă grijă, și doar rareori dezvăluită, este plasată de cele mai multe ori în însăși natura faptului, fără vreun alt artificiu de formă" (Francesco de Sanctis, op.cit., p. 412). 221 Traducere de Zoe Dumitrescu-Bușulenga, op.cit., p. 212. 222 Zece egloge în
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
formei sacre; pe de altă parte, problema politică a pedagogiei "religiei" civile, a strategiei de menținere a puterii basileice sacre (în detrimentul "domniei terestre" prin imagine a lui Iisus) și a aproprierii teritoriului credinței de către ea. Controversa în jurul imaginii artificiale a disimulat problema credinței în imaginea naturală, oricum ambele incomode pentru instituția basileică și pentru propriul cult, din cauza răspândirii lor cu ajutorul persuasivei și eficientei teologii monastice. Cu distanță critică față de opiniile unor specialiști factualiști, precum Hélène Ahrweiller (care analizează perioada iconoclastă în
[Corola-publishinghouse/Science/84997_a_85782]
-
necunoscută până atunci teatrului, exotică nu numai prin localizare (Delta Dunării), ci și prin viața frustă, naturală, dură, prin conflicte puternice și deznodăminte crunte între oameni simpli și tari, instinctuali și hotărâți. Programul tânărului dramaturg era desigur „tezist”, chiar dacă bine disimulat prin jocul excelent al actorilor. Acțiunea amestecă indistinct oameni de etnii diferite - români, lipoveni, ruși, greci -, evoluând simultan spre conștiința de clasă și spre solidaritate; dramele personale se estompează astfel în marea „familie” comunitară. Cu piesa în trei acte Minerii
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286705_a_288034]
-
distorsionată prin multiplicare („personajele principale sunt în număr de două: Theodor Orheianu și Theodor Orheianu”), ceea ce duce la confuzii narative căutate. Titlul este de fapt ironic, sugerând prin antifrază traseul cărții: demarajul epic al ficțiunii nu se produce, întârzierea fiind disimulată prin preparativele care „iau fața” cititorului. Aparținând unei promoții care a prizat asiduu convențiile documentului intimist, speculându-i ambiguitățile, I. a publicat un jurnal, Distribuția a fost următoarea (1995). Sub protecția etichetei genului, aici se prelungește și se amplifică operațiunea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287521_a_288850]
-
cu scopurile comunicării și cu intențiile emițătorului; - componenta persuasivă se realizează prin strategii specifice: titluri incitante, incipituri șocante (termen specializat: lead), mijloace extralingvistice sugestive (imagini, caricaturi, scheme etc.); - componenta subiectivă a discursului (opiniile, atitudinea, opțiunile emițătorului) este explicită sau implicită, disimulată sub aparența discursului obiectiv (de exemplu, selecția anumitor informații, modul de prezentare, imaginile ilustrative presupun opțiuni subiective); - nivelul lexicosemantic se evidențiază prin diversitate lingvistică, prin utilizarea variantelor lexicale literare, prin sinonimie (lexicală, sintactică și stilistică), prin omonimia valorificată în jocuri
Şi tu poţi lua 10 la BAC! Ghid complet pentru probele de limbă, comunicare şi literatură română by Mioriţa Baciu Got, Rodica Lungu, Ioana Dăneţiu () [Corola-publishinghouse/Science/1365_a_2894]
-
o instanță generică, indeterminată, cu rol de figură retorică (lirismul gnomic/al măștilor: Ce e rău și ce e bine / Tu tentreabă și socoate... - M. Eminescu). În lirica modernă, se evidențiază destructurarea eului liric, tinzând spre un eu abstract, deseori disimulat sub măști culturale. Postmodernismul recuperează eul biografic, individual și, în același timp, multiplică „vocile“ lirice. Polifonia eurilor poetice (eul biografic, moral, ontologic, auctorial, lectorial etc.) creează o rețea complexă de relații pe axa eu - tu - altul - ceilalți, precum în Lucrări
Şi tu poţi lua 10 la BAC! Ghid complet pentru probele de limbă, comunicare şi literatură română by Mioriţa Baciu Got, Rodica Lungu, Ioana Dăneţiu () [Corola-publishinghouse/Science/1365_a_2894]
-
M. Eminescu, Sara pe deal, Floare albastră etc.) sau ale simbolismului (majoritatea poeziilor bacoviene, de exemplu), ale modernismului (Blaga, Arghezi, Emil Botta etc.), ale neomodernismului (Nichita Stănescu, Marin Sorescu, Ana Blandiana ș.a.) sau ale postmodernismului (generațiile ’80, ’90). Lirismul obiectiv disimulează prezența eului poetic, substituindo cu alte prezențe lirice sau estompând vocea lirică sub aparența impersonală a unui discurs anonim. Acesta are ca marcă textuală persoana a IIIa gramaticală, fără să excludă însă toate semnalele stilistice sau lexicosemantice ale subiectivității. Tudor
Şi tu poţi lua 10 la BAC! Ghid complet pentru probele de limbă, comunicare şi literatură română by Mioriţa Baciu Got, Rodica Lungu, Ioana Dăneţiu () [Corola-publishinghouse/Science/1365_a_2894]
-
a rolurilor. Cultivat mai ales de poeții parnasieni, acest tip de lirism pare a ignora prezența umană și trăirile afective, optând pentru un descriptivism pur sau pentru discursul gnomic, specific meditațiilor filozofice. În primul caz, perspectiva descriptivă a poetului este disimulată sub aparența unei viziuni nonfocalizate, chiar dacă, prin epitete calificative, prin topică afectivă se întrezărește percepția subiectivă „primară“. În al doilea caz, ideația filozofică este, de fapt, a poetului, dar locutorul liric, instanța reflexivă nu se trădează în text, discursul gnomic
Şi tu poţi lua 10 la BAC! Ghid complet pentru probele de limbă, comunicare şi literatură română by Mioriţa Baciu Got, Rodica Lungu, Ioana Dăneţiu () [Corola-publishinghouse/Science/1365_a_2894]
-
mult chiar, mi se pare evident faptul că această rețea te matică polarizată prin antiteză este susținută prin structurarea semnificativă a discursu lui poetic. În primul rând, viziunea eminesciană originală asupra menirii artistului se concretizează într un discurs gnomic ce disimulează prezența eului liric sub „masca“ impersonală a persoanei a IIIa (el, poetul). În al doilea rând, tiparele diferite de versificație ale celor două secvențe sugerează subtil monotonia, repetitivitatea modelului existențial al omului comun (sextina are ritm trohaic și rimă împerecheată
Şi tu poţi lua 10 la BAC! Ghid complet pentru probele de limbă, comunicare şi literatură română by Mioriţa Baciu Got, Rodica Lungu, Ioana Dăneţiu () [Corola-publishinghouse/Science/1365_a_2894]
-
că evenimentele din viața personală influențează întrun mod semnificativ creația artistică. ARGUMENT 1: Un argument ce susține această aserțiune este faptul că, mai ales în creația primei etape, scriitorul transfigurează propria experiență de viață, chiar dacă prezența sa se estompează, se disimulează în spatele personajelor ori al eului liric. (Dezvoltarea argumentului poate fi urmată de referiri la romanele experienței) ARGUMENT 2: Un alt argument vizează canonul estetic al epocii, care influențează rapor tul dintre realitatea (trăită) și ficțiunea artistică. (Dezvoltarea argumentului, ilustrarea lui
Şi tu poţi lua 10 la BAC! Ghid complet pentru probele de limbă, comunicare şi literatură română by Mioriţa Baciu Got, Rodica Lungu, Ioana Dăneţiu () [Corola-publishinghouse/Science/1365_a_2894]
-
pământurilor lui Vasile Baciu. Și în relația cu George Bulbuc, Ion va reacționa cu violență, potrivit firii sale impulsive (scena confrun tării violente dintre cei doi rivali, la cârciuma lui Avrum, de exemplu). După moartea Anei, conflictul cu George este disimulat sub aparența prieteniei, dar viclenia proce durală a eroului va fi denunțată de Savista, oloaga. Pentru toate aceste carențe morale și afective, Ion va plăti cu viața, devorat de glasul pământului și de glasul iubirii. Item 3: ilustrarea a patru
Şi tu poţi lua 10 la BAC! Ghid complet pentru probele de limbă, comunicare şi literatură română by Mioriţa Baciu Got, Rodica Lungu, Ioana Dăneţiu () [Corola-publishinghouse/Science/1365_a_2894]