887 matches
-
într-un anumit sens, „moartea lui Dumnezeu” n-a fost doar posibilă, ci și necesară. Nu întâmplător, deconstrucția „idolilor conceptuali” ai tradiției onto-teologice a devenit sarcina teologiei reformate a Cuvântului. Revenirea la „rațiunea scripturală” presupune o critică prealabilă a metafizicii eline ascunse în teologia de manual. Când în La Gaya Scienza (¬125) nebunul lui Nietzsche exclamă: „Voi l-ați omorât”, el acuză consimțirea treptată a lumii apusene la ideea abstract-metafizică de Dumnezeu. În versiunea moralizatoare de tip stoic 3, Dumnezeu intervine
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
de ambiții apologetice. Într-un fel legitim, cunoașterea - primă expresie a iubirii - devenise un indispendabil instrument misionar, mult mai durabil și mai prețios decât luciul săbiilor de cruciat sau cavaler. „Tuturor toate făcându-se” (I Corinteni 9, 22), fiind „datori elinilor și barbarilor” (Romani 1, 14), Părinții Bisericii au învățat „toată înțelepciunea egiptenilor” (Fapte 7, 22). Ei - care denunțau ferm „fabulele” sau „născocirile” elinești pentru a proclama, după regulile univocității, un adevăr personal la granița dintre istorie și eternitate - nu puteau
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
patru bile albe, două bile roșii și una neagră 1 anul universitar 1879-1880 s-au înscris 8 studenți În perioada 1879-1884, perioada în care a urmat cursurile Facultății, a avut ca profesori pe Ioan Caragiani, decanul facultății (limba și literatura elină), Ștefan G. Vârgolici (limba și literatura franceză), Nicolae Quintescu (literatura elină), Constantin Leonardescu (Istoria filosofiei, Etica Logica), N. Ionescu (Istorie medie și modernă), Aron Densușianu (Limba și literatura latină), Andrei Visanti (limba și literatura română), Constantin Dumitrescu-Iași (Psihologie, Pedagogie, Estetică
Eduard Gruber, întemeietorul psihologiei experimentale în România by Aurel Stan [Corola-publishinghouse/Science/1422_a_2664]
-
universitar 1879-1880 s-au înscris 8 studenți În perioada 1879-1884, perioada în care a urmat cursurile Facultății, a avut ca profesori pe Ioan Caragiani, decanul facultății (limba și literatura elină), Ștefan G. Vârgolici (limba și literatura franceză), Nicolae Quintescu (literatura elină), Constantin Leonardescu (Istoria filosofiei, Etica Logica), N. Ionescu (Istorie medie și modernă), Aron Densușianu (Limba și literatura latină), Andrei Visanti (limba și literatura română), Constantin Dumitrescu-Iași (Psihologie, Pedagogie, Estetică), Petru Râșcanu (Istoria antică și științele auxiliare). Al. Husar îl caracterizează
Eduard Gruber, întemeietorul psihologiei experimentale în România by Aurel Stan [Corola-publishinghouse/Science/1422_a_2664]
-
dat fiind că Sfântul Evanghelist Ioan întrebuințează termenul logos într-un scop bine determinat, nici un teolog obiectivnu va putea să afirme că prin aceasta s-ar fi atins cât de puțin puritatea vestirii evanghelice, lăsând să se strecoare vreo influență elină.Sfântul Apostol și Evanghelist Ioan nu face decât să pună în slujba propovăduirii această importantă numire, păstrând cu sfințenie în-treagă și fără nici o știrbire originalitatea Revelației.Abia mai târziu, prin erezii, s-a încercat ca odată cu noțiunea de logos, sau
CREDINŢA ŞI MĂRTURISIREA EI by Petre SEMEN ,Liviu PETCU () [Corola-publishinghouse/Science/128_a_428]
-
importantă numire, păstrând cu sfințenie în-treagă și fără nici o știrbire originalitatea Revelației.Abia mai târziu, prin erezii, s-a încercat ca odată cu noțiunea de logos, sau și cu alte categorii filozofice, să se introducă în creștinism și ceva din spiritul elin. În acest caz, noțiunea de logos nu caută săfie numai slujitoare, ci și să stăpânească gândirea creștină, prin aceeacă unor eretici - și arienii sunt printre aceștia - li s-a părut că princategorii filosofice pot să meargă mai adânc și mai
CREDINŢA ŞI MĂRTURISIREA EI by Petre SEMEN ,Liviu PETCU () [Corola-publishinghouse/Science/128_a_428]
-
Velestinlis, Kostis Palamas, Kostas Varnalis, Odysseas Elytis, Anghelos Sykelianos, Iannis Ritsos, Menelaos Ludemis, Rita Boumi-Pappà, Lia Hatzopoulou-Karavia, Nikos Anoghis, Năsos Vaghenas, Hristos Mavris ș.a. Jertfind câteodată aspecte de fond în favoarea formei perfectibile, R. urmărește îndeosebi tematica legată de paradigmele mitologice eline, de istoria țării, de natură ei generoasă și, nu în ultimul rând, de erosul care se manifestă cu plenitudine în lirica neogreaca. Altădată, în eseuri sau în comentarii aplicate, găsește puncte de asemănare între cultură greacă și cea română. Astfel
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289093_a_290422]
-
sas, Johannes Honterus, ale cărui scrieri tipărite în nenumărate ediții încă în prima jumătate a secolului al XVI-lea sunt larg răspândite în Europa Centrală. Cosmografia (1530), Chorografia Transilvaniei (1532), ca și manualul de Gramatică latină (1530) și compendiul Gramaticii eline (1539) sunt foarte apreciate la vremea apariției lor. O viață și o operă exemplare sunt puse în slujba învățăturii, a răspândirii ideilor, a cunoașterii reciproce între confesiuni. În acest din urmă sens sunt edificatoare interferențele ortodoxo-luterane în primii ani ai
[Corola-publishinghouse/Science/2253_a_3578]
-
de sobrietate, ceea ce ne trimite la însăși esența gândirii renascentiste. Și dacă perfecțiunea estetică a operei lui Erasmus se situează alături de aceea a lui Rabelais, nu este mai puțin adevărat că prin creația sa, prin lucrările istorice (traducerile din clasicii elini și latini), ori prin influența exercitată în viața politică, Olahus este un important personaj al timpurilor în care se petrec tranzițiile spre modern în substratul mental european. Unul din seria umaniștilor al cărui bun-simț, spirit sincer și devotament întru binele
[Corola-publishinghouse/Science/2253_a_3578]
-
traducerea corectă în limba latină a Cărții lui Danil pe care, „datorită tainelor ascunse”, dorea să și-o apropie și s-o interpreteze cât mai obiectiv cu putință. Într-o corespondență cu filologul olandez Johannes Campensis, erudit în limbile latină, elină și ebraică, Olahus îi mărturisește, plin de sinceritate și cu un vădit interes cultural, că o asemenea „cunoaștere științifică nu va fi doar pe placul său, ci și pe al tuturor acelora care cercetează Sfânta Scriptură”. Campensis, la rândul său
[Corola-publishinghouse/Science/2253_a_3578]
-
o sumă de alte poezii la fel de dense, dar de dimensiuni mai mici. Dăm spre exemplificare primele patru strofe din Psihaion: Cu suflet cald și dulce, din pâine și din vin, Unesc abstractul suflet, pământului concret, în duh port limpezimea Olimpului Elin, Și-n trupul meu de iască, port fiere și oțet. N-am nume, despre mine, eu însumi știu puțin, Nici cine-mi vrea peirea, nici cine m-a născut Și împlinesc în lume un trist și greu destin Știind de
Un dac cult : Gheorghe Petraşcu by Gheorghe Jijie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/832_a_1714]
-
ultimul plan, exprimă ceea ce este futil). Paidiá, în sensul original, semnifică jocurile de luptă sau de competiție, un domeniu dominat în întregime de agon. Ludicul nu este manifestat în mod clar în această accepțiune a termenului. În opoziție cu limba elină, limba latină are un singur cuvânt care exprimă domeniul jocului - ludus, ludere în timp ce lusus este un derivat. Termenul de ludus exprimă aproape toate noțiunile de joc; limbile latine pleacă de la termenul iocus, iocari care au semnificația de joc, a juca
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
traducă o veche credință grecească referitoare la educația de-a lungul întregii vieți - ca lege inflexibilă a destinului uman; și, poate, să o pună în acord cu propria lor credință referitoare la naștere și moarte. Este vorba de paideia (paideia) elină și humanitas latină. Cea din urmă conținea ideea că homo („omul”) s-a născut din pământ (humus) și trebuia să se reîntoarcă în huma din care s-a ivit. Era vorba de un rit de înmormântare, moștenit (sau învățat) de la
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
o „cursă circulară” între naștere și moarte. O astfel de viață riguros orânduită de zei era caracteristica distinctivă a „umanității” (humanitas, humantatis) față de bestialitate și barbarie. Era, în esență, un curriculum vitae, o „cursă circulară a vieții”. Era ceea ce elinii numiseră paideia sau, mai precis, enkyklios paideia ( e)nkuklìo" paideia = „educația integrală, ciclică”). Dar curriculum vitae nu acoperea integral bogăția de sensuri ale expresiei grecești. De altfel, nici limbile moderne nu permit o traducere foarte exactă a acestei uimitoare locuțiuni
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
destinul lui Ulise, jucând rolul moirei Cloto. Numele ei, Kaluywv, vine de la verbul kalypto (kaluptw), care înseamnă „a ascunde, a învălui, a acoperi cu un văl”. Asta face timp de șapte ani, tratându-l pe erou ca pe un copil elin care străbate „cei șapte ani de acasă”. Totuși Ulise refuză nemurirea și tinerețea veșnică pentru că are memorie și nu poate uita pe Penelopa, care îl așteaptă, și Itaca - unde își va găsi sfârșitul. Memoria și neuitarea sunt ale oamenilor; zeii
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
Pitagora și Școala pitagoreică din Crotona (secolul al VI-lea î.Hr.), teoria metempsihozei, a reîncarnării ciclice a sufletelor, a reîncarnării periodice, asemenea ciclului vegetației. Dar Kirke este extrem de primejdioasă: este viața însăși, plină de capcane; tot „Kirke” era numită de către elini și o specie de păsări de pradă - un uliu viclean care răpea din zbor animalele mici de casă. De aceea zeul Hermes este silit să intervină preventiv pentru a-l salva pe Ulise. El îi oferă un leac misterios, un
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
a procesului curricular ca atare. Curriculumului by objectives i s-a atașat un curriculum centrat pe learner. Împotriva acestor limitări s-au răzvrătit postmoderniștii, determinând apariția practicilor postmoderne la sfârșitul secolului XX. În moduri diferite, acestea readuc în actualitate paideia elină prin diverse teorii și modele de design curricular by man. Deocamdată, aceste proiecte generoase par utopice. În orice caz, sunt lipsite de responsabilitatea anankeică. Într-adevăr, în procesul de optimizare curriculară sunt implicați cercetători, proiectanți și manageri educaționali. Câți dintre
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
destinului metempsihotic - aceasta din urmă împrumutată, probabil, din îndepărtate influențe indo-ariene. Credința în metempsihoză - postulată ca realitate cosmică - avea darul de a anula caracterul tragic al destinului athanasic și soluționa problemele grave ale soteriologiei și eshatologiei care chinuiau pe omul elin și care, mai apoi, vor sfâșia sufletul celui creștin. (Similitudinea dintre mitul prehomeric al androginului fulgerat de Zeus și mitul veterotestamentar al Adamului izgonit de Dumnezeul mozaic din Grădina Edenului este totală; înainte de a căuta filonul mitic comun al celor
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
tacită”, dar bine explicată! S-au adunat în ultimele trei milenii munți de studii dedicate personalității fabuloase a lui Socrate (467-399 î.Hr.). S-a subliniat îndestul - și profund - importanța sa în istoria filosofiei și în schimbarea miraculoasă a mentalității vechilor elini. Dar cercetarea gândirii sale paideutice, în ciuda străduințelor repetate 1, după opinia mea, n-a fost niciodată suficient de sagace și nu a dat la iveală decât aserțiuni superficiale pe care, probabil, Socrate însuși le-ar fi luat în râs. Dar
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
decât aserțiuni superficiale pe care, probabil, Socrate însuși le-ar fi luat în râs. Dar Hegel a intuit cu subtilitate că „principiul filosofării lui Socrate coincide cu însăși metoda ca atare”2 și a stăruit asupra a ceea ce uimitorul sophos elin numea maieutica (maieutikhv = „arta moșitului”) și eironeia (eironeia = „arta ironiei”). Dar și Hegel s-a lăsat ademenit de judecata răspândită a lui Cicero („Socrate a coborât filosofia din cer pe Pământ, introducând-o în case și în piețele publice”), care
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
al IV-lea î.Hr.? Să fi funcționat ele fără curricula riguroase, explicite? Invidioși parcă pe giganticul prestigiu al lui Platon (427-348 î.Hr.) în filosofie, unii istorici ai pedagogiei îi refuză meritul de a fi considerat întemeietorul tradiției clasice a educației eline. Alții, precum Henri-Irénée Marrou 1, consideră că acest merit Platon l-a împărțit cu contemporanul său Isocrate (436-338 î.Hr.). Într-adevăr, cei doi și-au înființat vestitele școli la numai șase ani distanță în timp. Akademia platonică și-a deschis
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
fluviul letal al uitării definitive din Hadesul propriu-zis - dacă este un „suflet urât”, un „suflet ignorant”, un „caracter de nimic”; și, în fine, „sufletele mizerabile”, „caracterele abominabile” erau supuse caznelor în Tartar din străfundurile împărăției lui Hades, adică în infernul elin. Așadar, șansa desăvârșirii lui anthropos se afla în sufletul său și nu în corpul său. Oamenii banali duc o viață somatică; „oamenii mari” se străduiesc de-a lungul întregii vieți să-și cultive sufletul pentru a-și asigura athanasia și
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
învinși, au reușit izbânzi spirituale. În secolul al IV-lea î.Hr. au căzut pradă vicleniei politice a lui Filip al II-lea și legiunilor lui Alexandru Macedon. Dar acesta din urmă era mai degrabă un învins. Fusese cucerit de cultura elină și, ca elev al lui Aristotel, se considera grec - iar marele său război de cucerire a lumii era conceput ca o expediție de grecizare a tuturor popoarelor de la Nil până la Gange. A fost cea mai nebunească tentativă de spiritualizare a
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
Alexandria care începeau cu cea egipteană, continuau cu cele persane și se sfârșeau cu cele hinduse. Prăbușirea rapidă a efemerului imperiu le-a spulberat și a împiedicat „grecizarea lumii”2. Ruinele imperiului macedonean au păstrat încă multă vreme parfumul culturii eline răspândit de e)gkuklios paideia în numeroase orașe și, în primul rând, în cele mediteraneene. Chiar și după ce Roma și-a extins stăpânirea acestui tărâm. Ca și macedonenii, romanii au fost cuceriți de cultura și educația eline și au rămas
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
vreme parfumul culturii eline răspândit de e)gkuklios paideia în numeroase orașe și, în primul rând, în cele mediteraneene. Chiar și după ce Roma și-a extins stăpânirea acestui tărâm. Ca și macedonenii, romanii au fost cuceriți de cultura și educația eline și au rămas astfel cel puțin până la sfârșitul Republicii romane. Aceasta este perioada în care enkyklios paideia a devenit aproape o religie, o soluție soteriologică remarcabilă folosită cu succes cel puțin un mileniu. Între 336 î.Hr. (data urcării pe tron
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]