1,453 matches
-
în fața unui raglan din capătul cuierului, a băgat mâna în buzunarul extern al acestuia, a scos o cheie legată cu un șnur subțire și auriu, s-a uitat mirat la dânsa, a pus-o la loc și, schimbat la față, iritat, i s-a adresat lectorului Ienceanu: Extraordinar, domnule!... Nemaipomenit!... Asta-i bună!... Ce s-a întâmplat domnule profesor ... Măi Vasile: pezevenchii ăștia, din grupa 707 mi-au făcut o glumă... o glumă cu totul și cu totul nelalocul ei... Cum
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
stabilește asociații vertiginoase, nivelatoare, de tipul seriei: Eminescu-Juan Ramon Jimenéz-Weissman-Lacan (p. 131). Modelul smulge totuși din diferite contexte orice fragment recuperabil și-l încadrează propriei sale structuri. Noi înțelegem procedeul, dar cititorii și criticii tradiționali pot fi derutați și chiar iritați. Autorul ar fi trebuit, de la început, să-și precizeze metoda și să fi făcut unele nuanțări. "Oglinda totalizantă" (p. 145)? Fără îndoială! Dar orice oglindă (sperăm că este vorba de una concavă) are un focar. Deci lectura începe prin a
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
am văzut, s-a ocupat de detractori, cercetând textele și contextele. El nu se împacă, nicidecum, cu dictatura mitului, cu bigotismul; dincolo de cabalele politice, comploturile iudaice, fronda juvenilă și puerilă vrea să afle în ce măsură adversitatea, iscată și de resorturi psihologice, iritată poate de frustrante "ziduri de iubire" cade în gesturi blasfemiatoare, devenind hulă logoreică. Nu cumva se întreabă fals-inocent criticul ieșean și denigratorii au lansat observații demne de interes, cârteala lor publică nefiind doar un incalificabil atentat la imagine? Mulți dintre
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
de la tine. Mulțumesc. Eram foarte îngrijorat pentru tine, fără alte rațiuni decât aceea a tăcerii tale. Ai făcut bine că mi-ai scris direct la Stockholm. Călătoria de întoarcere a fost lungă și obositoare. La editură mă așteptau scrisorile creditorilor iritați și am petrecut toată ziua de ieri pentru a-i convinge prin telefon că voi plăti datoriile în curând, că afacerile nu merg chiar atât de prost pentru mine. Sunt singurul, cred, care nu crede argumentația mea și în asta
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
Zhou Enlai, prezent la recepția organizată de ambasada țării noastre în capitala Chinei, ar fi spus, fără niciun fel de ezitare: „România poate conta, în apărarea independenței sale, pe sprijinul poporului chinez”. Orice s-ar spune, Moscova a fost destul de iritata de încercarea lui N. Ceaușescu de a se apropia mai mult decat trebuia de Cehoslovacia și Iugoslavia. Leonid Brejnev nu se poate abține și etichetează acțiunea drept „cârdășia dunăreana”. După Cehoslovacia, ar fi fost rândul țării noastre să fie „cumințita
Despre „titoism”. Cu aplecare specială asupra prezenţei sale în presa Gorjului by Gheorghe Nichifor () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91558_a_93007]
-
la amanet. Du-te și scoate-le. Și cu ce bani, mă rog? N-ai deloc? Și eu care credeam că faci nu știu ce afaceri cu cărți. Îi dau Mamei tot ce câștig în plus. Mi-a spus pe un ton iritat: Bine, n-ai decât să te porți prostește. O să am eu grijă. Am să fac rost de bani. M-am întrebat cine mai era dispus să-i dea vreun ban. Poate că proprietăreasa. Oricum, câteva zile mai târziu am primit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
nu știam să joc pinochle. Cum se făcea oare că un tânăr bine-crescut ca mine nu știa jocul ăsta? Altminteri un personaj indulgent și comunicativ, domnul Magnus s-a arătat nemulțumit. Strângând buzele în stilul lui Talleyrand, care se arătase iritat că nu știu ce persoană nu învățase să joace whist. Simon pe de altă parte, știa să joace pinochle. (Oare unde învățase? Ei, de unde pentru numele Domnului, căpătase el oare toate aceste noi talente?ă Oh, Augie e genul studios, nu se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
vrut imediat să plece, dar în momentul în care tocmai voia să propună asta, am văzut-o pe Stella lângă un portocal. Mi-a făcut un mic semn și a trebuit să mă duc să vorbesc cu ea; abia așteptam. Iritat că Thea încerca să mă târască de acolo după ce abia pusesem piciorul în casă, nu i-am aruncat nici o privire. Și când Moulton, îmbrăcat cu frac, dar cu veșnicii lui pantaloni scurți, a invitat-o la dans, i-am pasat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
Intră cosmonautul urmat de Radu și Gigel. Copiii sunt echipați și ei, cosmonauți) Cosmon: Bun găsit, Soare! Soarele: (tunător) Cine ești tu de îndrăznești să vii la curtea mea? Cosmon: (cu demnitate) Sunt Om! Eu, copiiii, suntem oamenii Pământului. Soarele: (iritat, ironic) Oamenii Pământului? Ați fost, pentru că nu veți mai fi! Gigel: Soare, nu prea înțeleg ce spui, dar vreau să știi că ești foarte măreț. Exact cum mi te-am închipuit. Și pentru că am intrat în vorbă, ce se întâmplă
Teatrul ca o lecţie de viaţă by Ion Bălan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91610_a_92357]
-
hotel și nu în apartamentul său neocupat, care-i stătea la dispoziție. Nota morală a gestului era conformă cu caracterul lui Seymour, totuși, într-o oarecare măsură, mă intriga. Nu știu la ce hotel, mi-a răspuns doamna de onoare iritată. La un hotel oarecare. De ce întrebi? mi s-a adresat, privindu-mă fix. Ești un prieten de-al lui? Privirea ei avea un licăr categoric intimidant. Părea să vină de la o gloată de femei concentrate într-una singură, pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
nu faci panică! se înfurie arhitectul. Sînt arhitect și știu ce-nseamnă un pod pe o șosea internațională! Iar eu știu din ce materiale răsar peste noapte atîtea case frumoase, armate mai ceva ca o cazemată! își menține Lazăr tonul iritat. Dacă vrei să știi și dumneata, vino și te plimbă prin fosta livadă cu meri, din Valea Brândușelor. De ce nu te abții? șoptește studenta. Tu taci și-nvață la Astronomie! Eu vreau să ajung întreg și degrabă acasă. Auzi, șefu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
Săteanu la gestul lui de-a se retrage; în condiții similare, cel de la telefon face de obicei gest de liniștire cu palma, că nu trebuie să se deranjeze. Neliniștea provocată de tăcerea lui Săteanu se adaugă peste sufletul lui deja iritat; nu știe exact de ce, dar simte usturîndu-l o rană iscată acum, aici; "Să fie numai gîndul că nea Toader nu vede în mine un viitor ginere?" Poftim?! tresare Săteanu, lipindu-și strîns receptorul de ureche. Fii mai explicită! Așa, așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
murmură soțul, amăgindu-l cu greu pe celălalt să mănînce cîte o bucățică din carnea de pui, în timp ce, cu ochii mari și vii ca o flacără, copilul urmărește drumul bătrînei cu cățelușa în brațe. De ce-ai aruncat cărnița? întreabă iritată femeia, întorcînd obrazul copilului spre ea. Sămînță-a dracului ce ești! Ce tot ai? o întreabă soțul rugător. I-a mai lasă-mă și tu! i-o întoarce soția, încercînd să-l hrănească pe copil. Dacă nu papi, te bat șoptește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
în subiect. Nepoata?! se miră bătrîna, dar imediat revine: A, nepoata... Nepoțica e bine, slavă cerului! Apropo: care mai e atmosfera în lumea universitară, domnule Teofănescu? întreabă bătrîna dintr-o dată, schimbînd tonul. Bună, doamnă; foarte bună! o asigură profesorul, precipitat, iritat adînc de întrebarea asta. Bătrîna tace. Palma ei, făcută căuș, alintă capul cățelușei. Dacă pe mîine, poimîine ar ajunge la noi, spune ea, mai mult pentru sine tot ar fi ceva. Deja, foamea se simte..., deși... alții, în alte condiții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
sfârșitul. Mai mult chiar, sosirea ta l-a pecetluit ca atare. Dar oricum ar fi fost sfârșitul. Dacă n-aș fi apărut eu poate că totuși ar mai fi existat o continuare? — Nu, așa cum ți-am spus, nu, răspunse Palmer iritat. Martin, ai bunătatea să înțelegi ce spun în cuvinte simple. Nu știu în ce măsură pot să te cred, am spus. Nu-ți spun asta ca să te persecut, ci doar să arăt cum stau lucrurile. Și nu știu ce am să fac. Pot doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
și jumătate, iar eu mă cuibărisem În cel mai liniștit colț pe care-l puteam găsi În club, uitându-mă țintă În ochii unui bărbat extrem de atrăgător cu care speram să-mi petrec noaptea. — Care? am Întrebat pe un ton iritat. Ah, salut, Tom. — Eu am plecat, spuse el, ridicându-și sprâncenele conspirativ, În stilul lui Roger Moore. Vrei să te duc acasă? Tom și cu mine am rafinat acest număr până a devenit o adevărată artă. În situații ideale, persoana
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
plastic, colorate În nuanțele primare, ședeau proptite de pereții zugrăviți În galben și dădeau evenimentelor o notă de frivolitate. De-a lungul acelorași pereți, se Întindea, Într-o manifestare de veselie curând Înăbușită de fumul de țigară și de nervii iritați, o friză compusă din desene În creioane colorate, ale căror subiecte păreau a fi mai cu seamă Casa mea, Mămica mea și Tăticul meu (cu varii permutări ale acestei formule - să nu uităm că suntem În Camden) și deja demodatele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
beau ceva. — Mai vrei o halbă? l-am Întrebat. Amară, corect? Nu, mersi, mă refuză el, scuturând din cap. Era foarte ciudat ca Jeff să refuze băutura gratis. Trebuie că Încă se resimțea de pe urma șocului. Doamne Dumnezeule, am zis eu iritată, dar, În fond, eu am fost aceea care a descoperit cadavrul. Mi-am comandat o tequila simplă și m-am trezit cu stupoare că, Între momentul În care am plătit și cel În care am primit restul, o dădusem pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
la iluzia angelică. Costumul galben mulat și vesta portocalie de bumbac, legată În talie, pe care o purta pe deasupra m-au făcut să-mi strâng ochii ca În fața soarelui. — Haine mai Închise la culoare n-ai, Lesley? am remarcat eu iritată. Ea scutură din cap și haloul tresăltă ca În reclamele pentru fixativ. — Nu mai am de când mi-am aranjat culorile. Acum sunt Primăvară spre Vară. Am măsurat-o din priviri cu oarecare tristețe. Așa cum bine subliniase și Hawkins, cineva o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
el Își feri capul și privi În jur ca să asigure că nu trage nimeni cu urechea, ca un actor dintr-un film cu spioni de mâna a treia, care se străduiește să pară secretos. — Ce e? am repetat eu, cam iritată. — Am ceva să-ți zic, mormăi Brian. — Ce? Se părea că eram blestemată să repet asta la nesfârșit. Haide, spune, am adăugat pe un ton mai Încurajator. — Despre Fliss. Nevrând să mai spun Încă o dată „Ce?“, am dat din mâini
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
magician. — Di, ce-i la televizor? Dă-i drumul să vedem cutremurul din San Francisco. Astea-s imaginile pe care-mi place să le văd. — Mi-am uitat aseară poșeta la familia Blackett, spuse Gabriel. — Mereu uiți câte ceva! ripostă Brian iritat. Jeremy Blackett era profesor la Școala Generală. El și soția sa Sylvia se numărau printre pasionații jucători de bridge. Gabriel nu juca bridge, dar sora lui Jeremy, Sarah, și fratele lui, Andrew, completau întotdeauna careul când Brian și Gabriel se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
Doamna Osmore mi-a spus, răspunse părintele Bernard, etalându-și surâsul fermecător. De fapt, îl înștiințase Gabriel la telefon, dar i se părea lipsit de tact să menționeze acest lucru. — Și de unde, mă rog, a aflat doamna Osmore? întrebă Brian iritat. Nu vrem să ne pice tot felul de indivizi, s-o deranjeze pe Stella. — M-am gândit la o mică atenție, spuse părintele Bernard și-i oferi un pachet lung și subțire, învelit într-un ziar, care se dovedi a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
a fost transpus în practică acest plan al ei de a-și confrunta fiii cu un rival, nu a reieșit niciodată limpede; într-un fel, poate că a funcționat mult prea bine. În mod cert, Brian a s-a simțit iritat, dar temperat de puternicul său simț al datoriei, așa cum se mai întâmplase și în alte încercări la care a fost supus. Brian, în ciuda temperamentului său dificil, se lăsa îmbărbătat de exercitarea unei activități raționale. Își dăduse seama că Tom e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
convorbire cu Pearl la Londra și hotărî că era ce-i trebuia lui. Îi cumpără un bilet de avion până la Denver și îi dădu instrucțiuni unde s-o găsească pe Hattie. Îi scrisese și lui Margot, care a fost surprinsă, iritată și ușurată. Pearl sosi și o găsi pe Hattie petrecându-și vacanța de vară într-o mică garsonieră întunecoasă, din același bloc unde locuia Margot, și străduindu-se să-și facă temele de vacanță, în timp ce suferea de o torturantă singurătate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
de ceva. Dar ce săvârșise? Ce putuse el face care să-i dăuneze, să-l ofenseze, să-l irite, să-l zgândărească pe acest mare om - sau care să-l facă pe marele om să-și închipuie că fusese ofensat, iritat, zgândărit? Tom își scormonea conștiința, simțindu-se, totodată, prada unei imense, dar obscure remușcări. Unde, în purtarea lui nesăbuită, zăcea greșeala? Își închipuia oare John Robert că Tom îl încurajase pe George să... ori că-i spusese lui George că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]