1,042 matches
-
ajutor domnului 5.000 de secui și 2.800 de unguri. În întâmpinarea armatei lui Suleiman, Ștefan și-a trimis o parte din călărime. Fără să se angajeze într-o luptă cu oastea otomană, acest corp de oaste trebuia să hărțuiască neîncetat pe dușman, să nu-i îngăduie să se aprovizioneze. Din calea dușmanului sunt retrași toți locuitorii inapți de luptă. Femeile, bătrânii și copiii sunt puși la adăpost în adâncul codrilor sau în munte. Ținuturile, pe unde vor trece turcii
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
dușmanului său cu veselie „să nu înțeleagă nicicum despre tine că ești înspăimântat sau că fața ta este schimbată, ci să te arăți lor vesel.” Din relatarea lui Dlugosz, reiese că Ștefan cel Mare ar fi intenționat să se retragă, hărțuind oastea otomană, spre Camenița, unde ar fi urmat să se facă joncțiunea cu oastea polonă și, cu forțe unite, să-i atace pe turcii obosiți de un drum lung și de lipsurile provocate de moldoveni. Baltazar de Piscia ne informează
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
pe care ar fi putut-o întări. De aceea, părăsind Vasluiul, s-a retras spre Roman. Cetatea Nouă, care se afla în calea turcilor, a fost cucerită și distrusă, pârcălabul Vâlcea murind cu această ocazie. În retragere, Ștefan i-a hărțuit pe turci și, cum scrie Dlugosz, „În ciocnirile singuratice din pădurile în care se retrase adânc cu ai săi, băteau adesea pe cei care mergeau după nutreț. Și pe turcii prinși fără să țină seama de vârstă sau de starea
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
multă greutate să-i vină în ajutor, dar și posibilitatea să se retragă în Cetatea Ciceului, în cazul în care turcii ar fi reușit să câștige campania. Până la retragerea turcilor din Moldova, Ștefan cel Mare s-a mulțumit să-i hărțuiască, fără să-și mai angajeze oastea într-o ciocnire de mari proporții. Acționând cu perspicacitate, l-a determinat, în cele din urmă, pe Mahomed al II-lea să-și modifice tactica, în funcție de condițiile pe care i le impusese voievodul român
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
stare să-l scoată de barbă pe sultan din vizuina lui de la Stambul. Nici încercările domnului de a-i coaliza pe creștini, de a-i convinge să-i trimită ajutoare, nu au avut nici un rezultat. Venețienii și ungurii, deși erau hărțuiți mereu pe apă și pe uscat de oștile turcești, nu ajung la o înțelegere și nu izbutesc să-și conjuge eforturile lor cu acelea ale voievodului moldovean. Fiecare dintre cele două puteri evita un conflict de mari proporții cu turcii
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
care ieșiseră din pădure în ziua precedentă, unde se afla regele”. Regele a rămas în tabără în zilele de 26 și 27 octombrie, după care, ridicându-și tabăra de lângă „nenorocita aceea de pădure”, a pornit spre Cernăuți. Moldovenii i-au hărțuit neîncetat pe poloni și, năvălind cu cruzime, „băgau groaza în șirurile de dinainte”. Înverșunarea de care au dat dovadă moldovenii este arătată și faptul că într-o noapte „dădură foc ierburilor uscate în partea din care sufla vântul, pricinuind mare
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
soarta armelor și probabil că s-ar fi putut întâmpla așa, dacă la Prut polonii ar fi obținut o mare victorie, cum credea Wapowski. Wapowski scrie că după lupta dată pe malul Prutului, polonii n-au mai fost urmăriți și hărțuiți de moldoveni. De fapt, cronicarul evită să ne spună ce s-a mai întâmplat până la trecerea Nistrului. Prima descriere a campaniei din 1497 a fost făcută de cronicarul Miechowski, din care s-a inspirat și Wapowski, după cum remarcă Duzinchevici. Miechowski
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
nu ignoră faptul că în vecinătatea mea se află românii, un popor foarte războinic și bine antrenat în disciplina militară”. Despre calitățile războinice ale românilor Antonio Maria Graziani scria în 1564: “Ei urmează mai mult îndeletnicirea războiului decât a păcii”, hărțuindu-se mereu cu tătarii, respingând năvălirile acestora sau năvălind ei în ținuturile controlate de tătari. “Oamenii sunt de felul lor șireți, cu trupul înalt și vârtos și sunt cruzi în război. Sunt înarmați cu sulițe foarte lungi, cu scut și
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
prăjină, nespus de sprinteni, aleargă departe în mare număr prin acele păduri și munți și atacă peste tot locul deopotrivă rândurile dușmanilor, fie ele cele din față sau cele de la mijloc sau de la urmă și chiar în toate nopțile îi hărțuiesc cu mai mari pierderi pentru aceia, ba încăierându-se cu ei în mici lupte și silindu-i să stea treji”. Strategia folosită de români, în timpul marilor confruntări din secolele XIV-XVI, a fost bine surprinsă de Chalcocondil. Retragerea din fața inamicului, refugierea
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
Erau și cazuri, ca în 1467 și în 1476, în care a acționat sub comanda domnului numai oastea mică. E vorba de elita oastei țărilor noastre, formată din oameni bine înarmați și care luptau călări. Cu o asemenea oaste a hărțuit Ștefan cel Mare oastea regelui maghiar, oastea sultanului în 1476 și oastea regelui polon în 1497, până la asediul Sucevei și până la bătălia din Codrii Cosminului, la care a participat și oastea cea mare. Efectivul oastei mici se ridica la 12
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
iarnă, intră și ocupă Polonia. Ține sub control Varșovia, Cracovia, Danzig. Impune, ca rege, pe Stanislav Leszcznyski, care i s-a arătat favorabil și a semnat o alianță cu Suedia, împotriva Rusiei. Deși ieșit astfel victorios asupra danezilor și polonezilor, hărțuit de saxoni, Carol se vedea silit să-l urmărească și să-l zdrobească pe Petru al Rusiei. Fiindcă acesta, deși bătut zdravăn la Narva, se dusese și începuse în 1703, să construiască în smârcurile dintr-o zonă încă disputată cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
un N. Iorga, un Mircea Eliade, un Hașdeu, un Blaga și, bineînțeles, un Cezar Ivănescu n-au avut-o niciodată. Europenismul nostru aparține naționaliștilor români. Și o spune cu riscul de a-și dubla numărul dușmanilor politici care l-au hărțuit toată viața, l-au năpăstuit de a fi făcut poliție politică ori l-au dat pe mâna minerilor care l-au strivit în bătaie: "Corneliu Zelea Codreanu și legionarii pot avea multe păcate în fața istoriei, dar nu au păcatul capital
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
se retranșează cu încăpățânare. El spunea: "nimic nu-i arde pe ticăloși mai mult ca râsul". Pe această cale spinoasă a formei fără fond și a unui balamuc născut din trăncăneală, cu care Caragiale nu încheie pacte, ci dimpotrivă îl hărțuiește cu arma ridicolului, Theodor Codreanu se apropie, fatalmente, și de orașul "utopiilor negative" pe care Caragiale l-a numit, direct, Tâmpitopole, ca să nu mai existe nici o îndoială asupra poziției sale etice. Prin ricoșeu, parabola ajunge până în lumea reală, în cea
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
cu viața și pasiunea creației. Gabriela Melinescu 1990tc "1990" 1 ianuarie M-am trezit deodată cu senzația ciudată că sunt singură în lume. Oare acum sunt cu adevărat singură? Dureros de liberă, așa cum cineva din mine mereu și-a dorit? Hărțuită de curenții de răcoare ai invizibililor, de puterea morților asupra celor vii? Chiar și „admiratorii mei” au acum „mână liberă” să mă atingă obscen, necunoscuții mei cunoscuți îndrăznesc mai mult, fără să bănuiască o secundă că ei au fost și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
din altă viață: Stockholm, 6 mai 1974 Gabriela, ma bien-aimée. M-am întors cu bine datorită protecției tale. Bineînțeles, avionul a avut câteva bătăi de aripi, dar n-a fost nimic în comparație cu bătăile inimii care, după despărțirea noastră, mă urmăresc hărțuindu-mă. În fond, am o inimă grea și o mână la fel (de plumb) ca să-ți pot scrie senin. Cât despre spirit, să nu mai vorbim: el e mlăștinos! Tocmai l-am părăsit pe prietenul nostru Lütfi, care venise să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
a atinge vârful arborelui. Mă gândesc la tine avec douceur și curaj. Te îmbrățișez din toată inima, René. Luni, 20 mai 1974 Gabriela, mon amour. Ți-am scris deja patru scrisori în această după-amiază când nimic nu merge. Telefonul mă hărțuiește și îmi e greu să-mi concentrez gândurile care sunt la tine și sper să le resimți cu toată distanța care ne separă! Am avut o noapte îngrozitoare, cu coșmaruri, cu transpirații și bătăi de inimă. Am căutat să găsesc
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
strictă defensivă, ca deprindere cu greutățile războiului și cu disprețul morții, căci poate nu e departe ziua în care armata română să fie chemată la un rol mult mai serios, dar și mai puțin ingrat decât acela de-a se hărțui cu bașibuzucii din Vidin. [29 aprilie 1877] {EminescuOpIX 371} ["KARS, CETATEA... Kars, cetatea astăzi împresurată de ruși, e unul din cele mai vechi orașe ale Armeniei. În secolul al IX și al X-le era reșidența dinastiei Bagratizilor, care de
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
ca să verifice șinele prin gaura din podea. Eram sigur că zdrahonul mă urmărea într-unul din taxiurile din cârdul de mașini ce tresăreau și aruncau scânteieri de gaze de eșapament în această stradă mârșavă, anostă, fierbinte și brutală. Mă simțeam hărțuit de ura pe care o simțeam pentru ea, și pentru faptul că mă târăsc în vagonul ăla. Eram doborât, bolnav din cauza asta. Însă am văzut cum se apropie încet podul și turnurile, cu toatele asemănătoare de sus până la bază, și râul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
nefericire sau mânie. Mi-aduc îndeosebi aminte de o zi anume. Ninsese și era soare, era o zi proaspătă și frumoasă, însă el avea draci, și își băga nervos fiecare deget în mânușile din piele de porc, smucindu-le. Mă hărțuia încontinuu. Așa că i-am spus: De fapt nu vreți să lucrez pentru dumneavoastră. Vreți pe cineva pe care să vă vărsați nervii. Și mi-am pus vechiul meu pardesiu, care era din păr de cămilă, rărit pe alocuri, și am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
o poveste veche. Are și el familia lui. Acum fiul lui e șeful companiei și el spune că nu o să câștige nimic amenințându-i. Pentru că nu are nici o bază legală. Amenințări? Ce amenințări? Doar nu vrei să spui că îi hărțuiește? Dar mi-a spus că n-a mai vorbit cu el de doi ani! Ei, nu ți-a spus tot adevărul - ca să zic așa. Am fost complet răvășit; mi-era tare rușine. Cum să procedezi într-o asemenea situație? Dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
la Teotihuacan, nici la Palenque. Iar la Uxmal nu era aproape nimeni în afară de noi. starea de mit Oboseala sau soarele sunt, poate, de vină. Sau poate sudul. Sau toate la un loc. Armele sudului sunt ploile, ruinele și zăpușeala. Ne hărțuiesc începînd de la Veracruz. Nepregătit să mă opun acestor arme, sunt din ce în ce mai aproape de o stare de insolație interioară lipsită de orice logică. Nimic, aici, nu e de natură să exalte un instinct vital. Totul pare uscat și căznit. O junglă pitică
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
fermitate și se Întoarse la conversația cu prietena ei. — Atmosfera de la sală e foarte tensionată zilele astea, i-a spus lui Janice, reluând discuția de dinainte. Probabil că Derek ți-a povestit deja. — Mi-a zis că poliția Îl cam hărțuiește, a zis, cu buzele strânse și coborându-și vocea pentru ca Devon să nu o audă. Autobuzul frână și opri cu o smucitură În stația Kentish Town. Era unul din acele modele micuțe și roșii, cam de dimensiunile unei dubițe, ale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
așteptările mi-au fost Înșelate. Pe urmă, a apărut Linda. Și-a Înfipt zdravăn ghearele În el și i-a transformat viața Într-un coșmar până ce a părăsit-o pe Janice. Eu n-aș fi putut proceda așa, să-l hărțuiesc În felul acela, forțându-l, fără pic de rușine, să ia o decizie. Ar fi trebuit să-și dorească destul de mult asta, ca s-o facă de bună voie. Cum putea fi Linda fericită, știind că el cedase doar pentru că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
câteva ori, dar i-am spus să plece. M-am gândit o vreme. — Dacă situația e așa cum ai descris-o tu, am zis eu, mie mi se pare foarte limpede ce ar trebui să faci în continuare. Băiatul te-a hărțuit și trebuie oprit. Trebuie să mergi imediat și să-i spui directorului și băiatul va fi pus la punct. Sheba s-a uitat la mine, îngrozită. — Oh, nu! a zis ea. Nu, nu. N-aș putea... — Dar băiatul a încercat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
nu are timp să-și plîngă umilința, totul a mers prost și merge În continuare, pe aceeași linie abuzivă: trupele românești În retragere, de asemenea garanție pentru retragerea populației civile și a tot ce poate să Însemne stat românesc, sînt hărțuite, supuse la provocări, protocoalele de retragere sînt Încălcate grosolan, căci nerăbdarea e mare În rîndul armatei bolșevice, au loc sabotaje - zona fiind frăgezită din timp de agenți NKDV și de propagandă. Urmează raderea urmelor de civilizație românească din teritoriile ocupate
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]