507 matches
-
ale universului. De acum înainte, omul nu mai trebuie să depășească forța realității asupra lui, ci forța idealului din el. Eliberîndu-se de cea dintîi, ar deveni rob al celei de-a doua. Ipoteza totemică dă un sens acestui travaliu de idealizare. Ea definește acel progres care merge, în cultură, dar și în politică, de la lumea din afară la lumea lăuntrică. De-a lungul vremii, oamenii creează, înlăuntrul lor, sub forma unor instanțe psihice, cum ar fi supraeul, renunțarea la instincte, tot
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
pe sentimente pozitive este formula maritală cea mai dezirabilă. Importanța compatibilității emoționale în alegerea partenerului conjugal a fost teoretizată de W. Goode (1959) și prin conceptul de sindromul dragostei romantice. Iată sintetic ce presupune acest atât de des invocat fenomen: idealizarea celui iubit (uneori până la „orbire”); concepția de unul (una) și numai unul (una), iubirea mare însemnând credința „până la moarte”; dragostea le învinge pe toate celelalte; lăsarea în voia emoțiilor personale, aproape totul în comportament fiind colorat de haloul afectiv al
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
afectează gândurile, emoțiile și conduitele partenerului (vezi 9.3.4., figura 15). Sexul este o dimensiune centrală a vieții conjugale, dar dezamăgirile și insatisfacțiile în mariaj se datorează și unor mecanisme psihologice mai largi, printre care cel sugerat deja al idealizării exagerate a persoanei iubite în perioada dragostei pasionale (infatuation). Cel iubit este văzut doar la modul pozitiv, este încadrat (frame) într-un spațiu populat numai de atribute valoroase. Perspectiva prin care imaginea celuilalt este absorbită e total închisă, excluzând orice
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
element neplăcut. În sine, acesta nu ar fi un lucru rău, numai că din varii motive - intervine și „plictiseala” sau, mai tehnic, „suprasaturația de stimuli” - imaginea idealizată se erodează, ajungând nu de puține ori până la aversiune. În principiu, cu cât idealizarea este mai pronunțată, cu atât dezamăgirea e mai mare. (Dar nu trebuie considerat totul numai în termeni de percepție. Bunăoară, de la o anumită vârstă, atractivitatea fizică, ce reprezintă un dat esențial în cristalizarea și întreținerea iubirii, scade la modul obiectiv
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
în care legea nu s-ar mai aplica prin constrângere, ci ca urmare a unei raționalități individuale. Astfel, Biserica tindea să demitizeze statul ca pe o realitate de contingență, ce trebuia privită și depășită în vederea scopului ultim (al mântuirii). Această idealizare nu anula ideea inițială potrivit căreia creștinii nu ar fi avut conștiința de a fi inserați politic în Imperiu, cu atât mai mult cu cât intenția de a se înstrăina de Roma era absentă anterior anului 70. În acel moment
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
să evolueze foarte bine când este introdus În joc pe parcurs. Μ Cum se explică faptul că amuleta, talismanul sau chiar unele formule sacramentale joacă un rol atât de important În viața unor oameni? Suntem, desigur, În fața unui proces de idealizare: simbolurile, de genul celor menționate, nu reprezintă altceva decât Învestirea unor semne (obiecte) cu așteptările, dorințele, aspirațiile puternice ale cuiva. Altfel spus, simbolul devine purtătorul unui sens intim al persoanei, de regulă al unui sens afectiv deosebit de important. Din această
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
degrabă ca s-o dezamăgească, dar cu un scop totuși nobil: pentru a o convinge că arta nu trebuie gîndită ca activitate pusă În slujba frumosului, ci ca libertate pur și simplu, ca libertate de a denunța orice urmă de idealizare. Asta face și literatura franceză publicată de editura Minuit În anii 1980, poate În primul rînd prin Jean Echenoz: arată că literatura se află În lume și că libertatea artistului de a reprezenta ce vrea el - liber - nu poate fi
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
Pământ ca și cum ar fi o jucărie dată de Dumnezeu. * Să ne bucurăm de toate sufletele cu care reușim să intrăm în rezonanță! Pe acest tip de legătură se bazează comuniunea, deschizându-se astfel posibilitatea comunității. * Sufletul nostru este plin de idealizări, acestea fiind fermentul imboldului de a continua să trăim. Ne ține în viață dimensiunea ideală a lumii, pe care reușim s-o generăm prin aspecte imaginare create ori împrumutate. Poate că revolta tinerilor împotriva generației mai vârstnice constituie ingredientul necesar
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
acesta, ea are la bază erosul, dorința sexuală, sublimată În atracție. Dar iubirea poate fi și dincolo de elementul erotic, cum ar fi iubirea dintre părinți și copii, iubirea dintre frați, dintre rude etc. De regulă, se consideră că iubirea este idealizarea erotică a celuilalt, o idealizare reciprocă. În iubire, Eu atribui celuilalt imaginea ideală a partenerului la care aspir, Îmi identific partenerul cu această imagine ideală pe care o port În mine. În felul acesta, iubirea devine o completare reciprocă a
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
erosul, dorința sexuală, sublimată În atracție. Dar iubirea poate fi și dincolo de elementul erotic, cum ar fi iubirea dintre părinți și copii, iubirea dintre frați, dintre rude etc. De regulă, se consideră că iubirea este idealizarea erotică a celuilalt, o idealizare reciprocă. În iubire, Eu atribui celuilalt imaginea ideală a partenerului la care aspir, Îmi identific partenerul cu această imagine ideală pe care o port În mine. În felul acesta, iubirea devine o completare reciprocă a doi parteneri. Iubirea dintre părinți
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
se pune accentul, în cvasitotalitate, pe obiectele al căror caracter ornamental și estetic deosebit este afirmat și subliniat. R. Debray-Genette, 1980, p. 296 Dacă vorbim despre ceea ce aduc nou, aceste descrieri se caracterizează prin prezența unei izotopii constante (preocuparea pentru idealizarea estetică) și a unei izotopii variabile (recurgerea la un mimesis pictural), cum apare în celebra descriere a scutului lui Ahile (Iliada, cîntul XVIII), din care ilustrăm cu un extras semnificativ: (1) El cositor în jăratic aruncă, bucăți de aramă Tare
by Jean-Michel Adam, André Petitjean în colaborare cu F. Revaz [Corola-publishinghouse/Science/1084_a_2592]
-
de roman - realist clasic, analitic, frescă, politic, popular, senzațional, de mistere, polițist, dezbatere. Aliază banalul cotidian cu extraordinarul și fantasticul, gingășia cu trivialitatea, frivolul cu poeticul, eroicul și carnavalescul, vulgarul cu sublimul, grotescul cu tragicul, realismul demitizat cu romantismul mizerabilist (idealizarea declasaților, disculparea delincvenților), relatarea cursivă, limpede cu dialogul polemic sofisticat, cu monologul contorsionat sau cu cel dramatic, uneori subiacent dialogului, pe care, ca în teatrul lui Eugene O’Neill, îl contrapunctează, îmbină artificialul literar nedisimulat cu aliteratura, utilizează vocabularul periferic
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288929_a_290258]
-
diversele patrii culturale italiană, spaniolă, germană și rusă sînt prea adînc sădite în mine pentru ca să mai am de luptat împotriva vreunui galo-centrism personal. În fine, este cu deosebire dificil să gîndești Europa de cînd există Europa. Cum poți scăpa de idealizarea euforică și de orgolioasa mulțumire de sine, atît de răspîndite încă? Ar trebui totuși să știm că ceea ce pare cel mai simplu este cel mai dificil: să te cunoști pe tine însuți. Pentru orice punct de vedere european, nesesizarea dificultății
Gîndind Europa by Edgar Morin [Corola-publishinghouse/Science/1421_a_2663]
-
care să fie neutră s-ar dovedi deșartă, căci aceasta ar avea inconvenientul de a estompa trăsăturile distinctive cele mai remarcabile, în ce au ele mai bun sau mai rău, ale istoriei și culturii europene. Tot ceea ce simplifică Europa prin idealizare, abstractizare sau reducție o mutilează. Europa este un Complex (complexus: ceea ce este țesut laolaltă), a cărui caracteristică este că adună fără să confunde cele mai mari diversități și că asociază contrariile în mod inseparabil. Iată de ce avem nevoie nu numai
Gîndind Europa by Edgar Morin [Corola-publishinghouse/Science/1421_a_2663]
-
lichidare a lipsei) insucces reușită disconfort confort nefericire fericire Dacă schema narativă este de fapt aceeași, varietatea se obține din modularea agentului salvator (a cărui dominantă semnan-tică va fi rapiditatea, eficiența, seriozitatea etc., deci diverse forme ale excelenței) și din idealizarea efectelor acțiunii sale. G. Péninou propune (1981) o corelație interesantă, între sintagmatica narativă și efectul persuasiv (altfel spus între sintaxa și pragmatica mesajului publicitar) în ceea ce el numește modelul salvării, modelul pradoxului, modelul enigmei și al unicității. Modelul salvării propune
by Daniela Rovenţa-FrumuŞani [Corola-publishinghouse/Science/1055_a_2563]
-
scenarii pentru viitor în funcție de care să ne modelăm comportamentul și acțiunile. Înscriindu-se în structurile mai ample ale imaginarului individual și colectiv, s-ar putea spune că divinația are mai curând o funcție eufemică. Aceasta s-ar traduce printr-o "idealizare a ceea ce omul trăiește printr-o deplasare imaginară".338 Această funcție compensatoare ar fi mai curând o piedică în calea unui spirit activ și întreprinzător. Se pare însă că practica divinatorie reprezintă pentru cei mai mulți preambulul unor acțiuni foarte precise. "Cei mai mulți
by Cristina Gavriluţă [Corola-publishinghouse/Science/1065_a_2573]
-
pământului); poezia de inspi rație mitică și de sensibilitate metafizică (cu puncte de tangență cu poezia expresionistă) - construirea viziunii poetice pe repere ale unui univers existențial rustic, bucolic (plai natal, natură umanizată/sacralizată, spațiu originar/spațiu matrice al românismului etc.) - idealizarea modelului uman rustic - țăranul, păstorul, homo religiosus, apostolul, rapsodul - tonalitatea afectivă dominantă: fiorul religios, de sensibilitate metafizică - prezența unor simboluri selectate din planul naturii și al reprezentărilor biblice; motive literare legate de rituri/mituri agrare, pastorale, religioase (semănatul, transhumanța etc.
Şi tu poţi lua 10 la BAC! Ghid complet pentru probele de limbă, comunicare şi literatură română by Mioriţa Baciu Got, Rodica Lungu, Ioana Dăneţiu () [Corola-publishinghouse/Science/1365_a_2893]
-
creat universului material. Spiritul lui Dumnezeu este încarnat și materializat aici. Apariția lui manifestă este deci " Spiritul lui Dumnezeu: Sfîntul Duh", simbol al intenționalității orga-nizaroare evidente și misterioase răspîndite în toată natura. Dat fiind că toate simbolurile sînt formate prin intermediul idealizării calităților umane, simbolizarea exclude imperfecțiunea dorinței omenești din simbolul lui Dumnezeu, dorință constrînsă să aștepte satisfacerea ei. Dumnezeu își declară intenția creatoare: "Să se facă lumea" și lumea s-a făcut. Lumea existentă este "Cuvîntul pronunțat" de Dumnezeu Creatorul, în
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
alteritate, diferență sau străinătate, atât în sensul de alterego, cât și în sensul imaginării și al înțelegerii celuilalt. Referitor la perceperea celuilalt, se observă faptul că participanții în lumile virtuale își creează propria imagine despre celălalt, cel mai adesea prin idealizare, una în grade mult mai mari decât în contextul realității fizice, proces care conduce la dezamăgire într-o eventuală întâlnire fizică. S-a scris mult despre raportul dintre o comunicare online și una față în față, ajungându-se la schițarea
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
prin care individul trece cu vederea contradicția dintre "vorbe" și "fapte") informației negative traumatice, acest tip de informație este ignorat, negat, reprimat,evitat. 2. distorsiunea informației reinterpretarea ei într-un cadru care îi diminuează valențele sale negative (exemplu: raționalizare, proiecție, idealizare). Rolul mecanismelor cognitive de coping este într-adevăr important. Ele mediază relația dintre informația traumatizantă și vulnerabilitatea biologică a unor subiecți la acest gen de informație. Persoanele predispuse să prelucreze preponderent informația traumatică și a căror mecanisme defensive nu funcționează
by Doru Tompea, Oana Lăcrămioara Bădărău, Răzvan Lăzărescu, [Corola-publishinghouse/Science/1121_a_2629]
-
romancierilor să reprezinte contradicțiile și neajunsurile realității s-a adeverit a fi străină viziunii publicului burghez. Această circumstanță da naștere conceptului "teatralității", elaborat de criticul cel mai de vază al timpului, Francisque Sarcey. Afirmând pe scena o teatralitate afișată, o idealizare a vieții, un deosebit efect al jocului actorilor, a costumelor și a decorațiilor, aceasta concepție a devenit o fundamentare teoretică a teatrului acestei perioade, care a contrapus realismului "grosolan" anumite legități specifice ale teatrului, care presupun înlocuirea adevărurilor vieții cu
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/1427_a_2669]
-
de a o stăpâni prin muncă, educându-se în sensul armonizării sufletești, grija pentru descoperirea și educarea vocațiilor nu vor înceta vreodată. Paradoxal, energetismul lui W. Ostwald pornește de la o identificare a omului cu natura (condiționatul) și sfârșește cu o idealizare a lui. Lipsa de stabilitate a omului în arhitectura lumii vine, în energetismul lui Ostwald, din pendularea între energie ca realitate primordială și energie ca "ideal central". Oricum, omul rămâne o realitate secundă față de energie; iar locul și-l mută
Filosofia umanului: personalism energetic şi antropologie kantiană by Viorel Cernica [Corola-publishinghouse/Science/1444_a_2686]
-
ideal central". Oricum, omul rămâne o realitate secundă față de energie; iar locul și-l mută în funcție de felul în care aceasta apare: atunci când energia este realitate primordială, omul se "naturalizează"; când ea apare ca "ideal central", omul tinde către propria sa "idealizare". Modelul explicativ al energetismului este monismul naturalist (în fond, energetist); al personalismului energetic este monismul filosofic. Prin urmare, între aceste două formule filosofice există o diferență de model explicativ; ele au rosturi reconstructive deosebite. Programul "monismului a posteriori", dincolo de realizarea
Filosofia umanului: personalism energetic şi antropologie kantiană by Viorel Cernica [Corola-publishinghouse/Science/1444_a_2686]
-
-l îngăduie nici "interpretarea" ei prin personalismul energetic. Absența din acesta din urmă a Arhitectului divin reprezintă semnul unei atitudini de evitare a ideii ordinii de fatalitate. Personalitatea perfectă, așa cum a fost concepută de C. Rădulescu-Motru, nu este decât o idealizare, o prelungire în absolut a evoluției cosmice personalizante. Absolutul din relația cu Natura, pe care-l cumpănește omul, este personalitatea energetică în modelul ei desăvârșit. Un simplu accent deplasat către Personalitatea perfectă în sine ar fi substituit ordinea de finalitate
Filosofia umanului: personalism energetic şi antropologie kantiană by Viorel Cernica [Corola-publishinghouse/Science/1444_a_2686]
-
funcțiilor și a mobilurilor ei, răspunzând unor motivații și înclinații elementare ale speței. Ca și în cazul modurilor de prelucrare poetică, punctul de pornire e aflat în schemele elementare de acțiune și de interacțiune umană. Din nevoile de cunoaștere, de idealizare, de intensificare a senzațiilor ș.a.m.d. decurg „vocațiile”, virtualități esențiale ale consumului informațional. De pildă, din nevoia de cunoaștere derivă, alături de altele (insolitul, verdictul), o vocație euristică, a descoperirii. O activează și îi răspund problemele de matematică, textele enigmatice
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288409_a_289738]