1,345 matches
-
internă predomină atunci cînd punctul de vedere din care lumea narată este percepută sau reprezentată se găsește în interiorul personajului principal sau în centrul întîmplărilor. În consecință, perspectiva internă se găsește în forma cvasi-autobiografică a narațiunii la persoana întîi, în romanul epistolar, în monologul interior autonom și acolo unde situația narativă actorială predomină într-o narațiune. Perspectiva externă predomină atunci cînd punctul de vedere din care lumea narată este percepută sau reprezentată este localizat în afara personajului principal sau la periferia întîmplărilor. Textele
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
ținut pasul cu Flaubert înainte de ultimele opere ale lui Henry James, apărute către finalul secolului. Problema perspectivizării a fost, desigur, un subiect discutat încă de dinainte de Flaubert și James. Totuși, interesul era centrat pe narațiunea la persoana întîi (împreună cu romanul epistolar și de tip jurnal), dată fiind tendința lor către perspectiva internă. Dificultățile pe care Thackeray, de pildă, le-a întîmpinat cînd a scris istoria la persoana întîi a vieții aventurierului fermecător, însă inacceptabil din punct de vedere moral, Barry Lyndon
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
nefiind cantitativ echilibrați, au aceeași importanță (David Copperfield, Felix Krull). În sfîrșit, întîlnim narațiunea la persoana întîi în care eul care trăiește înlocuiește aproape în întregime eul narator în cîmpul vizual al cititorului (De veghe în lanul de secară). Romanele epistolare și romanele-jurnal intim aparțin cumva zonei dintre ultimele două niveluri ale narațiunii la persoana întîi, potrivit accentului care cade asupra procesului compozițional și gradului distanței narative. 7.2.1. Naratorul auctorial din Pumpernickel Ca toate celelalte granițe din teoria mea
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
este înlocuit aproape complet de eul care trăiește. Personajele la persoana întîi ale lui Beckett vegetează pînă spre dezintegrare existențială, o dezintegrare care poate fi de asemenea observată în absența unei distanțe dintre eul narator și eul care trăiește. Romanele epistolare și jurnalul sînt localizate în acest sector al cercului tipologic. Factorul decisiv pentru clasificarea sistematică a romanului epistolar nu este numărul corespondenților, ci în primul rînd distanța spațio-temporală și internă, adică psihologică, pe care corespondentul o dobîndește prin experiența lui
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
dezintegrare existențială, o dezintegrare care poate fi de asemenea observată în absența unei distanțe dintre eul narator și eul care trăiește. Romanele epistolare și jurnalul sînt localizate în acest sector al cercului tipologic. Factorul decisiv pentru clasificarea sistematică a romanului epistolar nu este numărul corespondenților, ci în primul rînd distanța spațio-temporală și internă, adică psihologică, pe care corespondentul o dobîndește prin experiența lui. În acest sens, situația narativă trebuie să fie propriu-zis determinată separat pentru fiecare scrisoare. Scala distanței narative din
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
narativă la persoana întîi și prin urmare că, orice efect ar avea cuvintele Dorei asupra eului care trăiește al lui David, acestea sînt privite aici din perspectiva mai matură a eului său narator. Cu ajutorul unui citat mai lung din romanul epistolar a lui Richardson, Clarissa Harlowe, voi arăta acum că intonația caracteristică și sunetul vorbirii unui personaj ficțional pot fi exprimate prin intermediul stilului indirect liber nu doar mai precis decît în vorbirea indirectă, ci și mai clar decît în vorbirea directă
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
ale narațiunii la persoana întîi. Ne apropiem de polul perspectivei interne de pe axa perspectivei din cadrul cercului tipologic. Formele narative care se manifestă aici sînt pe cît de de diverse, pe atît de artistice și adesea greu de apreciat. În afară de romanul epistolar, acest sector al cercului tipologic nu a fost ocupat cu destulă densitate înainte de apariția ficțiunii moderne. În mod normal, retragerea eului narator și concentrarea simultană a orientării prezentării asupra eului care trăiește pot fi observate, de asemenea, în romanul la
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
v. fable discurs narat, 279 dislocare temporală, v. schimbare temporală distanțarea naratorului de personaje, 168 a eului narativ de eul care trăiește, 163, 165 distanță a experienței, 173-174 distanță narativă, 153-155, 166, 155, 288, 297, 309-311, 313, 318 în romanul epistolar, 310 Dual Voice, v. și perspectivă dublă efect-tablou (Tableau-Effekt), 160 emic-etic, început narativ, 248-249, 255 empatie, 246-247, 252-253, 255, 258, 281, 306-307, 317, 321-322, 327 entropie, 30, 129 epifanie, 127, 212 eseistic, 36-7 estetica receptării, 233 eu întrupt, 147, 150
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
și dialog, stil indirect liber remă, v. temă repovestire, v. rezumat reproducerea vorbirii, 324 retorica, a disimulării, 45, 66, 298 subliminală, 231 retrospecție, 36, 69 rezumat, 52-57 și repovestire, 58-62 și titluri de capitole, 72-81 ritm narativ, 115, 118-126 roman epistolar, 138, 178, 205, 213, 297, 309-310, 324, 328, 334 și titluri de capitole, 53, 77 roman popular, 28, 86, 126 v. și intermediere romane de tip stream of consciousness, 123 romane dialogate, 116 roman-jurnal, 213, 297, 309, 329-330 scena de
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
timpuri, ale "lumii discutate" (referențiale) și ale "lumii narate", 62-81 forme temporale progresive (expanded tenses), 244 tipare de percepție, 194 tip ideal, 23, 30-31, 92, 105-107, 112296, 307, 317 titluri de capitole, 54, 72-81 comentative și narative, 72-81 în romanul epistolar, 77 transferul punctului de vedere, 34, 149 transmitere narativă, 26-27, 4245, 48-50, 57, 96, 103, 223, 225-227, 237-238, 242-243, 248, 276, 278, 331, 341 transpersonalism, 266 transpunere de la forma la persoana întîi la cea la persoana a treia, 100-104, 138
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
deutschen Roman vom 15. Jahrhundert bis zum Ausgang des Barock, Göttingen 1969. Concluziile acestuia par să confirme în multe puncte teza susținută de mine. 112 R. Pascal, "Tense and Novel", Modern Language Review 57 (1962), 6. 113 Și în romanul epistolar referința la persoana întîi a celui care scrie scrisorile este uneori transpusă într-o referință la persoana a treia în titlurile de capitol sau de scrisoare. Un exemplu din Samuel Richardson: Scrisoarea XI. Către mama sa. Nu găsește scrisoarea; așa că
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
ș.u. 485 Vezi Typische Formen, 22. 486 Vezi Richardson, Pamela, Everyman's Library, Londra 1955, vol. 1, 125 și 158-159 et passim. Expresia "descriere instantanee" apare în "Prefața" romanului Clarissa Harlowe. Pentru o discuție despre distanța narativă în romanul epistolar, vezi Natascha Würzbach, The Novel in Letters, Londra 1969, XV ș.u. 487 Vezi Secțiunea 4.8.2. Vezi de asemenea Kathleen Tillotson, The Novel of the 1840s, Oxford 1954, 192, unde autoarea afirmă că scena care reprezintă moartea lui
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
reveniri și revizuiri, completări și rafinări. Scrierile despre Topîrceanu, Delavrancea și mai ales despre Zarifopol și Duiliu Zamfirescu sunt edificatoare. Se observă, în cazul lui Duiliu Zamfirescu, trecerea de la cutare aspect particular la micromonografie, apoi la ediții succesive de inedite epistolare și la ediția critică a corespondenței, în fine la reluarea lărgită a biografiei și la sinteza asupra corespondenței literare. Pentru S. istoria literară se justifică doar atunci când, în descendență călinesciană, ea poate identifica și acredita o anumită devenire și organicitate
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289469_a_290798]
-
1974; Continuități, București, 1976; Dicționar de termeni literari (în colaborare), București, 1976; Introducere în opera lui Liviu Rebreanu, București, 1976; Portrete și analize literare, București, 1982; Istoriografia literară românească. 1944-1984 (în colaborare), București, 1984; Duiliu Zamfirescu și marele său roman epistolar, București, 1986; Pe urmele lui Duiliu Zamfirescu, București, 1989; ed. 2 (Viața lui Duiliu Zamfirescu), Focșani, 2002; Efectele dosarului „dalmațian”, București, 1995; Constelații literare, București, 1998; Operație pe cord deschis, București, 2002; „Pădurea spânzuraților” de Liviu Rebreanu, Cluj-Napoca, 2002; Memorialiști
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289469_a_290798]
-
Glose, 33-38; Ov. S. Crohmălniceanu, „Delavrancea”, RL, 1971, 2; Piru, Varia, I, 197-199, II, 180-183; Alexandru George, Un gen care se stinge, LCF, 1972, 52; Dumitru Micu, Povestirea și literatura epistolară, CNT, 1973, 8; Ion Vlad, Condiția literară a genului epistolar, T, 1973, 4; Liviu Petrescu, „Literatura epistolară”, RITL, 1973, 2; Mircea Iorgulescu, „Citind, recitind...”, LCF, 1973, 33; Nicolae Manolescu, Studii despre clasici, RL, 1973, 36; Adriana Iliescu, „Citind, recitind...”, LCF, 1973, 38; Zaciu, Bivuac, 196-200; George Muntean, Statornicie și competență
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289469_a_290798]
-
LCF, 1977, 11; George, Sfârșitul, II, 34-38; Pillat, Itinerarii, 357-358; Ungheanu, Lecturi, 330-335; Ștefan Cazimir, „Citind, recitind...”, RL, 1983, 3; Z. Ornea, G. Topîrceanu, „Scrieri”, CNT, 1983, 17; Mircea Anghelescu, „Ocarte bună sfidează moartea”, T, 1983, 4; Ștefan Cazimir, Romane epistolare, RL, 1984, 30; Șerban Cioculescu, Duiliu Zamfirescu, epistolier, RL, 1984, 38; Nicolae Mecu, Un epistolar de excepție, VR, 1984, 12; Anghelescu, Lectura, 114-124; Teodor Vârgolici, Duiliu Zamfirescu în corespondență, VR, 1987, 1; Șerban Cioculescu, „Paul Zarifopol în corespondență”, RL, 1987
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289469_a_290798]
-
Citind, recitind...”, RL, 1983, 3; Z. Ornea, G. Topîrceanu, „Scrieri”, CNT, 1983, 17; Mircea Anghelescu, „Ocarte bună sfidează moartea”, T, 1983, 4; Ștefan Cazimir, Romane epistolare, RL, 1984, 30; Șerban Cioculescu, Duiliu Zamfirescu, epistolier, RL, 1984, 38; Nicolae Mecu, Un epistolar de excepție, VR, 1984, 12; Anghelescu, Lectura, 114-124; Teodor Vârgolici, Duiliu Zamfirescu în corespondență, VR, 1987, 1; Șerban Cioculescu, „Paul Zarifopol în corespondență”, RL, 1987, 19; Rodica Florea, „Paul Zarifopol în corespondență”, CNT, 1987, 29; Z. Ornea, Zarifopol și corespondenții
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289469_a_290798]
-
ce plătește, de fapt, acum Pannella personal. În viața publică există momente tragice sau, mai rău decât atât, momente serioase în care trebuie să găsim puterea de a juca. Nu avem nici o alternativă. Aș trece acum, dragă cititorule, de la stilul epistolar la cel al manifestelor, ca să-ți sugerez cum să faci să nu comiți în această situație ceea ce catolicii numesc păcat prin omisiune și ca să te împing să iei hotărârea vitală de a face un gest „responsabil”. Ai putea, cu siguranță
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
catolic către mama sa evreică)tc "Don Lorenzo Milani \: Scrisori către mama1 (sau, mai bine zis \: Scrisorile unui preot catolic către mama sa evreică)" Am citit instinctiv Scrisori către mama, de Don Lorenzo Milani 2, așa cum se citește un roman epistolar, adică neatribuindu-i o valoare de document, ba mai mult decât atât, de document de unică importanță. Și cum nu am folosit Scrisorile pentru a înțelege Experiența pastorală 3, nu am recurs la Experiența pastorală și la celelalte scrieri pentru
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
mai pură și speră într-o altă geneză, sub „cețuri”. De fapt, el visează la perfecțiunea cuplului și la un nou reper pentru altarul dragostei, imaginând o scurtă istorie adamică, uzând de versuri ceremoniale despre lecții de zbor angelic, dialog epistolar cu iubita idealizată, de toposul marin, oniric, de grădini și fluturi, toate mixate dintr-o perspectivă s-ar zice optzecistă, cu rime imprevizibile și neologisme. Poema reprezentativă, și cea mai amplă, e 4 zile de dragoste, despre Euridice și mitul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290233_a_291562]
-
unde predomină utilizarea verbului la persoana I atunci când se face referire la propria persoană: (79) Subsemnatul / subsemnata, [...], mă angajez să restitui sumele primite cu titlu de bursă... (www.edu.ro) Substantivele care desemnează locutorul se mai întâlnesc în anumite texte epistolare, beletristice sau din presă, unde au o intenție stilistică: evitarea referirii la propria persoană prin pronumele personal este motivată de modestie, dorința de depersonalizare a textului etc. În aceste texte, verbul este predominant la persoana a III-a, evitarea utilizării
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
într-un roman sinopsis de proporții impresionante, se recapitulau, pe alocuri cu o anume maliție, achizițiile brevetate de proza decadei. Romanul În larg (1989) este de un manierism obositor, storcând tot ce se poate din bătătoritele rețete ale scriiturii intimiste (epistolarul și jurnalul). Jongleria cu mai toate convențiile ficțiunii (parodiate serios) constituie adevărata temă a cărții, populată cu personaje anemice, vizibil confecționate din hârtie. Adevăratul interes al literaturii lui H. este de găsit în prozele scurte. Aici relația dintre literatură și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287446_a_288775]
-
parodice pe care le creaseră în cazul celor mai importante pilde biblice și chiar momentelor de cult. Se cunosc, de pildă, Liturghia jucătorilor, Liturghia bețivilor, alături de parodii ale unor formulări juridice precum Testamentul porcului, Testamentul măgarului sau rezultate "prin valorificarea epistolarului, elementelor Antichității și ale contemporaneității clericale: Epistulae obscurorum virorum"179; nu lipsesc nici parodiile gramaticale, "de felul acelei Vergilius Maro Grammaticus"180. Weisstein contrazice, în Imitations with a vengeange, această opinie, arătând că monografia citată se oprește părtinitor asupra scrierilor
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
rusă, fie din canonul universal, accentul căzând asupra ideii de canon, rareori asupra unor parodii marginale. Registrul "formal" variază de la spectrul prozei la cel al textului liric, într-un articol programatic fiind luată în calcul chiar folosirea parodică a stilului epistolar etc. Articolul lui Iuri Nikolaevici Tînianov intitulat Dostoievski și Gogol (Despre teoria parodiei) rezonează exemplificând, cum lesne se subînțelege, prin categoria numelor mari din literatura rusă cu ideile lui Tomașevski în aceeași notă a continuității tradiție/ modernitate pe care o
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
accentuate funcția informativă (orien tată spre un referent real sau ipotetic/imaginar), cea emotivă (focalizată asupra emițătorului) și cea conativă (centrată pe receptorul mesajului); celelalte funcții se activează în mai mică măsură. Compunerile scrise în stilul colocvial sunt de tip epistolar (corespondența particulară: scrisoarea familială/amicală, cartea poștală, telegrama, invitația, felicitarea, biletul) sau memorialistic (amintirile, memoriile), de tip reflexiv (jurnalul, notița) ori gnomic (cugetări). În sfera comunicării orale, se folosesc în conversația particulară, uzuală - dialog/mo nolog cotidian: relatarea orală, povestirea
Şi tu poţi lua 10 la BAC! Ghid complet pentru probele de limbă, comunicare şi literatură română by Mioriţa Baciu Got, Rodica Lungu, Ioana Dăneţiu () [Corola-publishinghouse/Science/1365_a_2894]