433 matches
-
sunt conduse de comitete sau direcțiuni, nʹa u făcut nimic ca să și trâmbițeze ființa lor și să atragă spre el e marea mulțime a copiilor, așa de dornici să afle totul, să vadă totul și să-și bage năsucurile lor indiscrete până și acolo unde nu l e fierbe oalaʺ. Vecinul meu, a cărui spovedanie v-am rezumat o mai sus, nu e singurul în situația asta tristă. C a el sunt zeci de mii în Capitala țării — și milioane în
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
este importantă. Bucuria ei nevăzută de nimeni este importantă, plăcerea ei incomensurabilă de a pleca, alături de cineva, la o lungă, nesfârșită plimbare. Nu una dus-întors, ci doar dus... Vecinul se așeză pe canapea, luă telecomanda și deschise televizorul. Un ochi indiscret (dar de unde?) ar fi văzut cu surprindere cum celelalte butoane ale aragazului încep să se rotească încet (ca într-un film de groază, nu?), iar o ureche (indiscretă) ar fi auzit șuieratul ca de șarpe al gazelor. Vecinul moțăia, deja
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
Vecinul se așeză pe canapea, luă telecomanda și deschise televizorul. Un ochi indiscret (dar de unde?) ar fi văzut cu surprindere cum celelalte butoane ale aragazului încep să se rotească încet (ca într-un film de groază, nu?), iar o ureche (indiscretă) ar fi auzit șuieratul ca de șarpe al gazelor. Vecinul moțăia, deja, iar la un moment dat îi căzu telecomanda din mână. Televizorul se stinse, cu un oftat. Cât timp a trecut? Am fi știut asta doar dacă Vecinul, atunci când
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
unde știe numai ea; trecem printre grădini fastuoase, ne oprim În acele chioșcuri de vară, ascunse Între plantele foșnind senzual; nu trebuie să Întârziem: „Grăbește-te!“, Îmi spune ea de fiecare dată. Imediat ce ne prindem În brațe, se aprind lumini indiscrete, pe care nu știm cum să le ocolim, plecăm mai departe Într-o goană amețitoare; mâinile noastre se strâng Într-o mie de tandrețuri, e o dureroasă căutare, un efort subteran de contopire. Corpurile se ating definitiv, trec unul În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
de cele omenești". Pe lângă instruire religioasă, primise aici o educație rudimentară strictul necesar pentru a fi o soție vrednică și o bună chivernisitoare a gospodăriei. Mai cu seamă, fusese ferită de primejdiile lumii, de contactul cu băieții și de dezvăluirile indiscrete ale servitorilor cu privire la tainele sexualității. Lecturile, cuvintele și gesturile sale fuseseră supravegheate cu strictețe. Fusese învățată să-și ignore trupul și să-și refuleze senzualitatea. I se inoculase principiul sacrosanct al pudorii feminine. Despre secretele sexualității și tulburările senzualității, tânăra
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
libertatea drept acoperământ al răutății, ci ca robi ai lui Dumnezeu. Dați tuturor cinste, iubiți frăția, temeți-vă de Dumnezeu, cinstiți pe împărat. Slugilor, supuneți-vă stăpânilor voștri, cu toată frica, nu numai celor buni și blânzi, ci și celor indiscreți (1Pt 2, 13-18). Înștiințând comunitățile creștine asupra izbucnirii unei persecuții, ale cărei semne prevestitoare le simțea deja, Apostolul nu voia ca unii creștinii datorită nervozităților și nestăpânirilor lor să fi agravat mai mult situația prezentă, destul de încordată, și nici să
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
tot cere.) Nimic nu apasă mai greu ca un secret. (Pentru că respectarea unui secret implică, de fapt, să poți să faci dovada unei anumite responsabilități.) „Suntem prizonierii a ceea ce am spus” (L. Aragon) când nu manifestăm această responsabilitate. O inimă indiscretă este ca o scrisoare pe care toți o pot citi. (Inima lipsită de rețineri În manifestarea propriilor trăiri nu face altceva decât să-și depersonalizeze aceste trăiri, să le lipsească de autenticitate.) „Cei care nu pun Întrebări primesc cele mai
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
subtil, un dramaturg moldovean, după aproape două ore petrecute într-o cafenea din vecinătatea Grădinii Luxemburg, m-a invitat la o plimbare pentru „a vorbi pe șleau”, mi-a spus el: o plimbare în aer liber te ferește de urechi indiscrete. Au avut loc multe plimbări în aer liber în fostele țări comuniste din Est! Iar în seara aceea, în chip brutal, amestecând prezentul și trecutul, Racine și autobiografia, m-am gândit că, dacă supravegherea implică obligatoriu un spectator, în teatru
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
de case ale căror ferestre reprezintă excelente puncte de observație reciprocă. Strehler surprinde cu finețe rolul atribuit de Goldoni acestei piațete: ea instalează și animă fără încetare socializarea. Il campiello, mica piață unde nimeni nu se poate ascunde de priviri indiscrete, e un spațiu viu, care se agită și se mișcă în ritmul acestei supravegheri mutuale. Spațiu seducător prin reversibilitatea raporturilor, căci nimeni nu încremenește aici într-o postură imuabilă: fiecare vede și este, la rândul lui, văzut. Redistribuirea rolurilor interzice
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
începe prin a mina limitele spațiului privat, liniile lui împrejmuitoare, menite să-l protejeze. Zidurile au urechi, dinapoia unor draperii stau la pândă confrații lui Polonius, pe pervazul ferestrelor se cațără mercenari ai supravegherii, prin gaura cheii se strecoară priviri indiscrete: închiderea, până atunci etanșă, a spațiului e acum fracturată, străpunsă, dinamitată. Frontierele intimității își pierd rezistența, omul poate fi în orice clipă „în vizor”. Bănuiala planează asupra caselor de îndată ce pragurile încetează să mai fie o barieră ocrotitoare. Supravegherea își terorizează
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
lojii lui, de a-i observa comportamentul, de a-i studia vecinii. „Clasa dezocupaților”, ca să folosim termenii lui Thorstein Veblen, vine la teatru ca să se arate, știind (printr-un pervers mecanism psihologic) că va atrage la rându-i privirile furișe, indiscrete, ale celor ce caută să pătrundă, supraveghind asistența, taine pe care le-ar putea ușor descoperi în contextul acestei vizibilități generalizate: cine cu cine s-a certat, cine s-a împăcat, ce „rupturi” sentimentale plutesc în aer, ce iubiri se
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
așa cum am mai spus, „spionul”. Resursele oglinzilor au fost, așadar, exploatate la început de către sala de spectacol. Mai târziu, le-a folosit și scena; aici au apărut oglinzi în care personajele se reflectau, dar care înlesneau totodată acțiunea privirilor furișe, indiscrete, dornice să surprindă detalii altfel inobservabile: rolul oglinzii era acum acela de „informator”. La Racine, ca și la Marivaux, oglinda este o prezență necesară, obligatorie chiar. Căci oglinda își găsește locul pretutindeni unde se manifestă intenția de a vedea fără
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
extrage umanitatea fundamentală din dificila condiție umană. Yourcenar a fost o personalitate puternică: în-crezătoare în aptitudinile ei, ambițioasă în legătură cu propria sa carieră, convinsă că era importantă, înverșunat de secretoasă și dedicată artei sale. S-a comportat în public ca și când felul indiscret în care alții și-ar fi băgat nasul în secretele ei ar fi echivalat cu o violare. Cu toate acestea, viețile și operele marilor artiști nu pot fi separate unele de altele: fiecare o întreține pe cealaltă. Viața lui Yourcenar
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
infidelitatea, de exemplu), și, fără îndoială, culpabilitatea pe care o resimte inconștient, din moment ce imaginea apare în vis; - dorința de a avea grădina sa secretă, de a avea un spațiu numai pentru sine, de a se pune la adăpost de privirile indiscrete. Acest tip de vis are semnificația de acces la adevăr, la cunoaștere, la lumină atunci când cel ce visează descoperă o ascunzătoare. Este pregătit, în realitate de data aceasta, să găsească soluția, cheia unui mister, să înțeleagă cauzele unei situații problematice
[Corola-publishinghouse/Science/2328_a_3653]
-
din cauza „vizitelor de lucru” prezidențiale la diferite „unități socialiste”, nefericitul părinte parcurge, de la maternitate până la marginea nordică a Capitalei, o adevărată odisee. Schimbând o mulțime de vehicule, care îl poartă prin tot orașul, suportând înghesuiala și îmbrâncelile inevitabile, parând întrebări indiscrete și jigniri, vorbind în gând, cu jale, pruncului defunct, ascultând certuri și comentarii sarcastice în doi peri privitoare, prin subînțelesuri, la „El”, la „Cel mai...”, umilul cetățean retrăiește situații caracteristice climatului social-istoric general și își amintește acte personale de revoltă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288967_a_290296]
-
care seamănă cu parada amoroasă a unei femei dornice să cucerească un bărbat apelând la gesturi cu tentă sexuală în dorința invitației la flirt: aplecarea capului și lăsarea ochilor în jos, fluturarea genelor, trecerea mâinii prin păr, priviri tulburătoare și indiscrete, expunerea gâtului, repetarea gesturilor de autocontact, încrucișarea picioarelor în diferite moduri, îndreptarea corpului în direcția bărbatului, care exprimă o dorință intensă de apropiere etc. Fără să-și dea seama, capul femeii se înclină ușor spre umăr (gest ce exprimă interes
by ALINA MĂRGĂRIŢOIU [Corola-publishinghouse/Science/949_a_2457]
-
doua la interlocutorii masculini); poate fi inclus, în această categorie de disfuncții, și tipul feedback-ului pe care interlocutorul alege să îl dea locutorului: replici agresive, incriminatoare, amenințătoare, ironice/sarcastice/malițioase, etichetări, injurii, critici, observații nefondate, întrebări tip "interogatoriu", întrebări indiscrete, întrebări-capcană, concluzii grăbite; replici de "placare" (interlocutorul este de acord, invariabil, cu tot ce spune locutorul replică de tipul "da, draga mea", "da, sigur"), gesturi de indiferență, dispreț, revoltă etc. (relevante sunt, în acest sens, și stilurile de ascultare plasate
Comunicare: discurs, teatru. Delimitări teoretice şi deschideri aplicative by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Science/921_a_2429]
-
în care, editorul lui Caragiale ne spune ce fel de cititori ar fi mai potriviți pentru paginile acestui tom: Există totuși încă oameni care prețuiesc consecvența și privesc neîncrezători transformările prea vioaie ale spiritului, tot așa cum judecă de prost-gust schimbarea indiscretă a portului și a manierelor exterioare. Printre oamenii de acest fel se vor întîlni, cred, cititorii cei mai potriviți ai acestui volum. Oamenii cari n-au spiritul nervos imitator, nici înjosit de apetituri și vanități particulare se țin, în chip
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
literar și artistic crede că-i intelectual curat "numai omul obsedat de inteligență: acela care, normal și necesar, opune realității trebuința și capacitatea pură de a înțelege, fără nici un respect pentru orice alte interese pe care viața, cu vigoarea ei indiscretă, le împinge obișnuit pe primul plan al sufletului. Atitudinea aceasta este rară și monstruoasă. Rară, probabil fiindcă un minimum de lucrare intelectuală este prea de ajuns pentru a realiza o adaptare deplin plăcută și prielnică organismului; și se cuvine să
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
și a absenței, pe care o preia Întocmai: fără interpretare, fără modulații ale unghiului de receptare. Din perspectiva cititorului, jurnalul intim este o fatalitate. Nici o șansă de răstălmăcire, nici un centimetru sacrificat orgoliului hermeneutic. Cuvintele jurnalului intim - neverificabile - ajung sub ochii indiscreți ai cititorului ca o sentință. O sentință irevocabilă. A spune, a inventa Servituțile jurnalului pornesc de la neajunsul practic - verificat În cazul oricărei forme de literatură - că se pot reprezenta doar lucruri date, modele exterioare și, totodată, anterioare textului 55. Lipsa
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
de a denatura anumite evenimente în favoarea politicii guvernamentale. Ea sugerează că aceste conflicte s-ar fi intensificat pe timpul mandatului lui Thatcher, deoarece o dată cu implicarea televiziunii în procesul de informare a publicului și pe măsură ce presa a devenit tot mai îndrăzneață și indiscretă, miniștrii au început, la rîndul lor, să se arate tot mai neliniștiți și să se teamă de a nu fi umilinți în public, încît și-au mărit exigența în privința discursurilor pe care le aveau de pregătit și pe care le
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
și vrea să intre, nu trebuie să-i trântești ușa în nas, ci să o ții până ajunge în dreptul ei, să poată intra. După ce ai intrat în local, dacă ești băiat treci în fața fetei pentru a o feri de privirile indiscrete ale celorlalți și pentru a te interesa de o masă liberă. Atunci când ești la un restaurant te comporți cu bun simț, fără să vorbești foarte tare sau să râzi zgomotos. Chemi chelmerul într-un mod discret, făcându-i semn sau
JURNALUL BUNELOR MANIERE by RALUCA OTILIA CUCEANU () [Corola-publishinghouse/Science/1613_a_3049]
-
cu privirea printre străzile orașului și nu hoinări prin locurile solitare (Sir 9,7). Apostolul îi spune lui Timotei: Pe lângă acestea, fiind trândavi, obișnuiesc să umble din casă în casă, și nu numai că sunt indolenți, dar sunt și guralivi, indiscreți, vorbind despre ceea ce nu îi privește (1Tim 5,13). Iar în Scrisoarea a doua către tesaloniceni, face următorul îndemn: Vă rugăm, deci, fraților, în numele Domnului nostru Isus Cristos, să stați departe de acel frate care trăiește în trândăvie și nu
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
ar fi fost viața însăși, iar loviturile barosului ar fi fost înseși bătăile inimii lui. Așa și era: o viață nenorocită! Mersul lui greoi și ciudat, cam într-un peș, trezise la începutul călătoriei curiozitatea marinarilor; la stăruitoarele lor întrebări indiscrete, bătrînul cedase în cele din urmă, încît tot echipajul cunoștea acum rușinoasa poveste a vieții lui nefericite. într-o noapte de iarnă grea, zăbovind, din pricini de fel onorabile, pe un drum ce lega două tîrgușoare, fierarul se simțise cuprins
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
cu reputați actori de teatru, capabili de a intui firescul cerut filmării. Vasile Lazăr devine în interpretarea lui Ovidiu Iuliu Moldovan un arhetip al generației sale. Rigurosul autocontrol al actorului operează cenzorial fiecare trăire, protejând adâncul personajului de orice privire indiscretă. Alura conferită lui exprimă forță, personalitate, vitalitate, virilitate. Filmat de aproape, în prim-planuri îndrăznețe Ovidiu Iuliu se lasă iscodit de privirea contemporanilor dar niciodată descoperit pe deplin. Enigmaticul este sugerat, nu căutat. Jocul actorului luminează nesfârșitele reverberări interioare asupra
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]