627 matches
-
ideii de identitate suverană identificabilă și demarcată, trebuie reprimate sau negate pentru a da sens problematicii anarhiei. În special, opoziția dintre anarhie și suveranitate se sprijină pe posibilitatea de a determina "o entitate suverană bine delimitată ce are propriul centru hegemonic "intern" de luare a deciziilor, capabil să reconcilieze conflictele "interne", și, deci, capabil să proiecteze o prezență singulară" (Ashley 1988: 245). Efectul general al problematicii anarhiei este confirmarea opoziției dintre anarhie și suveranitate drept concepte reciproc exclusive și exhaustive. Acest
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
modelul "potrivit", "normal", sau "exemplar". De exemplu, "cvasistatele" sau "statele eșuate" reprezintă cazuri empirice de state deviate de la modelul exemplar, deoarece nu reușesc să demonstreze că posedă semnele recunoscute ale statalității suverane. Prin acest eșec, ele ajută la consolidarea modului hegemonic de subiectivitate ca normă, și la reconfirmarea opoziției suveranitate/anarhie ce stă la baza lui. Pentru ca modelul să capete o anumită putere trebuie, totuși, să fie replicabil; trebuie să fie văzut ca un mod de subiectivitate universal eficient, ce poate
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
teoriei (Cox 1987; Der Derian 1987). Această orientare generală a fost încurajată de o asumpție larg răspândită printre teoreticienii critici despre relația dintre teorie și practică. Această asumpție era evidentă în refrenul lor comun potrivit căruia realismul constituia un "discurs hegemonic", prin care înțelegeau două lucruri. În primul rând, că asumpțiile realiste, prezentate mai ales sub veșmântul raționalismului și neopozitivismului, așa cum a fost neorealismul, defineau ceea ce a fost considerat a fi cunoașterea legitimă în domeniul Relațiilor Internaționale. Și, în al doilea
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
Dezbaterile despre putere în relațiile internaționale au fost văzute în mod tradițional ca un teritoriu al realiștilor. "Puterea absolută", "puterea relativă", "puterea structurală" și "echilibrul puterii" sunt toate concepții realiste, la fel și noțiunile de "luptă pentru putere" și "stabilitate hegemonică". Totuși, așa cum susține persuasiv Wendt, "afirmația că natura politicii internaționale este modelată de relațiile de putere... nu poate fi doar o pretenție realistă". (1999:96-7). Ceea ce este în mod unic realist este "ipoteza că efectele puterii sunt constituite în primul
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
ale reconstrucției. Reorientarea unilateralistă în politica externă americană, "războiul împotriva terorismului" și apariția războiului "preventiv" împotriva statelor criminale i-a determinat pe unii constructiviști să articuleze o concepție socială a puterii care împacă relația complexă dintre norme, legitimitate și putere hegemonică. Totuși, acesta rămâne un teren puțin străbătut (Ikenberry 2000; Cronin 2001; Barnett și Duvall 2004; Reus-Smit 2004a). Relevant este aici corpusul din ce în ce mai semnificativ de cercetare constructivistă privind dreptul internațional, o instituție intim legată de politica normelor, legitimității și puterii (Brunnee
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
feminist de "gen" se referă la constructele sociale asimetrice ale masculinității și feminității, și nu la diferențele biologice feminin-masculin (deși feminismul postmodernist susține că atât sexul, cât și genul sunt categorii construite social, vezi Butler 1990; Gatens 1991). Imaginea occidentală hegemonică a masculinității este asociată cu autonomia, suveranitatea, înclinația spre raționalitate, obiectivitate și universalism, în vreme ce noțiunea dominantă de feminitate este asociată cu lipsa acestor caracteristici. Spre exemplu, practicile de rutină ale armatelor reproduc aceste identități hegemonice de gen, prin antrenarea soldaților
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
1990; Gatens 1991). Imaginea occidentală hegemonică a masculinității este asociată cu autonomia, suveranitatea, înclinația spre raționalitate, obiectivitate și universalism, în vreme ce noțiunea dominantă de feminitate este asociată cu lipsa acestor caracteristici. Spre exemplu, practicile de rutină ale armatelor reproduc aceste identități hegemonice de gen, prin antrenarea soldaților atât pentru a proteja "femeile-și-copiii", cât și pentru a-și suprima emoțiile (feminine) asociate cu durerea fizică și compasiunea. Instrucția militară, în cuvintele Barbarei Roberts (1984) reprezintă o "socializare în spiritul masculinității dusă la extrem
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
care acționează în principal prin manipularea sferelor publică și privată (Connell 1990). Statul nu reprezintă o "identitate coerentă subordonată unui singur centru interpretativ" ca în teoriile neorealiste (Ashley, 1988:230). Această noțiune reflectă mai degrabă un model idealizat de masculinitate hegemonică și bazele patriarhale ale formei statale. Studiile feministe din Relațiile Internaționale susțin că statul manipulează identități de gen pentru propria sa unitate internă și legitimitate externă. Bărbații sunt socializați să se identifice cu construcții ale masculinității care pun accentul pe
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
sunt construite social și istoric și exclud alte identități. Practic, Sylvester renunță la poziția feministă potrivit căreia experiența femeilor poate constitui baza unei teorii mai critice și universale în Relațiile Internaționale, în favoarea perspectivelor feministe multiple, care pun la îndoială cunoașterea hegemonică din cadrul disciplinei. Feminismul "este ipostaza de cercetare în care te afli în mai multe locații în același timp, punând în lumină relațiile și practicile importante ascunse până atunci de umbra Relațiilor Internaționale oficiale; este o modalitate de a privi altfel
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
coaliție impuse care, așa cum am observat, au existat în unele state comuniste; în practică, partidul comunist a controlat în mod efectiv aceste țări de unul singur și cu strictețe. Aceste cazuri au fost totuși uneori descrise ca fiind mai curând "hegemonice" decât "monocentrice" (Wiatr, 1964: 281-90). Sistemele cu un singur partid impuse pe cale legală nu au existat doar în statele comuniste sau cvasi-comuniste precum Etiopia sau fostele colonii portugheze, care au adoptat pentru o vreme un sistem de guvernare în întregime
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
moțiunii în general admise în Europa secolului nostru de către o ierarhie culturală, moțiune privind drepturile și îndatoririle popoarelor "superioare" față de cele "inferioare", acest discurs va asigura în mod constant legitimitatea apărării societăților așa-zis primitive împotriva dominației Occidentului, împotriva pătrunderii hegemonice a modului său de a trăi și de a gîndi. Același sistem de referințe va fi invocat și în favoarea a numeroase mișcări pînă acum puțin studiate, dar a căror dezvoltare nu poate lăsa indiferentă istoria comportamentelor și a atitudinilor față de
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
petrecea în adîncul meu o trezire lentă și inconștientă cu privire la Europa. Și în vreme ce Europa încetase a mai fi în ochii mei un simbol al imperialismului, vedeam din ce în ce mai clar că devenise ea însăși miza și victima noilor imperialisme; cel al Statelor Unite, hegemonic, dar silit să bată în retragere în Cuba, Vietnam și Iran, afișînd o atitudine deopotrivă condescendentă și protectoare față de națiunile Europei occidentale; cel al URSS, care nu încetase să progreseze la scară mondială. Începeam a întrezări dezvoltarea puterii militare sovietice
Gîndind Europa by Edgar Morin [Corola-publishinghouse/Science/1421_a_2663]
-
și nebuloasei Germanii, precum și excesului de misticism slav, subtilității retorice italiene sau sumbrei pasiuni hispanice. Concepția noastră este de asemenea viciată de infiltrarea perfidă a naționalismului în neo-europenismul francez, care, silit să cedeze Germaniei prim-planul economic, rezervă Franței rolul hegemonic de Călăuză politică și de Apărător al păcii, care veghează asupra turmei europene cu ciomagul atomic la centiron. Neîndoios, un foarte mare număr din referințele culturale care vor ieși de sub pana-mi vor fi franceze, însă diversele patrii culturale italiană
Gîndind Europa by Edgar Morin [Corola-publishinghouse/Science/1421_a_2663]
-
și apoi inevitabil în virtutea răsturnării radicale petrecute în URSS: domnia deplină a sistemului totalitar în strategia de expansiune planetară fusese urmată începînd din 1987, și în mod co-relativ, de deplasarea internă a URSS în afara totalitarismului și de abandonarea politicii externe hegemonice. Pornind de la aceeași logică a avut loc în 1989 propagarea în lanț a revoluțiilor antitotalitare în fostele pseudo-democrații populare, și cu toate că procesul de democratizare rămîne incert pînă și în URSS, cu toate că acesta comportă eventualități regresive și explozive, noul an 1990
Gîndind Europa by Edgar Morin [Corola-publishinghouse/Science/1421_a_2663]
-
ceea ce îl localizează și îl individualizează cu precizie, precum și de orice marcă a ticăloșiei flagrante. Mai mult, ne este foarte greu să recunoaștem dușmanul: dușmanul nu este americanul, nu este rusul, nu este chinezul. Dușmanul nu este etnic, el este hegemonic. Nu este barbar în sensul din trecut al termenului, de vreme ce barbaria este îngrădită în civilizația tehnică căreia Europa însăși i-a dat naștere. Dușmanul nu are o trăsătură aparte care să-l particularizeze, în afară de omogenizarea care distruge cu buldozerul multiplele
Gîndind Europa by Edgar Morin [Corola-publishinghouse/Science/1421_a_2663]
-
Ceea ce este un lucru deopotrivă fericit și nefericit: ea nu poate, desigur, să-și producă propriii martiri, propriile Sfinte Blandine*, propriile Ioane d'Arc, însă nu ar putea nici să producă indivizi precum Torquemada sau Loyola. Pentru Europa dominatoare și hegemonică a secolului trecut, Umanismul, Știința și Rațiunea țineau loc de Mesia. Însă adevărurile Umanismului, Rațiunii și Științei deveneau mincinoase în clipa în care deveneau mesianice. De aceea trebuie să salvgardăm umanismul, știința și rațiunea retrăgîndu-le orice misiune sau funcție mesianică
Gîndind Europa by Edgar Morin [Corola-publishinghouse/Science/1421_a_2663]
-
după Congresul de la Viena, nu era altceva decât o expresie a politicii de dominație a marilor puteri. În numele aceluiași echilibru s-a amânat mult timp rezolvarea "chestiunii orientale", socotindu-se că Imperiul otoman era indispensabil pentru "balanța puterilor". Față de ispita hegemonică a unor puteri statale e nevoie mereu de o contra-pondere, de o forță echilibrantă 3. Istoria coalițiilor e în fond istoria luptei pentru prezervarea unui echilibru de forțe, echilibru ce se vădește însă mereu instabil, precar, provizoriu. Problema pe care
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
adică a Luminilor, așa cum o teoretizează Habermas, 1962), sau de un raport de cerere și ofertă, raționalizând producția și utilizând tehnici de extindere a pieții? Universitarii Este important să relativizăm reprezentarea pe care am putea-o avea în ceea ce privește o poziție hegemonică a universitarilor în această problemă: universitatea nu este nici prima, nici singura instituție care se interesează de publicul de cultură și de practicile lui. Ea nu este singura care produce cunoștințe despre el, și nici cea mai interesată în materie
by Matthieu Béra, Yvon Lamy [Corola-publishinghouse/Science/1069_a_2577]
-
una singură, cultura dominantă, iar legitimitatea elitistă este contestată. Inovatorii aparțin vastei "constelații centrale" (Mendras, 1988). Această perspectivă se înscrie în linia lui Tocqueville, care insista pe nivelarea culturală asociată cu dezvoltarea democrației; sau a lui Simmel, care anticipa rolul hegemonic al unei largi "clase mijlocii", criticând astfel schemele bipolare ale lui Marx și Engels. Nu suntem departe nici de teoriile americane din anii 1960, care vorbesc de o "cultură de masă" și de indivizi atomizați. Fiecare încearcă să-și fabrice
by Matthieu Béra, Yvon Lamy [Corola-publishinghouse/Science/1069_a_2577]
-
păcate, magistrala deviantă a cunoașterii nu este o problemă pe care o putem rezolva, pentru că pur și simplu ține de cunoaștere exclusiv în varianta ei de putere. Adică strategia postvalorilor este una de putere, și anume a puterii de tip hegemonic ce face regula inclusiv în gestiunea cunoașterii. Scopul nici măcar nu este inovativ, ci unul iterat cu insistență: controlul resurselor globale. Postmodernitatea este, din acest motiv, o formulă de conservare a puterii hegemonice de a controla resursele globale, susținută de silogismele
ECONOMIA DE DICȚIONAR - Exerciții de îndemânare epistemicã by Marin Dinu () [Corola-publishinghouse/Science/224_a_281]
-
de putere, și anume a puterii de tip hegemonic ce face regula inclusiv în gestiunea cunoașterii. Scopul nici măcar nu este inovativ, ci unul iterat cu insistență: controlul resurselor globale. Postmodernitatea este, din acest motiv, o formulă de conservare a puterii hegemonice de a controla resursele globale, susținută de silogismele autoimpuse ale corectitudinii politice. Este un mecanism pervers la modul absolut, este chiar mecanismul ideal al puterii dependente doar de ea însăși pentru că este confirmată invariabil prin autoasumare. Omenirea se află în
ECONOMIA DE DICȚIONAR - Exerciții de îndemânare epistemicã by Marin Dinu () [Corola-publishinghouse/Science/224_a_281]
-
de ea însăși pentru că este confirmată invariabil prin autoasumare. Omenirea se află în situația de a-și constata acceptarea ofertei fără să fie nevoie de formularea unor îndreptățiri. După ce prin componenta randamentală Economia a ajuns aumană, prin acceptarea determinismului puterii hegemonice societatea devine postumană (Fukuyama, 2004). Adică se reproduc indistinct aceleași valori a căror eternizare are însă nevoie să excludă din algoritmul reproductiv chiar omul. Alteritatea refuzată Situația absurdă este coerentă cu intențiile de a refuza fatalitatea altei perspective. Nu altfel
ECONOMIA DE DICȚIONAR - Exerciții de îndemânare epistemicã by Marin Dinu () [Corola-publishinghouse/Science/224_a_281]
-
de ce globalizarea este ecranată de globalitate (Beck, 2003) și deturnată de globalism, după cum societatea cunoașterii este asimilată revoluțiilor tehnologice sau înghesuită în cușca resurselor anistorice și judecată după regularitățile economicității. Mesajul sugerat subliminal este că globalizarea confirmă de fapt statuquoul hegemonic, iar cunoașterea se testează suportabil prin cartezianism. Noua sinteză devine astfel o iluzie inutilă! Acceptanța modelului explicativ este de nediscutat în această mare deturnare de sensuri și semnificații. Științele sociale se abandonează pretențiilor de falsitate și recunosc fără argumente validitatea
ECONOMIA DE DICȚIONAR - Exerciții de îndemânare epistemicã by Marin Dinu () [Corola-publishinghouse/Science/224_a_281]
-
2000aă. De la femeia angajată în spațiile informatice de tipul cyberflâneuse (vezi Hartmann, 2000Ă la femeile care, utilizând ordinatorul în viața de zi cu zi, ajung la un simț pronunțat al identității (vezi Matlow, 2000Ă, se încearcă o negociere a tiparelor hegemonice perpetuate din spațiul fizic în spațiul virtual (vezi Hatfield, 2000 pentru urmărirea acestui demersă. În timp ce Yates și Littledon (2001Ă relevă rolul jocurilor pe computer în relațiile sociale de tip gender, prin opoziția dintre mișcarea Girrl Gamer și Girl Games, White
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
care relațiile puterii și ale hegemoniei sunt duplicate în contextele cyberculturale, atribuind anumitor categorii umane statutul invizibilității, al tăcerii sau al nonreprezentării. În același timp în care demontează caracterul universal și esențialist al constructului femeii occidentale, după mulajul tiparului masculin hegemonic, subliniază potențialul contestării locale care emerge din condiția marginalității. Procesul de accentuare a diferenței dintre bărbați și femei, de la diferitele moduri de cunoaștere până la variile modalități de comunicare și de interacțiune online este socotit unul esențialist și exclusivist (promovând punctul
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]