1,309 matches
-
Prințul Joachim Franz Humbert al Prusiei (17 decembrie 1890 - 18 iulie 1920) a fost cel mai mic fiu al kaiserului Wilhelm al II-lea al Germaniei și al primei lui soții, Ducesa Augusta Viktoria de Schleswig-Holstein. În timpul Insurecției de Paști de la Dublin, Irlanda din 1916 unii lideri republicani au vrut să-i acorde tronul Prințului Joachim. După declarația de independență a Georgiei în urma revoluției ruse din 1917, Joachim fost pentru scurt timp considerat de către reprezentantul german Friedrich Werner
Prințul Joachim al Prusiei () [Corola-website/Science/321831_a_323160]
-
lanț și la 17 martie 1821 din Pelopones au declarat război otomanilor. Până la sfârșitul lunii, întregul Pelopones era în război deschis contra otomanilor și în octombrie 1821, grecii conduși de cuceriseră Tripolița. Revolta peloponesiacă a fost rapid urmată de alte insurecții în Creta, Macedonia și în , care însă aveau să fie rapid înăbușite. Între timp însă, marina grecească improvizată reușea să învingă flotele otomane din Marea Egee și să împiedice sosirea pe mare a întăririlor otomane. În 1822 și 1824, turcii și
Grecia () [Corola-website/Science/296848_a_298177]
-
puțin de 155 ostatici. În tot timpul crizei, rebelii - femei și bărbați - nu au executat nici un singur ostatic, toate victimile civile fiind ucise în timpul intervenției forțelor speciale rusești. După încheierea crizei de la teatru, Putin a reînnoit promisiunile de înnăbușire a insurecției cecene. Guvernul a hotărât anularea măsurii de retragere a trupelor din Cecenia, a înconjurat taberele de refugiați ceceni cu posturi militare de pază și și-a întețit atacurile asupra pozițiilor încă deținute de rebeli. În schimb, rebelii ceceni au răspuns
Istoria Rusiei postsovietice () [Corola-website/Science/304023_a_305352]
-
încercat să stabilească legături cu cercurile conducătoare naziste. În noiembrie 1939, aproximativ 800 de naționaliști ucraineni au început pregătirea în taberele militare ale Abwehrului. La începutul lunii decembrie, Bandera a trimis un curier la Lviv cu directive pentru pregătirea unei insurecții armate. Melnik nu a fost informat despre această decizie. Curierul a fost interceptat de NKDV, ceea ce a dus la arestarea unor lideri OUN-M din teritoriile ocupate de sovietici. O a doua încercare a naționaliștilor de organizare a unei insurecții
Stepan Bandera () [Corola-website/Science/320395_a_321724]
-
insurecții armate. Melnik nu a fost informat despre această decizie. Curierul a fost interceptat de NKDV, ceea ce a dus la arestarea unor lideri OUN-M din teritoriile ocupate de sovietici. O a doua încercare a naționaliștilor de organizare a unei insurecții a eșuat, de asemenea, în toamna anului 1940 ca urmare a activității NKVD-ului. Mai înainte de proclamarea independenței Ucrainei, în 30 iunie 1941, Bandera a organizat așa-numitele „grupuri mobile” (мобільні групи). Acestea erau grupuri mici de 5 - 15 oameni
Stepan Bandera () [Corola-website/Science/320395_a_321724]
-
în țările capitaliste avansate, (de exemplu, el a postulat că în Statele Unite clasa muncitoare s-a "îmburghezit" devenind aristocrați ai muncii). De asemenea, Stalin s-a contrazis cu Troțki în problema rolului țăranilor, precum în China, unde Troțki dorea o insurecție urbană, dar nu un război de guerilă cu bază în zonele rurale. Cele mai importante contribuții ale lui Stalin la teoria comunistă au fost: Termenul de "stalinism" a fost prima oară folosit de troțkiștii care se opuneau regimului din Uniunea
Stalinism () [Corola-website/Science/298236_a_299565]
-
Maxim Gorki, André Malraux și Erwin Pișcător. Mai tarziu, în același an, ea a mers în Statele Unite ale Americii pentru a strânge fonduri pentru muncitorii afectați de revoltă minerilor asturieni din octombrie 1934, care s-a transformat curând într-o insurecție armată împotriva guvernului spaniol care s-a încheiat cu moartea a 2.000 de persoane, inclusiv preoți, mineri și militari. Acest răspuns a condus în cele din urmă la formarea unei coaliții de stânga care a stat la baza creării
María Teresa León () [Corola-website/Science/335376_a_336705]
-
decizie, Ferdinand devenise foarte atașat de Leonora Telles de Menezes, soția unuia dintre curtenii săi, și după ce a obținut anularea căsătoriei ei, nu a pierdut timp în a o face regina sa. Acest comportament ciudat, deși a dat naștere unei insurecții în Portugalia, nu a avut ca rezultat imediat războiul cu Henric; dar politica externă a fost în curând afectată de intrigile ducelui de Lancaster, care l-a convins pe Ferdinand să ia parte la un tratat secret, cu scopul de
Ferdinand I al Portugaliei () [Corola-website/Science/310252_a_311581]
-
nuvelă a fost scrisă de Jules Verne în 1854, dar nu a fost publicată decât în 1993. Acțiunea nuvelei se petrece în anul 1849, în perioada în care papa este obligat să se se exileze la Gaète, urmărit fiind de insurecția italiană care îl pune în loc pe Giuseppe Mazzini. Pentru a restabili autoritatea papei Pius al IX-lea, Louis-Napoléon Bonaparte trimite în Italia un corp expediționar. Printre soldați se numără Henri Formont, un tânăr melancolic și doi prieteni ai săi, Annibal
Opere inedite ale lui Jules Verne () [Corola-website/Science/328846_a_330175]
-
împărțire a Uniunii, care a lăsat țara cu un teritoriu drastic redus, practic incapabilă să existe ca stat independent. Reformiștii, radicalizați de evenimentele recente, în exil sau pe teritoriul ce încă mai aparținea Uniunii, au început să pună la cale insurecții naționale. Tadeusz Kościuszko a fost ales conducător al insurecției; popularul general venea din străinătate și, la 24 martie 1794 la Cracovia a proclamat o revoluție națională sub comanda sa. Kościuszko a eliberat și a înrolat în armata sa numeroși țărani
Istoria Poloniei () [Corola-website/Science/304275_a_305604]
-
teritoriu drastic redus, practic incapabilă să existe ca stat independent. Reformiștii, radicalizați de evenimentele recente, în exil sau pe teritoriul ce încă mai aparținea Uniunii, au început să pună la cale insurecții naționale. Tadeusz Kościuszko a fost ales conducător al insurecției; popularul general venea din străinătate și, la 24 martie 1794 la Cracovia a proclamat o revoluție națională sub comanda sa. Kościuszko a eliberat și a înrolat în armata sa numeroși țărani, dar după lupte grele, și deși susținută puternic și
Istoria Poloniei () [Corola-website/Science/304275_a_305604]
-
străinătate și, la 24 martie 1794 la Cracovia a proclamat o revoluție națională sub comanda sa. Kościuszko a eliberat și a înrolat în armata sa numeroși țărani, dar după lupte grele, și deși susținută puternic și de orășenimea de rând, insurecția s-a dovedit incapabilă de a genera colaborarea externă necesară pentru a primi ajutor. Ea a sfârșit suprimată de forțele Rusiei și Prusiei, Varșovia căzând în noiembrie. A treia și ultima împărțire a Uniunii a fost efectuată de toate cele
Istoria Poloniei () [Corola-website/Science/304275_a_305604]
-
Frédéric Chopin. În Polonia ocupată și subjugată, progresul a fost căutat și prin activități de autoinstruire, cum ar fi munca organică; unii oameni, în cooperare cu cercurile de emigranți, au pus la cale conspirații și s-au pregătit pentru următoarea insurecție armată. După ce autoritățile au aflat de pregătirile secrete, revolta națională a sfârșit printr-un fiasco la începutul lui 1846. În cea mai semnificativă manifestare a sa, Revolta din Cracovia din februarie 1846, acțiunile patriotice s-au combinat cu cererile revoluționare
Istoria Poloniei () [Corola-website/Science/304275_a_305604]
-
departe de motivațiile provocării. A venit un nou val de implicări militare și de alt fel ale polonezilor în teritoriile anexate și în alte părți ale Europei, în contextul Primăverii Națiunilor din 1848. În particular, evenimentele din Berlin au precipitat Insurecția din Polonia Mare, în care țăranii din Prusia, care în acel moment fuseseră în mare parte emancipați, au jucat un rol important. Activitățile de eliberare națională s-au reluat în 1860-1861; la marile demonstrații din Varșovia, forțele rusești au tras
Istoria Poloniei () [Corola-website/Science/304275_a_305604]
-
necesare dezvoltării sistemului capitalist în Polonia centrală. În momentul când polonezii au conștientizat inutilitatea rezistenței armate fără susținere din exterior, diferitele segmente ale societății poloneze treceau prin transformări profunde și ample de natură socială, economică și culturală. După eșecul ultimei insurecții naționale, Revolta din Ianuarie 1863, poporul polonez, supus, în teritoriile sub ocupație rusească și prusacă, la un control din ce în ce mai strict și la persecuții crescânde, și-a conservat identitatea prin mijloace neviolente. După revoltă, Polonia Congresului, retrogradată în ce privește statutul oficial de la
Istoria Poloniei () [Corola-website/Science/304275_a_305604]
-
după lupte prelungite în 1944 și 1945 i-au învins pe germani, pierzând de soldați. Cea mai mare luptă armată din Polonia ocupată, eveniment politic major al celui de al Doilea Război Mondial a fost Revolta din Varșovia din 1944. Insurecția, la care a participat majoritatea populației Varșoviei, a fost instigată de Armia Krajowa și aprobată de guvernul polonez în exil, în încercarea de a forma o administrație necomunistă a Poloniei înaintea apropierii Armatei Roșii. Revolta a fost pusă la cale
Istoria Poloniei () [Corola-website/Science/304275_a_305604]
-
forțele sovietice, care sosiseră în urma operațiunilor lor și se aflau de partea cealaltă a Vistulei, ar fi contribuit la lupta pentru Varșovia. Sovieticii au oprit însă înaintarea și au asistat pasiv la suprimarea violentă de către germani a rezistenței poloneze prooccidentale. Insurecția violentă a durat circa două luni și s-a soldat cu moartea și deportarea a sute de mii de civili. După capitularea deznădăjduită a polonezilor la 2 octombrie, germanii au dus la îndeplinire ordinul lui Hitler de a distruge restul
Istoria Poloniei () [Corola-website/Science/304275_a_305604]
-
lui și a Sofiya Vasilievna Kokoulina. Bunicul patern al lui Șostakovici, având inițial numele de familie Szostakowicz, se trăgea din polonezi romano-catolici de loc din Wilejka, azi în Belarus, dar strămoșii săi direcți erau din Siberia. Un revoluționar polonez al Insurecției poloneze din 1863-1864, Bolesław Szostakowicz a fost exilat în Narym (în apropiere de Tomsk) în 1866 în represiunea ce a urmat tentativei lui Dmitri Karakozov de a-l asasina pe țarul Alexandru al II-lea. Când termenul său de exil
Dmitri Șostakovici () [Corola-website/Science/304002_a_305331]
-
publică într-o manieră mai utilă decât până în prezent, și să vină la lucrările Convenției și să ne oblige să punem în aplicare arestarea deputaților necredincioși.” Iacobinii aveau să participe activ cu mai mulți membri în comitetul care a organizat insurecția. În ziua de 26, la club, Maximilien Robespierre a invitat „poporul să înceapă insurecția contra deputaților corupți.” La 2 iunie, o mulțime formată din de oameni înarmați a încercuit Convenția. După o tentativă de ieșire în bloc care s-a
Clubul Iacobinilor () [Corola-website/Science/322248_a_323577]
-
Convenției și să ne oblige să punem în aplicare arestarea deputaților necredincioși.” Iacobinii aveau să participe activ cu mai mulți membri în comitetul care a organizat insurecția. În ziua de 26, la club, Maximilien Robespierre a invitat „poporul să înceapă insurecția contra deputaților corupți.” La 2 iunie, o mulțime formată din de oameni înarmați a încercuit Convenția. După o tentativă de ieșire în bloc care s-a înfruntat cu tunurile lui Hanriot, adunarea a trebuit să accepte să decreteze arestarea tuturor
Clubul Iacobinilor () [Corola-website/Science/322248_a_323577]
-
sub huiduieli și strigăte: „la ghilotină!” au fost izgoniți din sală. Dumas, președintele tribunalului revoluționar le-a strigat: „vă aștept mâine la tribunal!” A doua zi, 9 thermidor, la Convenție, după o dezbatere dramatică, s-a decis arestarea lui Robespierre. Insurecția instigată de iacobini a eșuat și el a fost ghilotinat împreună cu susținătorii lui la 10 thermidor. Căderea sa n-a antrenat imediat sfârșitul iacobinilor. Clubul a fost închis, apoi epurat de elementele presupuse robespierriste, și și-a redeschis porțile la
Clubul Iacobinilor () [Corola-website/Science/322248_a_323577]
-
revoluția. Istoricul scoțian Thomas Gordon a luat parte la luptele revoluționare, iar mai târziu a scris prima istorie a revoluției elene în limba engleză. Revolta grecilor a avut parte de o mare simpatie în rândul populației europene, deși la început insurecția lor a fost privită cu lipsă de entuziasm din parte marilor puteri europene. O serie de istorici au afirmat că atrocitățile otomanilor au fost larg mediatizate în Europa, în vreme ce crimele de război ale creștinilor au fost trecute cu vederea. Unul
Războiul de Independență al Greciei () [Corola-website/Science/318390_a_319719]
-
și picturile lui Delacroix au schimbat opinia publică în favoarea revoluționarilor revoluționarilor greci. Datorită acestei schimbări, marile puteri au intervenit în conflict în favoarea grecilor. Alexandru Ipsilanti a fost ales conducător al Eteriei în aprilie 1820 și și-a asumat responsabilitatea planificării insurecției. Intenția lui Ipsilanti era să ridice la luptă toți creștinii din Balcani și să implice Rusia în conflict. Pe 6 martie 1821, el a traversat râul Prut alături de susținătorii săi. Pentru a-i încuraja pe creștinii români să li se
Războiul de Independență al Greciei () [Corola-website/Science/318390_a_319719]
-
locuitorii din Peninsula Mani). O armată de 2.000 de insurgenți sub comanda lui Petros Mavromichalis a înaintat spre orașul Kalamata, pe care l-au cucerit în ziua de 23 a aceleiași luni. În aceeași zi, Andreas Londos a inițiat insurecția din Vostitsa. Pe 28 martie, la Kalamata a avut loc prima ședință a unui consiliu de guvernare independent grec. În Ahaia, orașul Kalavryta a fost asediat pe 21 martie. În Patras, dată fiind atmosfera tensionată, turcii își puseseră la adăpost
Războiul de Independență al Greciei () [Corola-website/Science/318390_a_319719]
-
Macedoniei pentru declanșarea rebeliunii și a încărcat în portul Constantinopol arme și muniții pe un vapor pe 23 martie și a plecat spre Muntele Atos. El a considerat că Muntele Atos ar fi fost cea mai potrivită locație pentru declanșarea insurecției. După cum notează Vacalopoulos, nu au fost făcute pregătiri corespunzătoare pentru declanșarea rebeliunii, iar idealurile revoluționare nu au fost transmise și comunității conservatoare a călugărilor de la Atos. Pe 8 mai, turcii, înfuriați de debarcarea marinarilor din Psara la Tsayezi, de arestarea
Războiul de Independență al Greciei () [Corola-website/Science/318390_a_319719]