990 matches
-
accepte deliberat situația de rob căpșunar (printre multe libertăți, românul a dobândit și libertatea de a muri de foame), sau de rob în construcții, sau rob casnic, în cazul fetelor și femeilor, încât simți că te cuprinde o imensă greață, lehamite și ură, scuipi pe țară și pleci în lume. Și, atunci, cine-i vinovat? Nici sistemul, nici statul (o mașină de aruncat praf în ochi), nici guvernul, ci numai săracii sunt vinovați, pentru că există. 21 septembrie 2006 Reciproca domnului președinte
Nedumeriri postdecembriste by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91868_a_93089]
-
replici usturătoare. Odată, după ce fusese la o întâlnire (îi împrumutasem trenciul meu, cum se obișnuia pe atunci), mi-am luat inima în dinți și l-am întrebat cum a fost, iar el, iluminat de înțelepciunea populară a zis, așa a lehamite, și pentru alții: „De, mă, curva-i om!” Așa că vom avea niște prostituate instituționalizate, cu condicuță și o sumedenie de curve de lux, care se vor bâțâi în lumea bună, cu ștaif și lustru. Cât privește consumul de droguri, se
Nedumeriri postdecembriste by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91868_a_93089]
-
fi renunțat la chirpicul național. Veți fi crezând poate că lucru de mântuială este o “descoperire” postdecembristă; nu, are tradiție, s-a încuibat atât de mult lucru făcut în doru lelii, în mintea și brațele românilor, că te apucă o lehamite și un dor de ducă, că degeaba faci tu și te frămânți în fel și chip, dacă vecinul râde de tine, te crede prost că faci. Ca să ilustrăm firea cea nepăsătoare, întinsă pe toată scara socială, de la vlădică până la opincă
Nedumeriri postdecembriste by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91868_a_93089]
-
Basarabia este un mezelic pentru piața la negru a muncii din vest. 23 iulie 2010 Căderea în gol Motto: „Virtutea este o știință.” (Pilde filosoficești) Am ajuns într-un soi de imunitate la mirarea, provenită, probabil, dintr-un fel de lehamite autohtonă, din lipsă de chef și de perspectivă, care mi-a amintit de limuzina lui Ceaușescu, primită în dar de la cei mari, bucuroși nevoie mare, că le face jocul față de Moscova. Ceaușescu a avut surpriza să constate, când a vrut
Nedumeriri postdecembriste by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91868_a_93089]
-
ne cede malis” (lat. „Nu ceda în fața nenorocirii”) (Vergilius, Eneida) Cineva de aici, de pe pământ, nu din ceruri, are grijă de noi și ne acordă câte o compensație, că altfel n-am mai putea suporta, ne-am lăsa copleșiți de lehamite, plictis și de toate cele care te pot face să apuci ceva în mână și să dai cu sete, ca să te răcorești și să poți merge mai departe. Nu știu cum s-au aranjat lucrurile că, uite, s-a stabilit un raport
Nedumeriri postdecembriste by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91868_a_93089]
-
a lui Funar. Departajarea în locale va fi o oglindă în mic a alegerilor generale din toamnă, spune Nicolae Prelipceanu. „La voi cum mai e?” Curiozității sale, pe care nu o cred strict circumstanțială, nu-i putem răspunde decât prin lehamitea de a mai constata etapele unei catastrofe, de care am dori să uităm măcar aici, la Lisabona. Când spui „Basarabia”, înseamnă că ai de dat vești rele, care în general plictisesc. Chit că deresponsabilizarea este unanimă. După micul dejun, drumurile
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
îmi răspunde Fatos Kongoli, într-un limbaj de critic literar, și zâmbește jenat... VITALIE CIOBANU: Se anunță niște ședințe literare în vagonul-restaurant, dar se pare că nimeni nu s-a obosit să meargă la ele. O stare de dizolvare și lehamite. Dincolo de geam - nori negri aplecați deasupra câmpiilor, păduri de brazi cu tulpinile subțiri și ude de ploaie. Pe culoar, Andras Ferenc Kovacs contemplă la rându-i împrejurimile pluvioase. Îmi spune că a obosit, drumurile îl deprimă. Andras e mare, „învelit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
cu attendent-ul turc, care cumpără suvenire de la ruși. „De ce, Ivan, vinzi atât de scump? Cred că 5$ îți ajung.“ (Rusul cerea 8$.) Fără să mai aștepte răspunsul sau să se târguiască, Sezer Duru pune obiectul în sacoșă. Rusul dă a lehamite din mână, copleșit de turația verbală și de îndrăzneala turcoaicei. Sezer mi-a și explicat de ce procedează în felul acesta. „Rușii sunt foarte nehotărâți și, abia scăpați de comunism, nu prea știu să facă afaceri. Noi, turcii, avem comerțul în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
le reedităm ca pe niște mărturii prețioase ale unui trecut de care, despărțindu-ne, să aflăm că nu toți dintre noi am tăcut din frică sau din lașitate. Personajele lui sunt vii prin autenticitate și marcate, unele dintre ele, de lehamite, dar și de speranță. Gulagul românesc despre care ne vorbește prozatorul ține de o realitate istorică și rănile nu s-au vindecat încă. Am spus la lansarea amintitită, cu un aer oarecum profetic, că, peste ani, singura mărturie reală despre
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
o să stea cu cinste printre cărțile tale. Ia citește pe hîrtia de lîngă ea și spune-mi cît face... Șase sute cincizeci, mamă, zic eu, uitîndu-mă la prețul afișat lîngă vază în vitrină, și-am spus-o cu un ton de lehamite, că doar i-o trece mamei cheful să-mi cumpere un lucru a cărui necesitate n-o simțeam, și-apoi nici nu voiam să cheltuiască banii, mai ales că eram și eu de vreun an cu salariu și, de obicei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
nu-l citește nici dracu', mormăie Graur. Ești pesimist azi, tovarășu', zice Brăduț. Cîți s-au grămădit să ceară relații asupra articolului publicat luna trecută? se miră Graur. Lasă-ne, Graure, iar ne ciripești?! face spre el un semn a lehamite domnul Luchian. Să ne spună dom' Mihai ce mai face. Eram în trecere, zic eu. Și-ai venit să mai furi ceva, rîde Graur dezvelindu-și larg dantura, asemeni oamenilor care rîd din suflet. Ce să-ți fure?! sare Luchian
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
biroul vecin. Mă iertați, zice el, credeam că vă certați... Mai așteaptă puțin, îi zice Graur, că ajungem și acolo. Inginerul își retrage capul și închide ușa. Luchian scoate batista și-și șterge îndelung fața. Dă apoi din mînă a lehamite și se așează pe scaun. Mihăiță, surîde Graur, cred că acum ți-e limpede atmosfera din biroul nostru. Nu-ți rămîne decît să te duci acasă și să scrii piesa. Ce spui acolo, treaba ta. Un lucru să-ți fie
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
avut pană de motor. Uite care-i treaba, conchide Don Șef, balaurul pleacă deseară la București, că mîine pleacă în delegație în străinătate. Pînă se-ntoarce, uită de penalizare. Ori poate cade din avion. Don Șef, fac un semn a lehamite, ne aprindem paie-n cap pentru o sută șaisprezece lei. Faceți referat de penalizare, că nu uită el pînă se întoarce. Sînt sigur că și-a notat în agendă, să verifice cînd s-o întoarce... Don Șef cheamă secretara și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
celei de confort cinci, în care stă acum, dar să se supere pe noi, teatrul din localitate, singurul teatru care nu ne-am temut de faliment și l-am jucat... Mă uit lung la el și clatin din cap a lehamite. Ce te uiți așa, bădie, ce te uiți?! se miră Lazăr. Uite ici piesă de teatru, îmi arată el un dosar. Trebuie să-i răspund autorului că ne pare rău, dar... Cum, n-ai răspuns încă?! intervine secretarul literar ca
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
pălmuiesc un bărbat, dar să-l pălmuiesc pînă la sînge, iar azi, cînd l-am avut în față, cînd nu ne mai despărțea plasa de sîrmă, cînd el era cel cu privirea în pămînt, mi s-a făcut o așa lehamite de gîndul meu intim de răzbunare încît nici măcar să-l jignesc cu un cuvînt nu am putut. Și-n loc să-l pălmuiesc pe el, cel care pretinde că pune umărul la făurirea istoriei, m-am întors în bucătărie și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
bine aspirina, că deja mă ustură stomacul. Cred că pardesiul acela, care mi s-a părut de culoare deschisă, era bej, blestemata aceea de imagine care nu-mi dă pace!...", gîndesc imediat ce usturimea din stomac se estompează. Mă uit cu lehamite la patul meu de fier, sub care stau îngrămădite scîndurile și suporții metalici pentru biblioteca proiectată. Nici măcar nu mă pot înfuria că nu am primit garsoniera visată. Mi se pare că totul s-a întîmplat demult, așa de demult, că
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
trenele după ele, arse de soare pe pieptul decoltat, plin de pistrui, nerăbdătoare să se dezbrace, să iasă din condurii care leau torturat degetele și să ajungă în primul club, acolo unde vor trage niște shot-uri pentru revigorare. Există multă lehamite sub toată această butaforie gustată, oricum, de unii și de alții, în funcție de pricepere, de poftă sau de starea de spirit... Pictorul se ridică de pe scaunul său și se apropie de fotograf. Îl apucă pe după umeri, ca și când s-ar fi cunoscut
Frig by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1176_a_1898]
-
când în când, în fața unui clondir care se termină întotdeauna prea repede, iar ei râd în hohote și spun că ar fi trebuit să mă apuc de scris, nu de pictură. Însă habar nu au... Pictorul dădu din mână a lehamite, mai aveau doar câțiva pași până la intrândul acela, erau depășiți de oameni care alergau, toți se duceau acolo, dincolo de zidul despărțitor al arenei fremăta mulțimea nerăbdătoare, caii nechezau, și-i putea imagina în două picioare, mușcând zăbalele, cu coamele în
Frig by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1176_a_1898]
-
ca o căciulă îndrăgostită de creștetul posesorului, prietenii din oraș râseseră îndelung. Se bătuseră și cu mâinile pe burtă, ținea minte asta, masa pe care stăteau sticlele de bere se clătinase amenințător, iar el pufnise nemulțumit, dând din mână a lehamite. În primul rând că încalci o lege a muntelui, poți să-ți rupi un picior, Doamne-ferește, tocmai atunci nu ai semnal, n are cine să plece după ajutor și te descoperim prăbușit în vreo râpă, cu frunze uscate în gură
Frig by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1176_a_1898]
-
numai lucruri bune, însă procedează exact invers, trec prin fața bisericilor, se închină, însă înjură în gând. Eu sunt altfel, dar știu că deja v-ați dat seama de asta. O altă concluzie pe care am tras-o este următoarea: și lehamitea pute. Spre deosebire de alții, eu nu mă feresc să vorbesc despre ea. Nici nu trebuie să trag prea mult aer în piept, fiindcă mă umplu repede de toate mirosurile orașului. Nu mai scap de ele. Degeaba intru sub duș, degeaba arunc
Frig by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1176_a_1898]
-
la recuperare la mare pentru o perioadă mai lungă și cel mai convenabil loc în care se putea oploși era în casa mamei sale. Nu știa cât va sta acolo. Nu știa ce va face din toamnă și îi era lehamite să se gândească la asta. Judecând, așadar, la rece, relația cu mama lui mergea bine. Felul ei deschis de a se purta cu el, un fel bărbătos și lipsit de artificii, îi făcea bine, îl făcea să se simtă matur
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
la fugă spre mare și intră în apă lovind o cu mânie. Eduard rămase încremenit văzând că Anda continua să înainteze hotărâtă printre valuri. — Anda! strigă el. întoarce-te! E periculos! Nu știi să înoți! Anda făcu un gest a lehamite cu brațul, fără să se întoarcă. Un val năprasnic o lovi în plină figură, învălmășindu-i părul lung și negru. Eduard fugi șchiopătat spre mare, nepierzând-o pe Anda din privire și continuând s-o strige. Un alt val, ca
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
cé a pierdut toporul și ferestréul și n-a putut sé lucreze noaptea, cé, dacé Începe sé lucreze acum dimineață, Îl prind”, gîndea Șasa. 25 Nu era nici un semn cé timpul ar fi trecut pe acolo, În chip de obosealé, lehamite sau alté formé. Era o zi nemérginité cu vînturi calde și ușoare, care nu féceau decît sé legene capetele portocalii și galbene care-și deșchideau gurile la adierile plécute, ca niște pui de pasére la auzul bétéilor de aripi. Era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2008_a_3333]
-
că îi furaseră ghiozdanul la școală, apoi a povestit ce discutaseră la ora de română. Alina o privea cu suspiciune și se gândea că iar s-o fi-ntâlnit cu Greață, dar nu i-a mai zis nimic pentru că îi era lehamite. Iar de-atunci nici n-a prea mai avut ocazia. În vară, și-a convins părinții s-o lase să stea acasă: - Sunt suficient de mare ca să-mi port de grijă. În plus, m-am săturat să fac mâncare pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
foarte grave, înțepenite în spatele unor ochelari ori blocate într-un zâmbet ca o siluire, figuri în special de bărbați care își țuguiau buzele și vorbeau cu mâhnire, oameni înghesuiți unii într-alții și din când în când cărțile, lăsate cu lehamite din mâini disprețuitoare, imediat după ce era citit prețul. Apoi începuse să filmeze grupuri, răsucindu-și Canonul lent, ca să poată să lucreze la montaj efectul de vărsare. Cele mai multe erau grupuri care așteptau, venite la datorie, oameni care se uitau către scriitorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]